Filtr HBO2.doc

schemat nr. 1

Schemat nr.1 (zalecany) to układ do którego budowy użyto kwarców. Nie będę zbytnio opisywał co i jak działa w tym dekoderze dodam tylko, że podobno jest on sprzedawany na warszawskim Wolumenie. Najważniejszą rzeczą tutaj są już wspomniane kwarce, dobór ich wartości zależy od typu kablówki a dokładniej od częstotliwości nadawania HBO kiedy znamy już częstotliwość dzielimy ją przez 9 a wynik będzie wartością kwarcu. Np. w Gdańsku HBO pracuje na częstotliwości 127.25 MHz, dzielimy przez 9 i mamy wynik 14.1388888 więc idziemy do sklepu i prosimy dwa kwarce o częstotliwości ok. 14.13 najlepiej 14.1 bądź 14.15 nie będzie problemów z ich dostaniem gorzej mają ci którym wynik wyszedł 25.6 lub podobny bardzo ciężko dostać kwarc o takiej częstotliwości. Jeżeli nie będzie kwarcu z trzema nóżkami to można kupić z dwoma z tym że obudowa tego kwarcu musi być metalowa wtedy jako środkową nogę dolutowujemy drucik do tej metalowej obudowy i wszystko gra. No to teraz przechodzimy do opisu pozostałych elementów. Oba kondensatory mają wartość po 170pF czasami trudno dostać taką pojemność więc trzeba łączyć dwa po 100pF i 70pF równolegle! Cewka powietrzna L1 to 8 zwojów nawinięte drutem 0,4mm na wiertle o średnicy 4,5mm, cewka L2 to 5,5 zwojów nawinięte drutem 0,4mm na wiertle 4,5mm ( dla PTK w Gdańsku dla innych trzeba obliczyć ) a cewka L3 jest nawinięta na rdzeniu toroidalnym o średnicy zewnętrznej 10mm a wewnętrznej 5mm drutem 0,23-0,3mm 25 zwojów. Do strojenia używamy cewki L2 tzn. ściskając i rozciskając lub w ostatecznym wypadku zmieniając liczbę ich uzwojeń staramy się wstroić w częstotliwość. Bardzo polecam!

schemat nr. 2

Dekoder nr.2 jest bardzo podobny do pierwszego projektu z tym, że zamiast kwarców wstawiono kondensatory dostrojcze którymi to dostrajamy częstotliwość. Według autora schematu dekoder przystosowany jest do pracy w PTK w Gdańsku jeżeli zamierzasz go używać w innym mieście lub firmie musisz najpierw dowiedzieć się na jakiej częstotliwości jest nadawane HBO i dobrać odpowiednie wartości trymerów eksperymentalnie lub obliczając. Jak widać dekoder składa się z 3 cewek powietrznych, dwie to 8 lub 9 zwojów srebrzanki o średnicy ok. 1mm i średnicy wewnętrznej 3mm. Trzecia cewka to 3 zwoje srebrzanką 1mm i średnicy wewnętrznej 3mm. Kolejnymi elementami dekodera są dwa kondensatory które mają wartość 12pF i trzy trymery, dwa o pojemności 27pF a trzeci o pojemności 14pF. Jeszcze raz powtarzam, dekoder nie został przetestowany w innych sieciach niż w PTK w Gdańsku może się zdarzyć sytuacja, że po złożeniu okaże się , że sygnał zakodowanego programu nie uległ wcale zmianie.

Budowę dekodera nr.3 polecam na prawdę w ostateczności ponieważ wymaga on starannie i dokładnie wykonanej płytki a po za tym znowu nie był testowany w innej kablówce niż PTK. Dekoder ten niestety ze względu na nie dokładne wykonanie elementów po jakimś czasie schodzi z pasma odkodowania (nie wiem jak temu zapobiec) a trymery, które zostały użyte w tym projekcie czasami są trudno dostępne a trzeba zaznaczyć, że ich wartości muszą się zgadzać wartościami podanymi poniżej.

Płytka to kwadrat o wymiarach 4,2cm, każda ścieżka ma dokładnie 3mm szerokości każdy odstęp między ścieżkami ma też 3mm szerokości, średnica wewnętrzna koła ma 24mm czyli promień=12mm, średnica zewnętrzna koła wynosi 30mm czyli promień=15mm. Ten wyższy pionowy słupek ma wysokość 1/3 średnicy zewnętrznej koła, a ten drugi ma wysokość mniej więcej 1/3 wysokości wyższego słupka.

