1987 rok.pdf

1987 rok

814 czerwca 1987 r.: Okazją do trzeciej pielgrzymki do Polski był Krajowy Kongres

Eucharystyczny.

"Bardzo wielkim niebezpieczeństwem, o którym słyszę, jest to, Ŝe ludzie się jak gdyby mniej miłują

w Polsce, Ŝe coraz bardziej dochodzą do głosu egoizmy, przeciwieństwa. Ludzie się nie znoszą,

ludzie się zwalczają. To jest zły posiew. To nie jest Eucharystia..." mówił po przyjeździe Jan Paweł

II.

Na Westerplatte namawiał młodych, zmęczonych stagnacją, do pozostania w kraju: "KaŜdy z was,

młodzi przyjaciele, znajduje teŜ w Ŝyciu jakieś swoje Westerplatte. Jakiś wymiar zadań, które musi

podjąć i wypełnić. Jakąś słuszną sprawę, o którą nie moŜna nie walczyć. Jakiś obowiązek,

powinność, od której nie moŜna się uchylić. Wreszcie jakiś porządek prawd i wartości, które

trzeba »utrzymać« i »obronić« tak jak to Westerplatte dla siebie i dla innych".

W Gdańsku, kolebce "Solidarności", PapieŜ kontynuował umacnianie Polaków "»Jeden drugiego

brzemiona noście« to zwięzłe zdanie Apostoła jest inspiracją dla międzyludzkiej i społecznej

solidarności. Solidarność to znaczy: jeden i drugi, a skoro brzemię, to brzemię niesione razem, we

wspólnocie. A więc nigdy: jeden przeciwko drugiemu. I nigdy brzemię dźwigane przez człowieka

samotnie. Bez pomocy drugich. Nie moŜe być walka silniejsza od solidarności".

Podczas tej pielgrzymki w Gdańsku i Krakowie dochodziło do starć z milicją, kilkanaście osób

aresztowano. Pielgrzymów drobiazgowo przeszukiwano, prowadzono rozmowy "interwencyjne" w

sprawie niektórych wystąpień papieskich z watykańskim sekretarzem stanu, a nawet z samym

PapieŜem.

Władza komunistyczna zmierzała jednak ku końcowi dwa lata później odbyły się zwycięskie dla

"Solidarności" wybory do parlamentu.