Twardowski Jan ks _ Elementarz Księdza Twardowskiego.pdf

Jan Twardowski

elementarz

Księdza Twardowskiego

dla najmłodszego,

średniaka i starszego

Teksty wybrała i ułożyła Aleksandra Iwanowska

Miłującemu Boga wszystko obraca się ku dobremu

(Rz 8,28)

być dzieckiem

Modlitwa

Święta dziewczynko z zapałkami

chroń nas przed staruchami

co płaczą że wszędzie zło

martwią się że nas okłamują

nie mówiąc nam o tym

a nas cieszy pole różowe

kiedy wschodzi zboże

nagietek który przekwita w październiku

pszczoły dokładnie złote

leszczyna co wydaje jednocześnie kwiaty i orzechy

spotykamy się z Matką Boską w ogrodzie

żyjemy z kundlem na co dzień

czujemy niewidzialne ręce

widzimy dalej

i więcej

„Z królestwem Bożym dzieje się tak, jak gdyby ktoś nasienie wrzucił w ziemię. Czy

śpi, czy czuwa, we dnie i w nocy, nasienie kiełkuje i rośnie, on sam nie wie jak”

(MJc 4,26–27).

W serce każdego z nas Bóg wrzucił nieoczekiwane, dziwne ziarno — łaskę chrztu

świętego. W czasie chrztu dziecko albo płacze, albo śpi. Dobrze jest czasem spać i nie

podglądać Pana Boga. On sam będzie działał.

Ludzie nieraz gorszą się, kiedy dziecko w czasie chrztu krzyczy wniebogłosy.

Może to święty niepokój, przeczucie tego, czym jest odpowiedzialność

ochrzczonych.

Tylu ludzi oddało swoje życie za chrzest. Ilu mamy męczenników, których lwy

pożarły, których torturowano, mordowano dlatego, że bronili chrztu.

Być ochrzczonym to być tym, przez kogo Pan Jezus chce przyjść na świat.

Każdy chrześcijanin podobny jest do ślepego od urodzenia, któremu Jezus przez

sakrament chrztu otwiera oczy na świat nadprzyrodzony, a tak bliski.

Jak często, jeszcze w tym życiu, możemy dostrzec po latach ukryty sens

niezawinionego cierpienia.

Sprawy Boże dzieją się nie tylko pośród wielkich cierpień, ale i w małych kłopotach

i udręczeniach na co dzień.

Byle tylko odważnie i cierpliwie świadczyć o Jezusie.

Pan Jezus był największym skarbem Matki Bożej, był Jej jedynym Dzieckiem.

Ponieważ nie miał ziemskiego ojca, mógł być podobny tylko do Niej, do Matki. Jego

oczy były tylko podobne do oczu Matki Bożej, uśmiech do Jej uśmiechu, Jego głos do

Jej głosu.

W dzień Ofiarowania Pańskiego Matka Boska przyszła do świątyni i swój

największy skarb, swoje jedyne Dziecko, najbardziej własne, tylko do Niej podobne, z

barwą swoich oczu, z urokiem swojego uśmiechu i głosu ofiarowała Bogu.

Ofiarować dziecko Bogu — znaczy oddać je Bogu: „Czyń z nim, co zechcesz”.

Nawet nie wypada modlić się ani o zdrowie, ani o pomyślność. Bóg będzie kierował

powołaniem tego dziecka. Jaka to wielka trudność dla matki swoje własne dziecko

oddać zupełnie Panu Bogu.

Lubimy ofiarować się Panu Bogu, ale tak, aby On nad nami otworzył parasol, i to

nie czarny, lecz różowy, malowany w kwiatki, żeby nam nic na głowę nie spadło.

Oczekujemy parasola, a nie miecza, który kaleczy.

W ofiarowaniu Panu Bogu kryje się wielka tajemnica. Święty Ignacy Antiocheński

powiedział: „Człowiek ofiarowany Bogu jest mąką, którą stale miele się na chleb dla

Pana Boga”.

Ofiary trzeba się uczyć.

Jak nietryumfalny i ludzki był Pan Jezus, kiedy przyszedł poprosić o chrzest.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: