dwiwny kram.doc

"Dziwny kram"

Inscenizacja na podstawie książki Doroty Gellner pt. "Śpiewający sweterek".

Dekoracja przedstawia kram (stragan). Na górze napis "Dziwny kram". Na wieszakach wiszą : sweter, szalik, rękawiczki, czapki, klucz wiolinowy, różne nuty i znaki muzyczne. Pod spodem pięciolinia z nutami bez klucza wiolinowego. Z boku w koszyku kłębki włóczek, druty i nutki z kluczem wiolinowy do przypięcia na sweterku. Wszystkie dzieci biorące udział w inscenizacji siedzą pod dekoracją lub obok niej.

Wstaje dziewczynka, otwiera drzwi straganu, bierze koszyk z wełną. Recytuje wiersz i przypina do sweterka różne nuty, klucz wiolinowy, bemole, krzyżyki.

Dziewczynka
Zrobię dzisiaj
Śpiewający sweterek !
Patrz !
Mam tutaj kłębek i druty.
Do sweterka,
zamiast guzików,
poprzyszywam okrągłe nuty
i przyczepię
klucz wiolinowy
zamiast broszki...
O, tu na dole !
Może nawet
wyszyję wzorek
w takie różne krzyżyki,
bemole...

Po recytacji dzieci siadają na swoje miejsca.
Z drugiej strony wstaje dwoje dzieci. Dziecko I zdejmuje z wieszaka szalik i zakłada na szyję.

Dziecko I
A czy szalik
też śpiewać może ?
Dziecko II
Oczywiście !
Dziecko I
A gdzie ?
Dziecko II
Najlepiej na dworze.
Bo gdy wiatr
szalikiem poruszy,
to szalik nadstawia
wełniane uszy
i wszystkie tony,
i dźwięki
chwyta
w strzępiaste frędzelki. ( Można dodać cichą muzykę z odgłosami przyrody.)
Łowi
ćwierkanie ptaków,
piosenki przedszkolaków,
nutki,
półnutki
ćwierćnutki -
fruwające, leciutkie.
A potem śpiewa sam
coraz głośniej i głośniej,
i śmieje się radośnie !
Oczkami na boki zerka
i z wiatrem
tańczy oberka.
Siadając na miejsce Dziecko I odwiesza szalik

Wstaje następne dziecko, podchodzi do rękawiczek na wieszaku, zdejmuje je i zakłada.

Dziecko III
Gdybym takie
rękawiczki miała,
to bym w nich
na wszystkim grała :
na stole, na krześle,
na lustrze -
dzisiaj, jutro i pojutrze !
Na szybie bym grała,
na parapecie,
na starej patelni
i na kocim grzbiecie.
Na rondelku
i na talerzyku
grałabym sobie
po cichu.
I na nosie bym zagrała. (Pokazuje grę na nosie.)
Koniecznie !
Chociaż wiem,
że to bardzo niegrzecznie...
Siadając Dziecko III wiesza rękawiczki.

Wstają dwie dziewczynki przebrane za nutki. Jedna trzyma pęk różnych kluczy, a droga czarny klucz wiolinowy.

Dziecko IV
Jedna nutka
Dziecko V
druga nutka,
Dziecko IV
ta radosna
Dziecko V
a ta smutna.
Dziecko IV i V
Obie nutki
tak jak inne,
mają dom
na pięciolinii.
Dziecko IV
Jedna nutka
siadła w kącie,
w oczkach łezki
ma błyszczące,
bo próbuje i nie może
żadnym kluczem
drzwi otworzyć.(Próbuje różnymi kluczami otworzyć pięciolinię. )

Dziecko V (Podchodzi do dziecka IV.)
Nie rozpaczaj,
nie trać głowy-
drzwi do domu
otworzymy
czarnym kluczem
wiolinowym. (Po przypięciu klucza na pięciolinię z nutkami rozlega się muzyka, radosne nutki tańcząc
w takt muzyki odchodzą.)

Wstaje czworo dzieci. Troje przebrane za fortepian (ubrane na czarno, trzymają razem długą klawiaturę).

Dziecko VI
Drogi panie fortepianie,
jak grasz rano, kiedy wstaniesz ?
Dziecko VII
Czasem, gdy zły humor mam, ( Rozlega się muzyka o niskich tonach.)
wtedy strasznie grubo gram.
Posłuchajcie zresztą sami:
groźnie kłapię
klawiszami,
aż się trzęsą wszystkie mury
gdy gram dołem klawiatury !
Dziecko VI
A jak fortepianie grasz,
kiedy dobry humor masz ?
Dziecko VIII
Klawiszami z prawej strony ( Rozlega się muzyka o wysokich tonach.)
grywam cienko...
jak deszcz dzwonię.
Hen, pod słońce,
pod obłoki
leci w górę dźwięk wysoki,
brzęcząc cienko
tak jak mucha.
Chcesz posłuchać ?
To posłuchaj !
Dziecko VI
A jak lubisz sobie grać,
gdy wieczorem idziesz spać ?
Dziecko IX
Cicho, cicho, piano, piano (Rozlega się spokojna usypiająca muzyka.)
gram melodię rozespaną,
aż niebieska
nocna cisza (Dzieci ziewają, zamykają oczy, spuszczają głowy i udają, że zasypiają.)
sen położy na klawiszach.
Po zakończeniu muzyki dzieci wracają na miejsca

Wychodzi dziecko ubrane w kamizelkę i kapelusz.

Dziecko X
Proszę panów !
Proszę pań !
Zamykamy dziwny kram,
a w nim :

Dziewczynka
rozśpiewane bluzeczki,
Dziecko I
śpiewające czapeczki,
Dziecko II
roztańczone szaliki,
Dziecko III
muzyczne rękawiczki...
Dziecko X
Nie za duże,
nie za małe,
na zły humor doskonałe !
Można do nas zawsze wrócić -
potargować,
sprzedać,
kupić.
Pooglądać,
poprzymierzać,
lub po prostu
Wszyscy
z nami śpiewać !

Dzieci robią kółeczko i śpiewają krótką, wesołą piosenkę. Po skończonej piosence kłaniają się i wychodzą.