socjologia.doc

Dokończenie wykładu:

Egzaminy ustne w Japonii mają charakter skrajnie encyklopedyczny. Bada się znajomość miliona faktów. Rywalizacja polega na nauce strona po stronie encyklopedii. 8 przedmiotów rozszerzonych – 10h testowania ucznia.

Słynna zasada 4h – jeśli w ostatnim roku przed egzaminami śpisz więcej niż 4h, to nie masz szans dostać się na uczelnię.

Jest 55% studiujących dziewczyn, ale na bardzo kiepskich uczelniach. Studiują typowo kobiece kierunki. Papiery składa za nie ktoś inny, np. ojciec. Następnie nie wykorzystują one doświadczenia zawodowego. Powinny mieć niższe wykształcenie/doświadczenie od mężczyzny, ponieważ inaczej staje się mniej atrakcyjna.

Chłopacy są w sposób maksymalny edukowani. Motywuje ich do tego rodzina.

Presja wywierana na młodego Japończyka:

1. Ze strony samego siebie – życiowe hasło „musisz się dostać!”; największy współczynnik samobójstw na świecie (w szkole), ucieczek z domu, nerwic, „zamurowywania się”, izolacji.
2. Ze strony rodziny – sukcesem rodziny jest, jeśli syn idzie na dobrą, wyższą uczelnię; edukacyjna rola matki, która pilnuje, aby syn się uczył.
3. Ze strony szkoły średniej – ważne na jaki uniwersytet poślą swoich absolwentów; szkolny terror fizyczny i psychiczny; rywalizacja na testach.
4. Ze strony grupy rówieśniczej – struktura nieformalna pokrywa się z formalną; liderem grupy jest najlepszy uczeń w klasie.

Studia wyższe w Japonii:

-        bardzo niski poziom uczelni, promowanie studentów automatyczne z roku na rok; 5% magistrów, 95% licencjatów

-        psychiczny wentyl bezpieczeństwa dla Japończyków (jedyny okres luzu – nie trzeba zakuwać)

-        kształtowanie pracy – 2 lata stażu, gdzie przygotowuje się praktycznie do pracy

Krytyka edukacji Japońskiej:

-        niszczy wolność, kreatywność, indywidualność

-        niemożliwa reforma edukacji – nikt nie zmieni systemu, który sprawdził się w praktyce