L.J. McDonald - Bitewny sylf.pdf - E-Book - alfabetycznie - kociakgosia

Okładkę przerobiła Revaya

Bitewny

sylf

L.J. McDonald

Tłumaczenie: Mikka

Beta: paola_3

str. 2

WEZWANIE

Drżąc, książę podszedł do ołtarza. Biały na twarzy i trzęsący się, nie spojrzał

na Solie. Jego strach nie miał nic wspólnego z zabiciem niewinnej dziewczyny,

widziała, patrząc na niego z przerażoną pogardą.

Okrąg pojawił się w powietrzu nad nimi, kula czystej energii. Kapłani

inwokowali, ich dźwięczne głosy napełniały pomieszczenie, a kula przeszła z

szarości w zieleń, czerwień i czerń. Dął wiatr, wpadając w okrąg z dziwnie

ryczącym dźwiękiem. Ogniste sylfy się cofnęły, ocieniając okrąg i Solie

zrozumiała, że było tam coś patrzącego przez bramę, oceniając ich wszystkich.

Patrzyło na nią, nagą i bezradną na ołtarzu. Zobaczyło ją i zapragnęło.

- Teraz! – krzyknął król. – Teraz ją zabij!

Książę sapnął, zdumiony, i podniósł nóż. Jego ramiona drżały, gdy poniósł

go nad głowę. W tym samym czasie, Solie zerwała więzy i usiadła, ubijając

maleńkie ostrze głęboko w ramię księcia…

str. 3

Prolog

Przynieśli ofiarę przed świtem, gdy ulice w większości były puste, a drogi

ciągle ciemne. Tylko pałac i jego okolice jaśniały, ogniste sylfy koncentrowały

się na ocieplaniu budynków w mroźnym, zimowym powietrzu. Oświetlanie

ulic na zewnątrz było mniej ważne.

Devon patrzył jak ją nieśli z miejsca, w którym stał na wale obronnym

zamku, wtulając się w płaszcz i czekając na statek, który niedługo miał

przybyć. Przynajmniej zakładał, że to ofiarę wwieziono wozem przez starą

tylną bramę, trzech uzbrojonych mężczyzn siedziało w środku przed czymś

okrytym płótnem. Cokolwiek to było, ruszało się. Krążyły plotki, że kolejny

bitewny sylf ma zostać wezwany. Książę był w odpowiednim wieku i żaden

inny sylf nigdy nie zostałby uznany za dość dobrego.

Devon westchnął, zadowolony, że jego sylf przynajmniej nie potrzebował,

żeby ktoś umarł, żeby go do siebie przywiązać. Czuł ją, bezcielesną w

powietrzu wokół niego, czekającą tak jak on. Gdy chciała, mogła przybrać

solidny kształt, jak wszystkie sylfy, ale wolała być niewidzialna przez

większość czasu, tańcząc w powietrzu, które mogła kontrolować. Najpierw

przywołana przez jego dziadka, została mu przekazana przez ojca przez dar

muzyki, przywiązana do niego na resztę życia. Nie miała nic przeciwko.

Devon czuł jej zadowolenie w tyle umysłu. Mówiło się, że mężczyźni

przywiązani do bitewników nie czuli nic poza nienawiścią ich sylfów. Na

pewno wszyscy w pobliżu to czuli.

Bryza była zimna, wystarczająco by sprawić, że w tę jesienną noc ze

smutkiem myślał, że niedługo to śnieg będzie tańczył wokół niego, gdy

zagłębiał się w osłonie zamku.

- Hej, Airi – zawołał, szczękając zębami. – Jest lodowato. Możesz coś zrobić z

wiatrem?

Jej obecność się zbliżyła, twarz uformowała się w powietrzu.

To wielki statek , przypomniała mu.

str. 4

- Nie sądzę, żeby powstrzymanie mnie przed zamarznięciem na śmierć

zużyło dużo twojej energii – odparł i wiatr zamarł wokół niego, powietrze się

nie ociepliło, ale też nie kąsało już mrozem. – Dziękuję.

Odpowiedział mu dźwięczny śmiech i Devon się otrząsnął, prostując

płaszcz i patrząc w górę. Tam gdzie stali, była szeroko przestrzeń stu stóp,

dogodna dla lądującego statku. Zwykle dokowali za dnia, ale to nie był

standardowy statek kupiecki. Plotkowano, że to przynęta na piratów. Do tej

pory bandyci zaatakowali trzy statki, zabierając ładunki i uwalniając załogę,

ale król nie był znany z tolerowania czegokolwiek i ten ostatni statek wyruszył

uzbrojony w dwóch bitewników.

Cokolwiek znaleźli, teraz wracali, z uszkodzeniami. Pracą Devona było użyć

Airi aby pomóc Tempest, oficjalnemu powietrznemu sylfowi statku,

wylądować. Jego przełożeni nie powiedzieli mu, kiedy statek przybędzie i już

był tu pół nocy, czekając.

Nie skarżył się, przyznał z westchnieniem. Tak samo jak nie pytałby, co

uszkodziło statek, ani o wóz, który widział. Powietrzne sylfy łatwo było

zdobyć, tak jak ziemne, ogniste i wodne. Ktoś taki jak on mógł zostać szybko

zastąpiony, gdyby zaczął zadawać za dużo pytań, a to zdarzało się wcześniej,

szczególnie, gdy bitewnicy byli w to zamieszani. Oni byli rzadcy. Na

szczęście. Devon nie chciał myśleć, jakie szkody mogliby spowodować, gdyby

było inaczej.

Pomimo tego, że wiedział lepiej i tego, że właśnie myślał o tym, jaki był

zbędny, znów spojrzał ponad wałem na wóz znikający w środku. Statek

wysłany po przynętę z dwoma bitewnikami na pokładzie? Ofiara

sprowadzona by wezwać nowego bitewnika dla księcia? To wywracało

normalny świat Devona, w którym nie musiał się martwić o nic poza pracą i

Airi. Devon był szczęśliwy będąc mistrzem powietrznego sylfa. Nie chciał

myśleć o niczym innym. Chociaż żal mu było dziewczyny, która zostanie

zabita.

- Wyczuwasz już Tempest? – zapytał.

Nie.

Devon westchnął, znów opierając się o wał. Przynajmniej już nie było mu

zimno. Zamknął oczy, próbując złapać chwilę odpoczynku. Późna noc czy nie,

str. 5

L.J. McDonald - Bitewny sylf.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: