„POWIEŚĆ - WOREK „ Bolecki
1. eklektyzm gatunkowy (łączenie gatunków)
§ powieść
§ traktat filozoficzny
§ dramat
2. język wulgarny, poetyckie opisy przyrody, j. naukowy
§ traktat filozoficzno-naukowy
§ erudycyjność języka
§ neologizmy kojarzące się z językiem wulgarnym
3. postać - kukiełka
§ Bohaterowie mało konkretni
§ Postacie kukiełki – a nie zindywidualizowani bohaterzy
4. antypowieść (antypowieść też jest konwencją)
§ powieść modernistyczna w Młodej Polsce uchodziła za epigonizm (przygodowa, emocjonalna) – cechy dojrzałej powieści realistycznej:
Ø losy bohaterów osią konstrukcji
Ø tło – wyraźnie zaznaczone
Ø reprezentatywne dla środowisk
Ø zamknięta – czas dzieła
Ø otwarta – konstruowanie bohatera
Ø osadzona w określonym wycinku rzeczywistości
Ø wszechwiedzący narrator, często przechodzący w 1 osobę.
Ø Monologi wewnętrzne postaci
§ 3 osobowa narracja – przezroczysta ( brak komentarzy) – w „Pożegnaniu jesieni”
5. niespójność na paru obszarach
§ językowa
§ mieszanina fantastyki i realizmu
§ niekonsekwentność postaci (charaktery, działanie)
6. Stosunek odbiorcy do dzieła:
§ Obudzenie
§ Nieumiejętność pisarska
§ Propozycja awangardowa
§ Prowokacja
Wyznaczenie nowego typu odbioru à zaakceptować albo nie – a nie zrozumieć, czy nieJ - radosny idiotyzm odbiorcy
Dlaczego powieść nie jest sztuką?
Ø Istotą sztuki jest forma – ( konstrukcją dowolnych teoretycznych elementów: barw, słów, dźwięków, działań) – słowa i działania – są złożone bez użycia intelektu
Ø Powieść oddziałuje pośrednio (bez barw, dźwięku itp.) – tylko intelekt
Ø Jest po to aby opisywała rzeczywistość (realna i zmyślona)
Ø Posiada konstrukcję, ale posiada uboczny produkt opisu rzeczywistości
Ø Jest za długa à aby jej różnorodne elementy scałkować
Geniusz sztuki:
Ø Posiadający pogląd własny (z bebechów twórcy)
Ø Potężny intelekt
Ø Talent (zdolność tworzenia zdań będących syntezami)
Ø Oryginalność
Ø Jego dzieła – synteza, monumentalność, rozmach (szerokość koncepcji filozoficznych i życiowych)
Witkacowska teoria powieści (wpisana i w powieść i w traktaty)
Ø Bohater przestaje być człowiekiem, staje się nim masa (echa katastrofizmu) – dotychczas byli tłem
Ø Powieści wolno wszystko
Powieść – worek:
Ø Tadeusz Miciński : „Nietota” (modernistyczna), „Ksiądz” (wyd. 1910), „W mroku gwiazd”
Ø Roman Jaworski „Wesele Hrabiego Orgaza”
AgataStr