ROZDZIAŁ PIĽTY: Nowy Jork * Pochodzenie zjawiska okrelanego nazwš duszy" nadal czeka na wyjanienie. Homo sapiens bez wštpienia różni się od pozostałych gatunków zwierzšt i choć jego cechy biologiczne zostały szczegółowo opisane, pojęcia moralnoci", duszy" i niemiertelnoci" wcišż wymykajš się próbom jednoznacznej interpretacji (...) Człowiecza niemiertelnoć" (całkiem odmienna niż niemiertelnoć zalšżków plazmy) zawarta jest w ponadczasowym systemie wartoci, języka oraz kultury i w niczym innym. WESTON LA BARRE Paige w ponurym nastroju kończył niadanie. Nie potrzebował zbyt wiele czasu, by zrozumieć, że powinien czym prędzej opucić stołówkę kosmodromu i udać się do zakładów Pfitznera z przeprosinami. Nadal nie miał pojęcia, dlaczego spotkanie z pannš Abbott zakończyło się totalnš katastrofš. Obwiniał się za brak odpowiednich manier i obcesowoć. Z westchnieniem spojrzał na całkiem zimnš jajecznicę. Nagle zdał sobie sprawę, że minionego wieczoru natręt nymi pytaniami skruszył delikatnš skorupkę nastroju i rozsypał odłamki po całym obrusie. Zachował się jak głupek. Niepotrzebnie porzucił bezpieczny obszar i wdał się w rozważania na temat etyki zawodowej. Najpierw wygłosił mowę w obronie krzywdzonych noworodków, a póniej zaczšł dociekać prawdziwych zwišzków łšczšcych Annę z firmš, w której pracowała. Na zramolałym globie zwanym Ziemiš, pełnym zwštpienia, dręczonym upadkiem ideałów, unikano rozmów o moralnoci. Postępowanie w myl okrelonych zasad kosztowało zbyt wiele bólu i wyrzeczeń. Wiara, która niegdy budziła wzniosłe uczucia, dzi była aktem desperacji. Ci, co jš zachowali lub usiłowali odtworzyć z zachowanych gdzie w głębi duszy fragmentów pragnęli tylko jednego: spokoju. Paige zaczšł się zastanawiać, dlaczego tak bardzo zależało mu na poprawieniu stosunków z pannš Abbott. Urlop mijał, a on tracił czas na wizyty w jakim zakichanym laboratorium. Nie było to zbyt szczęliwe posunięcie, zwłaszcza jeli wzišć pod uwagę fakt, że dwa poprzednie urlopy już po rozwodzie także nie należały do udanych i nadal był sam. A po powrocie do macierzystej jednostki czekał go prawdopodobnie lot na Prozerpinę, gdzie włanie zakończono budowę bazy, która miało mogła konkurować do tytułu największego zadupia w Układzie Słonecznym oczywicie do czasu, póki kto nie ulegnie pokusie odkrycia jedenastej planety. Tak czy inaczej, był gotów ponownie zawitać u Pfitznera, zerknšć na malowniczy Bronx i otrzeć się o kilku znanych naukowców, biznesmenów, polityków i parę nadętych dziewczšt o figurze przypominajšcej deskę do prasowania. Prawda, był jeszcze fotel w sekretariacie, dobrze już dopasowany do jego ciała, i tabliczka z ciekawym napisem; chyba po dionizyjsku. Cudownie. Po prostu wspaniale. Jeli dobrze rozegra tę partię, będzie miał co wspominać na Prozerpinie... A może wiceprezes do spraw eksportu przystanie na małš poufałoć i pozwoli mówić do siebie Hal" lub nawet Bubbles"? Może zresztš mimo wszystko chodziło o religię. Jak chyba wszyscy na wiecie, Paige poszukiwał czego, co byłoby większe niż on sam, niż rodzina, wojsko, małżeństwo, ojcostwo, cały kosmos i nocne włóczęgi po barach lub beznadziejna pogoń za seksem w czasie przepustki. Dowiadczenia prowadzone w laboratorium Pfitznera przycišgały go aurš tajemniczoci i samospełnienia. Z niekłamanym podziwem słuchał wypowiedzi Annę Abbott. W jej słowach dwięczała prawdziwa pasja, która mogła stanowić klucz... nie, to niewłaciwe słowo. Nie potrafił zdefiniować własnych uczuć. Wiedział tylko, że zapał dziewczyny wypełnił poszarpanš dziurę w jego duszy niczym... niczym... o, włanie. Niczym dobrze dopasowany kawałek układanki. A poza tym, chciał jeszcze raz zobaczyć ten promienny umiech. Dostrzegł Annę tuż po przekroczeniu progu sekretariatu. Zdziwił się, gdy na jego widok wykonała kilka ukradkowych ruchów, jakby końcami palców strzepywała niewidoczny kurz z powierzchni biurka. Coraz wolniejszym krokiem dotarł na rodek pomieszczenia i stanšł. Nie bardzo wiedział, od czego zaczšć. Kto podniósł się z fotela stojšcego obok wejcia. Ciężkie kroki zaszurały po dywanie. Paige kštem oka dostrzegł niewielkš, nieco skulonš postać. Odwrócił się, niewiadomie zaciskajšc pięci. Panno Abbott, wydaje mi się, że już widziałem tu tego oficera. Czy co go łšczy z waszym koncernem? Przygarbionym mężczyznš okazał się nie kto inny, jak Francis X. MacHinery. Gdy nie przybierał oskarżycielskiej postawy, wiadczšcej o tym, że włanie się namylał, mógł w pełni uchodzić za tego, kim był w istocie dumnego potomka bostońskiej arystokracji. Niezbyt wysoki, lecz szczupły i posiwiały w dwudziestym szóstym roku życia, roztaczał wokół siebie atmosferę chłodnej mšdroci. Orli nos i wystajšce koci policzkowe potęgowały to wrażenie. Godnoć zwierzchnika FBI otrzymał po swoim dziadku, który zdołał przekonać ówczesnego prezydenta obdarzonego dużš charyzmš, lecz nie posiadajšcego rozsšdku nawet za pół miedziaka że tak ważny urzšd powinien być dziedziczony, co pomoże uniknšć przedwyborczych sporów i kłótni o kompetencje. Dowiadczenie uczyło, że godnoci piastowane z ojca na syna" z biegiem lat traciły swe pierwotne znaczenie, gdyż wystarczył jeden słaby pęd, by zniszczyć budowanš przez kilka pokoleń reputację. Rodzina MacHinery'ego jak dotšd uniknęła podobnych kłopotów, a Francis mógłby niejednej rzeczy nauczyć swego dziadka. Drapieżny niczym rosomak, zawsze lšdował na cztery łapy, nie baczšc na afery i kolejne kryzysy polityczne. Gdy podniósł wzrok, Paige odkrył prawdziwe znaczenie powiedzenia o widrujšcym spojrzeniu". Panno Abbott? Pułkownik Russell odwiedził nas wczoraj powiedziała Annę. Przypuszczam, że widział go pan tutaj, w sekretariacie. W drzwiach pojawili się Gunn i Horsefield. MacHinery nie zwrócił na nich uwagi. Jak się nazywasz, żołnierzu? spytał. Jestem astronautš odparł sztywno Paige. Pułkownik Paige Russell, Korpus Sił Kosmicznych. Co tu robisz? Korzystam z urlopu. Chciałbym otrzymać odpowied na zadane pytanie powiedział MacHinery. Przez cały czas patrzył ponad ramieniem Paige'a, jakby nie przywišzywał większej wagi do prowadzonej rozmowy. Co robisz w zakładach Pfitznera? - Jestem po uszy zakochany w pannie Abbott stwierdził Paige ku swemu najwyższemu zdziwieniu. Przyszedłem z niš porozmawiać. Wczorajszego wieczoru mielimy małš sprzeczkę i chciałem przeprosić. To wszystko. Annę gwałtownie wyprostowała się za biurkiem i z niewyranš minš wlepiła w mówišcego oszołomione spojrzenie. Nawet Gunn z trudem powstrzymywał się od umiechu. Wodził wzrokiem od dziewczyny do Paige'a, jakby zobaczył ich pierwszy raz w życiu. MacHinery przez krótkš chwilę patrzył na Annę, po czym znów przybrał obojętny wyraz twarzy. Nie jestem zainteresowany twoim prywatnym życiem, żołnierzu powiedział tonem sugerujšcym naj wyższe znudzenie. Postawię pytanie w inny sposób, by nie mógł udzielić kolejnej wykrętnej odpowiedzi. Z jakiego powodu po raz pierwszy przyszedłe do laboratorium? Co cię ł š c z y z koncernem Pfitznera? Paige postanowił staranniej dobierać słowa. Co prawda, jeli naprawdę wzbudził zainteresowanie MacHinery'ego, nie na wiele mogło się to zdać. Oskarżenie ze strony FBI działało z mocš prawa. Jak większoć astronautów, Paige nie dowiadczył dotšd na szczęcie przyjemnoci" rozmowy z przedstawicielami Biura. Na zlecenie koncernu przywiozłem kilka próbek gruntu pochodzšcego z okolic Jowisza owiadczył. Miały być poddane jakim badaniom. Przed chwilš wspomniałe, że dostarczyłe je już wczoraj. Nic takiego nie powiedziałem, ale rzeczywicie dostarczyłem je już wczoraj. Domylam się, że dzisiaj przyniosłe je ponownie. MacHinery zerknšł przez ramię na Horsefielda, który zbladł jak kreda z chwilš, gdy domylił się właciwego sensu rozmowy. Jak tam, Horsefield? Czy to jeden z twoich żołnierzy, o którym zapomniałe mi powiedzieć? Nie odparł generał, choć w jego głosie dwięczała nuta wštpliwoci, jakby chciał zapewnić sobie drogę bezpiecznej ucieczki w razie nieoczekiwanego oskarżenia. Jeli mogę ufać swej pamięci, wczoraj widziałem go pierwszy raz w życiu. Rozumiem. Czy chce pan przez to powiedzieć, że ten człowiek nie należy do oddziałów, którym powierzono ochronę programu badań? Wolałbym w tej chwili powstrzymać się od tak kategorycznych stwierdzeń. Tym razem Horsefield zachował więcej pewnoci siebie, gdyż zdołał oddalić bezporednie niebezpieczeństwo. Musiałbym porozumieć się z dowództwem. Może to kto nowy z grupy Alsosa... Nie słyszałem, by twierdził, że pozostaje pod mojš komendš. Gunn, co wiesz o tym człowieku? Przyjęlicie go do pracy bez porozumienia ze mnš? Został sprawdzony? W pewnym sensie tak, choć nie potrzebowalimy trudzić FBI odparł zapytany. Jest zwykłym zbieraczem próbek i nie uczestniczy bezporednio w dowiadczeniach. Nie ma żadnych cisłych powišzań z naszym laboratorium. Jak panu wiadomo, zbieracze zgłaszajš się na ochotnika. MacHinery z wolna marszczył brwi. Paige czerpał wiedzę o działalnoci FBI jedynie z gazet, jakie od czasu do czasu docierały na pokład statku kosmicznego, lecz był przekonany, że wystarczš jeszcze dwa, trzy pytania i już niedługo inni czytelnicy dowiedzš się o sensacyjnym aresztowaniu astronauty, zamknięciu koncernu Pfitznera, wdrożeniu ledztwa przeciwko osobom współpracujšcym z wyżej wymienionym koncernem, kilku procesach przed sšdem wojskowym oraz dymisji polityków powišzanych z programem bada...
sunzi