Janusz Cyran Wyl�garnia Niewelt patrzy� mru��c oczy na drgaj�ce od gor�ca powietrze nad szos�. Ziewn��. - Zn�w jeste� niewyspany? - powiedzia�a Kamila. Spojrza� na ni�. W jej oczach ukrytych za s�onecznymi okularami o dziwnym kszta�cie nie dostrzeg� nagany. Kamila nigdy o nic nie mia�a pretensji, przyjmowa�a go dok�adnie takim, jakim by�, z pogodn� oboj�tno�ci�, nie wymagaj�c niczego i niczego si� nie spodziewaj�c. By� jej za to niesko�czenie wdzi�czny i czu� si� w jej obecno�ci odpr�ony i spokojny. - Jasne, �e si� nie wyspa�em. Wiesz, jak nie cierpi� poniedzia�k�w. Kamila u�miechn�a si�. Prowadzi�a samoch�d pewnie i ostro�nie; patrzy� z przyjemno�ci� na jej twarz, kt�ra tak rzadko ujawnia�a emocje. Mia�a kr�tko ostrzy�one w�osy, a jej ubranie pachnia�o dobrym proszkiem do prania, co przypomnia�o mu o nie zmienianej od tygodnia koszuli. Na p�eczce z przodu le�a�o kolorowe czasopismo. Niewelt przejrza� je. By� to magazyn dla dziewczyn. Pr�cz reporta�u z o�rodka opieki nad narkomanami mo�na by�o tam przeczyta�, jak piel�gnowa� pup�, by wygl�da�a atrakcyjnie, jakie kolory d�ins�w b�d� najmodniejsze tej jesieni i co zrobi�, by wygra� konkurs pi�kno�ci. Niewelt zatrzyma� si� na chwil� nad artyku�em o marzeniach erotycznych nastolatk�w. Kamila zerkn�a w jego stron�. - Znalaz�e� co� ciekawego? - O tak! Wiesz, o czym marz� skrycie dziewczyny? Za�mia�a si�. - Kupujesz co� takiego? Zadziwiasz mnie. - Nie, nie kupi�am tego czasopisma. Zostawi�a je dziewczyna, kt�r� wczoraj podwozi�am. Od�o�y� czasopismo na p�k� i przeci�gn�� si�. - Przypuszczam, �e wiesz ju� wszystko na temat tych zak�ad�w? - A ja przypuszczam, �e nawet nie zajrza�e� do dokument�w, kt�re dostali�my? Wzruszy� ramionami. - Co� tam czyta�em. Zak�ady w Zorau nale�� do Siemensa. Produkcja sieci neuronowych oraz oprogramowania. Zak�ady zatrudniaj� dwadzie�cia pi�� os�b. W ostatnich dw�ch miesi�cach mia�y tam miejsce trzy �miertelne wypadki. No i teraz ta katastrofa. Dwie osoby zosta�y ci�ko ranne. Co� zupe�nie niezwyk�ego jak na tego typu fabryk�. - Wiesz, jak zgin�li ci trzej pracownicy? - Nie, nie doczyta�em. - Pierwszy zosta� rozjechany przez zak�adow� kolejk�. W jego krwi stwierdzono znaczn� zawarto�� alkoholu. Drugi w niewyja�nionych okoliczno�ciach zatrzasn�� si� w hermetycznej komorze, kt�ra wype�niana jest w cyklu produkcyjnym wodorem i udusi� si�. Trzeci uleg� �miertelnemu pora�eniu pr�dem elektrycznym. Dyrektor zak�ad�w, Robert Ingram, skar�y� si� zwierzchnikom na rozlu�nienie dyscypliny i nieprzestrzeganie podstawowych zasad bezpiecze�stwa przez cz�� pracownik�w. Twierdzi, �e to, co si� zdarzy�o w zesz�ym tygodniu, potwierdza jego opini�. - Do diab�a, jakim cudem brak dyscypliny m�g� spowodowa� zawalenie si� dw�ch wielkich hal? Zatrzymali si� na parkingu przed pi�trowym budynkiem administracyjnym zak�ad�w. Dyrektor Ingram by� ju� uprzedzony. - Pa�stwo jeste�cie z Inspekcji Przemys�owej? Pewny siebie, �ysiej�cy, inteligencja przeci�tna, brzydka brodawka na lewym policzku, oty�y i oci�a�y - oczy Niewelta rejestrowa�y posta� dyrektora ze znudzeniem i niech�ci�. - Tak - powiedzia�a Kamila. - Niech pa�stwo usi�d� na chwil�. Poprosimy g��wnego in�yniera i kierownika laboratorium selekcji. Dyrektor nacisn�� klawisz na biurku i wezwa� dw�ch pracownik�w. - Rozumiem, �e ci dwaj faceci s� tu poza panem najwa�niejsi? - powiedzia� Niewelt. Dyrektor u�miechn�� si� do niego. By� troch� zaskoczony tonem Niewelta. - Mo�na tak powiedzie� - Ingram my�la� przez chwil� o czym� przykrym. - Mieli�my ju� tu policj�, prokuratora i ludzi z Urz�du Ochrony Pracy. Nie doszukali si� �adnych niedoci�gni�� z naszej strony. - Dawno jest pan tu dyrektorem? - zapyta� Niewelt. Ingram spochmurnia�. - Od trzech lat. Nieciekawy typ - pomy�la� Niewelt. Czu�, jak wycieka z niego energia i ogarnia go znu�enie. Tacy ludzie jak Ingram powodowali, �e z ca�� moc� odczuwa� bydl�c� stron� cz�owieka. Patrzy� na zestaw odruch�w warunkowych Ingrama, widzia� jego myszkuj�ce oczy i nie s�ysza� tego, co tamten m�wi�. Na szcz�cie Kamila odpowiada�a zdawkowo na pytania dyrektora. Do gabinetu wesz�o dw�ch m�czyzn. - G��wny in�ynier, Stanis�aw Ryglewicz. Kierownik laboratorium Ryszard Wizner. Ryglewicz - niski, korpulentny weso�ek, natura otwarta i bezproblemowa. Wzrok Niewelta zatrzyma� si� na Wiznerze. - My�l�, �e powinni�my zobaczy� hale, kt�re uleg�y zniszczeniu - powiedzia�a Kamila. - S� ju� w�a�ciwie ca�kowicie wyremontowane - zagrucha� Ryglewicz. - Za tydzie� wznawiamy produkcj�. Trwa jeszcze naprawa linii monta�owej i testy konstrukcji, ale nie ma ju� �adnych widocznych �lad�w zniszcze�. - Mimo to prosimy, by oprowadzili nas panowie po obu halach. Niewelt patrzy� z zaciekawieniem na Wiznera. By� szczup�y, mia� wystaj�ce ko�ci policzkowe i smutne spojrzenie. Kiedy ich oczy spotka�y si�, Niewelt poczu�, jak powraca jego ciekawo��. Patrzy� w g��b ciemnej studni, na kt�rej dnie po�yskiwa�o co� niepokoj�cego. U�miechn�� si� z zadowoleniem. - Tak, bardzo prosimy, by oprowadzili nas panowie po tych halach - powiedzia� Niewelt i zachichota�. Wszyscy pr�cz Kamili poczuli si� nieswojo. Kamila by�a przyzwyczajona do tego, �e Niewelt wybucha� denerwuj�cym chichotem w najmniej odpowiednich momentach. W hali s�ycha� by�o burczenie automat�w, kt�re przykucn�y przy ta�mie monta�owej. Ich metalowe kad�uby trwa�y pochylone nieruchomo nad elementami maszyn. Co jaki� czas kt�ry� z automat�w przechodzi� w inne miejsce. - Jak mog�o doj�� do tego, �e zawali�y si� wsporniki hali? - zapyta�a Kamila. - Nie wykryli�my �adnych wad konstrukcyjnych ani materia�owych - powiedzia� Ryglewicz. - W czasie wypadku liczniki zarejestrowa�y znaczne zwi�kszenie poboru mocy. Wydaje si�, �e powodem zniszczenia hal by�y silne drgania mechaniczne, kt�re wywo�a�y rezonans ca�ej konstrukcji. - Tak� przyczyn� podaj� wszystkie raporty - powiedzia�a Kamila do Niewelta. - Czy w poprzednich wypadkach, wtedy, kiedy gin�li ludzie, pob�r mocy tak�e r�s�? - Niewelt zada� to pytanie bez specjalnego zapa�u. - Tak. Jednak wzrost by� kilkadziesi�t razy mniejszy ni� ostatnim razem. Obejrzeli jeszcze drug� hal�, kt�ra wygl�da�a identycznie, a potem rozmawiali przez godzin� w gabinecie dyrektora, przegl�dali wykresy i zdj�cia. Niewelt szybko poczu� si� zm�czony. Kiedy wracali do Katowic, zdrzemn�� si�. Przy�ni�a mu si� matka. By� ma�ym ch�opcem i patrzy�, jak jego suczka rodzi ma�e pieski. - Wiesz, mamo, widzia�em, sk�d one wychodz�! - zawo�a� z entuzjazmem. Matka nie powiedzia�a nic, spojrza�a tylko na niego z t� sam� wrog� dezaprobat� jak wtedy, kiedy u�y� s�owa "sutki", a ona powiedzia�a surowo: "Nie u�ywaj takich wyraz�w". Tak w�a�nie powiedzia�a - nie "brzydkich", ale "takich". "Dlaczego?". By� zdziwiony i zmieszany. "Dlatego, �e to grzech" - powiedzia�a �ciszonym g�osem. Poczu� si� zawstydzony. - Jeste�my na miejscu - Kamila obudzi�a go. By�a tak samo �wie�a jak rano. - Ci�gle ci� podziwiam, Kamilo - powiedzia� szczerze i ziewn��. Wizner by� niespokojny i kiedy jego �ona razem z dw�jk� dzieci wysz�a na miasto, zamkn�� si� w swoim pokoju i ukl�kn�� przed krzy�em wisz�cym na �cianie nad ��kiem. Przymkn�� oczy i z�o�y� r�ce do modlitwy. Przez d�ugi czas nie nadchodzi�y �adne s�owa, widzia� tylko obrazy, kt�re budzi�y w nim niepok�j i l�k, widzia� szydercz�, wyj�tkowo niezno�n� twarz cz�owieka z Inspekcji Przemys�owej (czy aby na pewno ta para, kt�ra ich dzisiaj odwiedzi�a, by�a z Inspekcji Przemys�owej? Mia� co do tego powa�ne w�tpliwo�ci). Wreszcie niezdarnie, rani�c swoj� w�asn� wra�liwo��, zacz�� sk�ada� zdania. "Panie, nie znam Twoich zamys��w, ale staram Ci si� s�u�y� tak, jak najlepiej potrafi�. Wiem tylko, �e grzech, jakkolwiek d�ugo b�dzie si� panoszy�, wreszcie zostanie przez Ciebie ukarany. �wiat jest pe�en grzechu, aby Ty przyjdziesz i uka�esz wszystkim �wiat�o prawdy. Czy wybra�e� mnie, niegodnego i pe�nego z�ych my�li, abym otworzy� Ci bram�? O�wie� mnie, uka� mi w�a�ciw� chwil�. Czy ju� nadesz�a? Czy ju� pora, abym uwolni� Twojego anio�a? Prosz� Ci�, Panie, o�wie� m�j s�aby umys�". Potem w jego umy�le zapad�a cisza. Zn�w nie by�o s��w. Nie by�o te� �adnych zrozumia�ych obraz�w. Kolorowe, pulsuj�ce plamy, rozwijaj�ce si�, spiralne wzory. Wielkie, czerwone, wschodz�ce s�o�ce. Samoch�d Niewelta zepsu� si� i tego dnia musia� pojecha� z katowickiego urz�du do Zorau poci�giem. By� pi�kny, s�oneczny dzie� i Niewelt czu� si� wspaniale. Gwizda� jak�� weso�� melodi�. Jak zawsze sprawi� to przypadek. By� tak poch�oni�ty swoimi my�lami, �e przez dobre kilka minut nie zauwa�y� dziewczyny siedz�cej przy oknie po drugiej stronie przedzia�u. Mia�a na sobie kwieciste, obcis�e spodnie z dominuj�cym kolorem ciemnowi�niowym i jednolicie ciemnozielon� bluzk� z do�� grubego, mi�kkiego materia�u. Mia�a pomalowane na niebiesko powieki i drobne, wysokie usta. Patrzy� przez chwil� na jej �adne stopy obute w czarne buciki na szpilkach, potem poszuka� piersi ukrytych w fa�dach lu�nej bluzki. Wyczu�a, �e patrzy na ni� i rzuci�a mu niech�tne spojrzenie. Niewelt oderwa� od niej wzrok. Przesta� gwizda�. Melodia przemieni�a si� i przenios�a do wn�trza jego g�owy. Czu� mrowienie na ca�ej powierzchni sk�ry, muzyka wzmaga�a si� i unosi�a go w g�r�. "Och", pomy�la�. "Och". Zerkn�� na dziewczyn�. Jej oczy by�y wyzywaj�ce, troch� bezczelne, takie, jakie lubi�. Na wysuwanym stoliczku le�a�o przed ni� kolorowe czasopismo kobiece. Zn�w spojrza�a z dezaprobat�. Niewelt usi�owa� opanowa� wzmagaj�c� si� w g�owie muzyk�, kt�ra zag�usza�a wszystkie my�li. Usi�owa� te� u�wiadomi� sobie, co to za muzyka. By� pewien, �e bardzo dobrze j� zna. Wyj�� z teczki pi�ro i notes. Zastanawia� si� przez chwil�, patrz�c na przesuwaj�cy si� za oknem let...
ZuzkaPOGRZEBACZ