Na kole trzeba zrobić odczepy mniej więcej na 2/3 średnicy zewnętrznej koła w miejsce tych odczepów wstawi się trymer, a po drugiej stronie potencjometr. Ta różowa kreska to srebrzanka którą trzeba przylutować zgodnie ze schematem. Oba trymery mają wartość 14 - 22pF, rezystor ma 100 Ohm, potencjometr 200k lub 220k Ohm. Dostrajamy się pokręcając trymer umieszczony pomiędzy pionowymi słupkami pamiętając, że do kręcenia nie używamy metalowego śrubokręta! Drugi trymer i potencjometr służy do wstrojęnia się w fonię. Przypominam jeszcze raz, że płytka musi być wykonana dość dokładnie i, że dekoder z nieznanych przyczyn gubi częstotliwość dlatego polecam budowę tego dekodera naprawdę w ostateczności.

schemat nr. 4

układ ścieżek

Przedstawiam tutaj czwarty schemat dekodera którego również nie testowałem według jego autora powinien on działać. Nie będę tutaj wstawiał własnego opisu przedstawię oryginalny opis autora schematu Płytka ma wymiary 6x3cm dwustronna. Tył w czasie trawienia trzeba zakleić np. taśmą izolacyjną. Po wytrawieniu trzeba wywiercić dziury na cewki i zamontować je od dołu. Następnie lutujemy elementy i nawijamy zwoje. Gotową płytkę powinno się umieścić w metalowej obudowie (ew. plastik wyłożony złotkiem) i wyprowadzić gniazda antenowe. Cewki powinny być nawinięte na tzw. karkasach - takie coś plastikowe z rdzeniem węglowym w środku. cewka 1 nawijana prawoskrętnie od dołu do góry 4 zwoje cewki 2i3 nawijane lewoskrętnie od dołu do góry 4 zwoje. C1=3.9pF, C2 i C3=4.7pF. Cewki średnica 4.2mm po 4 zwoje z drutu miedzianego śr 0.8mm. Cewka 1 nawijana od strony lewej (ant wyj) do C2. Cewka 2 nawijana od strony prawej (zakręt) do C3. Cewka 3 nawijana od C1 do Ekranu wej. Ekran wej i wyj łączymy z tylną stroną płytki.. Jak to wytrawić pokazane jest obok.

schemat nr. 5a

Schemat nr 5 (zalecany) to jakby połączenie schematów nr 1 oraz nr 2. Nie został on jeszcze przeze mnie przetestowany ale jak mówią moi koledzy działa poprawnie. Abonenci PTK niech nie zapominają, że w sieci tej działa system kodowania TELKRYPT co jest bardzo niekorzystne dla pirackich dekoderów, PTK może bowiem w każdej chwili zmienić częstotliwość kodowania co sprawi, że dekodery przestaną działać. Piszę to dlatego, ponieważ przyszły użytkownik tego dekodera oraz pozostałych również po zmontowaniu go stwierdzi, że jest niesprawny i będzie myślał że schemat jest do kitu albo że źle wykonał urządzenie a prawdziwą przyczyną może być właśnie zmiana systemu kodowania! Tak jak w pierwszym schemacie wartości kwarców to wynik dzielenia częstotliwości nadawania HBO przez 9 czyli np: 127.25 : 9 =14.1388888, kondensatory C1 mają wartość 170pF, C2 należy dobrać doświadczalne ich wartość może się zawierać od 12pF do ok 170pF, C3 to trymery 22 - 27pF w przypadku nie odkodowania obrazu należy wstawić mniejszą pojemność mniej więcej do 32pF. Cewki nie ulegają zmianie czyli są takie same jak w schemacie nr 1 czyli L1 to 8 zwojów z miedzi o średnicy 0.4mm nawinięte np. na wiertle o śr. 4.5 mm. L2 to 5 - 5.5 zwoja w/w drutem ponownie na wiertle 4.5mm. L3 to 25 zwojów z drutu 0.22 - 0.25 na rdzeniu toroidalnym ( pierścień) o śr. zewnętrznej 10mm. Jeżeli dostaniemy kwarce 2 końcówkowe a obudowa ich będzie metalowa to kondensatory C2 łączymy właśnie z tą obudową choć są co do tego pewne wątpliwości. Do strojenia używamy niemetalowego śrubokręta którym delikatnie kręcimy rotor trymerków aż do wstrojenia się w obraz można też spróbować rozciągać i ściskać cewki L2. Serdecznie polecam!

schemat nr. 5b (przeróbka)

Jest to nic innego jak nieco przerobiony powyższy schemat czyli nr.5, korekta polega na tym, że zmniejszono o 1 liczbę zwojów cewki L2, między tą cewkę a masę wstawiono kondensator 4.7pF i równolegle do niego trymer 27pF ma to na celu ułatwienie strojenia, w przypadku gdy nie uzyskamy odkodowanego obrazu to zamiast wymieniać cewki na inne możemy spróbować pokręcić trymerkiem i tym samym unikamy zużywania się płytki i cewek, które przy kolejnym już wylutowywaniu po prostu się psują i łamią. Wszystkie inne elementy nie ulegają zmianom. Jeszcze raz przypominam, że do strojenia używamy niemetalowego narzędzia!