1. Eliksir Zycia.pdf

(2039 KB) Pobierz
1. Eliksir Zycia.
Wiera Iwanowna
Krzy˝anowska
Pi´cioksiàg ezotoryczny
dziewi´ciotomowy
E L I K S I R ˚ Y C I A
wydane przez
Powrót do Natury
Katolickie publikacje
80-345 Gdaƒsk-Oliwa ul. Pomorska 86/d
tel/fax. (058) 556-33-32
7701338.003.png 7701338.004.png
Spis Rozdzia∏ów
Rozdzia∏ I str - 21
Rozdzia∏ II str - 31
Rozdzia∏ III str - 40
Rozdzia∏ VI str - 49
Rozdzia∏ V str - 60
Rozdzia∏ VI str - 69
Rozdzia∏ VII str - 77
Rozdzia∏ VIII str - 86
Rozdzia∏ IX str - 97
Rozdzia∏ X str - 108
Rozdzia∏ XI str - 115
Rozdzia∏ XII str - 123
Rozdzia∏ XIII str - 130
W naszej bibliotece elektronicznej
znajdziesz ciekawà literatur´” duchowà – leczniczà.
2
7701338.005.png
P r z e d m o w a
którà warto przeczytaç
Wiera Iwanowna Krzy˝anowskaja urodzi∏a si´ dnia 2 lipca 1861r. w Petersburgu, jako córka
genera∏a wojsk carskich. Dziecinne lata sp´dzi∏a szcz´Êliwie w warunkach ca∏kowitej niezale˝-
noÊci materialnej, otoczona dobrobytem, pod opiekà goràco kochajàcej jà matki. Ojciec, zaj´ty
stale s∏u˝bà, wychowanie córki w zupe∏noÊci powierzy∏ ˝onie, tote˝ dzieci´ wzrasta∏o w atmosfe-
rze ogólnej mi∏oÊci i szacunku, by∏o pos∏uszne i u∏o˝one, lecz jednoczeÊnie pe∏ne ˝ycia i tempe-
ramentu. Szczególnym zaufaniem darzy∏a dziewczynka starszà swà siostr´, w której mia∏a nie
tylko przyjació∏k´, lecz i niezawodnà powiernic´ swych dzieci´cych sekretów; i mimo dzielàcej je
doÊç du˝ej ró˝nicy lat, ta g∏´boka i szczera przyjaêƒ przetrwa∏a a˝ do Êmierci siostry.
Gdy podros∏a, oddano jà do Instytutu Katarzyny w Petersburgu, gdzie przebywa∏a kilka lat ja-
ko pensjonarka. Niestety, póêniejszy bieg zdarzeƒ nie pozwoli∏ jej ukoƒczyç Instytutu; nawiedzi-
∏a bowiem w tych latach rodzin´ zupe∏na ruina majàtkowa, spowodowana por´kà, nieopatrznie
udzielonà przez genera∏a Krzy˝anowskiego za jednego z przyjació∏, wskutek czego ca∏y majàtek
zosta∏ sprzedany na licytacji, a wkrótce potem nieoczekiwana Êmierç ojca zakoƒczy∏a t´ bolesnà
tragedi´ rodzinnà.
W nied∏ugim czasie po Êmierci ojca, majàc zaledwie 18 lat, rozpoczyna Wiera dzia∏alnoÊç li-
terackà, która z czasem przyniesie jej s∏aw´ pisarskà i materialny dobrobyt.
W tym czasie wychodzi za mà˝ za szambelana Siemianowa, cz∏owieka o wiele od niej star-
szego, zajmujàcego powa˝ne stanowisko na dworze carskim. Wkrótce rodzi im si´ córka Tama-
ra. S∏awa literacka Wiery Iwanowny jest ju˝ wtedy mocno ugruntowana, niemniej jednak popu-
larnoÊç jej roÊnie w dalszym ciàgu, a wydawnictwo ksià˝ek przynosi rodzinie Wiery powa˝ne do-
chody, pozwalajàce jej na wysokà stop´ ˝ycia. Pracuje niezmordowanie i bezustannie na polu li-
terackim, a jedynà powa˝nà przeszkodà w tej pracy jest gruêlica p∏uc, która mimo wszelkich wy-
si∏ków lekarzy, stopniowo os∏abia jej si∏y.
W pewnym momencie jej ˝ycia zostaje – jak sama opowiada – wyleczona w cudowny spo-
sób przez swego duchowego opiekuna, nie˝yjàcego ksi´cia Rochestera, który drogà wewn´trz-
nego s∏owa przekaza∏ jej, ca∏à spuÊcizn´ literackà, i z podwójnà energià oddaje si´ swemu po-
wo∏aniu.
