Chmielewska J. - Wielkie zasługi.pdf - Chmielewska J - nubiska

Ksi ka pobrana ze strony

http://www.ksiazki4u.prv.pl

JOANNA CHMIELEWSKA

Wielkie zasługi

Mechanicznie op dzaj c si od komarów, Janeczka i Pawełek siedzieli na schodkach

campingowego domku. Taktownie symulowali całkowit głuchot , bowiem we wn trzu domku

ich rodzice toczyli rozmow stanowczo nieodpowiedni dla uszu dzieci.

- Półgłów jeden! - wykrzykiwała z irytacj pani Krystyna do swego m a. - Półgłów!

Bo półgłówek to jest zbyt pieszczotliwie! Ja tu nie przyjechałam tapla si w bagnie!

Przyjechałam nad morze! Nie zostan ani chwili!!!

- No owszem, przyznaj , miałem pewne obawy - usprawiedliwiał si pan Roman

Chabrowicz. - Dyrektor...

- Dyrektor! Debil, maniak, a nie dyrektor! Idiota!

- Dobrze, idiota. To co, mam go zabi ?

- Przydałoby si ! Byłoby to z po ytkiem dla instytucji! Dla społecze stwa! Dla całego

kraju!

- Mo e nawet dla całej Europy... Przyznaj , e o rodek poło ony jest do idiotycznie,

ale nic na to nie poradz .

- Idiotycznie, to za łagodne słowo! Jestem pewna, e znajduje si w najszerszym miejscu

tej całej mierzei, a to za nami, to jest jej najwy szy punkt!

- Od pocz tku było wiadomo, e jest co niedobrze - mrukn ła Janeczka na schodkach.

- Domy liłam si , jak zacz ł zadawa głupie pytania w samochodzie.

- Pewnie - przy wiadczył Pawełek. - Zaraz było wida , e co nie gra. Bał si powiedzie

wcze niej.

Janeczka pokiwała głow , z politowaniem wspominaj c nieudolne podst py własnego

ojca. Ju od Elbl ga pan Chabrowicz wydawał si jaki nieswój. Z wyra nym niepokojem

dopytywał si o szeroko mierzei i jej najwy sze wzniesienie nad poziom morza, interesował si

tak e struktur gleby. Na pytania grzecznie i bez trudu odpowiedziała mu córka, dla której

geografia stanowiła ulubione hobby.

- Piaski! - kontynuowała ur gliwie pani Krystyna w domku. - Wydmy! Ha, ha! Gdzie

te piaski i wydmy?! Ja tu widz bagna i moczary!

- No wła nie, dziwi si , sk d takie bagno na piaszczystym terenie... - martwił si

ugodowo pan Chabrowicz.

Pani Krystyna nie pozwalała si ułagodzi .

- Co za pomysł, eby budowa o rodek campingowy w takim miejscu! Debil to mało,

trzeba by zwyrodnialcem!

- Ponadto egoist , samolubem i kr taczem - uzupełnił pan Roman gorliwie. - O przysta

te si postarał...

- Maj racj , to kretyn - zgodził si półgłosem Pawełek na schodkach. - Ma fioła

na punkcie aglówek, niech mu b dzie, niech sobie ma. Ale po co było robi ten o rodek

za górk ?

Janeczka obejrzała si i oceniła poro ni te lasem strome zbocze.

- Okropnie daleko st d na pla - stwierdziła. - W dodatku jego tu wcale nie ma.

- Kogo?

- Tego dyrektora. Przyje d a na dwa tygodnie i tyle. I na te dwa tygodnie zrobił cały

o rodek. Nic go nie obchodzi, e normalni ludzie musz lata nad morze tysi c dziewi set

osiemdziesi t metrów.

- Rzeczywi cie, tyle akurat tutaj jest?

- Co? No nie, mo e ostatecznie troch mniej. Ale trzeba lata , bo on chce mie blisko

te aglówki przez dwa tygodnie. Obrzydliwiec.

Pawełek pokiwał głow .

- Ich tam jest podobno trzech, tych dyrektorów zwyrodnialców. Wszyscy z fiołem.

I z aglówkami. Przekupili tych ró nych od kontroli, eby za wiadczyli, e tu jest doskonałe

miejsce na o rodek, i wmówili ludziom, e inaczej nie mo na. Jeszcze nie wiem, czy mi

si tu podoba.

- Ja te nie wiem. Trzeba b dzie obejrze okolic ...

Wszystkie te protesty i niepewno ci budził o rodek campingowy Przemysłu

Włókienniczego, dok d pan Chabrowicz przypadkowo dostał skierowanie. Z przemysłem

włókienniczym nie miał wprawdzie nic wspólnego, ale, sam wodniak, znał wszystkich innych

wodniaków, w tym tak e owych dyrektorów zwyrodnialców. O o rodku słyszał, wiedział,

e mo na tu eglowa po Zalewie. eglowa nie miał zamiaru, ale po drugiej stronie mierzei

znajdowało si morze, wybrał si zatem z rodzin nad morze.

Morze okazało si trudno dost pne. O rodek ulokowano rzeczywi cie do dziwnie,

tu nad samym Zalewem, w miejscu wyj tkowo le wybranym dla wszystkich, z wyj tkiem

eglarzy. Trzeba było doprawdy wielu stara , eby na piaszczystej mierzei znale tak wspaniałe

bagno, b d ce zarazem istnym rajem dla komarów. Domki campingowe stały tu obok bagna,

w male kiej dolince osłoni tej z trzech stron lasem. Morsk pla mo na było osi gn dopiero

po sforsowaniu dwóch wysokich gór i całej szeroko ci półwyspu, k piel w Zalewie za

wykluczał grz ski brzeg i równie grz skie dno. Na domiar złego deszczowe lato nadzwyczajnie

sprzyjało komarom, których nieprzeliczone roje miały tu znakomite warunki egzystencji.

- Przeje d ali my przez wie - mówiła z furi pani Krystyna. - Je eli oczywi cie

te wytworne wille mo na nazwa wsi . Jestem pewna, e tam wynajmuj jakie pokoje,

prawdopodobnie z łazienkami i ciepł wod . Rób sobie, co chcesz, zamorduj kogo , wystrasz,

przekup, ale tutaj nie zostan nawet przez jedn dob !

Janeczka i Pawełek zamienili spojrzenia, pełne nagłego zainteresowania. Zanosiło si

na rozrywk .

- W tpi , czy maj co wolnego - rzekł sm tnie zgn biony pan Roman. - Przecie wła nie

dlatego wzi łem te wczasy, e wszystko było zaj te. Cała Polska pcha si nad mocze.

- Od maja do tej pory bez przerwy padał deszcz! Mo e kto zrezygnował...

Janeczka i Pawełek na chwil stracili w tek scysji w domku, bo pojawił si ostatni

członek rodziny, ich pies imieniem Chaber. Był to pies tak m dry i tak doskonale wychowany,

e nigdy nie zaistniała potrzeba prowadzania go na smyczy. Zawsze biegał wolno i zawsze

wiedział, co robi i jak post powa , znacznie przewy szaj c w tej mierze wiedz swoich

pa stwa. Teraz, od razu po wyskoczeniu z samochodu, udał si na rekonesans i wła nie

zako czył zwiedzanie terenu.

- No i co? - spytała z o ywieniem Janeczka. - Jak tu jest?

Chaber wydawał si pełen mieszanych uczu . Był rozradowany, a równocze nie

niespokojny. Szczekn ł krótko, odbiegł kawałek w kierunku wschodnim, w stron granicy,

obejrzał si , podbiegł jeszcze kilka metrów i zastygł w pi knej, klasycznej pozie psa

my liwskiego, wyci gni ty jak struna, znieruchomiały, z uniesion przedni łap . Potem znów

si obejrzał, nagle zawrócił i z podkulonym ogonem podbiegł do swych pa stwa. Cicho skomlał

i popiskiwał.

Rodze stwo oderwało wzrok od psa i popatrzyło na siebie. Nie zd yli si odezwa ,

bo Chaber zerwał si , pobiegł w drug stron i zachował si podobnie. Znów wystawił

zwierzyn , teraz jednak nie wracał z podkulonym ogonem, tylko ogl dał si niecierpliwie,

podbiegaj c dalej, zawracaj c i wyra nie zach caj c do pój cia w jego lady. Wreszcie wrócił

i usiadł obok Janeczki, szczekn wszy jeszcze dwa razy.

- Rozumiem - powiedział Pawełek z wielkim przej ciem. - Z tam tej strony jest nosoro ec

i on si nie podejmuje go upolowa . A z tej jaka łagodniejsza zwierzyna.

- Nie wiem, czy zwierzyna - zaprotestowała troch niespokojnie Janeczka. - To znaczy,

chciałam powiedzie , nie wiem, czy łagodniejsza. On chyba nie wie, co to jest, musi to by

co skomplikowanego.

- Mo liwe. Chce, eby my z nim poszli i sami sprawdzili. Ja bym poszedł.

- Ja te , ale na razie nie mo emy. Nie wiem, na czym oni stan li.

W tym momencie z domku wyszli rodzice.

- Dzieci, poczekajcie tu - powiedziała zdenerwowana pani Krystyna. - Pojedziemy

z ojcem poszuka jakiego ludzkiego mieszkania. Baga e zostaj , nie wypakowujcie niczego.

- Tatusiu, jakie tu s niebezpieczne zwierz ta? - przerwał po piesznie Pawełek.

- Na lito bosk , nie boicie si chyba niebezpiecznych zwierz t - odparł zirytowany pan

Chabrowicz. - To nie jest d ungla nad Amazonk . Tu nie ma adnych niebezpiecznych zwierz t!

- Ale jakie tu s ! Jakie?

- Lisy, sarny i zaj ce. Nie zawracaj głowy, zaraz wracamy.

- Znaczy, nie wiem, co zw szył - stwierdził Pawełek, przygl daj c si , jak matka z ojcem

wsiadaj do samochodu. - Co robimy?

Janeczka ju si podniosła ze schodków.

- Idziemy zobaczy to skomplikowane - zadecydowała bez namysłu. - Zanim wróc ...

- Powiedzieli, e zaraz.

- Co ty?! Jak jad oboje, zanim wróc , zd ymy obejrze pół tej całej mierzei. Ju sobie

nie po ałuj , eby nie przegrymasi wszystkich domów, jakie tylko znajd !

Pawełek natychmiast zgodził si z siostr , przekr cił klucz w drzwiach domku, wyj ł go

i schował do kieszeni. Chaber ju biegł na zachód, wcze niej od nich wiedz c, e wyprawa ruszy.

Po pieszyli za nim i zagł bili si w las.

Ludzi nie było wida wcale. Pierwsze od tygodni słoneczne popołudnie wywabiło

wszystkich na pla . W okolicy o rodka nie mieszkał nikt - zabudowania osady zaczynały si

dopiero o dobre kilkaset metrów dalej. Nikt te nie przechadzał si po stromych zboczach

Chmielewska J. - Wielkie zasługi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: