Gray Claudia - Wieczna Noc 4 - Powrót do Wiecznej nocy.pdf - Wieczna Noc - halina21

Powrót do W IECZNEJ N OCY

CLAUDIA GRAY

Przekład

AGNIESZKA MYŚLIWY EWA RATAJCZYK

Redakcja stylistyczna Marta Bogacka

Korekta Renata Kuk Elżbieta Steglińska

Projekt graficzny okładki Małgorzata Cebo-Foniok

Ilustracja na okładce © Nikki Smith/Arcangel Images

Druk

ABEDIK S.A.

Tytuł oryginału Afterlife

Published by arrangement with HarperCollins Children’s Books, a division of HarperCollins Publishers.

For the Polish edition

ISBN 978-83-241-4145-6

Warszawa 2011. Wydanie 1

Wydawnictwo AMBER Sp. z o.o. 02-952 Warszawa, ul. Wiertnicza 63 tel. 620 40 13, 620 81 62

www.wydawnictwoamber.pl

- 2 -

Rozdział 1

- Słońce wschodzi - powiedział Balthazar.

Były to pierwsze od wielu godzin stówa, które ktoś z nas wypowiedział na głos.

Nie chciałam słuchać niczego, co Balthazar miał do powiedzenia, ale wiedziałam, że

ma rację. Wampiry nadchodzący świt wyczuwają w kościach.

Czy Lucas też to czuł?

Siedzieliśmy w kabinie projekcyjnej opuszczonego kina. Pokryte plakatami

ściany nosiły ślady naszej wczorajszej bitwy. Vic, jedyna istota ludzka w

pomieszczeniu, drzemał na ramieniu Ranulfa ze zmierzwionymi od snu włosami.

Ranulf siedział w ciszy z zakrwawionym toporem na kolanach, jakby w każdej chwili

spodziewał się niebezpieczeństwa. Ze swoją szczupłą pociągłą twarzą i obciętymi na

pazia włosami wyglądał jak średniowieczny święty. Balthazar stał w kącie - trzymał

się na dystans z szacunku dla mojej żałoby. Ale z powodu wzrostu i szerokich ramion

i tak nad nami górował.

Trzymałam głowę Lucasa na kolanach. Gdybym była człowiekiem lub

wampirem, na pewno po tylu godzinach w bezruchu cała bym zesztywniała. Jako

zjawa byłam wolna od ciała i mogłam trzymać tak Lucasa przez całą długą noc jego

śmierci. Odgarnęłam na plecy swoje długie rude włosy, próbując nie zwracać uwagi

na to, że ich końcówki znaczy jego krew.

Charity zamordowała go na moich oczach, wykorzystując to, że Lucas wolał

chronić mnie niż siebie. Najstraszliwszy występek, jakiego się dotychczas dopuściła,

by mnie zranić, napędzana nienawiścią do wszystkich, którzy byli ważni dla

Balthazara, jej brata i stworzyciela. Naruszyła wampirze prawo, gryząc kogoś, kto

wcześniej został ugryziony przez innego wampira - kto był z tego powodu

przygotowany do transformacji w nieumarłego. To ja miałam przemienić Lucasa, nie

ona. Ale Charity już od dawna nie liczyła się z żadnymi prawami. Nie dbała o nikogo

i o nic, z wyjątkiem swojego pokręconego związku z Balthazarem.

Gdziekolwiek teraz była, bez wątpienia napawała się myślą o tym, że złamała

mi serce i skazała Lucasa na los, którego sam nigdy by nie wybrał.

Wolałbym śmierć, mawiał Lucas. Gdy byłam jeszcze żywa i znacznie bardziej

niewinna, marzyłam o tym, by Lucas stał się wampirem razem ze mną. Ale jego

wychowali łowcy z Czarnego Krzyża, którzy nienawidzili nieumarłych

i ścigali ich z maniackim uporem. Przemiana w wampira od zawsze była dla

niego najgorszym koszmarem.

A teraz koszmar się ziścił.

- Jak długo jeszcze? - zapytałam.

- Minuty. - Balthazar podszedł bliżej, zobaczył wyraz mojej twarzy i się

zatrzymał. - Vic powinien wyjść.

- Co się dzieje? - Głos Vica był zachrypnięty od snu. Gdy się wyprostował,

dezorientację na jego twarzy zastąpiło przerażenie na widok ciała Lucasa na

podłodze, zakrwawionego i bladego. - Och... Przez chwilę myślałem, że to był tylko

jakiś koszmar czy coś. Ale to... prawda.

Balthazar pokręcił głową.

- 3 -

- Przykro mi, Vic, ale musisz wyjść.

Zrozumiałam, o co chodzi Balthazarowi. Moi rodzice, którzy zawsze pragnęli,

bym poszła w ich ślady, opowiadali mi o pierwszych godzinach po transformacji.

Gdy Lucas powstanie jako wampir, zapragnie świeżej krwi - z całą desperacją. W

gorączce przebudzenia głód wypchnie z jego głowy każdą inną myśl.

Z głodu będzie gotowy zabić.

A Vic nic o tym nie wiedział.

- Daj spokój, Balthazar. Przeszedłem z wami tak wiele. Nie chcę opuszczać

Lucasa.

- Balthazar ma rację - rzekł Ranulf. - Będziesz bezpieczniejszy, jak wyjdziesz.

- Co to znaczy: bezpieczniejszy?

- Vic, idź - powiedziałam. Nie chciałam go odpychać, ale naprawdę

potrzebował brutalnej prawdy. - Jeśli chcesz przeżyć, wyjdź.

Vic zbladł.

- To nie jest miejsce dla żyjących - dodał Balthazar łagodniej. - Należy do

umarłych.

Vic przesunął dłonią po potarganych włosach, kiwnął głową Ranulfowi i

wyszedł z kabiny. Zamierzał pewnie pójść prosto do domu i zrobić coś pożytecznego

- może posprzątać albo ugotować coś, czego nikt nie zje. Ludzkie troski wydawały

mi się teraz takie odległe.

Skoro Vic w końcu wyszedł, mogłam zapytać o to, co męczyło mnie od wielu

godzin.

- Czy my... - Zadławiłam się i z trudem przełknęłam ślinę. - Powinniśmy na to

pozwolić?

- Innymi słowy pytasz, czy powinniśmy zabić Lucasa. - W ustach kogoś innego

zabrzmiałoby to okrutnie, ale Ranulf po prostu stwierdzał fakt. - Czy powinniśmy nie

dopuścić, by się przebudził i zaakceptować to, co się stało, jako jego śmierć?

- Nie chcę tego. Nawet nie potrafię wyrazić, jak bardzo tego nie chcę -

odparłam. Każde słowo było jak żelazna obręcz ściskająca moje serce. - Ale wiem, że

tego chciałby Lucas. Czy miłość nie oznacza stawiania potrzeb ukochanej osoby

ponad swoimi, nawet jeśli to dla nas okropne?

Balthazar pokręcił głową.

- Nie rób tego.

- Mówisz tak, jakbyś był o tym przekonany. - Próbowałam zachować spokój,

ale nadal byłam tak wściekła na Balthazara, że nie mogłam na niego patrzeć. To on

poprowadził Lucasa do walki z Charity, choć wiedział, że Lucas nie zdoła walczyć

dobrze, osłabiony żalem. Przyczynił się do jego śmierci w równym stopniu, co jego

siostra. - A może po prostu mówisz mi to, co chcę usłyszeć?

Balthazar zmarszczył brwi.

- A czy kiedykolwiek wcześniej tak zrobiłem? Bianco, posłuchaj mnie. Gdybyś

dzień przed moją przemianą zapytała mnie, czy chcę być wampirem,

odpowiedziałbym, że nie.

- I teraz też powiedziałbyś nie, gdybyś tylko miał szansę. Gdybyś mógł wrócić.

Prawda?

Najwyraźniej go zaskoczyłam.

- 4 -

- Nie mówimy o mnie. Pomyśl o swoich rodzicach. O Patrice, Ranulfie, innych

wampirach, które znasz. Czy naprawdę byłoby im lepiej, gdyby gnili w grobach?

Niektóre wampiry były w porządku, to fakt. W zasadzie nawet większość tych,

które znałam. Moi rodzice przeżyli razem całe stulecia w szczęściu i miłości. Może

Lucas i ja też byśmy mogli. Wiedziałam, że nienawidził idei bycia wampirem - ale

jeszcze dwa lata temu nienawidził wszystkich wampirów, ślepo uprzedzony. Zaszedł

tak daleko; na pewno z czasem zdołałby zaakceptować swój los.

Warto zaryzykować. Na pewno. Moje serce krzyczało, że Lucas zasługuje na

drugą szansę, a my dwoje na wspólne szczęście.

Przesunęłam palcem po twarzy Lucasa: po jego czole, kości policzkowej, wokół

warg. Był ciężki i blady jak kamień nagrobny - nieruchomy, martwy, niezmienny.

- Już blisko - powiedział Balthazar. Podszedł do nas. - Już czas.

Ranulf kiwnął głową.

- Też to wyczuwam. Odsuń się, Bianco.

- Nie wypuszczę go z rąk.

- W takim razie bądź gotowa, by się odsunąć. Jeśli będzie trzeba. - Balthazar

przestąpił z nogi na nogę i przyjął postawę wojownika, szykującego się do bitwy.

Będzie dobrze, Lucasie, pomyślałam, marząc o tym, by mnie usłyszał ponad

granicą dzielącą dwa światy. Przecież zamierzał ją przekroczyć, by być ze mną.

Może byliśmy na tyle blisko, by mnie usłyszał. Jesteśmy martwi, ale nadal możemy

być razem. Nic nie jest ważniejsze. Jesteśmy silniejsi niż śmierć. Już nic nigdy nie

stanie pomiędzy nami. Nigdy już się nie rozdzielimy.

Chciałam, by w to uwierzył. Ja sama chciałam w to wierzyć.

Ręka Lucasa drgnęła.

Odetchnęłam gwałtownie - był to raczej odruch ciała, które stworzyłam,

wspomnienie o tym, jak szok wpływa na żywych.

- Przygotuj się - polecił Balthazar. Mówił do Ranulfa, nie do mnie.

Położyłam drżącą dłoń na piersi Lucasa. Uświadomiłam sobie nagle, że czekam

na bicie serca. Tyle że jego serce miało już nigdy nie zabić.

Lucas poruszył lekko stopą i nieznacznie odwrócił głowę w bok.

- Lucas? - szepnęłam. Musiał zrozumieć, że nie jest sam, zanim uświadomi

sobie cokolwiek innego - Słyszysz mnie? To ja, Bianca. Czekam na ciebie.

Nie poruszył się.

- Tak bardzo cię kocham. - Chciało mi się płakać, ale ciało zjawy nie wydziela

łez. - Proszę, wróć do mnie. Proszę.

Palce jego prawej dłoni wyprostowały się, mięśnie napięły, a potem zwinęły się

z powrotem w pięść.

- Lucasie, możesz...

- Nie! - Lucas zerwał się na równe nogi. Jego oczy były dzikie, zbyt zamglone,

by mogły cokolwiek dostrzec. - Nie!

Uderzył plecami o ścianę. Wpatrywał się w nas bez- rozumnie, wcale nas nie

poznając. Przycisnął dłonie do ściany i zagiął palce niczym szpony, zupełnie jakby

chciał je w nią wbić. Może to wampirzy instynkt nakazywał mu wykopać się z grobu.

- Lucas, już dobrze. - Wyciągnęłam do niego dłonie, starając się nie pokazywać

mojej niestabilnej przezroczystej nowej postaci. Wiedziałam, że lepiej będzie, jeśli

- 5 -

Gray Claudia - Wieczna Noc 4 - Powrót do Wiecznej nocy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: