W grodzie Słowian.doc

Plan kolonii zuchowej

Gromady Zuchowej „Zielone stópki"

Gromady Zuchowej „Dzióbdzióby"

Gromady Zuchowej „Gromada Piotrusia Pana"

Gromady Zuchowej „Pogodynki"

„W grodzie Słowian"

1. Organizacja:

Organizator:

Termin:

Miejsce: Gród Stęszewko Słowianie:

•         Plemię Wiślan

•         Plemię Polan

•         Plemię Ślężan

•         Plemię Łużyczan

Planowana liczba Słowian: 67

Starszyzna:

•         Komendantka: phm.

•                           Z-ca komendantki ds. program: PALATALIZACJA

•          Kwatermistrz: JOJOVITA

•         Oboźny: BOŻYBŁĄD

•         Wiślanie: JAROMIR,

PETYCJA

•          Polanie: ODOLICHA

•         Ślężanie:

•         Łużyczanie:

•  Maskotka ZIEMOWIT

2.Charakterystyka

Kadra:

Drużynowy :

Przyboczna :

Zuchy:

W obozie weźmie udział 11 dzieci w wieku zuchowym.

3.Charakterystyka GZ:

Kadra:

Drużynowa :

Przyboczni :

Zuchy:

W obozie weźmie udział 27 dzieci w wieku zuchowym, w większości ze Szkoły Podstawowej nr 00, 12 chłopców i 15 dziewczynek. W tym 17 zdających na Znaczek Zucha, 2 na I gwiazdkę, i 8 na II. 4 osoby zostanie w tym roku przekazanych do drużyny harcerskiej - 00 PDH.

4.    Charakterystyka GZ:

Kadra:

Drużynowa :

Przyboczne :

Zuchy:

W obozie weźmie udział 16 dzieci w wieku zuchowym.

5.   Charakterystyka GZ

Kadra:

Drużynowa :

Przyboczna : Julia

Zuchy:

W obozie weźmie udział 12 dzieci w wieku zuchowym w większości ze Szkoły Pod. nr 00

6.           Cele i zamierzenia wychowawcze obozu:

Obrzędowość:  Dawno, dawno temu przez kraj wędrowali trzej bracia – Lech, Czech i Rus. Jechali konno na czele zbrojnych wojów, za nimi czeladź pędziła stada bydła, na wozach jechały kobiety i dzieci. Byli zdrożeni i szukali miejsca gdzie mogliby osiedlić się wraz ze swoim ludem.
Pewnego dnia, gdy wieczór był już bliski, wyjechali na dużą polanę, wśród puszczy. Rósł na niej olbrzymi dąb, w którego białe orły miały gniazdo. Podobało się to miejsce Lechowi, tak pięknego nigdzie przedtem nie widział. Postanowił, że tu pozostanie. Zbliżył się do dębu, kazał wyjąć z gniazda jedno orle pisklę. Posadził je sobie na ręce i popatrzył na nie, na tle nieba czerwonego od zachodzącego słońca. Postanowił Lech, że odtąd taki będzie znak jego i całego narodu. Do dziś herbem Polski jest biały orzeł na czerwonym tle.
Czech i Rus postanowili pojechać dalej i szukać miejsc dla siebie. Pożegnali się bracia i powędrowali – Czech na południe, a Rus na wschód.
Lech zbudował gród obronny i nazwał go Gnieznem – od orlego gniazda, które tam znalazł. Od Lecha wywodzą się Polacy, którzy nazywają siebie także Lechitami. Gniezno zaś stało się pierwszą stolicą Polski.

Legenda o orlim gnieździe:
Bardzo dawno temu, gdy nasi przodkowie przywędrowali na ziemie, które my teraz zajmujemy porastały je nieprzebyte puszcze. Ziemia była przepiękna. Urodzajna i przyjazna.
Potężne góry z jednej strony, wielkie morze z drugiej, a z boków szerokie i głębokie rzeki.. Liczne plemiona Słowian wędrowały szukając najdogodniejszych dla siebie siedzib. Szły więc najpierw zastępy wojów odzianych w skóry, zbrojnych w łuki i oszczepy. Kroczyli przodem, torując drogę współziomkom, kobietom, starcom i dzieciom. Każdy z wędrowców dźwigał na plecach swój dobytek.
Byli tacy, którym nie ciążył on wcale, lecz niektórzy uginali się do ziemi pod wypchanymi worami wszelkiego dobra.
Młodzi chłopcy pędzili za ludzką ciżbą stada koni, krów, baranów i kóz. Pochód zamykały groźne oddziały tylnej straży.
Wędrowali tak już tygodniami….miesiącami całymi .
Mijali pustkowia, głębokie wielkie bagna przechodzące w ukwiecone łąki.
Nie zatrzymali się jednak nigdzie na dłużej niż trzeba było, żeby nieco odpocząć.
Mrowie ludzi uparcie posuwało się naprzód. Nie mogły powstrzymać ich ani zdradliwe bagna, ani kuszące ożywczym cieniem doliny, ani szumiące zagajniki, pełne leśnych rusałek i ich czarów.
Na czele zastępów jechali konno wodzowie - trzej rodzeni bracia: Lech, Czech i Rus.
Każdy postawny, dorodny, ale każdy odmiennej natury. Powiadali ludzie, że Lech był szczery i pogodny, Rus poważny i zamknięty w sobie, Czech zaś bystry bardzo, nad wszystko żarty lubił.
Zbliżał się wieczór kolejnego dnia wędrówki, gdy plemiona dotarły na skraj wielkiej, szumiącej puszczy.
Trzej bracia wstrzymali konie, zdumieni pięknem roztaczającego się przed nimi widoku.
Oto stanęli na skraju żyznej doliny przeciętej wijącą się wstążką rzeki. Między niewielkimi wzniesieniami pobłyskiwały nieruchome tafle drobnych jezior, odcinając się ciemnym błękitem od soczystej zieleni traw.
Wokół panowała głęboka cisza, zwiastująca nadejście ciepłej nocy.
Nagle zaszumiały szerokie skrzydła: z rosnącego na pobliskim wzgórzu dębu poderwał się srebrnopióry orzeł i zatoczył szerokie koło na tle zachodzącego słońca.
Rus porwał za luk, chcąc zestrzelić wspaniałego ptaka, lecz Lech powstrzymał go ruchem ręki.
- Oto znak - powiedział - Potężny orzeł założył tu gniazdo, by żyć spokojnie i szczęśliwie do kresu swych dni.
- I ja pozostanę w tej dolinie, a na wzgórzu zbuduję silny gród. Moi ludzie znajdą tu radość i odpoczynek.
- Piękne to miejsce - zgodzili się z nim bracia.
- I słusznie czynisz pozostając tutaj, my jednak iść musimy dalej, bo dolina nie pomieści wszystkich plemion. Los pozwoli, że znajdziemy swoją ziemię.
Stało się, jak rzekli.
Rus i Czech ruszyli w drogę, a po jakimś czasie założyli wspaniałe warownie - jeden na wschodzie, drugi, przeszedłszy przez Karpaty, na południu. Lech zaś pozostał w zielonej dolinie, gdzie wkrótce zadudniły topory, a ludzie z drewnianych kloców wznosić zaczęli swe domy, by żyć w nich i pracować szczęśliwie.
Nie minęło wiele czasu, gdy powstał gród, od gniazda ujrzanego po długiej wędrówce Gniazdnem, a później Gnieznem zwany.
Stał się on wkrótce pierwszą stolicą polskich władców. Przez całe zaś lata od owego wydarzenia para białych orłów wychowywała swe młode na potężnym dębie, wokół którego zbudowano warownię. Nic więc dziwnego, że mieszkańcy doliny obrali sobie wizerunek srebrnopiórego ptaka za godło.

Cele ogólne:

1.     Poznawcze:

•        Zapoznanie dzieci ze światem przyrody

•         Nauczenie zuchów nowych piosenek, gier i zabaw

•        Zapoznanie dzieci z historią początków Państwa Polskiego

2.     Kształcące:

•         Rozwijanie dotychczasowych zuchowych umiejętności

•         Przygotowanie zuchów z trzecią gwiazdką do przejścia do drużyny harcerskiej.

3.     Wychowawcze:

•         Ćwiczenie pracy w grupie.

•         Zwiększenie integracji wewnątrz gromad (zwłaszcza pomiędzy starszymi a młodszymi zuchami),

•         Poprawa kondycji dzieci, dobra zabawa na świeżym powietrzu,

•        Zwiększenie samodzielności zuchów

•        Zdobycie Znaczków Zucha albo kolejnych Gwiazdek

Cele operacyjne:

1. Zuch zaśpiewa hymn obozu i kilka innych zuchowych piosenek

2. Wymieni kilka słowiańskich zwyczajów

3. Powie, kim był np. Światowid, Popiel, Piast Kołodziej, Cyryl i Metody...

4. Wykona słowiańskie ozdoby, stroje

5. Wykona prace plastyczne związane z tematem obozu

6. Zaśpiewa na „Piastowizji"

7. Weźmie udział w Turnieju Wojów

8. Powie, co to takiego runy

9. Wymieni kilka ziół i ich zastosowanie

10. Ułoży (z pomocą) stos ogniskowy, zbuduje kuchnię polową

11. Przyrządzi (z pomocą) kilka łatwych potraw, np. owsiane ciasteczka, kompot jabłkowy,    podpłomyki

       12. Zastosuje kilka zuchowych szyfrów

13. Powie co to takiego „szlak bursztynowy"

14. Przygotuje kilka towarów na Wielki Targ

15. Zdobędzie Znaczek Zucha albo kolejna Gwiazdkę

16. ZDOBĘDZIE SPRAWNOŚĆ „SŁOWIANINA"

7.Ramowy rozkład dnia:

7:30 - pobudka

7:45- gimnastyka

8:15 - poranne mycie

9:00- śniadanie

9:45- apel

10:00 - sprawdzanie porządków

10:15 - zajęcia programowe

14:00/14:30 - obiad

14:30/15:00 - cisza poobiednia (pół godziny dla słoniny)

15:00/15:30 - czas wolny

16:15- zajęcia programowe

17:00 - podwieczorek

18:00 - kolacja

18:45 - zajęcia programowe

21:15 - wieczorne mycie

21:58 - krąg wieczorny

22:00- cisza nocna

8. Instytucje kolonijne:

•         Poczta zuchowa

•         Dzwoneczek Smuteczek

•         Kroniki Plemion

•        „Książki kucharskie" Plemion

•        „Śpiewniki" Plemion

•        Tablica punktacji

8. Plan obozu słowiańskiego: