METODA WERONIKI SHERBOURNE.docx

METODA WERONIKI SHERBOURNE

Weronika Sherbourne wypracowała system ćwiczeń ruchowych nazywanych „Ruchem rozwijającym”. Jest to program nastawiony na rozwijanie poprzez odpowiednie ćwiczenia i zabawy takich cech jak:

-          poczucie własnej wartości i pewności siebie

-          poczucie bezpieczeństwa

-          odpowiedzialność, wrażliwość

-          umiejętność nawiązywania kontaktów

Jest to metoda szczególnie przydatna w pracy z dziećmi nadpobudliwymi, agresywnymi, zahamowanymi oraz upośledzonymi.

Wszystkie zajęcia zawierają element relaksu – osiągnięcie stanu odprężenia. W metodzie „Ruchu rozwijającego” równie ważnym elementem jak ruch, jest kontakt fizyczny, będący źródłem doznań dotykowych. Niezaspokojenie potrzeb kontaktu fizycznego wywołuje nawet u dorosłych osób zaburzenia zachowania. Wskutek fizycznego kontaktu z matką (fizycznej bliskości jej ciała i instynktownych zachowań) dziecko może zaspokoić podstawowe doznania bodźców sensorychnych, potrzeby ruchu, miłości, bezpieczeństwa, rozwoju, siły, mocy, sprawstwa i więzi społecznej.

Ćwiczenia metodą Weroniki Sherbourne mają na celu stworzyć dziecku okazję do poznania własnego ciała, usprawnienia metoryki, poczucia swojej siły, sprawności i możliwości ruchowych. Podczas ćwiczeń dziecko ma możliwość poznania przestrzeni wokół siebie, przestaje się jej bać – budzi się jego poczucie bezpieczeństwa.

RODZAJE ĆWICZEŃ

ü    Ćwiczenia prowadzące do poznania własnego ciała:

o      wyczuwanie brzucha, pleców, pośladków

o      wyczuwanie nóg, rąk i twarzy

ü    Ćwiczenia na zdobywanie pewności siebie i poczucia bezpieczeństwa

ü    Ćwiczenia ułatwiające nawiązywanie kontaktu w parach

ü    Ćwiczenia grupowe

Metoda Weroniki Sherbourne może być wykorzystywana w formie profilaktyki, zapobiega powstawaniu zaburzeń.

WYKORZYSTANIE METODY W TERAPII DZIECI NADPOBUDLIWYCH

              Dzieciom nadpobudliwym trzeba pomóc w uświadomieniu sobie swojej nadmiernej energii i siły (zabawy z siłowaniem, bieganiem). Metoda ta pozwala panować nad swoim ruchem, uczy dostrzegać potrzeby innych i je respektować, a jednocześnie zaspokaja przemożną potrzebę ruchu w sposób kontrolowany społecznie. Zajęcia grupowe pozwalają dzieciom nadmiernie skupionym na sobie w rozwijaniu empatii i uczeniu się współdziałania z innymi. Szczególnie ważne są zabawy z wyrażaniem troski i uczuć opiekuńczych wobec partnera. Ważną rolę stanowią informacje zwrotne, czyli skłonienie dzieci, by pytały partnerów czy dobrze się czują, czy życzą sobie bardziej intensywnych ćwiczeń czy ich zaprzestania.

Dobrze jest wprowadzić pod koniec ćwiczenia relaksacyjne. Należy pamiętać, że metoda Weroniki Sherbourne nie może być jedyną w pracy z dziećmi nadpobudliwymi.

opracowała
Joanna Malczewska