Animacja- ożywienie, zachęcenie, skłanianie do działania
Animacja społeczna
Poziom instytucjonalny- skupia się na wzroście funkcjonalności instytucji ulestatyczniania jej struktur i kreacji ich nowych zadań. Roli a za tym idzie pozycji i znaczenia w środowisku lokalnym.
Poziom relacji społecz.
- jest metoda edukacji środowiskowej której celem jest aktywizacja całej społeczności tak aby dokonał znaczących jej przeobrażeń zorientowana jest zwłaszcza na kształtowaniu postaw wzorów i wartości sprzyjających rozwojowi
- w ujęciu grupowym stwarza warunki do zdobywania umiejętności życia społecznego ucząc solidarności i współpracy wykorzystując proces i dynamikę procesu grupowego przybliża mechanizmy i funkcjonowania świata społecznego
-na poziomie jednostkowym wywala twórczość i wiarę we własne siły
Misja Animatora Społecznego
Pomaganie ludziom w rozwijaniu ich społeczności lokalnych poprzez definiowanie potrzeb i określenie problemów w celu wspólnego ich rozwiązania.
Czym jest społeczność lokalna
-przestrzeń terytorialna
-zamieszkała tam ludność
-system powiązań i zależności ludzi i instytucji społeczne interakcje
-kulturowe i psychospołeczne więzi łączące część lub całość mieszkańców z daną strukturą społeczno-przestrzenną
Cele i założenia społecz. Lokal.
-wypracowanie wspólnych działań(zakładanie i wspieranie grup obywatelskich)
- poprawa dostępu mieszkańców do informacji i umiejętności
- zdobywanie lub tworzenie owych zasobów materiałowych rzeczowych, finansowych w obrębie społeczności lokalnej
-zwiększenie demokratycznego uczestnictwa mieszkańców w procesach podejmowania decyzji
Kapitał społeczny- to zespół nieformalnych wartości i norm np. zaufanie, solidarność
Uznawanych przez członków danej społeczności który umożliwia współpracę i współdziałanie na rzecz rozwiązywania problemów indy wid. I zbiorowych.
Rola Animatora
-każdy czyli pracownik wielu dziedzin życia zarówno nauczyciel, prac.socjal., burmistrz, dziennikarz
Inicjator, katalizator, mediator, agent zmian, Facylitator- ma przygotować pytania, zadaje je i oczekuje twórczej odp. drąży temat nie odpowiada wprost.
Liderzy- osoba przewodząca grupom, koalicjom, ruchom, realizując określone cele np. ksiądz kapelan
Animatorzy społeczni- osoby które zainicjowały wspierały działalność wielu grup, ruchów społecz.
Etapy procesu rozwoju w społeczności prowadzonego animatora
-zbieranie informacji i oceny sytuacji
-zachęcanie ludzi do spotkania się w celu podjęcia decyzji jakim problemem chcą się zająć
-pomaganie grupie(kampanii) koalicji w planowaniu jej strategii i taktyk oraz określaniu priorytetów działać
-umacnianie i podtrzymywanie (kampanii) koalicji w realizacji działań
-pomaganie grupie( koalicji) w zakończeniu działań ich ocenie i w podjęciu decyzji co dalej
-cały proces zaczyna się od początku
Zadania Animatora:
-analizowanie potrzeb
-promowanie interesów
-planowanie i zarządzanie strategią
-zakładanie i wspieranie organizacji
-zachęcenie do nauki i osobistego rozwoju
-zajmowanie się konfliktami i niepowodzeniami
Animator to osoba:
-akceptacja siebie i innych
-umiejętność dostosowania się
-postawa twórcza i inwencja
-jasność co do własnych możliwości i ograniczeń
Trudność Animatora:
-trudność w uzyskiwaniu efektów swych działań, pozostawanie w cieniu lidera
-niebezpieczeństwo przekroczenia granicy pomiędzy animacją a manipulacją
-niełatwe chwile związane z usamodzielnieniem grup, z którymi był związany („zdrajca”)
Metody pracy Animatora:
edukuje, motywuje, inspiruje, tworzy związki i sieci
Funkcje Animatora: angażowanie, edukowanie, ułatwianie, zachęcanie, wzmacnianie, wyrównywanie szans, ocenianie
PARNERSTWO
Związki partnerskie- są tworzone w celu wspólnego rozwiązania problemów, wymiany doświadczeń kooperacji, koordynacji, budowania koalicji.
Partnerstwo: organizuje, współpracuje, działa w oparciu o cel, o reguły, decyzje, wspólne działania i działania…………… zawierają formalne i nieformalne umowy. Od poszczególnych organizacji wymagane jest zaangażowanie środków własnych
Typy partnerstwa:
-sieć czyli od współpracy
-koordynacja główny aktor (lider)
-współpraca
Różnice wynikają z:
1. Złożoności celów- od prostej wymiany informacji po skomplikowane wspólne decyzje, najprostsze cele są w sieci, najbardziej złożone w przypadku współpracy
2. Natężenie powiązań- stopień w jakim organizacje są ze sobą związane, wyraża się ich wspólnymi celami, zadaniami, sposobami podejmowania decyzji oraz zaangażowania zasobów w sieci- powiązania są słabe. Przy koordynacji umiarkowane zaś we współpracy silne
3. Formalności umów- dotyczące reguł i uzgodnień………… prawach formy działania, taktyki oraz procedur w sieci. Umowy mają charakter nie formalny w ramach koordynacji są lekko sformalizowane zaś w przypadku współpracy najbardziej sformalizowane
Sieć- organizacja współpracuje ze sobą na dość luźnych zasadach są nazywane sieciami(Network). Celem partnerstwa jest głównie wymiana informacji, członkowie mogą przystępować do niego, bądź rezygnować bez większych trudności. Wszelkie umowy mają charakter nieformalny. Organizacje członkowskie praktycznie nierezygnują ze swojej autonomii, podział zasobów odbywa się najczęściej w dziedzinie informacji, komunikatów i raportów. Przykładem tego partnerstwa mogą być koalicje. Dana organizacja może być członkiem różnych sieci.
Koordynacja- organizacja działająca wspólnie, charakteryzująca się bliższymi związkami uznawane są za koordynacje. Cel obejmuje zadania wykraczające poza dzielenie się informacjami. Członkostwo jest bardziej stabilne. Duża wagę przywiązuje się do tego kto przystępuje do partnerstwa a następstwa rezygnacji jednego członków są odczuwalne. Umowy są bardziej sformalizowane, organizacje członkowskie muszą zgodzić się na pewną utratę autonomii co może mieć wpływ na wewnętrzne struktury. Organizacje poświęcają część swoich …………. Np. czas, personel, fundusze, urządzenia
Współpraca- w związku partnerskim typu współpraca, organizacje członkowskie są ściśle powiązane. Cel konkretny, często złożony i daleko księżny. Członkostwo jest bardzo stabilne. Pozyskiwanie i utrata członków staje się poważnym problemem i może spowodować istotne zmiany w związku z partnerstwem łącznie z fiaskiem. Umowy są najczęściej pisane, sformalizowane . Każda organizacja członkowska oddaje znaczną część autonomii na rzecz współpracy, duże może być także zaangażowanie środków własnych.
Etapy tworzenia partnerstwa: Negocjacje i ustalenie działania- poznawanie się, ustalanie wartości, którymi członkowie będą się kierować, rozpoznaniem celów oraz sposobów widzenia tego samego problemu
Ustalenie kierunku budowania zaufania i wzmacniania: Budowanie zaufania, podejmowanie decyzji w zakresie tego- czy członkowie chcą pozostać w związku partnerskim. Ustala się tu sposób podejmowania decyzji, rozwiązywania konfliktów, podziału władzy, określa dziedziny działalności. Partnerstwo musi wiedzieć do skąd zmierza …….
Struktura i działanie
Na tym etapie partnerstwo staje naszą organizacją ze swoim własnym istnieniem oraz specyficznymi zadaniami wspólnych projektów, które wynikają ze wspólnych celów. Tu też następuje podejmowanie wspólnych działań które są sposobem oddziaływania tej nowej „instytucji” na środowisko.
Różne kryteria mierzenia partnerstwa: terytorialne, problemowe najbardziej rozpowszechnione
Partnerstwo terytorialne: jednostki pomocowe realizujące pracę w społeczności lokalnej powinny partnerstwo jako: Otwarte porozumienie co najmniej trzech zachowujących autonomię partnerów reprezentujących co najmniej 2 sektory i chodzi o to żeby te instytucje realizowały wspólnie długoterminowe działanie na rzecz jakiegoś terytorium (etap: sieć, koordynacja, współpraca)
Partnerstwo publiczno- prawne: zawierane między podmiotem publicznym a podmiotem prywatnym. Umowa długotrwale terminowa. Celem jest stworzenie infrastruktury umożliwiające świadczenie usług o charakterze publicznym.
Partner publiczny: świadczy usługi publiczne, natomiast partner prywatny ma osiągać zyski i prowadzić działalność gospodarczą.
Partnerstwo problemowe: w celu rozwiązania konkretnych problemów. Z reguły OPS-y
Budowanie partnerstwa: samo zbudowanie koalicji to dopiero początek, później należy dbać o to, żeby ona przetrwała. W tym celu należy się regularnie spotykać, dbać o stworzenie życzliwej i twórczej atmosfery.
Zalety partnerstwa: umiejętności, wiedzy i doświadczenia przedstawicieli różnych dziedzin życia społecznego, opcji politycznych, wyznaniowych profesjonalizmu i uniwersalizmu usług świadczonych przez agendy rządowe czy samorządowe ze spontanicznością i kreatywnością organizacji pozarządowych oraz indywidualnych osób.
Wspólna praca wielu podmiotów
-umożliwia lepszą diagnozę problemów, poznanie ich przyczyn i skutków
-jest szansą na wypracowanie większej ilości sposobów rozwiązań
-zwiększa się siła przebicia w ich wdrażaniu
kacha1982