Clancy Tom - Zwiadowcy 5 - Wielki wyścig.pdf - Clancy Tom - Zabr7

Tom Clancy

Przy współpracy Steve’a Pieczenika

Wielki wyścig

Cykl: Net Force. Zwiadowcy tom 5

Tłumaczyła Anna Zdziemborska

tytuł oryginału: Tom Clancy’s NET FORCE EXPLORERS: The Great Race

Powieści Toma Clancy’ego

Patrioci

Polowanie na „Czerwony Październik”

Kardynał z Kremla

Stan zagrożenia

Suma wszystkich strachów

Dług honorowy

Dekret

Tęcza sześć

Niedźwiedź i smok

Bez skrupułów

Czerwony Sztorm

Centrum

Zwierciadło

Racja stanu

Casus belli

Równowaga

Oblężenie

Net Force

Akta

Kwant

Zwiadowcy

Wandale

Śmiercionośna gra

Walka kołowa

Walkiria

Podziękowania

Pragniemy podziękować następującym osobom, bez których ta książka by nie powstała. Są to:

Dianę Duane, która dopracowała maszynopis; Martin H. Greenberg, Lany Segriff, Denise

Little i John Helfers z Tekno Books; Mitchell Rubenstein i Laurie Silvers z BIG

Entertainment; Tom Colgan z Penguin Putnam Inc.; Robert Youdelman, Esq.; oraz Robert

Gottlieb z William Morris Agency, agent i przyjaciel. Serdecznie dziękujemy za pomoc.

Nie spuszczając z oczu odczytów na pulpicie kontrolnym, Leif Anderson dmuchnął w

stronę własnego nosa w nadziei, że pozbędzie się zwisającej z niego kropli potu.

Niestety, na próżno.

Spróbował energicznego potrząsania głową. To jeszcze pogorszyło sprawę, ponieważ

kropelka oderwała się od nosa i, dzięki stanowi nieważkości, zaczęła unosić się w powietrzu,

aż rozprysła się na wewnętrznej stronie osłony kasku, rozmazując Leifowi rzędy cyfr na

ekranie.

Z gniewnym westchnieniem wciągnął powietrze przez zęby. Te odczyty były mu

niezbędne do kontrolowania procesu hamowania tej kupy złomu. W przeciwnym wypadku

nie wylądują na Marsie.

Obrzucił spojrzeniem swoich kolegów z grupy Zwiadowców Net Force, chociaż

niewiele było do oglądania, ponieważ wszyscy mieli na sobie skafandry kosmiczne. David

Gray pilotował lądownik. Leif wiedział, że ciemnobrązowa twarz przyjaciela jest teraz

napięta jak struna. Zresztą, to on polecił załodze włożenie skafandrów. W końcu

najtrudniejsza część podróży jeszcze przed nimi. Matt, chłonący brązowymi oczami wszelkie

dostępne dane, wyglądał przy pulpicie drugiego pilota jak pies gończy. Andy Moore rozparł

się wygodnie przed układem sterowania. Ale czego można się spodziewać po klasowym

wesołku?

Jeśli chodzi o Leifa, to miał teraz okazję „rozkoszować się” wszelkimi możliwymi

zapachami wydzielanymi przez osoby szczelnie zamknięte w plastikowo-metalowym kokonie

i pocące się jak mysz. Wystarczająco przykra była konieczność oddychania tym samym,

filtrowanym wciąż od nowa powietrzem oraz dzielenie niewielkiej przestrzeni z trzema

kumplami. Ale kiedy człowiek jest uwięziony sam ze sobą...

Lot na Marsa to nie bułka z masłem - już oderwanie się od Ziemi stanowiło nie lada

wyczyn. Statek kosmiczny miał masę startową rzędu 2.500 ton. I to nie licząc ciężkiego

sprzętu do cumowania, paliwa potrzebnego do umieszczenia statku na orbicie, ani takich

drobiazgów jak żywność i powietrze dla czteroosobowej załogi na dobre trzy lata.

Dodatkowym utrudnieniem w podróży były nieuniknione zmiany zachodzące w

ludzkim organizmie po miesiącach bez grawitacji. Leifowi nie podobała się postawa, jaką

przybrało jego ciało, kiedy mięśnie przeznaczone na przekór grawitacji do utrzymywania go

w pionie, straciły rację bytu. Jedynie regularny trening chronił go przed zupełnym

sflaczeniem.

Rozpoczęli lot na orbicie okołoziemskiej, skąd dotarli do Marsa i zaczęli go okrążać.

Sam manewr był wystarczająco niebezpieczny, biorąc pod uwagę, że Mars Observer zaginął

w 1993 roku podczas jego wykonywania.

Ale takie możliwości miał sprzęt sprzed dwudziestu lat. No i Mars Observer był

bezzałogowy: sterowano nim z Ziemi. W sytuacjach, w których liczą się ułamki sekund, fale

radiowe potrzebowały średnio czterech i pół minuty, żeby dotrzeć do sondy kosmicznej.

Przestrzeń kosmiczna jest ogromna, nawet jeśli coś porusza się w niej z prędkością światła.

Ta kupa złomu nie została wyposażona w silniki pozwalające osiągnąć prędkość

światła, a jedynie w staroświeckie silniki rakietowe.

