Diana Palmer - Nowicjuszka.pdf - Diana Palmer - btpo

Nowicjuszka

DIANA PALMER

Przełożyła Wiktoria Melech

Rozdział

pierwszy

Zaczynał się drugi dzień prac wykopaliskowych, a dla

Christiany Haley drugi dzień przygody jej życia. Znacz

nie wcześniej, bo jeszcze w czasie roku szkolnego, pod

pisała z doktorem Adamsonem umowę, na podstawie któ

rej miała dołączyć do jego grupy archeologicznej na trzy

tygodnie letnich wakacji. Z Jacksonville na Florydzie do

Tucson w Arizonie było bardzo daleko, ale Christiana tłu

maczyła sobie, że pustynia nie jest taka groźna.

Szybko jednak przekonała się, że ocean piasku to nie

to samo, co zwykła pustynia. Wczoraj rano zapomniała

włożyć kapelusz i ten człowiek zrobił jej z tego powodu

prawdziwą scenę. Szczerze mówiąc, wyładowywał się na

niej przy każdej najmniejszej sposobności, od pierwszej

chwili, gdy tylko dotarła do jego wymuskanego rancza.

Prawdziwy pech, że ruiny Hohokam znajdowały się właś

nie na terenie posiadłości Nathaniala Langa, który za

chowywał się tak, jakby nienawidził nauki , ludzi, a Chri

stiany w szczególności.

Christy, płacąc za uczestnictwo w pracach prywatnej

ekspedycji archeologicznej, marzyła, że tam, na Zacho

dzie, spotka przystojnego, czarującego kowboja, odpo

wiedniego kandydata na męża. I co? Ma Nathaniala Lan

ga, który, choć spełnia trzeci warunek, nie jest ani przy

stojny, ani czarujący.

Na lotnisku w Tucson obrzucił ją obojętnym, chłod

nym spojrzeniem ciemnoszarych oczu. Mężczyźni zaczęli

zwracać na nią uwagę właściwie dopiero od niedawna,

ponieważ zupełnie zmieniła swój wygląd i nabrała dzięki

temu pewności siebie. Pomogło to jej pokonać wrodzoną

nieśmiałość i staromodne nawyki. Miała zgrabną, smukłą

figurę, a nowy styl ubierania się jeszcze bardziej to pod

kreślał. Z jasnozielonymi oczami, długimi srebrzysto-

blond włosami, subtelnym zarysem ust i delikatnym owa

lem twarzy mogła się naprawdę podobać. Ale Nathanial

Lang omijał ją z daleka jak zadżumioną, choć dla innych

członków dwunastoosobowej grupy był czarujący i nie

zwykle uprzejmy.

To przecież nie jej wina, że jest taką niezdarą, pocie

szała się w duchu Christy. Czy zasługuje na pogardę tylko

dlatego, że kiedy potknęła się na lotnisku, wszystko z wa

lizki rozsypało się dokoła, a jej staniczek wylądował na

głowie Langa? Coś takiego może się przytrafić każdemu

i wszyscy przyjmują to na wesoło.

A on od tamtej chwili nie odezwał się do niej ani

słowem. Podczas kolacji, którą podano w obszernym

patio z widokiem na łańcuch gór zalanych czerwoną

poświatą zachodzącego słońca, udało się jej wylać zupę

pomidorową prosto na białą spódnicę i gdy, zdener

wowana, próbowała oczyścić ją serwetką, strąciła na pod

łogę wazę z zupą i swój talerz. Całe szczęście, że sie-

działa sama przy stoliku. Matka pana Langa okazała się

miła i troskliwa. Ale jej syn kolejny raz zmroził ją wzro

kiem.

Pierwszego ranka, gdy wyruszali do pracy, usiłowała

sama dosiąść konia, ale musiano jej pomóc wdrapać się

na siodło. Koń wyczuł, że się go lęka, zrzucił dziewczynę

i pochylił łeb, by ją ugryźć.

Pisnęła ze strachu, wołając, że to przecież najprawdzi

wszy kanibalizm. Wtedy pan Lang z nie ukrywanym roz

drażnieniem wziął Christy do swego dżipa i zawiózł pro

sto na stanowisko, gdzie zostawił ją bez słowa.

Po dniu spędzonym na słońcu miała spaloną skórę.

Nie narzekała, ale marzyła o kąpieli i łóżku.

Przez cały następny ranek udało się jej szczęśliwie

unikać Nathaniala. Dwaj inni członkowie grupy również

nie przepadali za jazdą konną, więc wszyscy troje po

prosili kierowcę ciężarówki, żeby ich zabrał ze sobą. Było

już prawie południe, a pan Lang się nie pokazał. Christy

cieszyła się, że przez tych kilka godzin nie musiała mieć

z nim żadnego kontaktu.

Gdy jednak pomyślała, że już pewnie dzisiaj nie przy

jedzie, w oddali, na tle gór, w obłoku kurzu pojawił się

dżip. Kierował nim szczupły mężczyzna w stetsonie.

Oczywiście, był to Lang. Christy z westchnieniem odło

żyła pudełko, w którym układała kawałki ceramicznych

naczyń. Niestety, szczęście nie może trwać długo.

Mężczyzna wysiadł z dżipa i zamieniwszy kilka słów

z profesorem Adamsonem, podszedł do Christy.

- Przynajmniej dziś miała pani tyle rozumu, żeby

wziąć kapelusz od słońca - burknął, przyglądając się

miękkiemu słomkowemu kapeluszowi, którego rondo

Diana Palmer - Nowicjuszka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: