Kyle Susan(Palmer Diana) - Desperado.pdf - 4000 - filistynka32

DIANA PALMER

DESPERADO

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Posiadłość w okolicach Houston była wyjątkowo rozległa.

Otaczał ją starannie utrzymany, biały parkan zasłaniający druciane

ogrodzenie, za którym pasło się rasowe bydło hodowane przez Corda

Romero. Był tam też potężny byk, zupełnie wyjątkowe zwierzę.

Podczas corridy w Hiszpanii darował mu życie ojciec Corda, Mejias

Romero, jeden z najsłynniejszych toreadorów, zmarły przedwcześnie

w Ameryce. Gdy syn dorósł i wzbogacił się, odwiedził mieszkającego w

andaluzyjskiej posiadłości kuzyna, zabrał starego byka i prze-

transportował do Teksasu. Nazywał go Hijito, co po hiszpańsku

znaczy chłopaczek. Zwierzę zachowało wspaniałą muskulaturę i nadał

miało pięknie wysklepioną klatkę piersiową. Hijito dreptał za Cordem

krok w krok niczym wierne psisko.

Gdy Maggie Barton wysiadła z taksówki i postawiła na ziemi

walizkę, byk stojący po drugiej stronie ogrodzenia zaczął sapać i

kołysać głową. Płacąc kierowcy, zerknęła na niego z roztargnieniem.

Przyleciała tu z Maroka. Odwoływanie lotów, ich zła koordynacja,

opóźnienia i inne przeszkody sprawiły, że podróż trwała trzy dni.

Cord, zawodowy najemnik, był przybranym bratem Maggie. Stracił

wzrok i ku jej ogromnemu zdziwieniu, za pośrednictwem Eba Scotta,

ich wspólnego znajomego, przekazał wiadomość, żeby przyjechała.

Nie mogła się doczekać tego spotkania. Każda chwila zwłoki była dla

niej torturą.

Zapewne Cord odkrył wreszcie, że mu na niej zależy!

Serce jej kołatało, gdy weszła na obszerną werandę z zieloną

huśtawką, bujanymi fotelami i mnóstwem doniczkowych roślin.

Drżącą ręką nacisnęła dzwonek.

Ze środka dobiegł odgłos szybkich, lekkich kroków. Ktoś biegł

po drewnianej podłodze, tupiąc głośno, bo w domu nie było dywanów.

Maggie zmarszczyła brwi i odgarnęła długie, lekko wijące się, czarne

włosy. Jej zielone oczy wyrażały niepokój. Kroki Corda miały inny

rytm: długie, swobodne, typowo męskie, a zarazem płynne. Ten

szybki, nerwowy chód pasował raczej do kobiety. Serce Maggie

zamarło. Czyżby pod jej nieobecność Cord kogoś sobie znalazł? Może

źle zrozumiała sugestię Eba Scotta? Nagle ogarnęły ją bardzo poważne

wątpliwości.

Drzwi otworzyły się i stanęła oko w oko z filigranową blondynką

o piwnych oczach, która zagadnęła uprzejmie:

- Tak? Słucham?

- Przyjechałam do Corda - oznajmiła Maggie. Skutki

wyczerpującej podróży coraz bardziej dawały jej się we znaki,

zapomniała więc, że wypada się przedstawić.

- Przykro mi, ale z nikim się jeszcze nie spotyka. Miał wypadek.

- Tak, wiem - odparła zniecierpliwiona. - Niech mu pani powie,

że przyjechała Maggie. Bardzo proszę - dodała łagodniejszym tonem.

Dziewczyna, na oko dziewiętnastolatka, skrzywiła się.

- On mnie zabije, jeśli panią wpuszczę! Powiedział, że nie ma go

dla nikogo. Bardzo mi przykro.

Zmęczenie podróżą oraz irytacja sprawiły, że Maggie

zapomniała o dobrym wychowaniu.

- Niechże pani zrozumie! Przemierzyłam cztery i pół tysiąca

kilometrów... Do jasnej cholery! Cord?

- krzyknęła nagłe ponad ramieniem dziewczyny, która znowu się

skrzywiła. - Cord!

Przez chwilę panowała cisza, a potem z głębi domu ktoś rzucił

obojętnie:

- Wpuść ją, June!

Blondynka natychmiast wykonała polecenie, a Maggie

zaniepokoiła się nie na żarty, słysząc w niskim głosie Corda oschły

ton. Weszła, zostawiając swą całkiem sporą walizkę na zewnątrz. June

popatrzyła na ten bagaż z nieukrywaną ciekawością, nim zamknęła

drzwi.

Na widok Corda Maggie ogarnęło wzruszenie. Stał przy

kominku w obszernym salonie. Wysoki i szczupły, mimo smukłej

budowy ciała bardzo silny, przypominał tygrysa gotowego stawić czoło

wszelkim niebezpieczeństwom. Ten przystojny brunet o ciemnej ce-

rze, lekko falujących włosach i wielkich, ciemnych, głęboko

osadzonych oczach, był zawodowym żołnierzem, najemnikiem; w tej

dziedzinie prawie nie miał sobie równych. Gdy Maggie weszła do

pokoju, zmarszczył brwi. Wyglądał normalnie, tylko wokół oczu i na

policzkach miał świeże, zaczerwienione blizny. Można by pomyśleć, że

przygląda się gościowi. Idiotyczne wrażenie, rzecz jasna, bo według

słów Eba stracił wzrok, gdy niewielka bomba, którą rozbrajał, wy-

buchła mu w rękach.

Maggie wpatrywała się w mężczyznę, który był jedyną miłością

jej życia. Oddała mu serce, w którym odtąd nie było już miejsca dla

nikogo innego, i zawsze dziwiła się, że nie zauważył tego przez

osiemnaście długich lat. Tyle czasu minęło od ich pierwszego spot-

kania. Nawet krótkotrwałe, tragiczne małżeństwo Corda nie zmieniło

uczuć Maggie. Gdy oboje owdowieli, w przeciwieństwie do Corda,

który po stracie Patrycji bardzo cierpiał, Maggie nie tęskniła do swego

męża.

Mimo woli popatrzyła na duże, pięknie wykrojone usta Corda.

Doskonale pamiętała, co się z nią działo, gdy dotknęły w ciemności jej

warg. Objął ją, pocałował i poczuła się jak w niebie. Tyle lat z

utęsknieniem czekała na tę chwilę. Niestety, rozkosz bardzo szybko

zmieniła się w cierpienie. Cord nie miał pojęcia, że to jej pierwszy raz.

Był zbyt pijany, aby zorientować się w porę. Tamtej nocy umarła ich

przybrana matka, niewiele też czasu minęło od samobójstwa jego

żony...

- Jak się czujesz? - spytała pośpiesznie Maggie ze ściśniętym

gardłem. Zawahała się, stojąc w drzwiach.

W pierwszej chwili wydawało jej się, że zacisnął zęby, ale potem

uśmiechnął się z przymusem i odparł ironicznie:

- Przed czterema dnia dniami bomba eksplodowała mi w

rękach, więc jak mam się czuć, do jasnej cholery?

To nie było serdeczne powitanie. Pora zapomnieć o złudzeniach

i wrócić do rzeczywistości. Cord jej nie potrzebował. Nie życzył sobie,

żeby się tu plątała. Wszystko było jak za dawnych lat. A tak się do

niego śpieszyła. Co za ironia losu.

- Zdumiewające! Nawet bomba nie dała ci rady - burknęła

Maggie, odzyskując panowanie nad sobą. - Naszego terminatora nie

zmogą ani kule, ani ładunki wybuchowe, więc cóż ja mogę!

Cord puścił tę uwagę mimo uszu.

- Fajnie, że wpadłaś. Co za pośpiech - mruknął. Nie rozumiała, o

co mu chodzi. Wyglądało na to, że jego zdaniem umyślnie odwlekała

przyjazd.

- Eb Scott zadzwonił i powiedział, że jesteś ranny. Twierdził,

Kyle Susan(Palmer Diana) - Desperado.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: