Przykladowy_wywiad_obrazujacy_prace_z_oporem.doc

PRZYKŁADOWY WYWIAD OBRAZUJĄCY PRACĘ Z OPOREM

Wywiad prowadził student z 23-letnią dziewczyną.  Spisane pierwsze ok. I0 minut.

Cenną rzeczą w wywiadzie są obszerne momenty, w których diagnosta ładnie i spokojnie pracuje z oporem.  Jednocześnie nie ustrzega się błędów i widać, jak niektóre jego posunięcia wzmacniają opór.

1. OB. (osoba badana):              To będzie się nagrywało bez żadnych przerw, nic nie będzie można wykasować?
2. D (diagnosta):                Myślę, że niema takiej potrzeby.
3. OB.:              W razie czego, dobra
4. D:              W razie czego?

5.      OB.:                [śmiech]

6.      D:              To znaczy

7.      OB.:              Nie nic

8. D:              Jak by ci nie poszło?
9. OB.:              No nie wiem, jak bym się zacięła czy coś
10. D:              To się zatniesz
11. OB.:              [śmiech]
12. D:              Zobaczymy, będziemy najwyżej milczeć to sami coś wykombinujemy
13. OB.:              Dobra, myślisz, że słychać dobrze?
14. D:              Nie wiem, zobaczymy
15. OB.:              Bo żeby nie było później tak, że w ogóle nic nie słychać
16. D:              [yyy]  poradzę sobie.  Jak się czujesz w sytuacji nagrywania, już wcześniej o tym mówiłaś
17. OB.:              Krępująco, zawsze to tak jakoś działa.  No nie wiem, może się przyzwyczaję, a chwilę, albo postaram się o tym zapomnieć po prostu
18. D:               [yhy]
19. OB.:              Co nie będzie łatwe
20. D:              [yhy]
21. OB.:              No dobra
22. D:              Może jak nie będziesz na niego tak patrzyła
23. OB.:              [yhy]

24. D:              Dobrze [yyy]  Powiedz czy coś się wydarzyło jakoś ważnego dla ciebie?
25. OB.:              Ważnego [hmm]  Znaczy w ogóle, cokolwiek?
26. D:              Tak, to luźne pytanie
27. OB.:              Luźne pytanie.  Powiem ci chyba jakoś nie specjalnie
28. D:              [yhy]
29. OB.:              Nie naprawdę.  Ostatnio tak sobie żyję po prostu spokojnie i nic się nie dzieje tak naprawdę.
30. D:              [yhy]  Znaczy powiedziałaś, że w twoim życiu nic, a kogoś coś się wydarzyło?
31. OB.:              W swoich bliskich np. osób.  W moim otoczeniu dzieją się różne rzeczy.  Ania wyszła za mąż na przykład. Moja przyjaciółka, no.  To był przeżycie wiadomo, bardziej jej niż moje.
32. D:              Ale ty chyba też jakoś to przeżywałaś
33. OB.:              Ale ja tez przeżywałam, nie no w sumie… byłam świadkiem
34. D;              ooo
35. OB.:              To zawsze jakaś rola
36. D:              No, nawet dosyć znacząca
37. OB.:              [śmiech]  znacząca
38. D:              Nawet bardzo znacząca
39. OB.:              [śmiech]

40. D:              Jak było?
41. OB.:              Fajnie, fajnie, no…  dziwne znaczy to było dziwne w ogóle uczucie, że ją w pewien sposób tak trochę głupio, ale…
42. D:              Wyprowadziła się?
43. OB.:              Tak, wyprowadziła się w ogóle stąd.  Jakieś uczucie, że mnie opuściła, nie to oczywiście chwilowe wiadomo, ale warto nie…  cieszę się bardzo
44. D:              Ale co chwilowe jest?
45. OB.:              To uczucie takie, ale tylko w pierwszym momencie…  ale już się przyzwyczajam, widzimy się
46. D:              Urwało się jednym słowem…
47. OB.:              Nieee i tak rzadko się widywałyśmy, bo jesteśmy zajęte, ja też.  To specjalnie nie ma jakoś znaczenia dla naszych kontaktów.  Wiesz, może będzie lepiej, bo będziemy się starać teraz, żeby jakoś pielęgnować tą przyjaźń jednak
48. D:              Długo jesteście przyjaciółkami?
49. OB.:              No.  Od urodzenia, w sumie
50. D:              Czyli jest co pielęgnować
51. OB.:              No [śmiech]
52. D:              Jakie jeszcze były wrażenia z wesela, z przyjęcia?
53. OB.:              Ten ślub trochę mnie samej, podświadomie… byy… nie to było rzeczywiście przeżycie też w sensie pozytywnym i negatywnym dla mnie samej
54. D:              Dlaczego?
55. OB.:              No nie wiem, jakieś gorzkie przemyślenia
56. D:              To znaczy?
57. OB.:              Znaczy jak nie chciałabym chyba o tym tak dokładnie mówić
58. D:              OK.

59. OB.:              Nie no, w końcu też jestem w takiej sytuacji, że w sumie…  w sumie no nie wiem, też bym mogła bym się zdecydować na ten krok
60. D:              Mówisz o małżeństwie
61. OB.:              Tak, tak
62. D:              [yhy]
63. OB.:              Ale jakoś tak poczułam, że nie chcę
64. D:              [yhy]
65. OB.:              Nie wiem, nie…
66. D:              W ogóle
67. OB.:              Nie, nie, nie chcę się zagłębiać
68. D:              Ok.
69. OB.:              Ale to było, to było…
70. D:              Pozytywne…?
71. OB.:              Pod każdym względem, nie no pozytywnego i negatywnego
72. D:              O negatywnych nie chcesz mówić, czy w ogóle?
73. OB.:              O negatywnych raczej rzeczach
74. D:              A o pozytywnych?  Co było pozytywnego?
75. OB.:              Miło popatrzeć jak bliska ci osoba jest szczęśliwa po prostu.  Nie wiem jakoś udziela ich nastrój, widać że naprawdę byli bardzo… nie no, że są przekonani, że to mądra decyzja i że no… nie no, miło było na nich popatrzeć, jak dwa gołąbki…  chy…  no…

76. D:              Mówiłaś o tym, że to jest trudne dla ciebie, że się odwróciła, tak?
77. OB.:              No trochę
78. D:              Rozmawiałaś z nią o tym?
79. OB.:              Rozmawiałam
80. D:              [yyy]  do czego doszłyście?
81. OB.:              Nie no, ona tak tego nie odbiera.  Chyba nie odbiera.  Nie, bo jak mówię nie miałyśmy takiego, znaczy zawsze miałam z Elą dobry kontakt, nawet jak żeśmy się nie widywały co pół roku.  Ale jakoś to specjalnie nie zmieniło sytuacji, myślę że nie mam takiego poczucia
82. D:              Myślisz, że ta rozmowa coś zmieniła?
83. OB.:              Nie, nie specjalnie.  Nie, bo to nie była rozmowa akurat, konkretnie na ten temat, tylko ja tak po prostu wspomniałam, czy coś takiego.  Wiadomo, po prostu, że tak nie jest i już
84. D:              Mówiłaś, że w twoim jakoś życiu nic ważnego się nie wydarzyło, że jakoś w życiu Eli, twoich bliskich.  Coś jeszcze było takiego istotnego co się wydarzyło ostatnio?  Studia niedawno skończyłaś…

85. OB.:              Tak, tak, to było niedawno, w zeszłym roku
86. D:              To znaczy
87. OB.:              W czerwcu.  Jeszcze broniłam się w październiku
88. D:              Jak się czujesz po ukończeniu?
89. OB.:              Nie za dobrze.  Taki nagły, nagle nie ma tego…  znaczy nagle trzeba być dorosłym…  już.  Trzeba radzić sobie po prostu.  Nie to jest…  taki nagły szok trochę jednak, bo traci się poczucie bezpieczeństwa, że już nikt za ciebie nic nie zrobi.  Musisz się nagle starać.  Ja tego kompletnie nie umiem.  Tak zwlekam z szukaniem pracy, bo ja nie umiem się do tego zabrać.  Trzeba chodzić, rozmawiać.  Nie wiem, jakoś nie jestem przygotowana, nie miałam możliwości…  nie wiem, takiego usamodzielnienia się, do tej pory.  Zawsze ktoś za mnie załatwiał wszystkie sprawy, tak nagle, nagle ja muszę.  I to tak wygląda, że jest czerwiec, chyba od stycznia miałam ostro działać
90. D:              [yhy]
91. OB.:              Nic, do tej pory
92. D:              Kto za ciebie załatwiał te wszystkie…?
93. OB.:              Tata, najczęściej
94. D:              [yhy]
95. OB.:              No, bo ja jestem jedynaczką, no i…
96. D:              [yhy]
97. OB.:              Zawsze pod tym kloszem
98. D:              To chyba tak od razu diametralnie nie zmieniło, że nagle kończysz studia i musisz…
99. OB.:              Nie, nie dlatego, że mam do roboty dużo, jednak…  Pomimo tego braku pracy.  I nie odczuwam jakiegoś takiego…  że nagle, po prostu nie ma nic i jestem zmuszona.  Po prostu, bo inaczej nie wiem… znaczy i tak nie jestem zmuszona, bo mieszkam…  Nie muszę jakoś specjalnie…  mieszkam z rodzicami
100. D:              [yhy]

