Encyklopedia Wizjonerów c5.doc

Encyklopedia Wizjonerów cz.9
Witam w dziewiątej już części EW. Mogą wam już teraz zdradzić, że EW będzie miała 16 części. W ten sposób stanie się największym cyklem artykułów w historii Strefy51!

Joel (około 600 p.n.e.). Nic nie wiadomo o tym proroku Starego Testamentu; pozostały po nim jedynie pełne dramatyzmu, eschatologiczne wizje kosmicznych znaków, plag, boskich wojen, ruin i, później, odbudowy. Uczeni próbowali umiejscowić Joela albo tak dawno, jak 600 lat p.n.e., albo tak niedawno, jak 350 lat p.n.e. Większość zgadza się, że żył on w czasach drugiej Świątyni Jerozolimskiej, czyli pomiędzy rokiem 450 i 400 p.n.e.

Anton Johansson (1858-1929). Prosty norweski rybak, który urodził się w Szwecji i przeniósł do fiordów arktycznej Norwegii w wieku lat szesnastu. Johansson był człowiekiem głęboko religijnym, który przypisywał swój dar spoglądania w przyszłość potędze i miłości Boga. Pracował jako pasterz, nauczyciel, rybak, później zaś jako badacz sporządzający mapy niegościnnych arktycznych pustkowi norweskiej prowincji Finnmark. Jego współpracownicy wspominają go jako człowieka uczciwego, odważnego i wyznającego prostą, niezachwianą niczym wiarę w Boga. Większość jego wczesnych wizji dotyczyła przyjaciół i znajomych mieszkających w jego miasteczku.
Johansson przepowiedział takie nieszczęścia, jak wielka erupcja wulkanu w 1902 roku, podczas której uległo zniszczeniu miasto St. Pierre na karaibskiej wyspie Martynice, ogromne trzęsienie ziemi w San Francisco w 1906 roku oraz wstrząs, który zrównał z ziemią włoskie miasto Mesyna w 1908 roku. Podobnie jak Morgan Robertson i Cheiro, przewidział zatonięcie "Titanica", ale podał także nazwę statku i nazwisko jednej z ofiar katastrofy, milionera Johna Jacoba Astora IV.
Większość proroczych wizji dotyczących wydarzeń światowych została mu objawiona pewnej nocy w listopadzie 1907 roku. Z głębokiego, pozbawionego marzeń sennych snu obudził go głos i oślepiający błysk światła. Najpierw został zabrany w przestworza, by móc stamtąd obejrzeć zamordowanie austriackiego arcyksięcia Franciszka Ferdynanda. Później tajemnicza siła przeniosła go nad wydarzeniami pierwszej wojny światowej oraz radzieckiej (komunistycznej) i niemieckiej (faszystowskiej) rewolucji, które później nastąpiły. Johansson widział też prawdopodobnie przyszłe monstrualne burze, będące następstwem efektu cieplarnianego.

Kate-Zahl (I wiek n.e.) uważany jest za najwybitniejszego proroka prekolumbijskiego ludu Tolteków, zamieszkującego środkowy Meksyk. Kate-Zahl przepowiedział los, jaki spotkał święte tolteckie miasto Tula, które według opinii współczesnych uczonych i archeologów znajdowało się na miejscu odkopanych niedawno ruin Teotihuacán w środkowym Meksyku.
Wśród uwieńczonych sukcesem proroctw Kate-Zahla była między innymi przepowiednia nadejścia hiszpańskich konkwistadorów, noszących "ubrania z lśniącego metalu" i strzelających z "grzmiących kijów", czyli muszkietów. Opisał także nadchodzącą apokalipsę pierwotnych ludów Ameryki spowodowaną przez inwazję białych najeźdźców, klęskę Azteków pokonanych przez Cortésa oraz toltecką wersję żydowskiej diaspory, która miała miejsce niemal pięćset lat po jego śmierci. Kate-Zahl, podobnie jak wielu jasnowidzów wywodzących się z rdzennych plemion obu Ameryk, wierzył, że "biali mieszkańcy Wschodu" z takim zapałem oddadzą się udoskonalaniu swej śmiercionośnej broni, iż wyniszczą się nawzajem w ostatecznej wojnie, która ma się rozegrać w bardzo niedalekiej nam przyszłości. Po tym wydarzeniu Toltekowie oraz wszyscy ci, którzy żyją po to, by zgłębić sens miłości i osiągnąć pełną świadomość, odbudują święte miasto Tula. Stanie się ono później jednym z ośrodków życia duchowego i kulturalnego mającej nadejść nowej ludzkości.

Św. Kolumba, Columbille (522-597 n.e.) był Irlandczykiem. W wieku 41 lat pożeglował do Brytanii i wylądował na wyspie Jona, gdzie wraz z dwunastoma uczniami założył klasztor. Napisał wiele tomów manuskryptów; były to dzieła religijne i prorocze oraz poematy, psalmy i hymny kościelne. Później wyruszył na trzydziestoczteroletnią pielgrzymkę, podczas której nie przestawał głosić chwały Chrystusowej poganom w Szkocji (na Hebrydach, Orkadach, Szetlandach) i na Wyspach Owczych, w ogóle wszystkim, których napotkał na swej drodze prowadzącej aż do osad wikingów w Islandii.
Mając zdolność przepowiadania przyszłości, koncentrował się przede wszystkim na mrocznych i posępnych losach ukochanej Irlandii. Przewidział, między innymi, inwazję wikingów na Irlandię około 1000 roku, następującą po tamtej inwazję anglonormańską, powstanie irlandzkie z 1641 roku oraz "wielki głód" 1845-1850.

Jiddu Krishnamurti (1895-1986), wywodzący się z południowych Indii medytujący filozof. Urodził się w Andhra Pradesh. Podobno angielski okultysta C. W. Leadbeater "odkrył" wątłego trzynastolatka na plaży niedaleko miasta Madras. Udało mu się później zwrócić uwagę Annie Besant i pozostałych przywódców ruchu teozoficznego na przepełnioną niezwykłą czystością i niewinnością aurę otaczającą młodego bramina, jak też przekonać ich, że być może Krishnamurti jest wcieleniem Maitreji, wielkiego nauczyciela, którego nadejście przepowiedziała założycielka Towarzystwa Teozoficznego madame Bławatska.
Leadbeater i Besant zaadoptowali chłopca, który przeszedł pod ich okiem intensywny kurs żmudnych ćwiczeń ciała, umysłu i ducha przed zapowiedzianą chwilą nadejścia Maitreji. W 1929 roku miał on uroczyście zapoczątkować transmigrację (wędrówkę dusz) na światowym zgromadzeniu teozofów w Ommen w Holandii. Zamiast jednak oświadczyć, że jest Maitreją, Krishnamurti poinformował o rozwiązaniu Zakonu Gwiazdy Wschodu - organizacji założonej specjalnie dla wykorzystania go jako Mesjasza. Zrzekł się funkcji głowy zakonu i przekazał zebranym następujące oświadczenie: "Uważam, że Prawda to rozległy obszar, na którym nie ma ścieżek; nie można dojść do Prawdy żadną ścieżką, dzięki żadnej religii ani żadnej sekcie. Oto mój punkt widzenia, przy którym obstaję stanowczo i bezwarunkowo. Skoro do Prawdy nie można dojść żadną ścieżką, skoro Prawda nie ma granic ani uwarunkowań, nie można jej także zorganizować, tak samo jak nie powinno się tworzyć żadnych organizacji, które prowadziłyby ludzi dobrowolnie lub pod przymusem jakąkolwiek ścieżką. W chwili, w której zaczynacie za kimś podążać, przestajecie podążać za Prawdą. Moim celem jest sprawić, by człowiek stał się wolny, nakłonić go do szukania wolności, pomóc mu w przezwyciężeniu wszelkich ograniczeń, gdyż samo to wystarczy, by dać mu wieczyste szczęście i pozbawioną uwarunkowań realizację samego siebie".
Po wykonaniu pożegnalnego ukłonu ze złożonymi rękami Krishnamurti opuścił oszołomione zgromadzenie i spędził pięć następnych dziesięcioleci jako nieguru nienauczający swoich nieuczniów. Niestrudzenie opowiadał o swoim doświadczeniu spotykania się z Prawdą. Był mocno zaangażowany w sprawę kształcenia dzieci i osobiście nadzorował zakładanie kolejnych Szkół Krishnamurtiego, stworzonych przez jego nieuczniów w Ameryce, Anglii, Szwajcarii i w Indiach. Niektórzy uważają, że Krishnamurti nie osiągnął pełnego oświecenia duchowego przed 1948 rokiem. Jakkolwiek by było, zainspirował swymi rozprawami i licznymi książkami wielu czołowych filozofów naszego stulecia - wybitnych naukowców, takich jak David Bohm i Rupert Sheldrake, a także pisarzy o takiej randze jak Aldous Huxley. Krishnamurti prowadził wykłady aż do śmierci, która zabrała go w wieku dziewięćdziesięciu jeden lat.