Nisargadatta Maharaj - Cytaty.pdf

(48 KB) Pobierz
Kilka cytatów z książki Nisargadatta Maharaj Spotkania z mędrcem, Pracownia
Arkadia, Bielsko-Biała 2007.
Jestem tym, czym jestem.
Świat jest dla ciebie tym, czym uważasz, że sam jesteś.
Zacznij od zobaczenia, że świat jest w tobie, a nie ty w świecie.
Cały świat nie jest niczym innym jak odbiciem ciebie samego i przestań szukać
błędu w odbiciu.
Nie możesz zmienić świata, zanim nie zmienisz siebie.
Wszystkie problemy pochodzą z umysłu. Przypomnij sobie, że nie jesteś umysłem, a
jego problemy nie są twoimi. Problem ludzkości tkwi w błędnym używaniu umysłu.
Nie ma potrzeb, są tylko pragnienia.
Pragnienie — to po prostu zafiksowanie umysłu na jakiejś idei. Wydobądź umysł z
tej koleiny poprzez odmówienie pragnienia uwagi.
Czymkolwiek będzie pragnienie czy lęk, nie zatrzymuj się na nim.
Istnieją odmienności, ale nie ma przeciwieństw. Ludzie są różni, ale nie są
oddzieleni.
Być przytomnym, to być obudzonym. Bądź przytomny w sposób przemyślany i
świadomy, rozszerzaj i pogłębiaj obszar przytomności.
Jestem poza umysłem z jego wszelkimi stanami i uwarunkowaniami. Jestem czystą
świadomością.
Od niczego nie czuję się odrębny, a więc jestem wszystkim. Nie ma we mnie nic
osobistego.
Istnieje tylko jedna medytacja: odmowa ulegania myślom. Wolność od myśli jest
sama w sobie medytacją.
Miłość jest wolą dzielenia swego szczęścia ze wszystkimi. Bycie szczęśliwym,
czynienie szczęśliwym — oto jest rytm miłości.
Gdybyś tylko potrafił trwać w spokoju, oczyszczony z pamięci i oczekiwań, byłbyś
w stanie rozpoznać piękny wzór, w jaki układają się zdarzenia. To twój głupi
niepokój powoduje chaos.
Nieoczekiwane musi się zdarzyć, podczas gdy przewidywane może nigdy nie
nastąpić.
Zdarzają się momenty, w których człowiek czuje się pusty i zniechęcony. Takie
momenty są bardzo pożądane, gdyż oznaczają, że dusza podniosła kotwicę i żegluje
ku odległym obszarom. To jest zawieszenie: gdy stare odeszło, a nowe jeszcze nie
przyszło.
W cokolwiek wchodzisz, idź ponad.
Cierpienie wynika wyłącznie z lgnięcia lub awersji, jest oznaką naszej niechęci
do ruchu, do płynięcia wraz z życiem.
Pamięć jest cząstkowa, niepewna i szybko zanikająca. Nie tłumaczy ona silnego,
przenikającego naszą świadomość poczucia tożsamości, poczucia „jestem”.
Nie jesteś tym, za kogo się uważasz. Twój obraz samego siebie jest utworzony ze
wspomnień i często jest przypadkowy. Nigdy nie byłeś i nigdy nie będziesz osobą.
Absolutną prawdą jest tylko poczucie „jestem”.
Nie możesz kontrolować tego, czego nie znasz. Z drugiej strony, wiedza daje moc.
Aby kontrolować siebie, poznaj siebie.
Znikąd nie przybyłeś i donikąd się nie udajesz. Jesteś bezczasowym istnieniem i
świadomością.
Boisz się tego, czym jesteś. Twoim przeznaczeniem jest całość. Ale ty się boisz
stracić swą tożsamość.
U korzenia świadomości leży pragnienie, popęd ku doznawaniu.
Ból i przyjemność są grzbietami i dolinami fali na oceanie szczęśliwości.
Najwyższa pełnia jest w głębi.
Wyobrażając sobie, że urodziłeś się taki-a-nie-inny, stajesz się niewolnikiem
takiego-a-nie-innego. Istotą niewolnictwa jest wyobrażenie, że jest się
procesem, że się ma przeszłość i przyszłość, że się ma historię. W
rzeczywistości nie mamy historii, nie jesteśmy procesem, nie rozwijamy się i nie
upadamy.
W jaki sposób pojawia się osobowość? Poprzez pamięć. Poprzez utożsamienie
teraźniejszości z przeszłością i rzutowanie jej w przyszłość. Myśl o sobie jako
o czymś chwilowym, nie posiadającym ani przeszłości ani przyszłości, a twa
osobowość się rozpłynie.
Pracuj, a wszechświat będzie pracować razem z tobą.
Jesteś zaledwie jednym z ogniw w długim łańcuchu przyczyn.
Ty wiesz, że świat istnieje, ale czy świat wie coś o tobie? Wszelka wiedza
pochodzi od ciebie, podobnie jak wszelkie istnienie i wszelka radość. Ujrzyj, że
jesteś wiecznym źródłem i przyjmij wszystko jako swoje własne. Taka akceptacja
jest prawdziwą miłością.
Umysł, czerpiąc z zasobu wspomnień, zaczyna snuć wyobrażenia i wypełnia
przestrzeń przedmiotami, a czas — wydarzeniami.
To pragnienia i lęki czynią umysł niespokojnym. Gdy jest wolny od wszelkich
negatywnych emocji — jest cichy.
Nic w naturze nie trwa; wszystko pulsuje, pojawia się i znika. Zasadę stanowi
rytm, okresowość, harmonijne następowanie po sobie przeciwieństw.
Żadna ambicja nie jest duchowa. Wszystkie ambicje pracują dla ja. Jeśli chcesz
dokonać faktycznego postępu, musisz porzucić wszelkie myśli o osobistych
osiągnięciach.
Nie wiedzieć i nie wiedzieć, że się nie wie, to przyczyna niekończącego się
cierpienia.
Cierpisz zawsze z powodu fałszu — fałszywych pragnień i lęków, fałszywych
wartości i idei, fałszywych związków między ludźmi. Porzuć fałsz, a uwolnisz się
od bólu.
Zgłoś jeśli naruszono regulamin