STOSOWANE
W
Najważniejszym lekiem jest tlen
- jak najszybciej
- najlepiej 100 % (maximum tlenu w reanimacji...)
- pożądana saturacja > 95 %
Wskazania :
- zatrzymanie krążenia (wszystkie mechanizmy - VF, asystole, PEA )
- anafilaksja
- wstrząs kardiogenny
Dawkowanie w zatrzymaniu krążenia :
- dożylnie : 1 mg co 3 minuty
- dotchawiczo : 2 – 3 mg w 10 ml wody do wstrzyknięć
- pobudza receptory alfa i beta układu współczulnego
- wywołuje obkurczenie naczyń, co powoduje wzrost oporu obwodowego i zwiększenie przepływu mózgowego i wieńcowego
- wywołuje przyspieszenie czynności serca, wzrost siły skurczu mięśnia sercowego
- zwiększa pobudliwość – ma działanie arytmogenne - szczególnie w niedotlenionym mięśniu sercowym może wywołać nawracające migotanie komór
- 0,1% Inj. Adrenalini
1 mg = 1 ml ( roztwór 1:1000 )
- asystole
- czynność elektryczna bez tętna (PEA)
z częstością < 60 /min
- bradykardia zatokowa, przedsionkowa lub węzłowa z objawami hemodynamicznymi
- dożylnie jednorazowa dawka 3 mg
Działanie :
- hamuje czynność układu przywspółczulnego przez blokowanie działania acetylocholiny na receptory muskarynowe
- hamuje wpływ nerwu błędnego na węzeł zatokowo-przedsionkowy i przedsionkowo-komorowy
- zwiększa automatyzm i przewodnictwo w węźle przedsionkowo-komorowym
- objawy uboczne (zamazane widzenie, suchość w ustach, retencja moczu, ostre stany psychotyczne) zależą od dawki podanej dożylnie, w przypadku zatrzymania krążenia są nieistotne
Wskazania:
- migotanie komór/częstoskurcz komorowy bez tętna oporne na defibrylację
- hemodynamicznie stabilny częstoskurcz komorowy i inne oporne tachyarytmie
Dawowanie w zatrzymaniu krążenia:
- początkowa dawka 300 mg rozpuszczona w 20 ml 5% glukozy w bolusie po pierwszych trzech defibrylacjach
- może być podana do żył obwodowych, preferowana jest jednak droga centralna
- amiodaron wydłuża czas trwania potencjału czynnościowego w mięśniu przedsionków i komór
- wydłuża odstęp QT
- ma nieznaczne działanie inotropowoujemne
- ma działanie proarymogenne
- objawy uboczne: hypotensja i bradykardia powinny być leczone podawaniem płynów i lekami inotropowododatnimi; zaburzenia czynności tarczycy,mikrozłogi w rogówce, neuropatia obwodowa – są nieistotne w zatrzymaniu krążenia
LIDOCAINA (LIGNOKAINA)
- migotanie komór/częstoskurcz komorowy bez tętna oporne na defibrylację (jeśli niedostępny jest amiodaron)
- hemodynamicznie stabilny częstoskurcz komorowy (jako alternatywa amiodaronu)
Dawkowanie w zatrzymaniu krążenia:
- dawka początkowa 100 mg (1-1,5 mg/kg) po trzech wyładowaniach z defibrylatora
- dodatkowa dawka w razie potrzeby 50 mg
- nie przekraczać dawki 3 mg/kg w czasie pierwszej godziny
Działanie:
- lidocaina zmniejsza automatyzm komór, osłabia aktywność ektopową w mięśniu komór (działanie stabilizujące błony komórkowe)
- podwyższa próg migotania komór
- objawy ubocze (działanie toksycze lignokainy) : parestezje, senność, zaburzenia świadomości, drżenia mięśniowe i drgawki
- lidocaina działa depresyjnie na mięsień sercowy
- jest mniej skutecza w hypokaliemii i hypomagnezemii
- należy zmniejszyć dawki lidocainy u osób starych, z chorobami wątroby i u osób ze zmniejszonym rzutem serca
- migotanie komór oporne na defibrylację, przy podejrzeniu hipomagnezemii
- tachyarytmie komorowe, przy podejrzeniu hipomagnezemii
- Torsades de pointes (częstoskurcz komorowy wielopostaciowy)
- 1 – 2 g w ciągu 1 – 2 min
- dawkę można powtórzyć po 10-15 minutach
- magnez jest składnikiem wielu enzymów biorących udział w wytwarzaniu energii w obrębie mięśni
- jest niezbędnym składnikiem neurotransmiterów, które zmniejszają uwalnianie acetylocholiny i obniżają wrażliżwość płytki końcowej na acetylocholinę
- jest fizjologicznym „antagonistą” wapnia (jak potas) – działa depresyjnie na czynność układu nerwowego i mięśnia sercowego
- ciężka kwasica metaboliczna
- zatrzymanie krążenia związane z hyperkaliemią lub przedawkowaniem trójcyklicznych antydepresantów
- 50 mmol = 50 ml 8.4% NaHCO3
- dawka ta może być powtórzona w razie potrzeby, najlepiej po oznaczeniu parametrów równowagi kwasowo-zasadowej (pH<7,1; BE>-10 mmol/l)
- w wyniku metabolizmu wodorowęglanu sodowego powstaje CO2, który szybko dyfunduje do komórki nasilając kwasicę wewnątrzkomórkową
- powoduje efekt inotropowoujemny w niedotlenionym mięśniu sercowym
- powoduje przesunięcie krzywej dysocjacji hemoglobiny w lewo i gorsze uwalnianie tlenu do tkanek
- łagodna kwasica powoduje rozszerzenie naczyń i wzrost przepływu mózgowego; całkowita korekcja kwasicy powoduje zmniejszenie przepływu mózgowego
- po podaniu bicarbonatu należy zwiększyć wentylację
- nie łączyć z preparatami soli wapnia
- po podaniu poza żyłę wywołuje martwicę tkanek
- resuscytacja krążeniowo-oddechowa
(jako alternatywa dla adrenaliny)
- dożylnie 40 IU – jednorazowo
- wazopresyna jest naturalnym hormonem antydiuretycznym
- w wysokich dawkach bardzo silnie obkurcza naczynia poprzez działanie pobudzające na receptor V1 w mięśniach gładkich naczyń
- czas półtrwania podczas resuscytacji wynosi 10-20 minut (dłuższy niż adrenaliny)
- efektywnie podwyższa ciśnienie perfuzyjne w naczyniach wieńcowych
- zwiększa szansę powrotu spontanicznego krążenia
Wskazania: Czynność elektryczna bez tętna spowodowana:
- hypocalcemią
- hyperkaliemią
- przedawkowaniem blokerów kanału wapniowego
Dawkowanie:
- 10 ml 10% calcium chloratum (6,8 mmol Ca)
- bierze udział w procesie skurczu mięśnia sercowego
- podawać tylko ze specjalnych wskazań
- nie podawać łącznie z wodorowęglanem sodu
Nazwa preparatu
Postać
Dawkowanie
Epinepfryna
0,1% Injec.
Adrenalinum
amp. 1 ml
1 mg
1 mg co
3 min
Atropina
sysl