przygotowanie_do_operacji(1).doc

Przygotowanie  chorego  do  zabiegu  operacyjnego.

Przygotowanie do zabiegu operacyjnego obejmuje zarówno sferę psychiczną, jak i sferę fizyczną. Oba obszary przygotowania są bardzo ważne, a czynności, jakie podejmuje w ich ramach pielęgniarka, należą do istotnych elementów stanowiących o bezpieczeństwie pacjenta i pomyślnym przebiegu zabiegu operacyjnego.

Przygotowanie  psychiczne  chorego  do  operacji

Przed zabiegiem operacyjnym, jak i przed każdym badaniem, zwłaszcza inwazyjnym, pacjent może odczuwać niepokój.

Lęk towarzyszący zabiegowi ma z reguły ścisły związek z :

·        rozległością planowanego zabiegu operacyjnego,

·        z osobowością chorego,

·        wiekiem pacjenta,

·        z płcią ( badania wskazują iż kobiety wykazują wyższy poziom lęku niż mężczyźni ),

·        z wykształceniem,

·        z rokowaniem,

·        ze znieczuleniem, ( znieczulenie samo w sobie może być stresogenne, zwłaszcza znieczulenie ogólne z „wyłączeniem” świadomości i odruchów- pacjent jest wówczas całkowicie zależny od osób drugich i obsługiwanej przez nie aparatury medycznej )

Pacjent z wysokim poziomem lęku może podchodzić do wszelkich procedur medycznych podejmowanych na jego ciele z dużą rezerwą ( a przez to może nie wyrazić na nie zgody).

Ważna jest zatem przedoperacyjna rozmowa z chorym, mająca na celu wyjaśnienie wszelkich niezrozumiałych dla niego kwestii.

Przygotowanie psychiczne pacjenta do zabiegu operacyjnego polega przede wszystkim na wyjaśnieniu mu nurtujących go kwestii i rozwianiu wszelkich wątpliwości związanych z procesem leczenia i zabiegiem operacyjnym.

Przygotowanie psychiczne może podejmować lekarz, pielęgniarka, psycholog – każdy w ramach swojej wiedzy i kompetencji.

Dostarczenie informacji interesujących pacjenta prowadzi do redukcji napięć i niepewności, co powoduje poprawę stanu emocjonalnego chorego oraz zadowolenie z kontaktu z zespołem leczącym, są zadowoleni ze sposobu leczenia, mniej skłonni do skarg, a rekonwalescencja przebiega u nich szybciej.

Należy  jednak pamiętać, że zbyt obszerna informacja może niekiedy powodować wzrost poziomu lęku u pacjenta, dlatego też należy dostarczać mu treści najważniejszych i przydatnych w danym momencie.

Pielęgniarka powinna mieć duży udział w edukacji chorego –

·        udziela informacji medycznej zgodnie z aktualna wiedzą i ze swoimi kompetencjami,

·        poprzez rozmowę z chorym zmniejsza poczucie lęku, towarzyszącemu pacjentowi w czasie hospitalizacji,

·        rozmawia z chorym przeddzień zabiegu operacyjnego,

·        rozmowa z pielęgniarką powinna wyjaśniać zasady oraz celowość przygotowania do zabiegu operacyjnego,

·        rozmowa ma zapewnić poczucie bezpieczeństwa poprzez uzyskanie dodatkowych informacji na temat czekających go zabiegów i procedur ( np. wlew doodbytniczy, golenie pola operacyjnego),

·        rozmowa  pielęgniarki z pacjentem ma rozwiać jego ewentualne wątpliwości, które mogą powodować u niego stan napięcia emocjonalnego.

Przygotowanie  fizyczne chorego  do  operacji.

1. Wykonanie podstawowych badań laboratoryjnych:

·        grupa krwi i czynnik Rh,

·        morfologia krwi,

·        podstawowe badania biochemiczne( sód, potas, glukoza)

·        EKG,

·        Inne badania w zależności od stanu aktualnego pacjenta, jego choroby podstawowej oraz chorób współistniejących a także od rodzaju planowego zabiegu operacyjnego (np. czas krwawienia i krzepnięcia, mocznik, kreatynina, poziom określonych hormonów, badanie ogólne moczu, RTG i inne).

2. Pomiar wzrostu i masy ciała.

3. Dążenie do optymalizacji stanu zdrowia pacjenta, tak, aby podejmowany

    zabieg operacyjny był przeprowadzony w czasie i w warunkach najbardziej

    dla niego korzystnych. Optymalizacja stanu zdrowia chorego, ze szczególnym

    zwróceniem uwagi na układ krążenia, oddechowy, pokarmowy, nerki,

    choroby endokrynologiczne, hematologiczne, neurologiczne oraz zaburzenia

    elektrolitowe.

4. Odpowiednie przygotowanie do zabiegu operacyjnego  pacjenta z cukrzycą.

·        systematyczna kontrola glikemii

·        podawanie w ciągłym wlewie dożylnym tzw. GIK z optymalną

( ustaloną przez lekarza ) dawką insuliny krótko działającej lub płyny infuzyjne niezawierające preparatów 5- 10 % glukozy, np. 0,9% NaCl, PWE.

