1
Artysta malarz
Kod klasyfikacji: 245203
Rozdział klasyfikacji: Sztuka i projektowanie artystyczne
Klasa klasyfikacji: Plastyka
Zadania i czynności
Malarz zajmuje się twórczością artystyczną polegającą głównie na malowaniu obrazów. Pragnie wyrazić w ten sposób swoją wizję universum, stosunek do świata i człowieka i przekazać ją innym ludziom. Artysta malarz pracuje w pracowni lub plenerze tworząc kompozycje z natury lub wyobraźni. Przed stworzeniem ostatecznego obrazu często przygotowuje szkice wstępne, może korzystać też z technik fotograficznych i komputera (np. stosując technikę wyklejanki, używać fragmentów zdjęć czy wydrukowanych za pomocą komputera form graficznych).
Zasadniczo przez obraz rozumiemy pracę namalowaną na płaszczyźnie, jednak wielu artystów wyprowadza swe kompozycje w przestrzeń wzbogacając je o trzeci wymiar. Istnieje ogromna ilość technik i stylów malarskich, ogranicza je bowiem jedynie wyobraźnia twórców - najbardziej powszechne jednak i będące podstawą nauczania jest malowanie na papierze farbami wodnymi, akwarelami i temperą lub na płótnie farbami olejnymi, albo akrylowymi.
Malarz powinien posiadać przedmioty ułatwiające mu pracę; sztalugi - inne w pracowni, inne w plenerze - rodzaj stojaka, na którym ustawia obraz w czasie malowania, kasety, w których trzyma farby i pędzle, butelki z olejem lnianym i terpentyną balsamiczną, które służą do rozpuszczania farb olejnych i mycia pędzli oraz szkicownik, węgiel, tusz, a także jeśli sam gruntuje płótna potrzebne do tego składniki (klej skórny, olej lniany, kredę i biel cynkową). Płótno malarskie to szare, gęsto tkane płótno lniane; malarz nabija je na drewnianą ramę, tzw. krosna malarskie i pokrywa najpierw klejem skórnym, potem przygotowanym przez siebie gruntem.
Środowisko pracy
Ponieważ malarz pracuje zwykle w pracowni - wskazane jest, aby to pomieszczenie było wysokie, jasne
i posiadało światło rozproszone (górne i północne). Często, zwłaszcza robiąc szkice z natury, artysta maluje też w plenerze.
warunki społeczne
Istotą zawodu malarza jest twórczość samodzielna. Malarz tworzy zwykle w izolacji. Jednak w przypadku podejmowania działań dodatkowych, np. pracy „galernika”, czyli osoby kierującej galerią lub pracy nauczyciela - malarz ma możliwość codziennego kontaktu z ludźmi: prowadzi zajęcia w domach kultury, w szkołach, organizuje wystawy, kupuje, sprzedaje dzieła sztuki.
warunki organizacyjne
Czas, który artysta malarz poświęca na własną twórczość - nie da się określić ani liczbą godzin w ciągu dnia, ani przedziałami czasu. Każdy artysta najlepsze dzieła tworzy wówczas, gdy działa pod wpływem natchnienia i wewnętrznej potrzeby tworzenia. Czas pracy artysty malarza organizuje i porządkuje „praca na etacie” np. w szkole, galerii itp.
Wymagania psychologiczne
Artysta, gdy przygotuje bazę materialno - technologiczną, musi stworzyć koncepcję tego co chce namalować. Należy bowiem pamiętać, że wobec rozwoju technik fotograficznych umiejętność odwzorowywania rzeczywistości ma dla dzisiejszego twórcy znaczenie drugorzędne. Obraz jest wypowiedzią osobistą, komunikatem, w którym malarz zawiera swoje przemyślenia i emocje, wiedzę i doświadczenie, stosunek do świata lub pewnych jego aspektów. Aby komunikat był prawidłowo odczytany, powinien być nadany „czysto”, zarówno w sensie technicznym, jak logicznym - w przeciwnym razie stanie się bełkotliwym szumem informacyjnym, rodzajem malarskiego grafomaństwa. Musimy jednak uwzględnić czynnik subiektywizmu, zarówno u twórcy jak u odbiorcy. Oznacza to, że nie każdy obraz dotrze do każdego widza; muszą się spotkać ci, którzy „nadają na tej samej fali”. Zważywszy, że artysta pracuje w izolacji i nie ma praktycznie możliwości bieżącego kontaktu z potencjalnym odbiorcą, musi mieć bardzo bogatą, a równocześnie silną osobowość.
Ponieważ to o czym mówi „czerpie z siebie” powinien jak każdy twórca mieć różnorodne zainteresowania i wszechstronną wiedzę, aby to co mówi nie było nudne dla bliźnich (istnieją jednak wyjątki, gdy właśnie obsesyjna monotematyczność jest tym, co zyskuje artyście grono wielbicieli). We wszystkich wypadkach niezbędny jest rodzaj posłannictwa, poczucie misji zbliżone do tego, jakie cechuje wodzów i proroków. Malarz powinien też posiadać upór, samokontrolę i samodyscyplinę, ponieważ sam decyduje o czasie pracy i jej
intensywności, oraz odporność na stresy, gdyż przebicie się na bardzo wąski rynek jest niezmiernie trudne i poprzedzone na ogół licznymi niepowodzeniami. W przypadku sukcesu zaś, oparcie się ciśnieniu rynku i marszandów, którzy traktują artystę jako maszynkę do produkowania określonych przedmiotów w wyznaczonym przez nich terminie, wymaga dużo siły charakteru.
Wielu wykształconych artystów odczuwa, że ich talent i osobowość nie są wystarczająco silne, aby wykreować własny świat i przekonać do niego innych. Z przyczyn charakterologicznych i finansowych zajmują się więc działaniami na polach pokrewnych. Działalność dodatkowa ogranicza czas, który można poświęcić na własną twórczość, często wpływa jednak inspirująco i zapewnia środki niezbędne do życia i uprawiania sztuki. Działalność dydaktyczna i promocyjna zapewnia istotny dla wielu codzienny kontakt z ludźmi. Do dziedzin, którymi zajmuje się zawodowo wykształcony malarz należą prowadzenie galerii sztuki (na stanowisku tym spotyka się jednak również historyków sztuki czy ekonomistów) i szeroko rozumiana dydaktyka. Malarz może uczyć adeptów średniej lub wyższej szkoły plastycznej (dla podniesienia rangi uczelni często werbuje się do prowadzenia pracowni malarskiej wybitnych twórców), może też prowadzić zajęcia z grupą amatorów, jako instruktor w domu kultury, przyczyniając się tym samym do podnoszenia poziomu kultury plastycznej społeczeństwa. Praca ta pozwala wykorzystać posiadaną przez część malarzy wrażliwość na talenty innych. Konieczna jest więc umiejętność współpracy z ludźmi w formie stosownej do ich wieku i poziomu rozwoju artystycznego i intelektualnego.
Najważniejsza w pracy pedagoga jest próba dotarcia do istoty twórczości i wspólne odkrywanie z wychowankami tego co w nich oryginalne, godne dalszego rozwoju i prezentacji. Nauczyciel, niezależnie od poziomu nauczania, musi umieć kierować prawidłowo powierzoną mu grupą (klasą, pracownią), aby osiągnąć złoty środek między elementami współpracy a nieuniknioną rywalizacją. Pamiętać równocześnie trzeba, jak ważny jest indywidualizm, co znajduje swe odbicie w bardzo różnorodnych prądach malarskich. Tak więc praca twórcy i dydaktyka częściej polega na zadawaniu pytań, niż znajdowaniu jednoznacznych
odpowiedzi. Malarz - pedagog powinien jednak mieć zdolność egzekwowania od uczniów postawionych przed nimi zadań. Ci, którzy swe zainteresowanie twórczością innych, łatwość kontaktów z ludźmi i talenty organizacyjne łączą z przebojowością i zdolnościami marketingowymi często prowadzą galerie sztuki, zajmując się prezentacją a czasem także sprzedażą obrazów. Malarz może wykorzystać tutaj swój wyrobiony smak artystyczny nie tylko wynajdując dzieła innych twórców, które warto pokazać aranżując wystawy indywidualne i zbiorowe tak, aby uwypuklić walory poszczególnych prac.
W zawodzie galernika (osoba prowadząca galerię) ważne są również umiejętności mediacyjne i łatwość nawiązywania kontaktu z ludźmi; pośredniczy on bowiem między artystą a krytykiem i dziennikarzem oraz
między artystą i krytykiem a publicznością lub klientem. Ważna na tym stanowisku jest też umiejętność egzekwowania od współpracowników, personelu galerii, osób przygotowujących katalogi itp. właściwego poziomu pracy. Marszand zajmując się promowaniem na rynku poszczególnych twórców musi sprostać bardzo wysokim wymaganiom profesjonalnym wobec
konkurencji innych, bardziej agresywnych mediów i reklamy. Tak więc, oprócz wybitnych uzdolnień artystycznych, warunkiem podjęcia pracy na określonym stanowisku są takie lub inne cechy charakterologiczne i stopień determinacji.
Wymagania fizyczne i zdrowotne
Pełna sprawność fizyczna chociaż pożądana nie jest konieczna.
Warunki podjęcia pracy w zawodzie
Ponieważ malarz sprzedaje swe dzieła, gotowe obiekty, nie wymaga się od niego żadnego formalnego wykształcenia, choć niewątpliwie praca pod kierunkiem wybitnych lub choćby kompetentnych pedagogów przyspiesza rozwój oraz pozwala uniknąć wielu pomyłek a przygotowanie teoretyczne i oczywiste w czasie studiów kontakty z tzw. środowiskiem artystycznym ułatwiają start w zawodzie i poruszanie się w świecie krytyków i galerii, co uprawdopodabnia i przyspiesza ewentualny sukces. Istnieją jednak malarze, którzy zdobyli popularność i uznanie w zawodzie mając zupełnie inne wykształcenie lub nie mając żadnego. Najważniejsza jest siła i sugestywność przekazywanej przez artystę wizji, często idzie to w parze z pewnym brakiem wrażliwości na twórczość innych. Mówi się, że „po czterdziestce” malarzowi podobają się tylko własne obrazy.
Malarz pracujący jako wykładowca, instruktor w domu kultury oraz kierownik galerii musi mieć wykształcenie wyższe. Ponieważ w tym przypadku malarz nie sprzedaje dzieła, lecz czas i wiedzę, a odpowiednie kwalifikacje, tzn. wyższe studia plastyczne są weryfikacją jego kompetencji. Wyższe wykształcenie plastyczne gwarantuje poziom merytoryczny teoretycznej wiedzy o istniejących współcześnie i historycznych prądach i kierunkach w malarstwie oraz znajomość malarskich technik i technologii, jak również weryfikowaną własnym, doświadczeniem znajomość duchowych aspektów twórczości - roli emocji i intelektu - zderzenia czynnika obiektywnego i subiektywnego, stosunek do formy i koloru, linii, kompozycji itd.
Przygotowanie pedagogiczne może pomóc w znalezieniu właściwej formy przekazu. Jeżeli malarz zajmuje się wyłącznie własną twórczością, mamy do czynienia z typowym wolnym zawodem i nie istnieją wtedy żadne ograniczenia formalne związane z wiekiem, wykształceniem, czy stanem zdrowia. Podobnie, jeśli artysta prowadzi własną galerię, robi to na własną odpowiedzialność. Natomiast osoby zatrudnione do prowadzenia galerii lub zajmujące się nauczaniem niezależnie od szczebla muszą wykazać się wyższym wykształceniem plastycznym i doświadczeniem. Określone też bywają wymogi wiekowe, nie ma tu jednak stałych reguł.
Możliwości awansu w hierarchii zawodowej
Dla malarza zajmującego się tylko własną twórczością, jedyną formą awansu może być wzrost popularności artysty i związany z tym wzrost cen jego prac. Osoby pracujące na uczelniach wyższych przechodzą zwykle typową drogę kariery naukowej od asystenta przez docenta do profesora. Zdarza się jednak, że wybitny „niezależny” artysta jest zaproszony przez uczelnie do prowadzenia zajęć jako profesor - gość.
Rozwój karier polegać też może na pracy w bardziej prestiżowej lub większej placówce, lub też na wzmacnianiu prestiżu placówki w czasie jej prowadzenia.
Możliwości podjęcia pracy przez dorosłych
Malarz, właściciel galerii lub osoby uczące malarstwa na prywatnych kursach sami organizują swoje stanowisko pracy. Placówki zatrudniające malarzy na etaty i prace zlecone, to szkoły stopnia podstawowego, średniego i wyższego, domy kultury i galerie sztuki.
Polecana literatura
Ostrowski S. Malowanie akwarelą
Hohensee - Ciszewska H.: ABC wiedzy o plastyce
Ziemba - Michałowska A. Sztuka moja, twoja, nasza
Hohensee - Ciszewska H. ABC twórców plastyki
Przewodnik po sztuce - artyści ich dzieła style i kierunki od XIV wieku do współczesności - praca zbiorowa
O życiu i problemach malarzy wiele można się dowiedzieć czytając biografie znanych malarzy lub zbeletryzowane biografie, a także ich listy i dzienniki. Mimo ogromnych zmian na świecie w ciągu ostatnich 500 lat - istota zawodu została zachowana.
Źródło danych: Przewodnik Po Zawodach, wyd. II, MPiPS
jmichno0