Charakterystyka Ernesta Nemeczka.doc

   Jednym z głównych bohaterów powieści pt.,, Chłopcy z Placu Broni” jest Ernest Nemeczek.

Należy on do Chłopców z Placu Broni, ale także do Związku zbieraczy kitu.

Chłopiec, był jedynym szeregowcem w całej grupie ale chętnie wykonywał rozkazy innych chłopców, ponieważ wiedział, że należy to do jego obowiązków.

   Miał 11 lat, jasne włosy, błyszczące oczy i "delikatną twarzyczkę". Ponieważ był chorowity, wątły i słaby został zepchnięty przez kolegów z Placu na bardzo niską, jedyną pozycję szeregowca. Wszyscy posługiwali się posłusznym chłopcem. Nikt nie liczył się z jego zdaniem. Bardzo rzadko zdarzało mu się być w centrum zainteresowania. Choć niepozorny, potrafił zdobyć się na wielką odwagę. -

Nemeczek był bohaterski, co udowodnił gdy poszedł razem z Boką i innymi chłopcami    do Ogrodu Botanicznego, aby przywiesić karteczkę z napisem ,,Tu buli Chłopcy z Placu Broni”, był także waleczny, zawsze gotowy do poświęceń w imię dobra Placu Broni, który traktował jak swoją małą ojczyznę.

Bardzo cenił honor, co pokazał, gdy sam zeszedł z drzewa gdy Czerwonoskórzy obrażali plac.

Jego najlepszym przyjacielem był Boka - dowódca Placu. Traktował go nawet jak brata.

   Ernest był sprytny, przebiegły, choć bywał lekkomyślny, koleżeński.

Doceniono go dopiero krótko przed śmiercią.

Wcześniej często go krzywdzono.

Nawet niedawni wrogowie martwili się o jego zdrowie, na przykład sam Feri Acz przyszedł spytać się o jego zdrowie.

   Uważam, że Ernest Nereczek zasługuje na miano bohatera.

Bardzo chciałabym go poznać i jestem pewna że na pewno byśmy się zaprzyjaźnili.

Ernest Nemeczek to główny bohater powieści Francesa Molnara pt."Chłopcy z Placu Broni".Jego rodzina była uboga, ojciec był szewcem, a matka zajmowała się domem.Mieszkali w Budapeszcie.Był chorowitym jedynakiem i miał jedenaście lat.W gromadzie chłopców był szeregowcem.

Miał on jasne włosy.Wątłą i chudą figurę.Był słabszy i mniejszy od swoich kolegów."Był to niepozorny, drobny, cichy chłopiec".Miał duże, niebieskie oczy, z których często spływały łzy.Ubierał się jak dzieci XIX wieku.

Bohater był bardzo miłym, serdecznym, wesołym chłopcem.Był bardzo odważny, bo nie bał się przyjść do obozu wroga, chociaż wiedział, że jest ich więcej, są silniejsi i szybsi.Ernest nie był nieśmiały, miał swój honor i ambicję.Był uczciwym i sprawiedliwym człowiekiem.Był zwykłym szeregowcem, ale kochał plac jak własny dom.Chętnie wykonywał rozkazy kolegów, bo wiedział, że to jego obowiązek.Za swoją "małą ojczyznę" gotów był oddać życie.Nemeczek pokonał strach i słabość.Nie bał się mówić tego co myśli, właściwie ocenił Gereba mówiąc, że jest zdrajcą.

Uważam, że bohater zasługuje na wielką pochwałę, za to, że był cudownym człowiekiem.Według mnie był to mały, wielki chłopiec.Każdy powinien go naśladować.

Ernest Nemeczek pochodził z biednej, krawieckiej rodziny,. Był bardzo kochany przez swoich rodziców. Mieszkał przy ulicy Rakoszańskiej 3. 

Miał 11 lat, jasne włosy, błyszczące oczy i "delikatną twarzyczkę". Ponieważ był chorowity, wątły i słaby został zepchnięty przez kolegów z Placu na bardzo niską, jedyną pozycję szeregowca. Wszyscy wysługiwali się posłusznym chłopcem. Nikt nie liczył się z jego zdaniem. Bardzo rzadko zdarzało mu sie być w centrum zainteresowania. Choć niepozorny, potrafił zdobyć się na wielką odwagę. Nemeczek był bohaterski, waleczny, zawsze gotowy do poświęceń w imię dobra Placu Broni, który traktował jak swoją małą ojczyznę. Bardzo cenił honor. Bywał szlachetny nawet wobec wroga. Jego najlepszym przyjacielem był Boka - dowódca Placu. Traktował go nawet jak brata. Nemeczek był sprytny, przebiegły, choć bywał lekkomyślny (czasami nawet "głupiutki"), koleżeński. Często stawał się niecierpliwy i niezdarny w bardzo ważnych chwilach. Doceniono go dopiero krótko przed śmiercią. Wcześniej często go krzywdzono. Nawet niedawni wrogowie martwili się o jego zdrowie.

Moim zdaniem Nemeczek byłby bardzo dobrym przyjacielem. Podoba mi się w nim jego dobroć, skromność i odwaga. Jednak uważam, że nie wszystkie jego cechy są warte naśladowania. W Nemeczku nie podoba mi się jego posłuszeństwo i naiwność. Łatwo daje się wykorzystywać innym.