Nasielski Adam - Alibi.rtf

(1421 KB) Pobierz
Alibi

              Wielkie gry Bernarda Żbika

 

 

               

 

             

 

Adam Nasielski

 

 

             

 

               

 

             

 

ALIBI

 

 

 


               

               

               

              Naszej dzielnej "armii granatowych mundurów", polskiej Policji Państwowej, w dowód uznania dla jej ofiarnej pracy na polu państwowym i społecznym  powieść niniejszą poświęcam.

               

              ADAM NASIELSKI

 

               

              Warszawa, w 1933 roku.

 


               

               

               

              In detection is the simplest hypothesis allways the best.

 

 

               

 

              Major A. Griffith, London.

 

              "Mysteries of Police and Crime"

 

 


               

Spis treści

 

 

               

                   1    Anonim

                   2    Mord

                   3    Teren zbrodni

                   4    "Morderca wśród nas"

                   5    Trzy sylaby

                   6    Znów telefon

                   7    W atmosferze morderstwa

                   8    "Boję się"

                   9    J'accuse

                 10    Kokainista

                 11    Tajemniczy list

                 12    Chloroform

                 13    Wciąż ciemności

                 14    Zakładka z krepdeszynu

                 15    Gdy światło zgasło

                 16    "Aresztuję"...

                 17    Próba rekonstrukcji zbrodni

                 18    Morderca

                 19    Alibi

                 20    "Pan będzie milczał, bo..."

                 21    Musiał być zastrzyk

                 22    "O tym nie ma mowy..."

                 23    W krzyżowym ogniu pytań

                 24    "A jednak się kręci" (Galileusz)

                 25    Corpus delicti

                 26    Piorunem

                 27    Narzędzie zbrodni

                 28    Tęcza po burzy

               

               

              Tekst opracowano na podstawie wydania z 1933 r.

 


               

 

              Rozdział I

 

 

ANONIM

 

 

               

              Rozmawiali naturalnie o zbrodni i o przestępstwie w ogóle.

              Siedzieli wszyscy w dużym, obszernym pokoju przy stole oświetlonym wiszącym nad nim wielkim żyrandolem kryształowym. W żyrandolu paliła się tylko jedna lampa. Dlatego w wielkim pokoju panował niemal półmrok. Jedynie podłużny stół był dość jasno oświetlony.

              Sześcioro ich było.

              Maurycy Tyzabitowski skurczył swój wydłużony nos i zapalił sobie papierosa. Zapałka drżała w jego ręce o długich, nienaturalnie cienkich, bladych, kościstych palcach.

              Siedział po prawej rę...

Zgłoś jeśli naruszono regulamin