I. Od wyroku Sądu Rejonowego wymierzającego Józefowi karę 6 miesięcy pozbawienia wolności w P. wpłynęła apelacja prokuratora okręgowego z wnioskiem o wymierzenie mu dodatkowego środka karnego w postaci zakazu prowadzenia pojazdów przez 4 lata. Oskarżony, który bronił się sam, nie zaskarżył wyroku. Sprawa nie była skomplikowania, wiec sąd uznał, ze nie ma sensu sprowadzać z aresztu oskarżonego na rozprawę. W trakcie rozprawy okazało się jednak, że sąd I instancji całkiem wadliwie ustalił stan faktyczny, więc Sąd Okręgowy był zmuszony na kolejnym terminie rozprawy przesłuchać czterech świadków i dwóch biegłych. W końcu oskarżonego zawiadomiono, że został uniewinniony, bo okazało się, że był w chwili czynu niepoczytalny, co zresztą w jednym z protokołów sugerował policjant prowadzący dochodzenie.
Rozważ pojawiające się problemy.
II. Od warunkowego umorzenia orzeczonego przez sąd rejonowy na posiedzeniu wnieśli apelację pokrzywdzony i nieletni oskarżony. Pokrzywdzony podniósł, że w sprawie tego rodzaju – art. 280 § 1 k.k. – oskarżonemu należy się surowa kara. Z kolei oskarżony zarzucił, że nie miał obrońcy, choć sprawa jest poważna i obrona wymaga wiedzy prawniczej. Sad odwoławczy pozostawił jednak sprawę bez rozpoznania – stwierdził, że pokrzywdzony nie jest stroną, więc nie mógł wnieść apelacji, zaś oskarżony zdążył ją skutecznie cofnąć.
Czy decyzja sądu odwoławczego jest słuszna? Czy można ją zaskarżyć kasacją?
III. Sąd okręgowy w R. orzekając jako odwoławczy ma problem. Uchylając rąbka tajemnicy przysłuchajmy się fragmentowi narady:
Ławnik I – Moim zdaniem zasłużył na dożywocie.
Ławnik II – Zgadzam się, ale przecież wymierzono 25 lat, więc trzyma nas zakaz „reformationis in peius”!
Sędzia przewodniczący – Jaki zakaz? Przecież apelował prokurator, możemy więc karę podwyższyć!
Tak też zrobiono. Czy popełniono jakieś uchybienia? Który z członków składu miał rację?
IV. Grzegorz i Marcin zostali skazani za czyn z art. 197 § 3 k.k. Apelacje od tego wyroku złożył tylko prokurator. Domagał się w niej zaostrzenia kary wymierzonej Grzegorzowi. Sąd odwoławczy ustalił, że w świetle przeprowadzonych dowodów jest wysoce wątpliwe, czy Grzegorz popełnił zarzucany mu czyn oraz, że w czasie procesu obu oskarżonych bronił ten sam obrońca, mimo że obwiniali się nawzajem. Ponadto sąd stwierdził, że w aktach sprawy brak wniosku pokrzywdzonej o ściganie.
Wskaż uchybienia. Jakie powinno być rozstrzygnięcie sądu odwoławczego?
V. Prokurator wniósł apelację podnosząc, że wyrok sądu okręgowego jest wadliwy, gdyż wydany został w składzie 4 sędziów. Prezes sądu apelacyjnego skierował sprawę na posiedzenie, na którym Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, że czwarty sędzia wprawdzie brał udział w prowadzeniu przewodu sądowego w I instancji, ale nie brał udziału w naradzie i nie orzekał. Zauważył jednak, że w sprawie nie orzeczono środka karnego, którego zastosowanie było obligatoryjne, zmienił zatem wyrok w ten sposób, że dodatkowo orzekł ten środek.
Oceń prawidłowość postępowania kolejno: sądu okręgowego, prezesa i sądu apelacyjnego.
VI. Proces poszlakowy przeciwko Janowi J. o czyn z art. 148 § 1 k.k. zakończył się skazaniem na karę 12 lat pozbawienia wolności. Oskarżony, który w trakcie procesu wypowiedział obrońcy pełnomocnictwo, sam napisał apelację, domagając się w niej uniewinnienia – zarzucił pominięcie istotnych dowodów na jego korzyść i nieprzeprowadzenie wywiadu środowiskowego, którego wyniki istotnie wpłynęłyby na treść wyroku.
Jak należy postąpić w jego sprawie?
xavi.hernandez