Czteroosobowa załoga miała za zadanie dotrzeć lądownikiem na Marsa, zbadać

powierzchnię planety i wrócić na Ziemię. Jedyne, co musieli zrobić, to utrzymać równowagę

na strumieniu rozpalonych do białości gazów z silników odrzutowych do czasu, aż wylądują z

hukiem, ale w jednym kawałku, na powierzchni Marsa.

Leif rozpoczął kolejną sekwencję hamowania - ostatnią przed przyziemieniem - i

przygotował się na przyjęcie roli pasażera.

Odpowiedzialność za utrzymanie statku w równowadze za pomocą silników

korygujących podczas schodzenia do lądowania spadnie na Davida i Matta. Efekt pracy

silników rakietowych hamujących dał Leifowi i reszcie Zwiadowców Net Force chwilowe

wrażenie działania sił grawitacji. Nie trwało to jednak długo i na panelu kontrolnym przed

Leifem zapaliły się czerwone światełka. Zaczął przełączać różne przyciski i przesuwać

dźwignie, ale szło mu to dość opornie, ponieważ na dłoniach miał grube rękawice skafandra.

- Coś się dzieje z pompami paliwowymi! Przerwały pracę w połowie sekwencji! -

rzucił do mikrofonu wewnątrz hełmu.

Nie mógł im przekazać gorszej informacji. Właśnie przebijali się przez marsjańską

atmosferę. I mimo że Mars przyciągał ich z o wiele mniejszą siłą niż robiłaby to Ziemia,

poruszali się jednak z przerażającą prędkością. Jednak wyglądało na to, że silniki hamujące

nie działają. Leif usiłował wykryć usterkę systemu paliwowego, żałując w duchu, że nie może

zdjąć hełmu i wytrzeć spoconej twarzy. Wewnątrz jego skafandra zrobiło się nagle

wyjątkowo parno.

- Nie mogę ustalić przyczyny usterki! - poinformował resztę załogi, starając się nie

pokazywać po sobie paniki.

- Spróbuję ręcznie uruchomić silniki hamujące - przygotujcie się na turbulencje -

ostrzegł załogę David.

Silniki ryknęły, następnie prychnęły, ryknęły i znów prychnęły. Metalową powłoką

statku wstrząsnęła fala drgań, zwiastująca nieuniknioną katastrofę.

Nie taki dźwięk Leif pragnął usłyszeć. Spojrzał na wskaźniki prędkości. Lecą za

szybko. O wiele za szybko.

- Przerywamy misję? - usłyszeli w słuchawkach pytanie Matta. - Włączamy silniki i

wynosimy się stąd?

- Chyba... chyba nie możemy tego zrobić - odparł David, głosem nieco drżącym z

emocji. Po raz pierwszy znalazł się w takiej sytuacji i nie bardzo wiedział, co robić.

Mijały cenne sekundy, podczas których Zwiadowcy Net Force usiłowali wszelkimi

sposobami powstrzymać spadanie statku lub uruchomić go i wrócić na orbitę.

Leif wyobraził sobie widok pod nimi. Od tygodni Mars zajmował większą część pola

widzenia na ekranach statku, niczym czerwonawa, ospowata kula, puchnąca z dnia na dzień.

Leif odnosił wrażenie, że gdyby przebił się przez powłokę ich lądownika mógłby dotknąć

planety i zamknąć ją w dłoni.

Oczywiście, gdyby to zrobił, próżnia kosmiczna wyssałaby natychmiast powietrze z

ich ciasnej przestrzeni i we wnętrzu statku zostałyby cztery zamarznięte ciała w skafandrach.

Brak powietrza, a raczej niemal całkowity brak powietrza - znajdowali się już w niezwykle

rzadkiej atmosferze Marsa - oznaczał, że widzieli każdy szczegół planety z zadziwiającą

ostrością.

Była to jednocześnie przyczyna, dla której David kazał im włożyć kompletne

skafandry kosmiczne z hełmami. Zrobił to, żeby chronić załogę w razie twardego lądowania.

Nie sądził, że sytuacja o wiele wcześniej przybierze tak dramatyczny obrót.

Nie będzie to twarde lądowanie. Kiedy uderzą w powierzchnię planety, wokół

rozlegnie się jedynie dźwięk typu „plask!”.

Leif zacisnął zęby, przerażony tą wizją.

David nie poddawał się do samego końca. Leif wyobrażał sobie tylko rudy, kamienisty

krajobraz przybliżający się coraz bardziej i bardziej...

- Mam dość! - wybuchnął nagle Andy Moore. - Pocę się jak świnia! - Podniósł

przesłonę hełmu i wytarł twarz, która była tak blada, że wyraźnie odcinały się od niej

wszystkie piegi.

David obrócił się w jego stronę na swoim fotelu. - Co ty wyprawiasz?

- Za sekundę nie będzie to już miało znaczenia - odparował wściekłym głosem Andy. -

W takiej sytuacji skafander nic nie pomoże!

David krzyknął coś ze złości albo ze strachu, a najprawdopodobniej z obydwu

powodów.

Clancy Tom - Zwiadowcy 5 - Wielki wyścig.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: