Szmaragdowe tablice . 4-tablica Thotha(1).pdf

Szmaragdowe tablice Thotha

Tablica 4: Narodzona przestrzeń

Usłyszże, o człowiecze, głos mądrości,

posłuchaj głosu Thotha, Atlantydera.

Wolno daję tobie mojej mądrości,

zgromadzonej z czasu i przestrzeni tego cyklu;

mistrza tajemnic, SŁOŃCA poranka,

żyjącego wiecznie, dziecka ŚWIATŁOŚCI,

świecącego jasnością, gwiazdy poranka,

THOTHA nauczyciela ludzi, będącego z WSZYSTKIEGO.

Długi czas wstecz, gdy byłem w swym dzieciństwie,

kładłem się pod gwiazdami dawno zatopionej ATLANTYDY,

marząc o tajemnicach wysoko ponad ludźmi.

Wówczas w mym sercu urosła wielka tęsknota by

pokonać ścieżkę, która prowadzi do gwiazd.

Rok za rokiem, dążyłem do mądrości,

szukając nowej wiedzy, podążając drogą,

aż w końcu moja DUSZA, po wielkich zmaganiach,

wyrwała się z uwięzi i wolno uleciała.

Uwolniony od więzów ziemskiego człowieka.

Wolny od ciała, przmknąłem przez noc.

Otwarta w końcu została dla mnie przestrzeń gwiazd.

Wolny byłem od okowów nocy.

Wówczas do krańców przestrzeni szukałem mądrości,

daleko poza wiedzę ograniczonego człowieka.

Daleko w przestrzeń ma DUSZA powędrowała wolna

w nieskończoności krąg światła.

Obce, ponad pojęcie, były niektóre planety,

wspaniałe i ogromne, ponad wyobraźnię człowieka.

W końcu odkryłem Prawo, w całej swej krasie, działające

wskroś i pomiędzy nimi, tak jak tutaj pomiędzy ludźmi.

Rozbłysnęła ma dusza pośród piękna nieskończoności,

daleko w przestrzeń

Pomknąłem myślą.

Odpocząłem tam na planecie piekna.

Struny harmonii całkiem wypełniały powietrze.

Były tam kształty, poruszające się w Porządku,

wielkie i majestatyczne jak gwiazdy nocą;

wznoszące się w harmonii, nakazanej równowadze,

symbole Kosmiczne, jakby Prawem.

Wiele gwiazd minąłem w swej podróży,

wiele ras ludzkich w swych światach;

niektóre sięgające wysoko jak gwiazdy poranka,

niektóre upadające nisko w czerń nocy.

Każda z nich postępując w mozole,

zdobywając szczyty i spływając głebinami,

przechodząc czasem w promienne rzeczywistości,

żyjące poprzez mrok, zyskując Światło.

Wiedz, o człowiecze, że Światłość jest twym dziedzictwem.

Wiedz, że mrok jest ledwie zasłoną.

Zapieczętowany w twym sercu wieczny blask,

czeka na chwilę wolności by zwyciężyć,

czeka by rozedrzeć zaslonę nocy.

Napotkałem kilku którzy ujarzmili ether.

Wolni od przestrzeni się stali, wciąż pozostając ludźmi.

Korzystając z siły która jest podstawą WSZYSTKICH rzeczy,

daleko w przestrzeni zbudowali planetę,

z mocy która przepływa przez WSZYSTKO;

kondensując, zbijając ether w formy,

rosnące zgodnie z wolą.

Prześcigając się w nauce, byli, ze wszystkich ras,

potężni w mądrości, synowie gwiazd.

Zatrzymałem sie na długi czas, obserwując ich mądrość.

Ujrzałem jak tworzą z etheru miasta

gigantyczne usłane rózami i złotem.

Ukształtowane z pierwotnego elementu,

podstawy wszelkiej materii, etheru daleko rozrzuconego.

Dawno w przeszłości, podbili ether,

uwolnili sie od skrępowania trudem;

stworzyli w pamięci następców ledwie obraz, a bystro

stworzony, rósł.

Naprzód wówczas moja dusza pospieszyła, poprzez Kosmos,

oglądając wciąż, rzeczy nowe i stare;

dowiadując się, że człowiek w istocie narodził się w przestrzeni,

Słońce Słońca,

dziecię gwiazd.

Wiedz że, O człowiecze, gdziekolwiek zamieszkujesz,

że jest to miejsce jednością z gwiazdami.

Wasze ciała są jak planety krążące

wokół ich centralnych gwiazd.

Gdy zdobedziesz światło wszelkiej mądrości,

wolnym się staniesz by świecić w etherze -

jednym ze Słońc oświetlającym zewnętrzną ciemność -

jednym z narodzonych w przestrzeni dorosłych do Światła.

Podobnie jak gwiazdy z czasem tracą swój blask,

światło przepływa z nich do wielkiego źródła,

tak, O człowiecze, dusza podąża naprzód,

pozostawiając w tyle ciemność nocy.

Ukształtowana w tobie, z pierwotnego etheru,

wypełniona blaskiem który

płynie z źródła,

wiązana etherem skupionym wokół,

tak wciąż płonie az w końcu staje się wolna.

Wznieś swój płomień spośród ciemności,

odleć od nocy, a staniesz się wolny.

Wędrowałem poprzez czasoprzestrzeń,

wiedząc, że dusza moja w końcu stała się wolna,

wiedząc, że teraz mogę podążać za mądrością.

Aż w końcu, przeszedłem na płaszczyznę,

ukryta przed wiedzą,

nieznaną mądrości,

rozpostartą poza tym wszystkim co znamy.

Teraz, O człowiecze, gdy już zdobyłem tą wiedzę,

urosła ze szczęścia ma dusza,

gdyż teraz stałem się wolny.

Słuchajze, w przestrzeni narodzony,

wysłuchaj mojej mądrości:

nie wiesz że, też, będziesz wolny.

Wysłuchaj raz jeszcze, O człowiecze, mojej mądrości,

dzieki temu słuchaniu, ty też, możesz żyć i być wolny.

Nie z ziemi jesteś - ziemski,

lecz dzieckiem Nieskończnego Kosmicznego Światła.

Czyż nie wiesz, O człowiecze, o swoim dziedzictwie?

nie wiesz, że jesteś prawdziwie Światłem?

Słońcem Wielkiego Słońca, gdy gromadzisz mądrość,

prawdziwie świadomym pokrewieństwa z Światłem.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: