Andersen - Utwory zebrane - ebook.pdf - Książki - gabi2011

HansChristianAndersen

Utwory

Niniejsza darmowa publikacja zawiera jedynie fragment

pełnej wersji całej publikacji.

Aby przeczytaæ ten tytuł w pełnej wersji kliknij tutaj .

Niniejsza publikacja mo¿e byæ kopiowana, oraz dowolnie

rozprowadzana tylko i wył¹cznie w formie dostarczonej przez

NetPress Digital Sp. z o.o., operatora sklepu na którym mo¿na

nabyæ niniejszy tytuł w pełnej wersji . Zabronione s¹

jakiekolwiek zmiany w zawartoœci publikacji bez pisemnej zgody

NetPress oraz wydawcy niniejszej publikacji. Zabrania siê jej

od-sprzeda¿y, zgodnie z regulaminem serwisu .

Pełna wersja niniejszej publikacji jest do nabycia w sklepie

internetowym Salon Cyfrowych Publikacji ePartnerzy.com .

CopyrightbyNetpressDigitalSp.zo.o.

www.nexto.pl

Ba³wanzeniegu

—Jakiżtenmrózjestwspaniały!–powiedziałbałwanześniegu.

—Ajakie„to”wgórzejestrozżarzone!–miałnamyślisłońce.

—Niezmusimniedomrugania,będęmocnozaciskałmojeskorupkiśniegu.

Zamiastoczumiałdwaduże,trójkątnekawałkidachówek,ustamiałzrobionez

kawałkastarychgrabi,posiadałwięcizęby.Przyszedłnaświatwśródradosnych

okrzykówdzieci,powitanybrzęczeniemdzwoneczkówsanekistrzelaniemzbicza.

Słońcezaszło,wzeszedłksiężycwpełni,okrągłyiwielki,jasnyipięknywbłękitnym

powietrzu.

—Gdybymtylkowiedziałjakruszyćsięzmiejsca.Gdybymtopotra ¤ ł,

poszedłbymterazpoślizgaćsiępolodzie,widziałemjaktorobilichłopcy.Alenie

potra ¤ ębiegać.

—Precz,precz!–zaszczekałstarypiespodwórzowy,którybyłtrochę

zachrypnięty.Miałchrypęodczasu,gdyprzestałbyćpokojowympieskiemijuż

nieleżałpodpiecem.–Słońcenauczyciębiegać.Widziałemcosiędziałozeszłego

rokuztwymipoprzednikami,adawniejzichpoprzednikami.Wszyscyoniposzli

sobieprecz.

Pogodasięzmieniła.Nadranemgęsta,wilgotnamgłapokryłacałąokolicę.Kiedy

dniało,zawiałwiatr,wziąłostrymróz.Icóżtozawidokukazałsięgdywzeszło

słońce!Wszystkiedrzewaikrzakistaływszronie.Wyglądałotojaklaszbiałego

korala,wszystkiegałęziebyłybiałejakbyobsypanebiałymkwieciem.Akiedy

zaświeciłosłońce,wszystkozabłysłojakpokrytediamentowympyłem.Wydawało

się,żepłonątamniezliczonemaleńkieświatełka,jeszczebielszeodbiałegośniegu.

—Jakietocudowniepiękne–powiedziałamłodadziewczyna,któraweszłaz

młodzieńcemdoogrodu.Stanęlitużkołobałwanaioglądalibłyszczącedrzewa.–

Nawetwlecieniematakiegowidoku.

—Atakiegojegomościajaktenniemawcalewlecie–dodałmłodzienieci

wskazałnabałwana.–Jestwspaniały.Dziewczynazaśmiałasię,kiwnęłagłową

bałwanowiitańczyłazeswymprzyjacielempośniegu,któryskrzypiałimpod

nogami.

—Ktotobylicidwoje?–spytałbałwanpsa.

— 2 —

CopyrightbyNetpressDigitalSp.zo.o.

www.nexto.pl

—Topaństwo–odrzekłpies.Kiedysiędopierowczorajprzyszłonaświat,wie

siędoprawdyniewiele,widzętopotobie.Jajestemstaryidoświadczony,znamtu

wszystkichwobejściu,abyłyczasy,kiedyniestałemtunazimnie,przywiązanyna

łańcuchu.Kiedybyłemmłodympieskiem,onimówili,żemałymiślicznym,

wówczasleżałemwpokojunapluszowymfotelu,spoczywałemnakolanachpanai

pani,całowanomniewpyszczekiwycieranomiłapkihaftowanąchusteczką.

Nazywanomniewtedy„najpiękniejszympiesiem”.Alepotemstałemsiędlanichza

dużyipodarowalimniegospodyni.Powędrowałemwięcdosutereny.Byłotam

wprawdzieskromniej,aleprzytulniej.Dziecinieciągnęłymniezaogoninie

drażniłyjaktamnagórze.Karmilimnierówniedobrze.Miałemwłasnąpoduszkęi

byłtamrównieżpiec,aotejporzerokutonajmilszarzecznaświecie,Właziłem

podpiec,takżeznikałempodnim.Częstojeszcześnięopiecu.

—Czypiecwyglądapodobniedomnie,czyjesttakipięknyjakja?–zapytał

bałwanześniegu–Wyglądazupełniejaktwojeprzeciwieństwo.Jestczarnyjak

węgiel,madługąszyjęimosiężnątrąbę.Pożeradrzewo,ażogieńbuchamuzust.

Trzebatrzymaćsięjegoboku,tużkołoniegolubpodnim,toniezwykła

przyjemność.Możeszgozobaczyćzmiejscawktórymstoisz.

—Bałwanześnieguzajrzałwoknosuterenyizobaczyłrzeczywiścieczarny,

polerowanyprzedmiotzmosiężnąrurą.Ogieńbłyszczałwdole.Bałwanmiał

dziwneuczucie,zktóregosamniezdawałsobiedobrzesprawy.Ogarnęłogocoś

takiegocoznająwszyscyludzie,oileniesąbałwanamiześniegu.

—Idlaczegogoopuściłeś?–spytałbałwan.–Jakmogłeśopuścićtakiemiejsce?

—Musiałem–odpowiedziałpies–wyrzucilimnieiprzywiązalidołańcucha.

Ugryzłemsłużącegownogę,bozabrałmikość.Kośćzakość,myślałemsobie.Ale

oniwzięlimitozazłeiodtegoczasuprzymocowanomniedołańcucha.

Bałwanześnieguniesłuchałjużwięcej,patrzyłtylkonieustanniewokno

suterenydogospodyni,patrzyłwgłąbpokoju,gdziestałpiecnaswychczterech

żelaznychnogachibyłtejsamejwielkościcobałwanześniegu.

—Cośtakdziwniewemnietrzeszczy–powiedziałbałwan.–Czyżnigdysię

tamniedostanę.Przecieżtoniewinneżyczenie,anaszeniewinneżyczenia

spełniająsięzazwyczaj.Jesttomojenajskrytszeżyczenie,mojejedyneżyczenie.

Byłobyniesprawiedliwiegdybysięniespełniło.Muszęsiętamdostać,muszęsiędo

niegoprzytulić,nawetgdybymmiałstłucszybęwoknie.

—Nigdysiętamniedostaniesz–powiedziałpies.–Akiedyzbliżyszsiędo

pieca,pójdzieszprecz.

—Itakmniejużprawieniema–odrzekłbałwan.Wydajemisię,żesię

rozpadam.

Przezcałydzieńbałwanześniegustałipatrzyłwokno.Ozmierzchpokój

wyglądałjeszczebardziejzachęcająco.Zpiecarozchodziłsiętakimiłyblask,

księżycanisłońceniepotra ¤ ątakbłyszczećjakpiec,kiedypalisięogieńwjego

wnętrzu.Nocbyłabardzodługa,alebałwanowiwydawałasiękrótka.Śniłmusię

piec.Ranooknasuterenyzamarzły,ukazałysięnanichnajpiękniejszekwiaty,jakie

tylkobałwanześniegumógłsobiewymarzyć,alezasłoniłymuwidokpieca.Był

— 3 —

CopyrightbyNetpressDigitalSp.zo.o.

www.nexto.pl

mrózwymarzonydlabałwanaześniegu,aleonniebyłszczęśliwy,botęskniłdo

pieca.

—Tociężkachorobadlabałwanaześniegutakamiłośćdopieca–powiedział

pies.–Ijaniegdyścierpiałemnatąchorobę,aleprzemogłemją.Czuję,żeteraz

pogodasięzmieni.

Ipogodarzeczywiściesięzmieniła.Rozpoczęłasięodwilż.Odwilżzwiększałasię,

abałwansięzmniejszał.Nicniemówił,nieskarżyłsię,atojużzłyznak.

Pewnegorankarozpadłsię.Ztegomiejsca,gdziestał,wystawałocoś,co

przypominałokijdomiotły.Chłopcyulepilibałwananatymkiju.

—Terazrozumiemjegotęsknotę–powiedziałpiesłańcuchowy.–Bałwanmiał

wcielepogrzebacz!

— 4 —

Andersen - Utwory zebrane - ebook.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: