gewis7.docx

Paulina Juroszek, gr III, TŻ             

05.05.2010 r.

SPARWOZDANIE 7

Oznaczanie żelaza metodą kolorymetryczną z tiocyjanianem.

Materiał badawczy: woda wodociągowa ciepła, zimna często używana i rzadko używana.

Zasada oznaczenia: jony Fe3+ reagują w słabo kwaśnym środowisku z jonami SCN-, tworząc tiocyjanianowe kompleksy żelaza (III) o zabarwieniach krwistoczerwonych: [Fe(H2O)5(SCN)]2+,

[Fe(H2O)4(SCN)2]+, [Fe(H2O)3(SCN)3]

Wyniki:

Zmierzona absorbancja dla badanych wód:

·         Woda wodociągowa ciepła – 0,06

·         Woda wodociągowa zimna często używana – 0,045

·         Woda wodociągowa zimna rzadko używana – 0,03

Obliczenia:

Y = 0,0642x + 0,0497

·         Woda wodociągowa ciepła

X = 0,0305

·         Woda wodociągowa zimna często używana

X = 0,074

·         Woda wodociągowa zimna rzadko używana

X = 0,205

Wnioski:

Duża zawartość żelaza w wodzie wywołuje jej mętność, brunatną barwę i pogarsza walory smakowe. Powoduje też brudzenie tkanin podczas prania z użyciem takiej wody. Wody o dużej zawartości żelaza mają na ogół odczyn kwasowy. Dopuszczalne stężenia żelaza w wodzie (mg/l) wynoszą dla wody powierzchniowej klasa I – 1,0; klasa II – 1,5; klasa III – 2,0 i dla wody do picia – 0,2. Z otrzymanych przez nas wyników można stwierdzić, że woda ciepła ma najmniejszą zawartość żelaza, zimna często używana  większą, a największą zawartością żelaza wykazuje się woda zimna rzadko używana. Jest to poprawna kolejność, jednak wyniki zawartości żelaza są bardzo niskie, co jest prawdopodobne, lecz może też być to spowodowane niedokładnym wykonaniem doświadczenia lub złym odczytem ze spektrofotometru.