Wiersze.docx

Pan Hilary

Loto, tyro pan Hilary, do dekla mu piere

Bo kajś ten boroczek posioł swoi brele.

Szuko w galotach, kabot obmacuje,

Przewraco szczewiki, psińco znajduje.

Bajzel w szranku i w byfyju

Tera leci do antryju.

"Kurde" - woła - "kurde bele!

Ktoś mi rombnoł moi brele!"

Wywraco leżanka i pod nią filuje,

Borok sie wnerwio, gnatow już nie czuje.

Sztucho w kachloku, kopie w kredynsie,

Glaca spocona, caly się trzynsie.

Pieroński brele na amyn kajś wcisnyło

Za oknym już downo blank sie sciymniło

Do zrzadla oroz zaglondo Hilary-

Aż mu po puklu przefurgły ciary.

Spoziyro na kichol, po łepie sie puko,

Bo znejdly sie brele - te, co tak ich szukoł.

Czy to ni ma gańba? - Powiydzcie sami,

Mieć brele na nosie a szukać pod ryczkami.Pan Hilary

Kto ty jesteś?

Czyś ty Polok? Jo Polokiym,

Ale żech tyż je Ślązokiym!

Kaj ty miyszkosz? Tu na Śląsku,

Na tym pięknym Polski konsku!

Kim je Polska? Mą Ojczyzną!

A kim Śląsk? Je Ojcowizną!

Przejesz Polsce? Toć, że przaja!

A Śląskowi? On Mo raja

Piyrszo, on je dycki piyrszy,

Najważniejszy, nojpiykniyjszy!

Skąd się Śląsk wziął? Wziął się z tchnienia

Ponboczkowego stworzenia!

Jaką godką godosz? Godom

Naszą piykną polską mową,

No, ale tyż fest się storom

Godać śląską godką, gwarą!

Dbosz o gwara? Chca by była,

Żeby nigdy ny zginyła,

Bo Slązoki to niy gynsi!

Niych się nom Ślązakom szczynści!

Na lipę

W hyc pod moimi liściami dychnąć se możesz.

Prosza, siednij se tukej, witom cie: Szczynść Boże!

Bo choć słoneczko gynał ze nieba blynduje,

To sie na moich liściach ukrop tyn sztopuje.

Tukej dycki fajnisty wiaterek zawiywo,

A we liściach szpok abo słowik piyknie śpiywo.

Powoniej tyż moje kwiotki. To z nich spijają

Pszczoły, kere potym złociutki miód dowają.

Legnij se tu ku mie! Niych listek mój opowiy

Ci jako bojka, cobyś lepij społ na zdrowie.

Widzisz tera, wiela poradza dać uciechy,

Choć niy rosną na mie jabka ani łorzechy.

Uwe i Willi (Paweł i Gaweł)

Uwe i Willi w jednej stoli wili,

Uwe na wierchu, a Wili na dole.

Uwe spokojny nie wadzi nikomu,

a Willi wyrobioł choby we stodole.

To pies, to hazok, ciepoł w nim ryczkami,

Gupioł i turpioł durch trzaskoł dźwierzami.

A kady szczykać naczął z gazpatronów,

To dymu pełno było w cołkim domu

Uwe sie wnerwił i ślozł na dół do niego

I pado: "Willi, jo nie strzymia tego!"

A Willi na to:

"Co komu do jemu, a jemu do komu,

Ty giździe pieroński, jo jest w swoim domu."

Uwe po gowie poskrobał sie ino,

Poszoł do siebie i coś medytowoł...

Rano Willi jeszcze na szezlongu chrapie,

Naroz mu coś z gipsdeli na kichol kapie.

Serwoł sie Willi, leci ku górze.

Stuk! Puk! Zamknione!!!

Filuje se przez dziurka:

Hen Jezu, cało izba w wodzie,

A Uwe se siedzi z wyndkom na komodzie.

"Was machts du, Uwe", "Jo se fisza łowia"v "Du bist Idiot, mnie kapie na gowa!"

A Uwe mu na to:

"Co komu do jemu, a jemu do komu,

Ty giździe pieroński, jo se w swoim domu."

Lokomotywa!

Jest na banhowie ciynszko maszyna
Rubo jak kachlok - niy limuzyna
Stoji i dycho, parsko i zipie,
A hajer jeszcze wongiel w nia sypie.
Potym wagony podopinali
I całym szwongym kajś pojechali.

W piyrszym siedziały se dwa Hanysy
Jeden kudłaty, a drugi łysy,
Prawie do siebie niy godali,
Bo się do kupy jeszcze niy znali.

W drugim jechała banda goroli
Wiyźli ze soba krzinka jaboli
I pełne kofry samych presworsztóf
I kabanina prościutko z rusztu.
Pili i żarli, jeszcze śpiywali,
Potym bez łokno wszyscy rzigali.

W czecim Cygony, Żydy, Araby
A w czwartym jechały zaś same baby.
W piontym zaś Ruski. Ci mieli życie!
Sasza łożarty siedzioł na tricie.
Gwiozda mioł na czopce, stargane łachy,
Krziwiył pycholem i ciepoł machy.
A w szóstym zaś były same armaty,
Co je wachowoł jakiś puklaty.

W siódmym dwa szranki, pufy, wertikol,
Smyczy maszyna może donikąd.
Jak przejyżdżali bez Śląskie Piekary
Kaj wom to robiom kółka do kary,
Maszyna sztopła! Kufry śleciały
I kożdy lotoł jak pogupiały.

To jakiś ciućmok i łajza!
Ciupnął i ślimtoł sygnal na glajzach.
Mog iść do haźla abo do lasa,
Niy pokazywać tego mamlasa!
Potym mu ale do szmot nakopali,
Maszyna ruszyła, cug jechoł dali.
Bez pola, lasy, góry, tunele,
Dar za sobom samym te duperele
Aż się zagrzoły te biydne glajzy,
Maszyna sztopła i koniec jazdy.

Murzinek Bambo

W Africe miyszko Bambo, Murzinek,
Blank czorny, mały lokaty synek.
Czorno mo matka, łojca czornego,
Ujka i ciotka, dziadka i ... kozdego.
Mo piykno chałpa - by ją zbudować
trza mieć patyki, deski i trowa.
Bo przeca lepszyj chałpy nie trzeba
Jak sie rok cały hyc leje z nieba.
Bestoż to sagie są Afrykony
I mało kery je łobleczony.
Bestoż fest dużo se uszporujom
Bo czopek, mantli...nic niy kupujom.

Bambo Murzinek to mądry synek....
I niy mo w szkole samych jedynek.
Bo sie mądrości wkłodo do gowy
W swyj afrykońskij szkole ze trowy.
W szkole tyj niy ma ławek, tablicy
I gimnastycznyj sali - by ćwiczyć.
Tam wszyscy afrykońscy szkolorze
Mają sie od nos troszyczka gorzyj,
Bo brak im heftów, taszy z książkami,
Bestoż po piosku piszą palcami.
Lecz skuli tego tyż fajnie mają,
Bo im nic do dom niy zadowają!

Jak już Murzinki w szkole głód mają
To przerwa robią i se śniodają.
Ale niy mają tasz ze sznitami,
Ani sklepiku ze kołoczkami.
Głodny Murzinek se w las zaleci,
By se na drzewie fest pomaszkecić.
Może se urwać figi, daktyle
Lub po banany na drzewo wylyźć.
A jak go suszy to zamiast Coli
Na fest sie wielko palma wgramoli,
Kaj sie napije bardzo zdrowego,
Mlyczka z łorzecha kokosowego.

My tu na Śląsku, czy tam daleko,
Za siódmom górom, za siódmom rzekom...
Mieszkajom ludzie - kożdy w swym domu
I to niy wadzi przeca nikomu,
Że jedyn jy kołocz a inny daktyla.
Porozmyślej o tym choćby przez chwila!

Paulek i Gustlik

Paulek i Gustlik razym se miyszkali.
Swady niy mieli, ani sie niy prali,
Bo Gustlik to chop pieronym spokojny.
Niy cis sie nigdy ku swadzie, do wojny.
Dycki gazeta czytoł lub groł w szkata,
Bądź se legnął, jak to na stare lata.
W swyj izbie na wiyrchu był w niebo wziynty,
Jak mioł co lubioł, czyli spokój świynty.

Paulek w tyj chałpie na dole mioł izba
I choć do tego niy chcioł sie prziznać,
Waryjot z niego był fest pofyrtany.
Myśliwca udowoł dycki nad ranym.
Trąbioł w goń sygnały, chytoł hazoki,
Na fazany szczyloł i inne ptoki.
Lotoł drap przy tym z izby do antryja
I na leżanka skokoł ze bifyja.

Biydok Gustlik skiż tego wyrobiania,
Gowa mioł wielgo jak na jesiyń bania.
Leci po prośbie: Pauleczku kochany!
Byćże tak choć ciszyj trocha nad ranym,
Bo żyje sie ciynżko i usnąć niy idzie.
Czamu rojbrujesz tak bez cołki tydziyń?
A Paulek na to: Ciś stąd gupia małpo,
Przeca se moga co chca robić z chałpą!

Możno dwa tydnie od zdarzynio tego,
W tyj chałpie dzioło sie coś blank inkszego.
Paulek sie jeszcze pod pierzinką grzeje
I mu sie na łeb coś z gipsdeki leje.
Bestoż klnie zmierzły i ślypia łotwiyro,
A tu je mokre praje cołkie wyro.
Drap na góra leci fest znerwowany,
Że niy poradzi poleżeć nad ranym.

Klup! Zawrzyte dźwiyrza. Bez dziurka kuknął
I praje zarozki z nerwów niy puknął.
Co ujrzoł? Woda? Co to je? - sie pyto.
Czamu ty Gustlik w chałpie ryby chytosz?
Na co woda w izbie i guminioki,
Na co wędki, kibel, hoczyk, chroboki...?
A Gustlik na to: Ciś stąd gupia małpo,
Przeca se moga co chca robić z chałpą!