101. OB.:              To nie jest tak, że nie będę miała co jeść, no
102. D:              [yhy]  Myślę, że dużo robisz, grasz, śpiewasz
103. OB.:              Tak, ok.  Też.
104. D:              To jest jakaś forma pracy.  Jak najbardziej praca.
105. OB.:              Tak, tak
106. D:              Mówiłaś też, jak rozmawialiśmy wcześniej, że chciałabyś pracować na etacie.  To jakoś by bardzo zmieniło…?
107. OB.:              [yyy]  znaczy co zmieniło?
108. D:              No nie wiem.  W twoim życiu, że byłby to etat, a nie, bo mówiłaś, że są to umowy… [yyy]
109. OB.:              Tylko etat jest potrzebny, po to by te…
110. D:              Świadczenia
111. OB.:              Świadczenia wszystkie miała, tylko po to w sumie
112. D:              No, czyli…
113. OB.:              Taki stały dopływ…  gotówki.  Też jest ważny, bo…  no tak, nie no, to by zmieniło zdecydowanie.  Zależy jeszcze, co to by była za praca
114. D:              Co byś chciała robić?
115. OB.:              Nie no, ja tak właśnie wyszłam z założenia, że najlepszym rozwiązaniem dla mnie będzie właśnie ta szkoła, powiedzmy uczyć w szkole, mieć czas na to…  żeby robić sobie te inne rzeczy, które robię teraz dla przyjemności, po prostu
116. D:              Jakie są te inne rzeczy, które robisz dla przyjemności?
117. OB.:              No, śpiewanie…
118. D:              [yhy]
119. OB.:              W chórach różnych i granie w różnych zespołach. Nie mogę robić tego zawodowo, no bo…  raczej…  znaczy w tym sensie, że nie będzie to stała, jedna praca.  Ale to jest właśnie sposób, właśnie jakieś…

120. D:              Pracować jednocześnie w szkole i…
121. OB.:              Tak, tak
122. D:              …. Śpiewać
123. OB.:              Nie koniecznie w chórze etatowym, jak mówiłam dwa chóry są…  w Warszawie, to już się z tym, że nie ma już na nie innego czasu.  Po prostu jest się związanym z tą jedną instytucją i koniec
124. D:              [yhy]
125. OB.:              Nic nie można zrobić
126. D:              Czyli też tak trochę jak byś nie chciała uwiązana być
127. OB.:              Tak nie chciałabym być uwiązana.  Właśnie to, a to jest też, nie da się uniknąć jakiejś rutyny i jakiegoś znudzenia po prostu, jak robisz to samo
128. D:              Myślisz, że byś się znudziła?
129. OB.:              Myślę, że tak, na przykład śpiewając w takim jednym chórze, tylko to robiąc, no nie wiem, ja taki mam charakter, że ja lubię mieć dużo rzeczy, dużo urozmaiconych rzeczy do robienia
130. D:              [yhy]
131. OB.:              Po prostu inaczej, no, chociaż nie wiem, czy to w ogóle można tego uniknąć
132. D:              [yhy]
133. OB.:              Chyba, że już się robi, już rzeczywiście jest twoją pasją życiową.  Nie ja bardzo lubię śpiewać i to by była na pewno przyjemność, na pewno, ale właśnie nie chciałabym dopuścić do takiej sytuacji, że po prostu przestanę to lubić, dlatego że mam takie warunki
134. D:              [yhy]  Jakąś masz jeszcze pasję życiową?
135. OB.:              Nie, znaczy pasje to muzyczne.  Tylko, znaczy, tylko związane z muzyką.  Konkretnie tylko z jedną dziedziną muzyki, muzyką dawną
136. D:              [yhy]
137. ...