Landon Juliet - Ukochana zdobywcy.pdf - Landon Juliet - diablik89

Juliet Landon

Ukochana

zdobywcy

Prolog

Osada Boar Hill, Brytania A.D. 202

Ogniska rozpalone na święto Beltaine płonęły dniem i nocą, oświetlając

tańczących i dając im nadzieję, że nadchodzący rok nie będzie w niczym

przypominał poprzedniego. Pomiędzy ogniskami przegnano bydło, celem

oczyszczenia, a druidzi złożyli ofiary, lecz płomienie już zgasły. Chmury

białego popiołu unosiły się w porannym wietrze, który rozdmuchiwał żarzące

się głownie. Za stożkowatymi strzechami i glinianymi ścianami, w miejscu, w

którym o tej porze roku z ziemi powinny wychynąć zielone pędy, lśniła ciemna

tafla nowego jeziora. Liście na drzewach były blade, a owce, które umknęły

zarazie, wydały na świat mniej jagniąt niż kiedykolwiek za ludzkiej pamięci. Od

ubiegłorocznej zarazy i fatalnych zbiorów w osadzie panowała cisza przerywana

beczeniem głodnych zwierząt i kwileniem dzieci, a ofiary dla Brigit i bogów

dębiny nie zdołały powstrzymać ciągłych opadów ani powodzi zamieniających

doliny w rzeki. Druidzi byli zdesperowani. Ich wiarygodność wisiała na włosku.

Potrzebowali czegoś wielkiej wagi na zakończenie obchodów Beltaine.

Pewna młoda kobieta zrezygnowała z udziału w obchodach. Czuła ulgę,

nie będąc ciągana, z wolą czy bez niej, do pobliskiego lasu przez jurnych

młodych mężczyzn, których wrodzony popęd do prokreacji tak doskonale

pasował do majowych zwyczajów. Bo tak właśnie czczono Beltaine: prokreacją.

Zobaczyła, że Con Silvertongue, jej niezdarny mąż, chwyta za rękę najnowszą

konkubinę i ciągnie ją, rozchichotaną i piszczącą, w mrok, po czym odwróciła

się i udała do chaty na noc wolną od jego obmacujących dłoni, hałaśliwego

spółkowania i irytujących prób wywołania jej zazdrości. To, że po roku

małżeństwa pozostała bezdzietna, świadczyło źle o niej, bo niewielu

uwierzyłoby, że Con nie wywiązał się ze swojej roli. Przecież spłodził wielu

rudowłosych pędraków biegających po osadzie.

- 1 -

Od ślubu Dany z Conem nic nie szło jak trzeba, ale przecież ostrzegała, że

tak będzie. Jej ojcu, wodzowi plemienia z Boar Hill, nie spodobały się pełne

emocji przepowiednie piętnastoletniej dziewczyny, tak samo jak głównemu

druidowi, ojcu Cona.

Dana stanęła w drzwiach przytulnej drewnianej chaty. Z lasu właśnie

wynurzył się podrygujący korowód świętujących. Ciągnęli za sobą pień

pozbawiony gałęzi. Rycząc jak młode byczki, postawili go w dole po słupie z

ubiegłego roku, owinęli wstążkami i powojem i zaczęli hasać wokół w ostatniej

gorączkowej próbie odwrócenia złego losu.

Podczas gdy wiatr splątywał im włosy i czerwienił policzki, które teraz

przypominały zaróżowione jabłka, starsi o surowych obliczach podążali

niespiesznie w kierunku dużego budynku pośrodku osady w odpowiedzi na

pilne wezwanie Brigga, ich wodza, ojca Dany.

Wtedy uświadomiła sobie, że przyszedł czas sądu nad nią, że będzie

potrzebowała całej swojej odwagi, zaradności i natchnienia, by uniknąć tego, co

miało stać się jej udziałem. Inaczej po raz ostatni widzi ognie Beltaine,

obserwuje podrostków robiących łuki i strzały przed chatą sąsiada, słyszy

gawrony kraczące wśród sosen i czuje, jak wiatr szarpie jej gęste czarne włosy.

Obetną je i tydzień nie minie, jak ktoś będzie nosił z nich perukę. Dygocąc,

sięgnęła po wiszący na kołku wełniany płaszcz, kiedy podbiegł do niej

wyrostek.

- Pani - oznajmił - mój pan a twój ojciec posyła po ciebie i zaleca

pośpiech.

Trzymał włócznię jak wojownik, chociaż był młodszy od Dany. Był

jednym z jej licznych przyrodnich braci. Ojciec w zapale płodzenia nie

ograniczał się do święta Beltaine ani nawet do własnej żony. Przywilej wodza,

mawiał.

Rysy twarzy chłopca skurczyły się, kiedy wyszeptał:

- Przykro mi, Dano.

- 2 -

- Niech ci nie będzie przykro, Bran - odszepnęła w odpowiedzi. - Gdzie

twój kucyk?

W jego oczach mignął niepokój.

- Nie... nie ośmieliłbym się.

Zupełnie jakby wiedzieli, że może potrzebować pomocy, posłali czterech

mężczyzn, dorosłych, którzy mieli go wesprzeć. Pojawili się nie wiadomo skąd.

Dana nie zamierzała przynieść chłopcu wstydu.

- Pójdę z tobą - oznajmiła, patrząc na zwinięty sznur w dłoni najbliżej

stojącego mężczyzny. - Prowadź mnie, Branie, synu Brigga. - Boso przestąpiła

próg, zapinając płaszcz na ramieniu kosztowną złotą szpilą wysadzaną

granatami w kolorze krwistej czerwieni.

Na widok grupki brnącej w błocie w kierunku domu wodza świętujący

zwolnili i zatrzymali się u podstawy słupa. Zwalisty mężczyzna oderwał się od

reszty.

- Dokąd ją zabieracie?! - ryknął. - To moja...

Pełen oburzenia okrzyk gwałtownie się urwał. Con Silvertongue padł pod

ciosem pięści jednego z eskortujących, reszta przestąpiła przez niego, a zanim

się podniósł na nogi, cała grupa stała już w dużej sali domu Brigga.

Nie była to nędzna rudera; podłoga była grubo zasłana słomą, a duże

palenisko pośrodku zdobiło mnóstwo naczyń z brązu i widoczne przez błękitny

dym łańcuchy, zawieszone na solidnych dębowych belkach. Pęki ziół, wiadra

okute brązowymi obręczami i lśniące końskie uzdy zwisały obok tarcz wielkiej

wartości, żelaznych mieczy w nabijanych ćwiekami pochwach i włóczni

dłuższych niż człowiek. Kotary ze skóry i wełny zasłaniały pomieszczenia

wzdłuż podcieni, teraz i tak ukryte za dziesiątkami mężczyzn i kobiet, którzy

tego ranka odpowiedzieli na wezwanie.

Brigg, wódz Boar Hill, był jedynym, który siedział. Za jego rzeźbionym

drewnianym krzesłem stał Somer i matka Dany, Rhiannon, której pełne łez oczy

pieściły śliczną młodą kobietę. Wyciągnęła rękę gotowa pocieszyć córkę, ale

- 3 -

mocne palce Brigga zacisnęły się na jej przedramieniu, wstrzymując gest, który

najwyraźniej przewidział. Jego niewidzące smutne oczy błądziły, dopóki nie

spoczęły na sylwetce córki.

- Dano?

- Tak ojcze.

- Wysłuchaj, co ma do powiedzenia Mog.

Wiedziała, co powie główny druid. Jej małżeństwo z Conem nie okazało

się sukcesem, na jaki liczył, a do objęcia przywództwa po ojcu szykowano

Somera. Ona, Dana, musi zostać ofiarowana bogom, rzekomo po to, by ich

ułagodzić, a tak naprawdę chodzi o to, żeby ją usunąć, bo nie wypełniła

wyznaczonego zadania, a mianowicie nie połączyła dwóch najmocniejszych

ogniw społeczności. Podczas ostatniej pełni księżyca oświadczyła, że zamierza

zakończyć swoje małżeństwo.

- Bogowie żądają ofiary - zaintonował Mog. - Czegoś o wielkiej wartości

dla nas wszystkich. - Długa biała broda opadła mu na piersi, kiedy drżącą dłonią

poprawił złotą koronę na przyprószonych siwizną skroniach. Z szyi zwisały mu

grube poskręcane naszyjniki z czystego złota, bogato zdobione spiralnymi

wzorami i drobinami kolorowej emalii. - Od twego małżeństwa - ciągnął -

spotykają nas nieszczęścia. Wskutek powodzi nie mamy plonów, brakuje miodu,

mleka i jaj. Każdą z pór roku spowiła ciemność, a nasze kobiety porzucają

dzieci z braku pokarmu. Ty jednak nie poczęłaś dziecka.

Kobietom, które tej zimy urodziły dzieci, kazano porzucić je na pastwę

losu, by nie zwiększać problemu braku żywności. Gdyby Dana pozwoliła sobie

na zajście w ciążę, musiałaby uczynić to samo. Na szczęście wiedziała, jak

zapobiegać poczęciu. Rzeczywiście brakowało jedzenia, ale nie głodowaliby,

gdyby wykorzystali część znacznych zapasów srebra na kupno jedzenia na targu

w Corii, jakieś osiem mil stąd, tak jak czyniły inne plemiona. Chodziło o coś

innego. Szukano kozła ofiarnego, a kto nadawałby się lepiej niż niechętna do

współpracy córka niedomagającego wodza?

- 4 -

Landon Juliet - Ukochana zdobywcy.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: