Masturbacja.pdf

Masturbacja

Masturbacja to dotykanie genitaliów w sposób sprawiający przyjemność, aż do osiągnięcia

orgazmu. Chociaż krąży wokół niej sporo mitów, masturbacja nie jest szkodliwa, chyba że

przesadza się z nią w sposób zakłócający codzienne obowiązki czy uczestnictwo w życiu

towarzyskim.

Dążenie do osiągnięcia rozkoszy seksualnej jest instynktem o niesłychanej sile

oddziaływania; prawie każdy z nas uciekł się kiedyś do samodzielnego stymulowania

własnych narządów płciowych, wedle wszelkiego zaś prawdopodobieństwa czynimy to

częściej, niż mielibyśmy śmiałość przyznać. Masturbacja, lub onanizm, to forma naturalnej

ekspresji seksualności człowieka, którą niektóre jednostki podejmują już w okresie

dzieciństwa i kontynuują nawet w bardzo podeszłym wieku, aczkolwiek schemat taki

bynajmniej nie jest aksjomatem odnoszącym się do wszystkich ludzi. Według popularnych

teorii masturbacja jest zjawiskiem szczególnie charakterystycznym dla okresu dojrzewania;

owszem, szalejące w organizmach nastolatków hormony powodują nasilenie praktyk

masturbacyjnych, lecz samo zjawisko towarzyszy ludziom we wszystkich sytuacjach

życiowych, gdyż onanizują się zarówno żonaci, jak i kawalerowie, mężatki i panny, ludzie

młodzi i starzy.

Postawa środowiska medycznego i społeczna ocena zjawiska masturbacji uległy w

ostatnich pięćdziesięciu latach znaczącym zmianom. Od zdecydowanej krytyki tej czynności

jako ‘samouszkadzającej’, grożącej ponurym konsekwencjom fizycznym i psychicznym,

specjaliści zajmujący się wychowaniem seksualnym i terapeuci uzgodnili wreszcie bardziej

umiarkowany pogląd, zgodnie z którym uznają masturbację za zjawisko normalne w rozwoju

seksualnym młodego człowieka, dostrzegają pożytek tej techniki w interakcji seksualnej

dwojga dojrzałych i kochających się ludzi, oraz potwierdzają użyteczność onanizmu jako

środka rozładowania napięcia seksualnego w przypadku niemożności znalezienia partnera.

MITOLOGIA MASTURBACJI

Tak niedawno jeszcze rozpowszechnione mity o szkodliwości masturbacji powstawały na

pożywce zdecydowanych stwierdzeń autorytetów medycznych przestrzegających przed

negatywnymi konsekwencjami tej rozrywki, miały również swoje korzenie w przekonaniach

dyktowanych przez religię, określających praktyki onanistyczne jako niemoralne. Wierzono

powszechnie, iż masturbacja może doprowadzić do ślepoty lub szaleństwa, że w następstwie

uprawiania onanizmu twarz kobiety może pokryć się zarostem, a u mężczyzny wystąpi

owłosienie na dłoniach i rękach. Mity o szkodliwości onanizmu wzmacniało przekonanie, iż

każdy mężczyzna dysponuje ograniczoną, z góry określoną ilością nasienia, i jeśli zbyt wiele

zmarnuje w akcie masturbacji, ryzykuje ogólne osłabienie i pogorszenie samopoczucia

fizycznego. Chociaż dzisiaj twierdzenia te brzmią jak absurd, jeszcze niedawno, bo w latach

czterdziestych, były głoszone z katedr profesorów nauczających wychowania fizycznego.

Osoby potępiające praktyki masturbacyjne z przyczyn religijnych przytaczają słowa krytyki

zawarte w biblijnej księdze Rodzaju (38, 8-9), dotyczące Onana (od jego imienia masturbacja

została też nazwana onanizmem) i aktu „przelania nasienia”, jakiego się dopuścił. Wedle

przekonania wielu znawców przedmiotu, w przekazie o Onanie chodzi prawdopodobnie o

praktykę coitus interruptus, czyli stosunku przerywanego, a nie masturbacji. Onan wycofał

mianowicie członek z pochwy partnerki tuż przed wytryskiem, lekceważąc tym samym

społeczny i religijny obowiązek zapłodnienia wdowy po swoim bracie.

