AKWARELA
Akwarela jest najmniej kłopotliwą i najpopularniejszą techniką malarską, w której stosuje się farby wodne - akwarele (włoskie acquarello, od acqua - woda). Robi się je, mieszając sproszkowane barwniki ze spoiwem - gumą arabską, a czasem także z miodem. Sprzedawane są w małych "guziczkach", tubach lub miseczkach. Używając akwareli, malujemy pędzlem na papierze, a do rozrabiania farby używamy wody. Farbę należy kłaść szerokimi, swobodnymi pociągnięciami pędzla. Intensywność koloru osłabiamy poprzez rozcieńczenie wodą, a biel możemy uzyskać jedynie pozostawiając nie zamalowany papier. Najlepiej używać dość szerokich, miękkich, okrągłych pędzli ze szpiczastym końcem, które pozwalają na malowanie plam i cienkich linii. Raz położonej plamy koloru właściwie nie można usunąć, można ją najwyżej osłabić, wymywając z papieru. Bardzo ważne jest także, jakiego używamy papieru, który powinien być mocny i mieć wyraźną fakturę. Prace wykonane tą techniką są nieodporne na światło i łatwo płowieją. W Chinach i Japonii akwarelami malowano również na jedwabiu.
GWASZ
Gwasz to technika malarska, w której stosuje się farby podobne do akwareli. Jednak dzięki temu, że do barwników dodaje się kredę i biel, jest farbą kryjącą, czyli można nią zamalować poprzednie warstwy. Obecnie gwasz, popularnie nazywany plakatówką, sprzedawany jest w tubkach lub w słoiczkach. Farbę rozcieńczamy wodą, a malujemy pędzlem na papierze lub kartonie. Po wyschnięciu kolory nieco jaśnieją i matowieją. Gwasz to technika dużo prostsza od akwareli, w dodatku nie wymaga tak dobrych pędzli i papieru. Można ją łączyć z innymi technikami, na przykład z akwarelą czy pastelem
TEMPERA
Tempera jest techniką malarską, w której stosuje się najstarszy rodzaj farby emulsyjnej, wyrabianej poprzez łączenie barwników za pomocą żółtka jaj, żywicy lub oleju. Obecnie sprzedawana jest w słoiczkach lub w tubach. Temperą maluje się pędzlem na papierze, desce, tkaninie lub tynku. Farbę rozcieńcza się wodą, ale po wyschnięciu staje się ona wodoodporna. Dzisiaj farby tej używa się dość rzadko. Dawniej, aż do XVI wieku, tempera była najpopularniejszą techniką malarską, mimo że wymagała specjalnych, dość skomplikowanych przygotowań. Zazwyczaj malowano na desce, która musiała być odpowiednio nasączona klejem, obciągnięta płótnem i zagruntowana mieszaniną kleju, kredy oraz gipsu. Malowanie rozpoczynano od wstępnej, jednobarwnej wersji obrazu (podmalówki), którą potem stopniowo pokrywano warstwami koloru, tak aby poprzez zaznaczenie świateł i cieni stworzyć wrażenie przestrzenności całej sceny. Sposób przygotowania deski i farb różnił się zależnie od warsztatu malarza - każdy miał własne, zazdrośnie strzeżone przepisy i tajemnice.
TECHNIKA OLEJNA
Technika olejna (popularnie olej) została wynaleziona dzięki eksperymentom z temperą polegającym na dodawaniu do niej coraz większych ilości oleju lnianego. Farbami olejnymi można malować na drewnie, płótnie lub blasze. Dawniej podkłady i farby malarze przygotowywali sami w pracowni. Obecnie farby sprzedaje się w tubach. Można też kupić odpowiednio przygotowane blejtramy, czyli zagruntowane płótno naciągnięte na drewnianą ramę, lub tekturowy podkład o fakturze udającej płótno. Farbami olejnymi można malować, kładąc kolejno cienkie, półprzezroczyste warstwy koloru lub też nakładając farbę grubo i zdecydowanie. Technika olejna zyskała ogromną popularność, ponieważ daje twórcom duże możliwości. Dzięki temu, że farba długo schnie, można ciągle coś poprawiać, a po wyschnięciu nieudane fragmenty do woli przemalowywać. Barwy są wyjątkowo intensywne i nasycone, chociaż czasem żółkną, szczególnie jeśli obraz przechowywany jest w ciemnym pomieszczeniu. Gotowy obraz olejny pokrywa się werniksem, czyli przezroczystą warstwą ochronną. Właśnie od werniksowania, ostatniego etapu pracy nad obrazem, pochodzi nazwa uroczystego otwarcia wystawy - wernisaż (francuskie vernissage - pokrywanie werniksem).
PASTEL
Pastel to trudna technika malarska, w której posługujemy się farbami w postaci cienkich pałeczek uformowanych z barwników, kredy, gipsu i specjalnego spoiwa. Mają one jasne i delikatne, "pastelowe" odcienie. Mimo, że pastele to rodzaj kredek, służą one przede wszystkim do malowania, nie do rysowania (ważniejsze są plamy koloru, a nie rysunek). Naniesione na papier kolory można łączyć i mieszać przez rozcieranie. Obecnie można kupić dwa rodzaje pasteli: suche i olejne. Pastele suche stosowano już w XVIII wieku. Można nimi rysować na papierze, płótnie i kartonie - najlepszy jest specjalny papier welurowy pokryty drobnymi włoskami. Tak jak węgiel farby te łatwo się osypują, więc gotowe prace są bardzo delikatne, wymagają utrwalenia specjalnym płynem (fiksatywą) i oprawienia pod szkłem. Pastele olejne (tłuste) są dużo łatwiejsze w użyciu, nie osypują się, można nimi rysować prawie na każdym podłożu. Można je także rozcierać lub nawet rozmywać terpentyną, co daje efekty bliskie malarstwu olejnemu.
Mirada