EDYTORY TEKSTÓWEdytory tekstów są najczęściej używanym rodzajem programów. Nowoczesny edytor to nie tylko możliwość napisania każdego tekstu, ale jest to również możliwość tworzenia złożonych rysunków w programie, wstawianie dowolnych obiektów (rysunków utworzonych w innych programach, arkuszy kalkulacyjnych, baz danych, a nawet plików dźwiękowych i sekwencji video), sortowanie elementów tekstu, sporządzanie tzw. korespondencji seryjnej, sprawdzanie ortografii, korzystanie z gotowych i przygotowanych przez nas samych wzorów i szablonów, automatyczne tworzenie wykresów, wysyłanie tworzonych dokumentów w formie plików i cała garść innych możliwości. Większa część ekranu jest przeznaczona na obszar roboczy dokumentu. W jego lewym górnym rogu widnieje migający kursor, oznaczający miejsce pojawienia się znaku wpisywanego z klawiatury. Tekst w oknie będzie można przewijać za pomocą pasków ( pionowego i poziomego), oczywiście wtedy gdy tekstu przybędzie na tyle, że przestanie się on mieścić w oknie roboczym. Na samym dole ekranu znajduje się pasek stanu. W jego kilku polach znajduje się szereg informacji o aktualnym stanie. Z lewej strony znajduje się pasek wyboru. W rzeczywistości nie jest on widoczny. Górną część ekranu zajmuje szereg pasków. Są to, licząc od góry: · Pasek tytułowy – obok nazwy programy widnieje na nim nazwa dokumentu· Pasek menu – z szeregiem opcji. Jest to menu rozwijalne. Po kliknięciu nazwy opcji ukazuje się okno zawierające szereg pozycji. · Pasek narzędzi – zawierający zestaw standardowych narzędzi, reprezentowanych przez poszczególne ikony. Ich kliknięcie rozwija okno, kolejny pasek narzędzi lub powoduje podjęcie określonej operacji.· Linijka – specyficzny obszar pełniący zarówno rolę informacyjna jak i operacyjną. Można za jego pomocą szybko ustawić marginesy, tabulatory, wcięcia tekstu. PASEK NARZĘDZI STANDARDOWYCH.Wszystkie ikony Worda zaopatrzone są w tzw. dymki. Wystarczy najechać na ikonę i przytrzymać na niej wskaźnik przez sekundę. Ukaże się mała żółta ramka z podopisem ikony, a jednocześnie na pasek stanu wyświetla się krótki opis zastosowania. · Nowy – otwiera nowy czysty dokument nadając mu standardowa nazwę „Dokument” z kolejnym numerem· Otwórz – otwiera istniejący, zapisany na dysku dokument. Po kliknięciu tej ikony otwiera się okno, z którego możemy wybrać żądana pozycję. Do dyspozycji mamy pełne zasoby komputera· Zachowaj – zapisuje na dysku bieżący dokument. Nie należy tego robić przy pierwszym zapisie nowego, po raz pierwszy tworzonego dokumentu. Nie mamy bowiem kontroli nad zapisem. Chcąc zachować nowy dokument wybieramy z menu opcję Plik a następnie w oknie pozycję Zapisz jako. Można wtedy nadać dokumentowi własna nazwę i określić docelowy katalog, w którym plik z dokumentem ma się tam znaleźć. Opisywana ikona nadaje się doskonale do zachowywania wszelkich zmian dokonanych w zapisanym już wcześniej dokumencie. Zapis wtedy jest w tym samym katalogu i pod tą samą nazwą. · Drukuj – przesyła bieżący dokument w całości do wydruku wg ustawień standardowych. Jeżeli ustawienie nie są odpowiednie, wybieramy z menu opcje Plik, a następnie Drukuj. W oknie, które się ukaże, można ustawić potrzebne parametry wydruku. · Podgląd wydruku – pokazuje bieżący dokument dokładnie tak, jak będzie wyglądał wydrukowany. Na podglądzie można jednym rzutem oka objąć całe strony. Ułatwia to ocenę rozmieszczenia tekstu i wyglądu stron. Można też dopasować w prosty sposób marginesy. Okno to posiada szereg własnych ikon umożliwiających zmianę sposobu wyświetlania. · Pisownia – rozpoczyna procedurę sprawdzania pisowni. Word jest wyposażony w możliwość dokonywania korekty ortografii. Nie jest to jednak narzędzie dość precyzyjne. Nie uwzględnia istnienia wielu słów. Można jednak ignorować poszczególne wskazania. Procedura wyłapie nam jednak większość błędów ortograficznych i tzw. literówek. · Wytnij – usuwa z treści dokumentu zaznaczony element. · Kopiuj – kopiuje zaznaczony fragment do Schowka. Razem z następną ikoną Wklej stanowi parę narzędzi używanych kolejno w celu skopiowania jakiegoś fragmentu dokumentu w inne miejsce.· Wklej – wkleja zaznaczony fragment w miejscu wskazywanym położenie kursora. · Cofnij – cofa wykonane ostatnio operacje. Klikniecie małej strzałki rozwija okienko z lista czynności, które możemy odwołać · Ponów – ponawia ostatnią powołana operację.· Wstaw tabelę – służy do umieszczenia w tekście wstępnie sformatowanego zarysu tabeli. · Kolumny – formatuje zaznaczony obszar tekstu w zadaną liczbę kolumn.· Pokaż/Ukryj – pokazuje lub ukrywa znaki specjalne, informując o formacie tekstu np. znak spacji. Wszystkie te znaki wyświetlane są tylko na ekranie (nie są drukowane).· Skala obrazu – zmienia skale wyświetlania bieżącego dokumentu. Po kliknieciu strzałki rozwija się lista, z której możemy wybrać skalę określona procentowo. Można także kliknąć wewnątrz pola z liczbą i wpisać dowolna liczbę całkowitą pomiędzy 10-200 i nacisnąć Enter. Bardzo użyteczne są 3 ostatnie pozycje:- szerokość – ustawia automatycznie skalę w ten sposób, aby cała szerokość strony mieściła się na ekranie;- cała strona – na ekranie mieści się cała strona;- dwie strony – na ekranie mieszczą się dwie kolejne strony. PASEK NARZĘDZI FORMATOWANIA.· Styl – ustala bieżący styl tekstu. Pod pojęciem stylu rozumie się szereg właściwości definiujących tekst, takich jak: krój i rozmiar czcionki, wyrównanie tekstu, tabulatury, wcięcia, ostępy między wierszami itd. Po kliknieciu strzałki rozwija się lista zdefiniowanych stylów, możliwych do zastosowania. Wyboru dokonuje się przez kliknięcie pozycji na liście.· Czcionka – ustala bieżący krój czcionki. · Rozmiar czcionki – ustala wielkość zastosowanej czcionki. Rozmiar podany jest w tzw. punktach drukarskich. Normalna wielkość czcionki waha się od 8 do 12 punktów. · Styl czcionki – grupa trzech ikon używanych do zdefiniowania bieżącego stylu czcionki: B- pogrubienie, I- kursywa (druk pochylony), U- podkreślenie. · Wyrównanie tekstu – grupa ikon używanych do definiowania wyrównania tekstu. Są to kolejni: wyrównanie do lewego marginesu, wysrodkowanie, wyrównanie do prawego marginesu, wyjustowanie. · Numerowanie – tworzy formatowana listę z numerowanymi automatycznie, kolejno, pozycjami. Każdy akapit jest uznawany za kolejną pozycję.· Wyliczanie – tworzy formatowana listę, oznaczoną wybranymi znakami. Każdy akapit jest uznawany za kolejną pozycję. · Zmniejsz wcięcie – Zwiększ wcięcie – zmiana wielkości wcięcia.· Krawędzie – otwiera okno z zestawem ikon służących do obramowania wybranych obiektów. Najczęściej używane do tworzenia krawędzi tabel.
chesschempion