Diagnoza indywidualnego przypadku.
Nikola lat 6.
III POW (z) gr. 2
Spis treści:
1. Diagnoza klasyfikacyjna_______________________3
2. Diagnoza genealogiczna________________________5
3. Diagnoza znaczenia____________________________6
4. Diagnoza Fazy_________________________________7
5. Diagnoza prognostyczna_______________________8
6. Aneksy________________________________________9
7. Bibliografia____________________________________10
1. Diagnoza klasyfikacyjna
Nikola ma lat 7 uczęszcza do klasy zerowej.
Matka dziecka pracuje w pełnym wymiarze godzin jako magister farmacji, ojciec natomiast jest dyrektorem firmy farmakologicznej. Dziewczynka często zostaje pod opieką niani, która zajmuje się również rodzeństwem Nikoli, czteroletnią siostrą Julią i dwuletnim bratem Jakubem. Powodem tego jest fakt, że pod opieką ojca dzieci nie miały dobrej opieki. Tata pozwalał im na wszystko by nie sprawiały mu problemów, np. nie hałasowały. Dzieci najczęściej oglądały telewizję pod jego opieką.
Nikola jest dzieckiem inteligentnym, chodź niezdyscyplinowanym. Posiada doskonałą pamięć, szybko uczy się zadanego wiersza i po dłuższym czasie umie wyrecytować bez zająknięcia. Ma dobry słuch, ładnie śpiewa.
Logiczne myślenie i zdolności kojarzenia są dość wysokie jak na jej wiek. Interesuje się sprawami dorosłych. Wtrąca się do rozmów innych nie pytana i nie proszona. Jest niezdyscyplinowana, nie reaguje na polecenia i jest bardzo uparta.
Dziecko nie umie skupić się na rozmowie czy podjętej, zadanej pracy, kręci się, wychodzi z pomieszczenia, zajmuje się innymi czynnościami. Odpowiada nie pytana, nie słucha poleceń oraz nie potrafi pracować samodzielnie. Wypowiedzi dziecka są ubogie gdy się ją o coś zapyta, często odpowiada jednym słowem. Nie pytana natomiast ma zawsze bardzo dużo do powiedzenia. Jeśli jakaś czynność sprawia Nikoli trudność szybko się zniechęca i przestaje pracować.
Dziecko jest chaotyczne i niestaranne we wszystkim, co robi. Nieuważnie przepisuje teksty, w przepisywanych tekstach rzuca się w oczy brak liter w wyrazach lub całych wyrazów, powoduje to niezrozumiałą notatkę. Gubi się we własnych myślach. Czyta początki a resztę zmyśla.
Prace plastyczne dziewczynki są bardzo ubogie w szczegóły, niestaranne i nieestetyczne. Rzadko udaje jej się skończyć np. rysunek za pierwszym podejściem. Prace te odbiegają poziomem od tych wykonywanych przez rówieśników.
Często zmienia swoje nastroje. Szybko przechodzi z płaczu w śmiech i odwrotnie. Nie umie pogodzić się z przegraną. Odchodzi wówczas na bok i nie chce słuchać, czy brać udziału w dalszych konkurencjach. Poleceń wydawanych klasie nie bierze do siebie.
Nikola jest dzieckiem bardzo szczupłym. Nie szanuje swoich rzeczy. Notorycznie gubi czy niszczy je. Podobnie robi też z przedmiotami nie należącymi do niej. Ciągle przedmioty w jej otoczeniu ulęgają zniszczeniu. W sprawie zniszczonej rzeczy kłamie zwalając winę na rodzeństwo lub kolegów z klasy.
Na podstawie przeprowadzonych badań oraz wywiadu środowiskowego w domu i szkole można stwierdzić, że dziewczynka ma trudności w pisaniu, co może wskazywać na lekkie zaburzenia w koordynacji wzrokowo-ruchowej, spostrzeganiu, koncentracji uwagi. Natomiast zaburzenia w zachowaniu mogą wskazywać na niedojrzałość społeczną i emocjonalną lub nadpobudliwość psychoruchową.
2. Diagnoza genealogiczna
Matka Nikoli nie ma dla niej czasu. Od rana do wieczora pracuje w aptece. Dziewczynka w wieku szkolnym nie potrafi sama zawiązać sznurówek, ubrać się, rozebrać, spakować plecaka.
Matka jest ustępliwa, nie jest konsekwentna względem córki. Często dla świętego spokoju odrabia za nią lekcje wieczorem. Czasami nie wie jak ma postąpić, twierdząc, że boi się skrzywdzić dziewczynkę. Nikola bezwzględnie wykorzystuje bezradność matki na każdym kroku, wymusza swoim zachowaniem to, na czym jej w danym momencie zależy.
Dziecko swym złym zachowaniem chce zwrócić na siebie uwagę. Brakuje jej rodziców, którzy „robią karierę”.
Dorosłych traktuje jak rówieśników, co spowodowane jest brakiem szacunku, a to z kolei jest wynikiem braku zainteresowania jej osobą przez rodzinę. Wynikiem złego podejścia jest również brak rozpoznania, co dziecku wolno, a czego nie.
Zbyt liberalny i niekonsekwentny styl wychowania oraz brak metod wychowawczych wpływa na zaburzenia w zachowaniu dziecka.
3. Diagnoza znaczenia
Nikola notorycznie popada w konflikty z rówieśnikami. W stosunku do dzieci jest agresywna, bije kolegów po twarzy, kopie szczypie i pluje, używa wulgarnego słownictwa względem innych, przezywa. Niszczy przedmioty uczni. Wyrzuca zawartość plecaków na podłogę. Takie zachowanie sprawia, że nie jest lubiana, nie ma znajomych.
Wśród pedagogów postrzegana jest jako dziecko wymagające szczególnej uwagi ze względu na zagrożenie dla innych przebywających w jej otoczeniu ludzi. Podczas wywiadu w przedszkolu wychowawczyni opowiedziała ostatnią sytuację, która miała miejsce tuż przed moim przyjściem. Dziewczynka bez pardonu uderzyła ją w twarz. Notorycznie rusza prywatne rzeczy wychowawczyni, zdarza się, że szpera w torebce. Podkrada drobne rzeczy dzieciom z grupy. Robi sobie żarty z dorosłych, przedrzeźnia, dogaduje.
Jej relacje z rodzeństwem również są fatalne. Drażni się z młodszą siostrą, przezywa ją, popycha. Nie potrafi bawić się w zgodzie.
4. Diagnoza fazy
Z wiekiem zachowanie Nikoli się pogarsza. Staje się bardziej agresywna i wulgarna. Przyzwolenie na takie zachowanie brakiem reakcji powoduje nasilenie objawów nieprzystosowania do życia w społeczeństwie.
5. Diagnoza prognostyczna
W sytuacjach zadaniowych zapewnić atmosferę bezpieczeństwa i wiary we własne siły, zachęcać do wysiłku, często chwalić nawet za niewielkie postępy. Pozostawiać więcej czasu na wykonanie zadania.
Zalecenia:- Dziecko powinno uczęszczać na zajęcia zespołu dydaktyczno - wyrównawczego,- Należałoby także przebadać Nikolę w poradni psychologiczno - pedagogicznej,- Cała rodzina powinna uczestniczyć w terapii psychologicznej,- Ćwiczyć sprawność manualną poprzez rysowanie, malowanie farbami, rysowanie po śladzie, kopiowanie przez kalkę,- Rozmawiać z dzieckiem, słuchać go, pokazywać mu prawidłowe wzorce postępowania, wspólnie oceniać zachowanie innych oraz wyciągać wnioski, a także uzmysławiać dziecku jak należy postępować w danej sytuacji i dlaczego,- Postępować w stosunku do dziecka z żelazną konsekwencją, wspólnie wytyczyć jej granice, co wolno, a czego nie oraz jakie będą konsekwencje niedotrzymywania umowy;- Stopniować trudności zadań, wydłużać czas koncentracji uwagi, stosować ciekawe metody pracy, które zintegrują dziecko z grupą;- Przydzielać jej różne zadania i funkcje, aby czuła się ważna, dowartościowana.
Aneksy:
1. praca metodą projekcyjną – rodzina (Pilch);
2. spostrzeżenia na temat pracy;
3. praca metoda projekcyjną – spostrzeganie własnego „ja”(Pilch);
4. spostrzeżenia na temat pracy;
5. wywiad środowiskowy;
6. spostrzeżenia na podstawie zeszytu ćwiczeń dydaktycznych.
Bibliografia:
1. TOMASZEWSKI T. - Wstęp do psychologii. Warszawa 1969, PWN;
2. ŚLIWERSKI B. - Edukacja alternatywna - dylematy teorii i praktyki. Kraków 1992, IMPULS;
3. SZUMAN S. - Rola działania w rozwoju umysłowym małego dziecka. Wrocław 1955;
4. Encyklopedia multimedialna PWN
9
mpwjs