Przez wszystkie wieki piętno niestosowności towarzyszyło masturbacji, a w niektórych

okresach, jak na przykład w wiktoriańskiej Anglii, krucjata przeciw onanizmowi osiągnęła

szczyty. Lista chorób, które miał powodować zawierała na przykład: obłęd, epilepsję,

migreny, krwotoki z nosa, astmę, choroby serca, napady gorączki, wysypki, brzydkie

zapachy. Gorsze od przypuszczalnych skutków były metody, którymi rodzice próbowali

ukrócić onanizowanie się swoich dzieci, a które obejmowały wszystkie rodzaje restrykcji oraz

takie zabiegi medyczne jak: obrzezanie, kastracja (usunięcie jąder), kliterektomia (usunięcie

łechtaczki) – koszmarny zabieg, wciąż praktykowany szeroko w całej Afryce u milionów

kobiet, nie tylko by wykluczyć masturbację, lecz przyjemność płynącą z seksu w ogóle.

W dobie obecnej większość ludzi zawodowo zajmujących się medycyną i badających

seksualizm człowieka odrzuca owe nie naukowe i pseudonaukowe twierdzenia ostrzegające

przed potencjalnym zagrożeniem płynącym z ponawianych praktyk masturbacyjnych.

Eskperci współcześni kładą natomiast nacisk na niebezpieczeństwo związane ze zbyt

gorliwymi wysiłkami rodziców próbujących powstrzymać czy ograniczyć zapędy

masturbacyjne swoich dzieci, zarówno kilku- jak i kilkunastoletnich. Starają się oni

uświadomić rodzicom, iż hamowanie instynktu masturbacyjnego dziecka – poza oczywiście

nauką właściwej etykiety zachowania obowiązującej w społeczeństwie, zakazującej

wykonywania określonych czynności w miejscach publicznych – może spowodować

zaburzenia w prawidłowym rozwoju naturalnego popędu skłaniającego dziecko do

odkrywania swojej seksualności. Jeden ze specjalistów w tej dziedzinie wysunął teorię

głoszącą korelację praktyk masturbacyjnych z procesem dojrzewania. Poprzez nie dziecko

uczy się reagować fizycznie, jak tego oczekuje po nim natura, w celu przygotowania do

odpowiednich zachowań jako aktywny seksualnie dorosły. Masturbacja może być pomocna w

opanowywaniu mechanizmów niezbędnych w późniejszym okresie życia w osiąganiu

właściwych reakcji i owocnym uczestnictwie w cyklu reprodukcyjnym.

NADUŻYWANIE MASTURBACJI

Nie ma żadnych dowodów naukowych na to, by orgazm osiągnięty wskutek masturbacji

różnił się czymkolwiek od orgazmu doznawanego podczas stosunku i był w jakimkolwiek

stopniu szkodliwy. Nie znaczy to jednak, że masturbacja nie ma żadnych negatywnych

skutków. Masturbacja bywa nadużywana, jak wszystko inne - nie wyłączając elementów

niezbędnych do przetrwania, jak pożywienie, czy powietrze, którym oddychamy

(hiperwentylacja). Są więc ludzie, którzy przesadzają także z masturbacją. Uzależniają się od

sprawiania sobie rozkoszy, onanizując się po kilka razy dziennie. Posuwają się tak daleko, że

nie starcza im ani czasu, a ni energii na cokolwiek innego, nie wyłączając poszukiwania

partnera. Wobec tego, jak często można się onanizować? Aby dać dobrą odpowiedź, trzeba by

to pytanie inaczej sformułować. Jeśli Twoje życie jest satysfakcjonujące, jeśli masz grono

przyjaciół, dobrze Ci idzie w pracy, czy w szkole, jeśli masz kogoś kochanego obok siebie i

Wasze współżycie jest satysfakcjonujące dla obojga, to nie ma znaczenia, jak często się

onanizujesz. Jeśli natomiast jesteś samotny, czujesz się podle i usiłujesz poprawić sobie

samopoczucie masturbując się, zamiast zabiegać o lepsze ustawienie się w życiu, to może

masturbujesz się za często, choćbyś nawet robił to rzadko!

