119 - Kwadratura trójkąta.pdf - Ewa wzywa 07 - blumarlin

Ewa wzywa 07...nr.119 Kwadratura trójkąta – Aleksander Gabrusiewicz

Ewa wzywa 07...nr.119 Kwadratura trójkąta – Aleksander Gabrusiewicz

Ewa wzywa 07...nr.119 Kwadratura trójkąta – Aleksander Gabrusiewicz

Mgła leżała nad miastem, co o tak późnej porze roku — pod koniec października

— nie było zjawiskiem szczególnym. Głos sygnaturki kościelnej z trudem

przebijał się przez tę gęst ą watę; brzmiał głucho i nienaturalnie.

Dochodziła dziewiąta wieczór. Doktor Wiślicki kończył pokolacyjną herbatę i

przeglądał w gazecie program telewizyjny, a jego żona Ewa pilnowała w łazience

ablucji swej parki: sześcioletniego Januszka i czteroletniej Marty. Marcie trzeba

było pomóc przy myciu, a chłopiec, jeśli nad nim nikt nic stal, skutecznie

markował mycie, tłumacząc, że ma „wodowstręt". Próżno tata — lekarz

tłumaczył mu. na czym polega ta choroba, przestrzegając przed kontaktem z

zarażonymi wścieklizną zwierzętami. Dla Januszka „wodo-wstręt" brzmiał

jednoznacznie.

Doktor właśnie wstał, by włączyć telewizor, . kiedy odezwał się dzwonek

telefonu. Wiślicki by! ordynatorem na oddziale położniczym tutejszego szpitala i

późne telefony stanowiły rzecz normalną.

— Ja odbiorę! — krzyknął do żony, która już wychylała się z łazienki.

— Dobrze, bo mam, mokre ręce. Telefon stał w przedpokoju.

— Halo, czy doktor Wiślicki? — spytał kobiecy głos, gdy podniósł słuchawkę.

— Tak, słucham.

— Dzwonię z oddziału, pielęgniarka dyżurna. Panie doktorze, z Ponińską spod

czwórki jest coś niedobrze, zdaje się, że ma zapaść.

— A gdzie jest lekarz dyżurny, doktor Kwacz?

— Wyskoczył do domu na kolację, a przedtem mówił, że zepsuł mu się telefon,

więc nie wiedziałam, co robić i pozwoliłam sobie... -

— No, w porządku. Dobrze pani zrobiła, zaraz tam będę.

Kiedy wkładał w przedpokoju buty, żona prowadziła dzieci w piżamkach do ich

sypialni.

— Co, znowu idziesz na oddział?

— Tak, stan jednej z chorych jest tam niedobry. Muszę zobaczyć, bo Kwacz

wyszedł.

— Kwacz? — zdziwiła się pani Ewa. — Zawsze taki sumienny...

— Nic wielkiego, mieszka nie opodal, za kwadrans wróci.

— Tylko nie siedź długo. W nocnym kinie jest dziś film z Marilyn Monroe.

— Wezmę samochód, będzie szybciej.

Do szpitala nie było daleko, samochód stal na dworze, bo w garażu, obok willi

Wiślickich, remontowano drzwi.

Ciekawe — myślał w samochodzie lekarz —co też Ponińskiej mogło się stać? Dziś

rano czuła się zupełnie nieźle.

W szpitalu, na schodach, pierwszym człowiekiem, na którego natknął się

ordynator, był lekarz dyżurny — Kwacz. Schodził na dół, gdzie mieściła się

stołówka dla personelu.

— O, już wróciłeś?

— Niby skąd?

Ewa wzywa 07...nr.119 Kwadratura trójkąta – Aleksander Gabrusiewicz

— Nie byłeś w domu, na kolacji?

— Gdzie ż tam. Zawsze podczas dyżurów jadam w stołówce, właśnie tam idę.

Żona twierdzi, że to zdrowo, bo potem bardziej mi smakują jej posiłki.

— A co z Ponińską?

— A co. ma być?

— No przecie ż miała zapaść!

— Skąd, nic o tym nie wiem.

Ordynator zostawił zdumionego Kwacza na podeście schodów i klnąc pod nosem

pognał na górę. Lekarz dyżurny pokręcił głową i wrócił również na oddział.

W dyżurce pielęgniarek, która mieściła się w specjalnej wnęce pośrodku

korytarza, w głębokim fotelu siedziała siostra Lucyna Czerwińska zagłębiona w

lekturze „Przyjaciółki". Druga pielęgniarka, korpulentna blondyna, układała na

tacce strzykawki i ampułki.

— Dzwoniła pani do mnie?! — ostro zwrócił się ordynator do siostry.

Niebieskie oczęta zaokrągliły się jak spodki.

— Skąd, panie ordynatorze!

— A pani?

— Nawet nie podchodziłam do telefonu — odpowiedziała druga z dyżurnych

sióstr. — Najpierw podawałam leki. potem pomagałam przy kolacji, a teraz

szykuję się do zabiegów.

— To co, do cholery, za kawały! A Ponińska w porządku?

— Oczywiście, nawet brała dolewkę zupy.

— Zobaczę. Nikt z tego aparatu nie dzwonił?

— Owszem, jedna pacjentka. Dzwoniła do męża.

— S łyszała panie rozmowę?

— Ja słyszałam. — Lucyna nie wiadomo czemu uśmiechnęła się, z czym „miss

szpitala" (jak nazywała ją męska część personelu) było bardzo do twarzy. —

Powiedziała mężowi, że od porodu już go nie kocha. Ale przecież one wszystkie

tak mówią.

— No dobra. Zajrzę do tej Ponińskiej. Po chwili był już w sali numer cztery.

— Dobry wieczór, jak się panie czują?

W oczach dłużej leżących pacjentek odmalowało się zdziwienie na widok

ordynatora o tak niezwykłej porze.

— Dziękujemy, panie ordynatorze, nieźle.

— Ja to nijak spać nic mogę — poskarżyła się korpulentna kobieta spod okna.

Wszyscy lekarze ją znali z tej dolegliwości, bo wysypiała się przez cały dzień.

— Dobrze, dostanie pani tabletkę. A pani? — zwrócił się do Ponińskiej.

— A, tak sobie. Ale na ogól nieźle. Tylko jedzenie słabe, a ja apetyt mam, panie

ordynatorze.

— Cóż poradzić, takie stawki żywieniowe. Niech mąż coś poda.

Ponińska zapłoniła się.

— Panienką, niestety, jestem. A mama na nogi słabuje, nie dojedzie do miasta.

Ewa wzywa 07...nr.119 Kwadratura trójkąta – Aleksander Gabrusiewicz

—No cóż. dobranoc paniom.

Wiślicki nawet nie zauważył, że asystowali mu Kw-acz i siostra Lucyna.

— Co to za idiotyczne kawały — denerwował się ordynator — tak mnie zrobić w

konia!

Opowiedział im przebieg wypadków.

— Wygląda na to, że ktoś cię chciał z domu wyciągnąć — po chwili namysłu

rzekł Kwacz. — Na twoim miejscu wracałbym jak najprędzej.

— Cholera, może masz rację. Cześć, bywajcie. ' Po chwili był już przy

samochodzie. Gdy otworzył drzwi i usiadł za kierownicą, uderzyło go dziwne

pochylenie do przodu karoserii. Wysiadł i sprawdził przednie koła; obie felgi

dotykały ziemi. Było ciemno, więc po omacku ręką sprawdził jeden wentyl. Ani

nakrętki, ani właściwego wentylka.

Rany boskie, Kwacz miał rację! — pomyślał. W pobliżu jak na złość ani jednej

karetki, nie mówiąc już o taksówkach. Niemal biegiem puścił się w stronę domu,

licząc, że jakiś pojazd spotka po drodze. Przed oczyma miał wizję zgliszcz swojej

willi, ze skrwawionymi zwłokami żony wewnątrz.

Notatka w ,,Echu Południa „Zuchwały napad"

„Wczoraj wieczorem dwóch uzbrojonych osobników wtargnęło do mieszkania

znanego w N. lekarza ginekologa podczas jego nieobecności. Odbyło się to po

uprzednim podstępnym wywabieniu go z domu. Grożąc porwaniem obojga

dzieci, zażądali od przerażonej małżonki lekarza wydania wszystkich pieniędzy i

kosztowności. Ulegając przemocy musiała na to się zgodzić.

Milicja jest już na tropie przestępców, a o dalszym przebiegu wypadków

poinformujemy naszych Czytelników po zakończeniu śledztwa".

Fragmenty zapisu magnetofonowego z przesłuchania Ewy Wiślickiej w

Komendzie Miejskiej:

Pytanie. — Teraz proszę nam dokładnie opowiedzieć przebieg samego wypadku.

Odpowiedź. — Było to zaraz po wyjeździe męża, o którym to fakcie opowiadałam

przed chwilą. Rozległ się dzwonek u drzwi. Myślałam, że czegoś zapomniał, więc

pytam: „To ty? „Tak" — pada odpowiedź. „Czemu sobie nie otworzysz, nie

wziąłeś klucza?" „Nie" — odpowiedział.

P. — Nie zauważyła pani zmiany głosu u swego męża?

O. — Może trochę był inny, ale w końcu mówił tak mało i zza grubych drzwi, że

nie wydawało mi się to podejrzane.

P. — Dobrze, i co dalej?

O.— Jak tylko otworzyłam, to jeden z nich kopnął drzwi tak mocno, że boleśnie

uderzyły mnie w ramię i o mało nie przewróciły.

P. — Mieli broń?

O. — Jeden z nich miał nóż. Ten który wszedł pierwszy. Musiałam z

przerażeniem się w ten nóż wpatrywać. bo powiedział coś takiego: „Nie bój się,

to nie na ciebie". Potem podszedł do telefonu i przeciął kabel. Właściwie nie

tylko przeciął, ale kawałek wyciął i rzucił w kąt. „Żeby nie przyszła pani ochota

119 - Kwadratura trójkąta.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: