KARL SCHNAASE (1798 – 1875)

Przedstaw model rozwoju sztuki w ujęciu Schnaasego.

Scharakteryzuj koncepcję ciągłości sztuki w ujęciu Schnaasego.

●        rozwój linearny, nie cykliczny jak u Vasariego i Winckelmanna

●        zakładał ciągłość procesu rozwoju sztuki i na tym gruncie rehabilitował pejoratywnie odbieraną wcześniej sztukę średniowieczną, czego dowodem było pięć tomów historii sztuki średniowiecznej

●        istnienie celu sztuki – telos

●        teleologiczny charakter rozwoju sztuki

●        sztuka dąży do wyzwolenia się z materii

●        myślenie o sztuce w ramach antynomii materii i ducha (dziedzictwo Hegla)

●        problem ścierania się pewnych tendencji w ramach przejścia od jednego modelu do drugiego – podjęcie dialektycznej myśli Hegla

●        daną epokę należy rozpatrywać przez pryzmat epok wcześniejszych – każda epoka dokonuje skorygowania niedoskonałości poprzedniej w ramach działania tezy, antytezy i syntezy – tak następuje proces ciągłości

●        w formie poszukuje się pewnej idei świadczącej o światopoglądzie twórców, ale proces rozwoju formy artystycznej może być rozpatrywany autonomicznie

●        Schnaase dokonał ideowej interpretacji formy gotyku, w swojej refleksji odwoływał się do religii

●        formę pierwotną architektury widział jako zamkniętą, co odnosił do wyobcowania bóstw pogańskich, ich niedostępności i dystansu wobec człowieka (np. hermetyczna, haptyczna forma piramidy egipskiej)

●        rozwój ducha chrześcijańskiego zaowocował wytworzeniem otwartej formy architektonicznej, jaką była świątynia gotycka – architektura otwartego wnętrza – łącząca w całość poszczególne, jednostkowe elementy, tworząca wrażenie integralności

●        celem sztuki nowożytnej miało być budowanie przekonywającej jedności, więzi i integracji

●        telos sztuki wypełniał się w holenderskim malarstwie pejzażowym, oddającym efemeryczną i ulotna naturę świata, w którym w najwyższym stopniu dokonała się synteza duchowości, a zredukowana została materialność

●        malarskość, optyczna jedność, integralność całości – widok generalny, który przewyższa wielość elementów 

●        istotą malarstwa jest wydobywanie efemeryczności

●        malarstwo stało się kluczową dziedziną sztuki w nowożytności, jest najbardziej uwolnione od materialności i tektoniki