Lucyna Legut - Miłosne niepokoje pana Zenka.pdf - Lucyna Legut - Zabr7

Aby rozpocząć lekturę,

kliknij na taki przycisk ,

który da ci pełny dostęp do spisu treści książki.

Jeśli chcesz połączyć się z Portem Wydawniczym

LITERATURA.NET.PL

kliknij na logo poniżej.

Lucyna Legut

Miłosne niepokoje

pana Zenka

Tower Press 2000

Rozdział I

Pies zamiast pięknej blondyny

Pan Zenek był kierownikiem sklepu z warzywami. Awansował na to stanowisko z

zastępcy kierownika budki z piwem. Stanowisko zastępcy nie było najgorsze, biorąc pod

uwagę dochody ze sprzedaży piwa, nie dawało jednak panu Zenkowi satysfakcji ze względu

na sprawy natury osobistej. Pan Zenek marzył o wielkiej miłości przez duże M.

Marzył o tym właściwie od dziecka. W dwunastym roku życia kochał się w dozorczyni,

która na skutek nieznanej mu choroby miała jedną nogę grubszą, jednak w swojej chłopięcej

miłości nie zwracał na to uwagi, dla wygody myśląc o niej tylko do połowy, czyli do krańców

ciała, które już nie obejmowały grubszej nogi. Nie była to jednak TA miłość, jak stwierdził

później, w latach które zatarły obraz dozorczyni do tego stopnia, że oprócz grubej nogi nic z

tej postaci nie pozostało w jego pamięci. Miłość prawdziwa miała nadejść, musiała nadejść!

Wierzył w to tak mocno, że gdyby mu nawet za pomocą młotka starano się tę myśl wybić z

głowy, po prostu uchyliłby głowę, albo nawet połknął młotek. Nie ma bowiem na świecie

człowieka, który zgodziłby się na pogrzebanie miłości, zanim ona w ogóle się zrodziła.

Na zapleczu sklepu warzywnego pan Zenek, przyjmując towar i nie zaniedbując się w

pracy, wchłaniał w siebie zapach pomarańcz i innych południowych owoców, które

wytwarzały w nim gotowość do kochania i marzył. Od czasu do czasu przeszkadzał mu

zapach kiszonej kapusty, kiedy ekspedientki zapomniały przemyć ją świeżą wodą, nic jednak

nie mąciło, nie było w stanie zmącić jego wiary w wielką miłość. Miłość mogła nadejść w

każdej chwili, przez niedomykające się drzwi sklepu warzywnego... Mogła przybrać postać na

przykład uroczej damy z pekińczykiem na ręku. Dlatego też pan Zenek sam osobiście

wydrukował ozdobny napis i przykleił go do wystawy sklepu: „Do tego sklepu wolno

wprowadzać psy każdej rasy”. O rasie wspomniał dlatego, aby odstraszyć emerytki z

kundelkami. Oczywiście pies nie był gwarancją wtargnięcia miłości w jego życie, ale jako

człowiek praktyczny, nie chciał sobie zatrzaskiwać nawet najmniejszej furtki prowadzącej do

szczęścia.

W sobotę między godziną dziesiątą a jedenastą weszła do sklepu piękna kobieta, około

trzydziestu lat, a za nią pies, rasy trudnej do odgadnięcia, coś miedzy wilkiem a bokserem.

Pan Zenek zamarł w pełnym zachwycie i nawet nie drgnął, kiedy pies wsparłszy się łapami na

ladzie, polizał go po twarzy.

Piękna blondyna trochę wystraszona próbowała zniechęcić psa do okazywania czułości

kierownikowi sklepu, jednak pan Zenek, ocknąwszy się na moment z odrętwiającego

zachwytu, powiedział, że nie tylko mu to nie przeszkadza, ale wręcz sprawia ogromną radość,

iż zwierzę okazuje mu tyle sympatii. Wywiązała się rozmowa, może zbyt długa jak na kupno

jednej cytryny, którą właśnie zamówiła piękna pani. „Był to śpiew słowika, a nie słowa”, jak

stwierdził w myśli pan Zenek, nie zwracając uwagi na treść, jedynie tylko wsłuchując się w

melodykę słów pięknej blondyny.

– No więc tak? Zgadza się pan? – zapytała jedyna i prawdziwa miłość pana Zenka,

trzymając rękę na torebce z cytryną.

– Zgadzam się na wszystko! – odpowiedział, nie zastanawiając się pan Zenek. Było mu

zupełnie obojętne, na co się zgadza. Wybranka jego serca o coś go prosiła i był gotów zgodzić

się na wszystko.

– Kiedy przeczytałam ten napis na wystawie, od razu pomyślałam sobie, że pan musi

kochać zwierzęta, dlatego wstąpiłam tutaj. W tej chwili nie potrzebny mi już pretekst, że

chciałam kupić cytrynę. Mój mąż przyniósł wczoraj do domu dwa kilogramy cytryn.

Zostawiam więc cytrynę i psa. Przygarnęłabym go sama, gdyby nie to, że mamy w domu dwa

koty syjamskie. Sam pan rozumie... Jestem pewna, że pokochacie się wzajemnie – po tych

słowach piękna blondyna opuściła sklep, a pan Zenek zdarł z wystawy kartkę i poszedł na

zaplecze sklepu warzywnego leczyć rany po pierwszym ciosie. Wiedział, że już tak szybko

nikogo nie pokocha, nie wiedział tylko, co zrobić z psem... Postanowił oddać go jako fant do

pobliskiej szkoły, która właśnie urządzała loterię fantową; cały dochód z loterii miał być

przeznaczony na zakup sprzętu sportowego. Psa wygrał dyrektor szkoły i w wielkiej

dobroduszności ofiarował swój fant całej szkole.

Pies zamieszkał w budzie na szkolnym podwórku i był bardzo zadowolony ze swojego

losu. Pan Zenek mniej. Starał się omijać szkołę, bowiem widok baraszkującego z dziećmi psa,

przypominał mu o gorzkiej porażce.

Rozdział II

Zgubne rozmyślania o pięknie

Dzień był wypełniony wiosną po brzegi, po prostu jak słoiki z kompotami brzoskwiń

zapełniające półki sklepu warzywnego, którego to pan Zenek w dalszym ciągu był

kierownikiem.

Brakowało dziesięć minut do otwarcia sklepu. Jakaś starsza dama w spłowiałym czarnym

kapeluszu dobijała się do zamkniętych drzwi. Pan Zenek wyciągnął rękę z zegarkiem, w który

stuknął palcem, dając natrętnej klientce do zrozumienia, iż czas pracy i otwarcia sklepu

jeszcze nie nadszedł, potem odwrócił się do półek i pogrążył w kontemplacji nad urokiem

brzoskwiniowych owoców. Żal mu było, że tkwią w syropie. Syrop zabiera brzoskwiniom ich

kolor i delikatny meszek. Brzoskwinie w syropie przestają być podobne do młodych

dziewcząt. Pan Zenek był zdania, że wszystkie młode dziewczęta są podobne do świeżych

brzoskwiń. Niestety, żeńska klientela odwiedzająca sklep z warzywami pana Zenka

przypominała raczej pomarszczone jabłka, które w maju i w czerwcu czekają w skrzyniach na

nabywców, najczęściej bezskutecznie.

„Taki Onasis – dumał pan Zenek – albo nawet byle jaki Król Smalcu w tym obrzydliwym

kapitalizmie... każdy z tych bogaczy może mieć dziewczynę jak najpiękniejszą brzoskwinię.

Lucyna Legut - Miłosne niepokoje pana Zenka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: