Medeiros Teresa - Pamiętnik.pdf - Romanse różne - maria1027

T ERESA M EDEIROS

Pamiętnik

Prolog

Londyn, 1780

Krzyk kobiety przerwał ciszę nocy.

Nikt na ulicy nie zwrócił uwagi na rozpaczliwe wołanie.

Rozklekotane wozy toczyły się po wyboistej drodze,

sprzedawcy zachwalali swoje towary, prostytutki próbowały

zwabić klientów. Chłopiec przykucnął obok leżącej na zwiniętej

kołdrze matki i podsunął jej do ust rdzewiejący czerpak.

- Napij się, mamo - powiedział zachęcająco.

Z trudem przełknęła maleńki łyczek. Chłopiec

niespokojnie zerknął na jej sterczący brzuch. Wypukłość

zupełnie nie pasowała do zwiotczałej skóry, pod którą

wyraźnie widać było żebra.

Jest już za stara na dziecko, pomyślał z niepokojem.

Miesiąc temu skończyła dwadzieścia osiem lat. Nagle kobieta

zaczęła wić się z bólu. Złapała syna za rękę i wpiła paznokcie w

kostki. Wypuścił czerpak. Zacisnął zęby i z całej siły chwycił jej

dłonie. Za stara. Za chuda. Zbyt biedna.

Jej uścisk słabł. Zmęczona krzykiem i przeszywającym

bólem, popadła w zamroczenie. Zamilkła. Cisza przeraziła

chłopca jeszcze bardziej niż jęki cierpiącej matki. Czuł, że

straciła ostatnią nadzieję. Już miał nią potrząsnąć, gdy ktoś

gwałtownie otworzył drzwi za jego plecami.

Do środka wtargnął marynarz w zniszczonym ubraniu.

- Molly! - huknął, roztaczając wokół siebie intensywny

zapach ginu. - Gdzie jesteś, moja ślicznotko?

Chłopak poderwał się na równe nogi.

- Wynoś się stąd! Jakim prawem tak się tu rządzisz! Nie

jesteś u siebie!

Zdziwiły go własne słowa. Mężczyzna mógł być przecież

ojcem dziecka, pomyślał. Po chwili z goryczą uświadomił sobie,

że równie dobrze ciąża matki mogła być dziełem tuzina innych

marynarzy.

Mężczyzna popatrzył na niego bezmyślnie. Na szczęście

jego otępienie było skutkiem nadużycia ginu, a nie butnej

postawy chłopaka.

- Bezczelny gówniarzu! Przez dziesięć miesięcy byłem na

morzu, nawet buziaka nie miał kto dać. - Odepchnął chłopca na

bok. - Nie bądź zazdrosny, chłopcze. Między nogami Molly jest

dość miejsca dla nas obu!

Chłopak zatrząsł się z gniewu. Bez namysłu chwycił za

nóż, który matka zawczasu przygotowała, by przeciąć

pępowinę. W uszach mu szumiało. W tym momencie słyszał

lubieżne jęki tych wszystkich mężczyzn, z którymi chodziła do

łóżka, by zarobić na kawałek chleba.

- Wynoś się, zanim poderżnę ci gardło - powiedział cicho.

Marynarz opuścił pięść. Widząc groźne błyski w oczach

chłopaka, nagle wytrzeźwiał. Niejeden raz zaglądał śmierci w

oczy. Od dwudziestu lat pływał w Marynarce Królewskiej,

stoczył zbyt wiele bitew z piratami, by nie rozpoznać, że

dzieciak mówi poważnie. W powietrzu poczuł zapach swojej

krwi.

Nim zdążył się wycofać, w ciemnym kącie rozległ się roz-

dzierający, nieomal zwierzęcy krzyk. Chłopak odwrócił się i

upadł na kolana tuż przy starej kołdrze. Zaciekawiony

marynarz zerknął mu przez ramię. Dostrzegł zapadnięte

policzki, wytrzeszczone oczy i ogromny brzuch.

Poczuł nagły skurcz żołądka. Marynarze zwykle chętnie

rozsiewają nasienie, ale kiedy pojawiają się owoce, uciekają na

morze. Zasłonił dłonią usta i pospiesznie wyszedł z chałupy.

Instynkt podpowiadał mu, że za chwilę będzie

świadkiem nie tylko narodzin, ale i śmierci.

- Dziecko... to już... - szepnęła przez zaciśnięte usta Molly.

Chłopiec zapomniał o intruzie. Pospiesznie sprawdził,

czy przygotował wszystko, o co prosiła matka. Miska z wodą,

czyste szmatki, kawałek starego sznurka. Przerażony, przełknął

ślinę i zdjął kapę, którą była przykryta.

Wbiła pięty w zwinięty w nogach koc, odchyliła głowę w

tył i wypięła brzuch. W milczeniu zagryzła dolną wargę, aż

pojawiły się na niej ślady krwi. Nie odezwała się, dopóki na

rękach syna nie znalazło się czerwone, pomarszczone

dzieciątko. Dopiero wtedy z jej gardła wyrwało się

westchnienie ulgi.

Choć posłusznie wykonywał wszystkie polecenia matki,

nie był w stanie spojrzeć na noworodka, który sprawił jej tyle

cierpienia. Przeczuwając ból, jaki zada i jemu, już go

nienawidził. Owinął niemowlę w stare prześcieradło i położył

w ramionach matki.

Kiedy zobaczyła twarz dziecka, jej usta drgnęły w ledwo

zauważalnym uśmiechu. Widząc to, chłopiec zrozumiał,

dlaczego jego ojciec uległ przed laty jej urokowi.

Odwrócił się, próbując uniknąć jej spojrzenia, ale

Medeiros Teresa - Pamiętnik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: