scenariusz_02_2006_moja_rodzina_i_moje_korzenie.doc

Moja rodzina i moje korzenie...

Przewidywane osiągnięcia uczniów:

• Uczeń zna stopnie pokrewieństwa w swojej rodzinie i stosuje właściwe nazewnictwo, określając jej członków.

• Z uwagą słucha opowiadania czytanego przez nauczyciela.

• Wypowiada się na temat jego treści, ustala myśl przewodnią.

• Buduje kilkuzdaniową wypowiedź ustną na temat dziadka i babci, dobiera przymiotniki o pozytywnym zabarwieniu uczuciowym, które ich określają.

• Wyszukuje informacje w dostępnych źródłach, objaśnia własnymi słowami znaczenie pojęć: drzewo genealogiczne, ród, historia rodu, historia rodziny.

Przydadzą się:

„Świerszczyk” nr 2/2006,

zdjęcia z albumów rodzinnych uczniów, encyklopedia, słownik języka polskiego,

kartki z kserokopią tabelki „Moja rodzina”,

kredki, flamastry, klej, nożyczki

•Wykonuje drzewo genealogiczne swojej rodziny, korzystając z instrukcji i objaśnień, własnych doświadczeń i wiedzy o rodzinie.

Przebieg zajęć:

◙ „Ludzie do ludzi” – zabawa integracyjna.

Wszyscy uczniowie dobierają się w pary. Osoba, która nie ma pary, prowadzi zabawę, mówiąc np.: nos do nosa lub plecy do pleców czy ręka do nogi itp.  Dzieci w parach wykonują polecenia. W pewnym momencie nauczyciel woła: Ludzie do ludzi! Wtedy wszystkie dzieci (również dziecko, które prowadziło zabawę) rozbiegają się i ponownie łączą się w pary. Osoba, która zostanie bez pary, prowadzi zabawę dalej. Zmianę par można powtórzyć 2–3 razy.

◙ „Dlaczego kochamy nasze babcie i dziadków?” – krótka rozmowa z uczniami na temat roli dziadków i babć w życiu wnucząt. Dobieranie przymiotników określających babcie i dziadków – kończenie zdania: Moja babcia (dziadek) jest…

◙ Wysłuchanie opowiadania Ewy Letki „Chłopiec z fotografii” („Świerszczyk” nr 2/2006). Ustalenie jego myśli przewodniej. Wyjaśnienie pojęć: drzewo genealogiczne, korzenie rodzinne – wykorzystanie encyklopedii, słowników języka polskiego lub innych źródeł informacji dostępnych w klasie. Udzielenie odpowiedzi na pytanie: Od kogo w każdej rodzinie można najwięcej dowiedzieć się o jej historii i dlaczego? Dlaczego warto znać swoich przodków, historię swoich rodzin i własne korzenie?

◙ „Kim oni są?” – podawanie nazw różnych członków rodziny, ustalenie, kto z nich zaliczany jest do bliskiej, a kto do dalszej rodziny (stopnie pokrewieństwa). Samodzielne uzupełnienie przez uczniów tabelki „Moja rodzina”:

Pokoloruj na zielono pola oznaczające członków Twojej najbliższej rodziny, a na czerwono – członków dalszej rodziny.

Sprawdzenie wykonania zadania, wskazanie nazw innych członków rodzin, wyjaśnienie ich znaczenia, stopnia pokrewieństwa (np. teść, teściowa, synowa, zięć, mąż, żona) – bogacenie słownictwa uczniów.

◙ „To jest historia mojej rodziny” – stworzenie przez uczniów drzew genealogicznych rodzin na stronach „Świerszczyka” („Drzewo genealogiczne, czyli historia rodu” w „Świerszczyku” nr 2/2006). Wykorzystanie zdjęć rodzinnych do tworzenia drzewa genealogicznego.

◙ Prezentacja historii rodów i zdjęć rodzinnych na drzewach genealogicznych przez chętne dzieci. Wystawa prac uczniów.

◙ „Węzeł przyjaźni” – zabawa na zakończenie zajęć.

Dzieci ustawiają się w dużym kole twarzą do jego środka i wyciągają ręce do góry. Na sygnał nauczyciela idą wolno przed siebie i stopniowo zmniejszają koło. W momencie, gdy są blisko siebie, zamykają oczy, a nauczyciel podaje hasł: Ręka łapie rękę. Należy sprawdzić, czy jedna ręka „znalazła” i trzyma tylko jedną rękę innego dziecka. Warto pomóc dzieciom przez łączenie niektórych dłoni (nie należy łączyć dłoni najbliższych sąsiadów). Po podaniu hasła: Otwieracie oczy i rozplątujecie węzeł przyjaźni dzieci muszą rozplątać powstały węzeł rąk, cały czas trzymając się za ręce.