5. Rozmowa pacjenta przygotowywanego do zabiegu operacyjnego z lekarzem

    anestezjologiem. Ma ona na celu ocenę ryzyka znieczulenia, ocenę

    aktualnego stanu chorego i współistniejących chorób, analizę wymaganych i

    stosowanych do rozpoznania wyników badań laboratoryjnych i dodatkowych

    oraz zlecenie choremu leków uspakajających w przeddzień i w dniu operacji.

6. Przygotowanie przewodu pokarmowego pacjenta

·        operacja w trybie nagłym, to zabieg nie wcześniej niż 4- 6 godz., od momentu spożycia ostatniego posiłku,

·        założenie sondy żołądkowej w celu opróżnienia żołądka, aby zapobiec zachłystowemu zapaleniu płuc, jeśli operacja ma być przeprowadzona natychmiast

·        jeśli zabieg w trybie planowym to wstrzymanie się od spożywania posiłków stałych i płynnych na minimum 6 – 8 godz.,

7. Przygotowanie pola operacyjnego :

·        pozbawienia owłosienia skóry wokół planowanego cięcia chirurgicznego

·        wykonanie wieczornej toalety całego ciała ze szczególnym uwzględnieniem miejsca planowego cięcia samodzielnie przez chorego lub przez pielęgniarkę(a jeśli jest to możliwe to też toalety rannej).

    Golenie pola operacyjnego powinno odbywać się w dniu zabiegu, wyjątkowo w przeddzień operacji. Najmniejsze ryzyko zakażenia okolicy planowego cięcia chirurgicznego występuje wówczas, gdy czas między goleniem a rozpoczęciem zabiegu operacyjnego jest krótszy niż 1- 2godziny przed planowym zabiegiem operacyjnym.

8. Poinformowanie pacjenta o tym, że:

·        paznokcie u rąk i nóg pacjenta w czasie zabiegu

     powinny być pozbawione lakieru,

·        na okres zabiegu powinien zdjąć wszystkie metalowe  ozdoby – obrączki, pierścionki, kolczyki, bransolety, naszyjniki, spinki do włosów, itd.,

·        wyjąć/usunąć sztuczne protezy zębowe, okulary, szkła kontaktowe,

·        kobiety w okresie okołooperacyjnym nie powinny malować ust i skóry wokół oczu,

·        osoby, które mają długie włosy powinny je na okres zabiegu spleść w jeden warkocz,

·        jeśli pacjent posiada protezy kończyn i jeśli umocowanie protez uniemożliwia swobodny dostęp do pola operacyjnego, czy też utrudnia pacjentowi oddychanie w pozycji leżącej na stole operacyjnym to wówczas takie protezy przed zabiegiem należy zdjąć/odczepić,

·        pacjent bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym powinien oddać mocz w celu opróżnienia pęcherza moczowego,

9.W dniu operacji, u chorych ze współistniejącymi żylakami kończyn dolnych,

    bezpośrednio przed zabiegiem operacyjnym bandażowanie kończyn

    dolnych bandażem elastycznym – opaską uciskową, oraz na zlecenie lekarza

    podaje pacjentowi drogą podskórną preparat heparyny drobnocząsteczkowej.

    Rodzaj, dawkę leku i godzinę jego podania ustala lekarz indywidualni dla

    operowanego pacjenta

10.W dniu zabiegu operacyjnego pielęgniarka podaje pacjentowi przed

     planowanym zabiegiem operacyjnym leki i płyny infuzyjne w rodzaju, 

     dawce i godzinie podania określone przez lekarza w pryzmacie planowanej

     operacji.

11.Leki, których podawanie w okresie okołooperacyjnym powinno być

     kontynuowane:

·        obniżające nadkwaśność i gastrokinetyczne,

·        przeciwpadaczkowe,

·        przeciwnadciśnieniowe, przeciwdusznicowe, antyarytmiczne,

·        przeciwparkinsoidalne

·        antypsychotyczne i anksjolityczne,

·        kortykosteroidy,

·        przeciwastmatyczne,

·        immunosupresyjne,

12. Leki, których podawanie w okresie okołooperacyjnym powinno być

      wstrzymane lub powinny być wprowadzone preparaty alternatywne:

·        przeciwkrzepliwe i przeciwpłytkowe,

·        przeciwcukrzycowe,

·        aspiryna i inne leki przeciwzapalne,

·        moczopędne,

·        doustne antykoncepcyjne i zastępcza terapia hormonalna.

13. Podanie premedykacji, która ma na celu zmniejszenie niepokoju, lęku,

    zmniejszenie wydzielania w drogach oddechowych, nasilenie

    działania środków anestetycznych, zahamowanie nudności i wymiotów

    pooperacyjnych, uzyskanie amnezji, zmniejszenie objętości i podwyższenie  

    pH soku żołądkowego, osłabienie ruchów wagalnych.

14. Wyposażenie pacjenta w szpitalną bieliznę osobistą, która należy założyć

      rano, w dniu zabiegu.

15. Powstrzymanie się od palenia tytoniu, najlepiej już na kilka dni przed

      planowanym zabiegiem. Nie ma to istotnego wpływu na szereg zmian w

      organizmie chorego dokonywanych przy współudziale tytoniu na

      przestrzeni niekiedy wielu lat nikotynizowania, może jednak zapobiec

      niekorzystnemu działaniu tlenku węgla i nikotyny w okresie 

      okołooperacyjnym. Gwałtowne przerwanie nałogu, jakie ma miejsce przy

      nagłym, ostrodyżurowym zabiegu operacyjnym, może korelować ze stanami

      niepokoju, zaburzeniami snu oraz z ogólna drażliwością. Ponadto

     pooperacyjne powikłania płucne występują u palaczy sześciokrotnie częściej,  

     a ryzyko wzrasta do 70% w porównaniu z osobami, które nie palą tytoniu.

     U palaczy częściej występuje skurcz krtani i kaszel podczas wprowadzania

     do znieczulenia. Palacze w okresie pooperacyjnym są także bardziej od

     niepalących narażeni na śmiertelne powikłania  choroby niedokrwiennej

     serca. Palenie tytoniu wpływa również na częstość powikłań

     gojenia się ran pooperacyjnych. Dym papierosowy zawiera ponad 4000

     substancji, które w różny sposób działają na układ krążenia, oddechowy,

     pokarmowy, nerki, hemostazę i system immunologiczny, wpływając tym

     samym na metabolizm leków i samopoczucie chorego.

Błędy przedlaboratoryjne w praktyce pielęgniarskiej.

Pobieranie krwi do analiz laboratoryjnych.

Wyniki badań laboratoryjnych są istotnym elementem postępowania diagnostycznego. Pomagają one w ustaleniu rozpoznania choroby i pozwalają na bieżące monitorowanie procesu leczenia, a przez to przyczyniają się do powrotu pacjenta do zdrowia.

Błąd przedlaboratoryjny  zależy m.in. od standaryzacji pobierania materiału biologicznego od pacjenta( krew i inne tkanki), przechowywania i przygotowywania materiału biologicznego do badań oraz od jakości wyszkolenia personelu medycznego.

Błąd przedlaboratoryjny  jest związany z wieloma zjawiskami fizjologicznymi, takimi jak: rytmy dobowe, sezonowe, fizjologiczne (ciąża, cykl miesięczny), przyjmowane leki, interakcje z odczynnikami- wpływ analityczny, stan organizmu ( wysiłek, spoczynek, pozycja ciała przy pobieraniu materiału – głównie krew, okres po posiłku lub na czczo, rodzaj i obfitość pokarmów w diecie, używki), hemoliza, wiek i płeć.

Błędy przedlaboratoryjne nie zmieniają wiarygodności analitycznej wyniku, ale zmniejszają, albo wręcz eliminują jego wiarygodność diagnostyczną

Do błędów przedlaboratoryjnych należy także tzw. „ błąd trywialny” ( duży, podstawowy błąd) – pobranie materiału do badań laboratoryjnych od niewłaściwego pacjenta oraz złe, tj. niewłaściwe oznakowanie materiału już uzyskanego (np. opisanie pobranego materiału biologicznego danymi identyfikującymi innego chorego).

Pielęgniarka pracująca w oddziale i pobierająca materiały biologiczne do badań

Od chorego ma wpływ na jakość przez nią próbek ! 

Pobieranie krwi – ogólne zalecenia i uwagi :

·        Skórę przemywa się 70% roztworem alkoholu etylowego ( wyjątek stanowi pobranie próbki krwi do oznaczenia poziomu alkoholu we krwi, kiedy stosujemy roztwór wodny Rivanolu), a następnie należy poczekać na całkowite wyschnięcie odkażonej skóry.

·        Opaskę uciskowa zakładamy 7 -10cm powyżej miejsca planowego nakłucia żyły

·        Założenie opaski - stazy ma być krótkie w czasie ( nie dłużej niż 1minuta). Długi czas ucisku opaski przed pobraniem krwi powoduje przemieszczenie wody i substancji małocząsteczkowych do przestrzeni pozanaczyniowej w obrębie uciśniętego naczynia żylnego, co w konsekwencji prowadzi do miejscowego zagęszczenia krwi a w rezultacie fałszywie podwyższony poziom niektórych parametrów ( głównie białka całkowitego, albumin, hemoglobiny, i wapnia).

·        Długotrwały ucisk pięści albo kilka mocnych ruchów pięścią wywiera podobny wpływ jak zaciśnięta staza i daje fałszywe wyniki.

·        Pobieramy krew z żyły przy pomocy igły. Pobieranie krwi przez wprowadzenie uprzednio do żyły kaniuli (tzw. venflonu) jest dopuszczalne tylko w wyjątkowych sytuacjach np. kruche, pękające naczynia żylne u starszych osób, nagły stan hipowolemii). Kaniula żylna przed pobieraniem krwi do badań musi być jednak dokładnie oczyszczona czyli przemywana fizjologicznym roztworem chlorku sodu ( 5-20ml 0,9%NaCl), a następnie pobieramy 5ml krwi, któr...