Taki z bojeczki tyj morał płynie:
Gdyś wieprzkiem - inni ci jak świnie!

Śląski Hilary

W Zobrzu, w familoku starym,
Miyszkoł jedyn chop, Hilary.
Mioł on pamiynć pieronowo
I jak yno ruszoł gową,
To dzieje spominoł stare:
- Kiedy piyrszy mioł zygarek,
- Jak konie były na grubie,
- Godoł jak sie piyrze szkubie,
- Kaj utopki w stowie żyją,
- Czamu łożyroki piją,
- Na co były biydaszyby,
- Kiedy rosną wielge grziby
- Kaj król dycki piechty łazi...
...ale kaj se brele wraził,
To Hilary zapomino,
Choć jeszcze mioł je przed chwilą!
Bestoż z niyszczynśliwą miną
Cołko chałpa przeszukuje
I pierońsko pieronuje.
Ale se niy myślcie wcale,
Że w tym poszukiwań szale,
W izbie delówka pozrywo.
Tak to na Śląsku niy bywo!
Wiync co zrobioł nasz Hilary?
A dyć obyczajym starym,
Jak to pobożno duszyczka,
Porzykoł do Antoniczka,
Tego patrona świyntego,
Od wszyskigo zgubionego.
Świynty drapko go wysuchoł
I tak padoł mu na ucho:
Ach Hilary! Ty Gorolu!
Dyć mosz brele na kicholu!

Kiedyś na Ślonsku

Kiedyś na Ślonsku cołkimi dniami,
bjoły hanysy sie z gorolami.
Z godki szło poznać kery je kery,
bezto sie prali jak indjanery.

Chłopy z chłopami, baby z babami,
tłokli sie solo i rodzinami.
Chude szkelety, wyżarte byki
furgaly kable i scyzoryki.

Różne tu boły łomoty i trzaski,
lamynty, przeklyństfa, skomlynja i wrzaski.
W końcu Pon Boczek te larmo usłyszoł,
poważnie sie wnerwioł i wszystkich wymiyszoł.

Malice doł Zynka, Zbychowi doł Hajdla,
wcisnoł gorola rodzinie łod Zajdla.
Hanysa kupjoła se baba z Rzeszowa,
wdowa po jednym górniku z Knurowa.

Jygna łod Dziubów wyszła za wdowca
co Gierek w aktówce go przywióz ze Sosnowca.
Ginter kobjytka wzion se z Czeladz,
Pon Boczek pedzioł: że se poradzi.

Ksiegowo Kowalsko co mieszko w bloku
dostała Hanysa banioka z przetoku.
Zep z warszawiankom krótko jest w związku,
a juz zajyżdżo dziołcha po ślonsku.

Bajtle zaś łod nich próbują mówić
i choć to krojcoki dajom sie lubić.
Małe hanysy lubiom fandzolić
jak chcom znerwować małych goroli.

I teroz już wszyndzie, w kościele i szkole,
som i hanysy, som i gorole.
Jedni chcom drugim sie przypodobać,
bo hanys chce mówić, a gorol godać.

 Fraszołka

Łod roboty pokrziwiony,
Poszoł starzik na pyndzyjo.
Dyć hned umar umynczony,
Marudzyniym do znudzynio.
Bo z chłopami som kłopoty,
Jak niy styknie im roboty!

Osioł bez taszy

Roz w robocie jedyn osioł,
Kanś se swoja tasza posioł,
Kaj na druge mioł śniodanie,
Sznity dwie i kompot z banie.
Ale głod mioł pieronowy
I sie wzion za żarcie trowy.
Do dziś zostoł przi tyj paszy,
Bo se jeszcze niy znod taszy.

Pon Hilary

Pon Hilary łod niedzieli
Po chałupie szuko breli.
Szuko w gaciach i kabocie,
Kiery wdzioł przi robocie,

Obmacuje badehołzy,
Z geburtstagu, ... te od Rozy.
Potym skoczoł na gylynder,
Żeby pojrzeć na blumsztynder.

Szukoł w szranku i byfyju,
I w piwnicy i antryju,
W zeloźnioku i kachloku.
Pod delinom i w parzoku.

Nawet za wertikym w siyni,
Ale bryle diobli wziyni.
Już go wszelko chynć opadła,
Naroz pojrzoł se do zdrzadła,

I pomyśloł  Ty ramolu,
Dyć je nosisz na kicholu.

Fraszołka 2

Ciotka Trudka w Niymcach miyszko.
Pakety jak było ciynżko,
Nom do Polski przisyłała,
A dzisioj sie pogniywała.
Ale ło co ciotce chodzi,
Że nom lepij sie powodzi?

Fraszołka 3

Jedyn orzeł, ptok nad ptoki,
Umysł mioł niyzbyt szyroki.
W telewizjo ślypia wlepiył
I tak swoja dusza krzepiył.
Połoglondoł kryminały,
Pogupiały serial cały,
Komedyje i horrory,
Film fantasy i love story.
Dyć łod tego łoglondanio,
Zmiyniył sie niy do poznanio
I zmarnioł, że patrzeć przikro.
Hned tyż skrzidła mu zaniknom

...