Masturbacja jest dobrym sposobem na rozładowanie napięcia seksualnego, ale czasami

napięcie potrzebne jest do uaktywnienia działań albo jako bodziec do szukania partnera,

nowych przyjaciół, nowej pracy i tak dalej. A więc jeśli pragniesz ciekawie żyć, a onanizujesz

się często, może lepiej to ograniczyć. Nie musisz przestać natychmiast, ale jeśli zaczniesz

robić to rzadziej, niż dotychczas, może się okazać, że wzbogacisz życie o nowe pozytywne

aspekty. Musisz zatem poszukać dla siebie złotego środka. Jeśli jesteś samotny i aktywnie

szukasz partnera, nic w tym złego, że będziesz się onanizować dla zaspokojenia potrzeb

seksualnych. Ale nie rób tego zbyt intensywnie, by nagle nie spostrzec, że bardziej zajmujesz

się swoimi genitaliami niż światem, który Cię otacza.

Jeśli Twój partner jest zadowolony z Waszego pożycia seksualnego, a Ty chciałbyś mieć

więcej orgazmów niż te dwa, które przeżywacie razem, nie ma nic złego w onanizowaniu się,

jeśli nadejdzie Cię ochota. Ale nie szczędź wysiłku, próbuj - może Twój partner też ma

ochotę na więcej? Nie bądź leniwy i nie zaspokajaj tylko swoich potrzeb onanizując się,

ponieważ małżeństwo bez seksu nie daje pełnej satysfakcji i zwykle nie trwa długo.

MASTURBACJA PRZEZ CAŁE ŻYCIE

Dziś wiemy, że masturbacja to zdrowy element dorastania. Ma swe początki w

dzieciństwie i trwa przez całe życie.

Masturbacja u dzieci

Niektórzy chłopcy rodzą się z członkiem w stanie erekcji, a niektóre dziewczynki z bardzo

wilgotną pochwą. Wiele dzieci dotyka swoich genitaliów, bo sprawia im to przyjemność,

chociaż nie odczuwają w pełni rozkoszy, bo nie mogą jeszcze mieć orgazmu. Widząc dzieci

zajmujące się swoimi genitaliami, większość rodziców stara się je powstrzymać, i w

porządku, ale pamiętajmy, że sposób, w jaki to robią, może zaważyć na rozwoju seksualnym

maluchów. Nie ma nic złego w uświadomieniu dzieciom, że społeczeństwo, w którym żyjemy

krzywo patrzy na publiczne zaspokajanie potrzeb seksualnych. Należy jednak przekazać tę

informację tak, by nie dać dzieciom do zrozumienia, że masturbacja (czy seks) to coś złego

samo w sobie. Przyczyna faktu, że wielu rodziców nie radzi sobie z problemami „tych okolic”

leży prawdopodobnie w tym, że sami zostali w dzieciństwie mocno zawstydzeni i do tej pory

nie potrafią uporać się ze swoimi odczuciami. Rodzice przekazują więc ostatecznie swój

wstyd dzieciom. Jeśli jednak postarają się zrozumieć swoje postępowanie, może uda im się

stonować sposób w jaki strofują dziecko, aby nie odczuwało w przyszłości tego samego

rodzaju wstydu, który odczuwają ich rodzice. Rodzice powinni wyjaśnić dzieciom, że nie ma

nic złego w dotykaniu własnych genitaliów, ale nie należy robić tego publicznie.

W przeważającej liczbie przypadków początki masturbacji kojarzą się z czymś

zabronionym, z czymś, co człowiek musi robić w tajemnicy. Te wczesne doświadczenia

kształtują generalną postawę naszego społeczeństwa wobec seksu.

Masturbacja u nastolatków

Choć dzieci są bardzo świadome swoich narządów płciowych, gdy trochę dorosną,

wchodzą, jak to nazywał psychiatra Zygmunt Freud, w okres utajenia i wyrzucają seks ze

swoich myśli. Wtedy to chłopcy uważają dziewczyny za obrzydliwe, a dziewczynki chłopców

za jeszcze gorszych. Aż w jakimś momencie – u każdego dziecka moment ten przychodzi w

innym czasie, czasami gdy dziecko jeszcze nie jest nastolatkiem, a czasem gdy już prawie

przestaje nim być – hormony płciowe robią swoje i rozpoczyna się pokwitanie. U dziecka

rozwijają się tak zwane drugorzędowe cechy płciowe, pojawia się owłosienie łonowe, rosną

piersi. W tym okresie powraca zainteresowanie seksem i wtedy prawdopodobnie dzieci

zaczynają się onanizować. Badania wykazują, że chłopcy onanizują się częściej niż

dziewczęta. Ponad 90% mężczyzn przed osiągnięciem wieku dojrzałego onanizowało się aż

do osiągnięcia orgazmu przynajmniej raz. Dla kobiet liczba ta jest bliższa 70%. Różnica

wynika po części z faktu, że wiele kobiet, które się onanizują, twierdzi, że zaczęły to robić

dopiero mając dwadzieścia lat, podczas gdy mężczyźni się przyznają, że zaczynali jako

nastoletni chłopcy. Jednak także w przypadku osób dorosłych więcej mężczyzn niż kobiet

ujawnia, że się onanizuje.

Przyczyny takiego stanu rzeczy mogą być następujące:

- Chłopiec ma genitalia bardziej „pod ręką”. Przyzwyczajony jest do dotykania ich

podczas oddawania moczu, a zatem ta część ciała nie stanowi dla niego aż takiego tabu.

- Mężczyźni podniecają się o wiele szybciej niż kobiety, a zatem chętniej korzystają z

okazji, by się onanizować.

- Społeczeństwo jest bardziej wymagające wobec kobiet niż wobec mężczyzn, a także

chętniej represjonuje kobiety niż mężczyzn, co nie sprzyja kobiecej masturbacji.

Ponieważ wzrasta świadomość seksualna kobiet i coraz częściej dają sobie same prawo do

korzystania z rozkoszy, z czasem powyższe wartości procentowe będą zbliżały się do siebie

coraz bardziej.

Masturbacja w wieku dojrzałym

Wielkim nieporozumieniem jest sądzić, że wraz z osiągnięciem wieku dojrzałego ludzie

przestają się onanizować. Nie jest tak ani w przypadku ludzi samotnych, ani pozostających w

związku małżeńskim. Wiele osób stanu nie-wolnego onanizuję się. Niektórzy „z

konieczności”, bo współżycie z małżonkiem nie daje im satysfakcji, większość jednak robi to

dla przyjemności. Niektórzy uważają, że masturbacja jest źródłem większej rozkoszy niż

współżycie z partnerem. Inni mają silniejszy popęd seksualny od partnerów i częściej

potrzebują seksu. Jeszcze inni wkomponowują masturbację w pożycie z małżonkiem.

JAK SIĘ ONANIZOWAĆ?

Techniki męskie

Niektórzy chłopcy onanizują się trąc genitaliami o prześcieradło. Niektórzy mężczyźni

onanizują się wkładając penisa do specjalnych lalek wielkości człowieka. Sex shopy

sprzedają także specjalne urządzenia, które mają zastąpić pochwę. Wiele z nich, choć nie

wszystkie, przypomina pochwę wyglądem, a mężczyźni mogą użyć zwilżacza, by kontakt z

gumą lepiej imitował prawdziwe odczucia.

Niektórzy mężczyźni nakładają środki zwiększające poślizg, na przykład wazelinę, na dłoń

albo bezpośrednio na prącie. Jedni robią to na leżąco inni na stojąco, jeszcze innym pozycja

jest zgoła obojętna. Większość lubi patrzeć na coś podniecającego w trakcie masturbacji, a

zatem atmosfera, w której się onanizują musi spełniać jeden tylko warunek, a mianowicie:

powinno być dostatecznie jasno, by dokładnie widzieć tę fotografię.

Młodzi mężczyźni uprawiają czasami masturbację w grupie – jeden masturbuje drugiego,

po kolei – siedzą zwykle na obwodzie koła. Choć w praktykach tego rodzaju można

dopatrywać się podtekstu homoseksualnego, tak jednak nie jest i to w przypadku wielu

mężczyzn.

Wzajemne onanizowanie się dwóch młodzieńców także nie jest takie rzadkie. I nie

oznacza, że którykolwiek z nich jest gejem. Badania pokazują, że około 25%

heteroseksualnych nastolatków płci męskiej angażuje się w takie doświadczenia, natomiast

90% homoseksualistów robi to często.

Techniki kobiece

Mężczyźni masturbują się zwykle w ten sam sposób, czego nie można powiedzieć o

kobietach. Podstawą jest, rzecz jasna, stymulacja łechtaczki, ale sposób, w jaki to robią różne

kobiety może znacznie się różnić. Naturalnie wiele kobiet posługuje się rękami, podobnie jak

mężczyźni, lecz sporo kobiet pragnących rozładować swoje napięcie seksualne z pewnym

oporem dotyka własnych genitaliów. Wiele kobiet potrzebuje też silniejszej stymulacji, niż

mogą zapewnić same ręce.

By wyjść naprzeciw tym potrzebom rozwinął się nakładem wielu milionów dolarów

przemysł wytwarzający i sprzedający wibratory. Wybór jest ogromny, a każdy wibrator ma

swoje plusy i minusy. Istnieje niebezpieczeństwo uzależnienia się od doznań, których

wibratory dostarczają. Innymi słowy, żaden mężczyzna – chyba, że ten z wibratorem w ręku –

nie zapewni partnerce bodźców na takim poziomie, jak wibrator. Jeśli kobieta przywyknie do

orgazmów przeżywanych za sprawą wibratora, po współżyciu z mężczyzną może czuć się

zawiedziona.

Wibrator świetnie nadaje się do nauki przeżywania orgazmów, jeśli nie potrafisz wywołać

ich samymi rękami. Wibrator jest także dobry, gdy chcesz sprawić sobie specjalną

przyjemność od czasu do czasu. Ale jeśli planujesz współżycie z mężczyzną kiedykolwiek w

przyszłości, postaraj się nie zrobić z używania wibratora nawyku. Zmieniaj techniki tak,

żebyś była w znakomitej formie, gdy dojdzie do zbliżenia z mężczyzną.

Wibratory włączane do sieci

Wibratory włączane do sieci dają najsilniejszy efekt spośród wszystkich wibratorów; zbyt

silny w odczuciu niektórych kobiet. Wiele wibratorów sprzedawanych jest jako urządzenia do

masażu ciała. Niewątpliwie są ludzie, którzy wykorzystują je wyłącznie do tego właśnie celu,

ale z pewnością w większości sprzedawane są kobietom, które używają ich do stymulacji

okolic łechtaczki. Wśród rozmaitych rodzajów tych urządzeń wymienię: Hitachi Magic

Wand, Magic Touch i Sunbeam Stick Massager. Można także nabyć różne nakładki, które

pomogą skierować wibracje w konkretne miejsce: łechtaczkę. Eroscylator jest także

urządzeniem sieciowym. Zamiast ruchu obrotowego nakładka oscyluje z częstotliwością do

3600 razy na minutę, co wywołuje odmienne, bardziej intensywne doznania. Kobiety

używające wibratorów preferują rodzaj bodźców dostarczanych przez to właśnie urządzenie.

Eroscylator ma kilka rozmaitych nakładek. Wyposażony jest w transformator redukujący

napięcie, można się więc nim bezpiecznie posługiwać w pobliżu wody.

Istnieją też wibratory sieciowe, mające dwie głowice do masażu oraz wibratory

elektromagnetyczne. Urządzenie o dwóch głowicach zwiększa zakres możliwości jego

wykorzystani ( np. jednoczesne stymulowanie łechtaczki i ujścia odbytu czy umieszczenie

prącia pomiędzy głowicami). Wibratory elektromagnetyczne są cichsze i mniejsze niż

wibratory typu „magic wand”, łatwiej zmieścić je do torebki. Prelude 3 był jednym z

pierwszych wibratorów tego typu. Ponieważ wibratory elektromagnetyczne były

konstruowane raczej z myślą o przyjemności seksualnej niż o masażu, istnieje długa lista

dodatkowych nakładek, które można sobie wybrać. Nakładki te oferują rozmaite rodzaje

stymulacji.

Wibratory na baterię

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: