Półautonomia.docx

Autonomizacja- kierunek w jakim powinien rozwijać się uczeń. On ponosi odpowiedzialność za sukcesy i porażki

Indywidualizacja nauczania?

Czyżby?

1. Nauczanie grupowe- taka sama wiedza, taki sam zestaw ćwiczeń-> czy aby uczeń ma szansę się określić?
2. Nauczanie szkolne stoi w opozycji do indywidualnego (nawet w przypadku zadań domowych)
3. Niemożliwe aby nauczyciel  dotarł do każdego ucznia- autonomizacja? Jeśli przyswajane wiedza i sprawności pozwalają uczniowi na wykorzystanie ich w życiu, to tak

Autonomia kontra półautonomia

Autonomia

ü      Względne pojęcie

ü      Nie można oczekiwać, że każdy uczeń ją osiągnie (nie przejawia się, nie jest pożądana)-> brak celów w nauczaniu

Półautonomia

1. Podejmowanie konkretnych inicjatyw i decyzji przez ucznia np. traktowanie nauczyciela jako przewodnika (świadome, zamierzone działanie)
2. Półautonomia to 50% wkładu ucznia?

NIE!

To współuczestniczenie w kierowaniu własnym samorozwojem

3. Elastyczna współpraca uczącego i nauczającego
4. Ważny charakter instytucjonalno- kulturowy!

Powód?

Ø      Przyzwyczajenia uczniów (bierność intelektualna, brak zainteresowania w wykorzystaniu zdobytej wiedzy) -> trudno zmienić ich nastawienie do nauki autonomii

Ø      Hierarchiczność szkół-> brak partnerstwa oraz brak dzielenia się odpowiedzialnością

Ø      Nawet nauczanie uniwersyteckie utrudnia definiowanie celów nauczania i określenie indywidualnych programów studiów (mamy zaliczenia, dyplomy, egzaminy)

Autonomia a poziom zaawansowany

Poziom zaawansowany odznacza się wysokim poziomem autonomii w komunikacji i w dalszym dokształcaniu.  Samodzielność ta jest naturalna etapem w edukacji.

Najskuteczniejszą drogą do budowania autonomii jest budowanie indywidualnej kompetencji komunikacyjnej (autentyczność uczenia) i zaangażowanie ucznia w proces odkrywania właściwości języka obcego.

Rola nauczającego?

o        Autonomizacja stopniowa

o        Wyczulenie na  napotkane trudności i kłopoty

Jak?

§         Uwzględnienie perspektywy uczącego się

§         Wytyczenie celów

§         Pomoc w planowaniu

§         Przygotowanie wyników

§         Ocena wyników

Zalety autonomizacji :

ü      Stymulowanie samorozwoju

ü      Wykorzystanie potencjału uczącego się

ü      Szybsze kształtowanie tożsamości w języku obcym

ü      Poprawa sprawności komunikacyjnej (także w języku ojczystym)

Samouctwo:

Autonomia jest mało doceniana w rodzinie jak i w szkole (tu: „przerabianie” materiału)

W odróżnieniu od samodzielnej nauki , autonomizacja jest świadomie kształtowana (szerszy wachlarz strategii i ich racjonalne wykorzystanie).

Autonomizacja stopniowa i świadoma wzbudza chęć rozwijania wśród uczniów

Celowość współpracy:

Dlaczego?

a)      Uczeń może mieć problemy z wytyczeniem celów uczenia zwłaszcza jeśli to pierwszy język obcy

b)      Nauczyciel nie może zastąpić ucznia w uczeniu się

Ważna równowaga w celu zwiększenia autonomii uczącego się

Rola nauczyciela:

a)      Rozpoznanie problemów ucznia

b)      Wspieranie wysiłków w przezwyciężaniu problemów ucznia

c)      Rozwijanie indywidualnych zdolności uczenia się i komunikacji poprzez budowanie samodzielności

d)      Inicjowanie i stymulowanie pracy indywidualnej

e)      Wspieranie spontanicznych, osobistych wysiłków uczącego się  i zapewnienie im ewaluacji zewnętrznej

f)       Zapewnienie szacunku, zaufania, życzliwości

Cenne umiejętności  nauczyciela: zdolność przystosowania się i elastyczność

Harmonia dydaktyczna:

Dążenie aby w danej sytuacji osoba ucząca się wykonywała zadanie z maksymalną samodzielnością, na jaką ją stać. A nauczający?-> wspieranie w przygotowaniu i monitorowaniu działań

Interwencja nauczyciela?

Powinna mieć miejsce przed i po wykonaniu zadania

Zastosowanie harmonii dydaktycznej:

Nauczający i uczący się, którzy :

1. 1. Zgodni są co do celu i współpracują ze sobą
   2. Opierają swój wybór na podzielanych opiniach czym jest język, komunikacja językowa i jak nabywać umiejętności w tym zakresie
   3. Zachowują systematyczność i stabilność

Nadrzędnym celem w autonomii jest utworzenie partnerskiego układu tak aby uczący się mógł obejść się bez przewodnika (nauczającego)