Nowy i to fatalny okres ˝ycia W.Krzy˝anowskiej otwiera rewolucja rosyjska. Nieszcz´Êcia
i cierpienia stajà si´ odtàd sta∏ymi towarzyszami gasnàcego jej ˝ycia.
W ciàgu ostatnich siedmiu lat swego ziemskiego bytowania prze˝ywa prawdziwà gehenn´:
tragicznà Êmierç m´˝a, utrat´ bliskich i kochanych przyjació∏, bezdomnoÊç, poni˝enie i g∏ód,
awÊlad za tym odnowienie si´ z˝erajàcej ostatnie si∏y choroby. Jest to straszna i nie dajàca si´
opisaç niedola wygnaƒcza.
Wyemigrowawszy z Rosji, Krzy˝anowskaja schroni∏a si´ w Estonii. Nie znalaz∏a tam jednak
Êrodków na znoÊnà egzystencj´. Zmuszona wi´c by∏a pracowaç fizycznie przez przesz∏o dwa
lata na tartaku „Forest´ w Narwie i ta ci´˝ka praca, a poza tym poniewierka po ró˝nych bara-
kach i sza∏asach, g∏ód i n´dza, wszystko to wspó∏dzia∏a∏o w nawrocie gruêlicy. Przenosi si´ wi´c
do Rewla.
Jednak˝e nie zmienia to na lepsze tragicznego jej po∏o˝enia, bo brak jakichkolwiek Êrodków
finansowych uniemo˝liwia, ponowne wydanie jej dzie∏.
W tym czasie w ca∏ej kulturalnej Europie, po strasznych wstrzàsach wojennych, zaintereso-
wanie okultyzmem by∏o minimalne, a ludzie sk∏aniali si´ raczej ku materialistycznym teoriom,
szukajàc dróg wyjÊcia z materialnego kryzysu i lekarstwa na blizny i rany, jakie pozostawi∏a po
sobie wojna.
3
7701338.006.png
Kilkakrotne próby wydawnicze Wiery Iwanowny Krzy˝anowskiej koƒczy∏y si´ wi´c fiaskiem,
gdy˝ trafia∏a zwykle na ludzi nieuczciwych, którzy wykorzystujàc ∏atwowiernoÊç autorki, umieli jà
eksploatowaç dla swego zysku i swych celów. Jedynà pociechà i os∏odà ostatnich jej m´czeƒ-
skich lat by∏a córka Tamara oraz kilku starszych i wiernych przyjació∏.
Wiera Krzy˝anowskaja zmar∏a dnia 29 grudnia 1924r. w 64 roku ˝ycia. Przy Êmierci jej by∏a
obecna tylko córka Tamara oraz jeden z dawnych przyjació∏ ich domu. Âmiertelne szczàtki wiel-
kiej pisarki pochowane zosta∏y w Rewelu na Aleksandro-Newskim cmentarzu.
SpuÊcizn´ literackà Krzy˝anowskiej podzieliç mo˝emy na 3 grupy. Pierwsza grupa to powie-
Êci wspó∏czesne, drugà grup´ stanowià powieÊci o pod∏o˝u ezoterycznym. Zajmiemy si´ kolejno
ka˝dà z tych grup.
PowieÊci wspó∏czesne obejmujà swymi tematami przewa˝nie ˝ycie spo∏eczeƒstwa rosyjskie-
go.
PowieÊç „Sieç Paj´cza´ zrywa Êmia∏o zas∏on´ z rozk∏adu i zgnilizny moralnej spo∏eczeƒstwa,
uwypukla niemoc duchowà rosyjskiego kolosa na glinianych nogach oraz rysuje poczàtek roz∏a-
mu spo∏ecznego i politycznego, uwydatniajàcego si´ z jednej strony przegranà wojnà rosyjsko-
japoƒskà, a z drugiej strony aktami rewolucji 1904-5 roku.
Przygotowujàcy si´ rozpad moralny Rosji pi´tnuje autorka w powieÊciach „Zemsta ˚yda´
i „Hrabina Rekenstein´.
PowieÊci historyczne przynoszà autorce szersze ju˝ uznanie i ugruntowujà jej pisarskà s∏a-
w´.
Krzy˝anowskaja ma wybitny talent i zdolnoÊç ˝ywego odtwarzania bytowania, zwyczajów,
obyczajów i duchowego pod∏o˝a epoki, którà opisuje.
ZdolnoÊci te uzna∏a i oceni∏a nale˝ycie instytucja tak powa˝na, jak Akademia Francuska, któ-
ra za powieÊç „˚elazny Kanclerz Staro˝ytnego Egiptu” przyzna∏a autorce wawrzyny literackie
i zaszczyci∏a jà stopniem i tytu∏em „Oficera Akademii”.
Autorka w∏ada∏a j´zykiem francuskim równie dobrze, jak rosyjskim i dlatego wiele jej powie-
Êci by∏o wydawanych we Francji. Stàd te˝ pochodzi owo wyró˝nienie przez Akademi´ Francu-
skà.
Drugà nagrod´ i wyró˝nienie otrzyma∏a Krzy˝anowskaja tym razem ze strony Akademii Ro-
syjskiej za powieÊç z czasów walk religijnych w Czechach, zatytu∏owanà „Pochodzenie Cze-
chów”. Tematem tej powieÊci sà czasy przejÊciowe z XIV na XV-ty wiek – okres budzenia si´
ÊwiadomoÊci narodowej i religijnej narodu czeskiego.
Do epoki staroegipskiej odnosi si´ jeszcze bardzo ciekawa powieÊç „Faraon Mernefa”, która
opisuje wystàpienie Moj˝esza, tak jak widzieli je rodowici Egipcjanie.
Krzy˝anowskaja zajmuje si´ równie˝ epokà rzymskà, której poÊwi´ca szereg utworów. Sà to
powieÊci: „W Tym Znaku Zwyci´˝ysz”, „Z ˚ycia Tyberiusza”, „Herkulanum” i inne.
Za najcenniejszà z nich uchodzi bezprzecznie powieÊç: „W Tym Znaku Zwyci´˝ysz”, która
omawia czasy przeÊladowania chrzeÊcijan za Dioklecjana.
Autorka nadzwyczaj interesujàco i wiernie zestawia tu dwa obrazy: obraz rozsypujàcego
i chylàcego si´ do upadku Êwiata pogaƒskiego oraz cichà i Êwietlanà glori´ m´czeƒstwa po-
wstajàcego chrzeÊcijaƒstwa, krzepnàcego w swej etycznej sile i niez∏omnej wierze.
Epok´ Êredniowiecza, poza wspomnianà ju˝ powieÊcià „Pochodzenie Czechów”, odtwarzajà
jeszcze inne powieÊci. Obszerna nowela „Na Rubie˝y” maluje obraz Êwiatów staroruskiego
i germaƒskiego, walczàcych z sobà na terenie Inflant, na rubie˝ach budzàcego si´ do ˝ycia mo-
skiewskiego kolosa.
Inne ciekawe, a ma∏o dotàd wyjaÊnione tematy Êredniowiecza, porusza autorka w powie-
Êciach: „Templariusze”, „S∏udzy Z∏ego”. „Noc Âw. Bart∏omieja”, Benedyktyƒskie Opactwo”, „Trzy
Spowiedzi” i w szeregu innych.
4
7701338.001.png
W powieÊciach tej grupy talent literacki autorki rozb∏ysnà∏ ju˝ w ca∏ej pe∏ni. Sà to pi´kne, za-
mkni´te w sobie, po mistrzowsku kreÊlone dzie∏a, odtwarzajàce danà epok´ niezmiernie ˝ywo
przed naszymi oczami, malujàce szczegó∏y nadzwyczaj plastycznie i wyraziÊcie i pozostawiajà-
ce niezatarte wra˝enie. Stanowià one równie˝ jakby ∏agodne przejÊcie od tematów historycz-
nych do tematów ju˝ wyraênie ezotorycznych.
O trzeciej grupie, to jest, o powieÊciach ezotorycznych Krzy˝anowskiej nale˝y pomówiç nie-
co szerzej.
Uwaga – trzeba tu powiedzieç, ˝e zastàpienie terminu „okultyzm´ terminem „ezoteryzm´ –
z czym stykamy si´ w powieÊciach Krzy˝anowskiej – nie jest ca∏kiem s∏uszne. Okultyzm bowiem
zajmowa∏ si´ (i w dalszym ciàgu zajmuje si´) tym wszystkim, co stanowi natur´ szeroko pojmo-
wanà, czyli ca∏okszta∏t przedmiotu wiedzy rzeczy stworzonych, a przez nauk´ niewyjaÊnionych,
natomiast „ezoteryzm´ traktuje o tajemnej stronie religii. Nietajemna jej strona, to znaczy, religia
oficjalna (czyli doktryna oficjalna) bywa okreÊlanà religià egzotorycznà, to znaczy, ukazujàcà tyl-
ko zewn´trznà stron´ rzeczy. O tym co jest w religii ukryte, czyli o wewn´trznej stronie religii,
traktuje ezoteryzm. Jak zatem widzimy, ró˝nica jest istotna.
I tu nale˝y podziwiaç odwag´ i Êmia∏oÊç autorki. Przed stu laty, gdy wszechw∏adnie panoszy∏
si´ gruby materializm, gdy nauka oficjalna pot´pia∏a w czambu∏ i oÊmiesza∏a ka˝dego, kto
o sprawach ducha i o sprawach Êwiatów nadzmys∏owych odwa˝a∏ si´ mówiç, a tym bardziej pi-
saç, ogromny cykl, wydanych przez Wier´ Krzy˝anowskà, wybitnie okultystyczno-ezotorycznych
powieÊci, uwa˝aç musimy za dzie∏o du˝ej, osobistej odwagi i zaparcia si´ siebie.
Pami´tamy, ˝e by∏y to czasy, gdy spirytyzm dopiero nieÊmia∏o torowa∏ sobie drog´ w Amery-
ce i na zachodzie Europy, a dzie∏a Krzy˝anowskiej, przeszczepiajàce zasadnicze tezy wschod-
niego ezotoryzmu, z trudem przesiàka∏y przez twardy i zbity mur ironii i uprzedzeƒ, drwin i szy-
derstwa, a tak˝e fanatyzmu i ko∏tuƒstwa religijnego.
Wiemy dobrze, co przeszed∏ nasz wielki rodak prof. Julian Ochrowicz, który jako mà˝ nauki
stworzy∏ zasadnicze podstawy parafizyki i parapsychologii. Rzucano mu z∏oÊliwie na ró˝ne spo-
soby k∏ody pod nogi, i jak si´ mówi „psy na nim wieszano´, tak i˝ zirytowany g∏upotà, krótko-
wzrocznoÊcià i zawiÊcià rodaków, opuÊci∏ Polsk´ i osiad∏szy we Francji, zaczà∏ pisaç po francu-
sku; co znów miano mu za z∏e; przedtem jednak nikt nie stanà∏ odwa˝nie w jego obronie, jak
równie˝ i w obronie nowych pràdów w nauce.
Iwtym to w∏aÊnie czasie Krzy˝anowskaja rzuca w Êwiat tom za tomem swych pi´knych inte-
resujàcych i inspirujàcych powieÊci. Mo˝e fabu∏a jest czasem zbytnio fantastyczna i nie na mia-
r´ nauki, ale dla tego, kto chce w nich szukaç najwa˝niejszych prawd i zasad okultyzmu i ezote-
ryzmu, sà one w tych powieÊciach ∏atwe do zauwa˝enia i do znalezienia.
Autorka uczy, bawiàc, w myÊl przys∏owia ∏aciƒskiego: „ludendo discimus´. Nie ka˝dy jest
zdolny do ÊciÊle naukowych badaƒ, syntezy, analizy i samodzielnych dociekaƒ. Ogó∏ chce do-
staç te prawdy w formie lekkiej, powieÊciowej – na tle fabu∏y, b∏yskotliwej i fantastycznej. Chce
ponadto widzieç i podziwiaç bohaterów- wtajemniczonych, Êmia∏o wkraczajàcych w ˝ycie i losy,
ludzi rzàdzàcych naturà i kierujàcych losem wypadków.
Postulat ten spe∏niajà przewybornie okultystyczno- ezotoryczne powieÊci Krzy˝anowskiej.
Pisze o nich sama autorka nast´pujàco:
„Dzie∏a niniejsze, wydane w formie powieÊci, sà przyst´pne dla szerokich kó∏ czytelników,
dajàc im mo˝noÊç ∏atwiejszego orientowania si´ w trudnych do zrozumienia, oderwanych i nie-
kiedy mglistych poczàtkach wiedzy tajemnej. Mo˝na by wy∏o˝yç te prawdy i teorie w formie su-
chych, naukowo-filozoficznych traktatów, ale czy wielu znajdzie si´ czytelników, poÊwi´cajàcych
si´ powa˝nym studiom okultyzmu i czy b´dà oni w mo˝noÊci, ze wzgl´du na warunki ˝ycia, cza-
su i miejsca, prowadziç systematyczne zaj´cia praktyczne z dziedziny wiedzy tajemnej?
Wszak nie ka˝dy mo˝e byç lekarzem, a jednak, nawet najbardziej ogólne poj´cie o anatomii
5
7701338.002.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin