USA pod okupacją żydowską.pdf

USA pod okupacją żydowską

Rządziła i rządzi Ameryką wszechwładna diaspora żydowska. Każdy kierunek polityki

USA, każde wydarzenie polityczne o charakterze międzynarodowym, inspirowane

przez rząd "amerykański", jest przedtem ocenzurowane interesem żydostwa

amerykańskiego i międzynarodowego. Jego oczkiem w głowie jest państwo Izrael.

Usuwanie niepokornych prezydentów

Tak było i tak jest od dwóch wieków. Każdy kolejny prezydent USA, który ośmielił się

wyrazić dezaprobatę dla żydowskiego dyktatu w USA, wkrótce spadał z fotela.

Bolesnym jego przykładem był np. prezydent William Howard Taft, który miał odwagę

przeciwstawić się żydowskim planom finansowym i rewolucyjnym wobec Rosji

carskiej. W dniu 15 lutego 1911 r. przybyła do Białego Domu grupa żydowskiej

oligarchii finansowej, handlowej i przemysłowej USA. Byli to: Jakub B. Schiff, który

wkrótce miał finansować rewolucję żydowską w Rosji, a także Jakub Furth, Louis

Marshall, Adolf Kraus i wszechwładny sędzia Henryk M. Goldfogle. Opór prezydenta

zdumiał ich i rozwścieczył. Schiff, wychodząc z narady, odmówił podania ręki

prezydentowi. Miał powód: prezydent odmówił mu zgody na rewolucyjne

unicestwienie Rosji. Powołał się na amerykańską neutralność. Na traktat handlowy

USA z Rosją z 1832 r., którego zerwania żądali jego goście.

Narada odbywała się w lutym, a w grudniu tego samego 1911 roku Taft został obalony.

Pisze o tym słynny potentat samochodowy Henry Ford w swej książce

Międzynarodowy żyd, opublikowanej w 1920 r. Zmasowane ataki żydowskich potęg na

autora sprawiły, że Ford musiał się ukorzyć i odwołać swoje oskarżenia przeciwko

Żydom amerykańskim.

Większość amerykańskich prezydentów była pochodzenia żydowskiego, na czele z

późniejszymi masonami Rooseveltem i Trumanem. Każdy z prezydentów wiedział, że

sprzeciw wobec żydostwa oznaczać będzie rychły kres jego prezydentury albo w

wyniku zamachu (Kennedy), albo jakiegoś Watergate (Nixon).

Żydowski rząd Ameryki

Wie o tym Bill Clinton, tak nadgorliwy w

swej służalczości wobec narodu panów

świata i Ameryki, że amerykański rząd

jego drugiej prezydentury jest w gruncie

rzeczy rządem żydowskim. Oto jego

kluczowe figury:

- Madalaine Albright - minister spraw

zagranicznych

- Robert Rubin - minister skarbu

- William Cohen - minister obrony

- Alan Greenspan - prezes Federalnego

Banku Rezerw

- Dan Glickman - minister rolnictwa

- George Tenet - szef CIA

- Samuel Berger - szef Narodowej Rady Bezpieczeństwa

- Evelyn Lieberman - prezes Radia (Heads Voice of America Radio)

- Stuart Eisenstat - podsekretarz stanu ds. Europy

- Charlene Barshewsky - przedstawiciel ds. rynku USA

- Susan Thomases - reprezentantka Pierwszej Damy (Hilary Clinton)

- Gene Sperling - szef Narodowej Rady Ekonomicznej

- Ira Magaziner - szef Narodowej Opieki Zdrowotnej

- Peter Tarnoff - deputowany sekretarz stanu

- Alice Rivlin - Komisja Doradztwa Ekonomicznego

- Janet Yellen - Komisja Doradztwa Ekonomicznego

- Rahm Emanuel - doradca polityczny prezydenta

- Doug Sosnik - konsultant prezydenta

- Jim Steinberg - członek Narodowej Rady Bezpieczeństwa

- Stuart Eizenstat - zastępca M. Albright ds. ekonomicznych i restytucji mienia

żydowskiego w Europie Wschodniej

- Robert Weiner - koordynator polityki ds. leków

- Jay Footlik - specjalny łącznik z diasporą żydowską (Special Liaison to Jewish

Community)

- Robert Nash - szef personelu prezydenta

- Jane Sherburne - szef ochrony prezydenta

- Mark Penn - ekspert Rady Bezpieczeństwa Narodowego ds. Azji

- Sandy Kristoff - szef opieki zdrowotnej (Health Care Chief)

- Robert Boorstine - ministerstwo komunikacji

- Keith Boykin - ministerstwo komunikacji

- Jeff Eller - specjalny asystent prezydenta

- Tom Epstein - Narodowa Opieka Zdrowotna (doradca)

- Judith Feder - członek Narodowej Rady Bezpieczeństwa

- Richard Feinberg - specjalista asystent ds. kombatantów

- Hershel Gober - szef Head of Food and Drug Adm. (do spraw żywności i leków)

- Steve Kessler - doradca Białego Domu

- Ron Klein - asystent sekretarza ds. edukacji

- Margaret Hamburg - rzecznik prasowy prezydenta

- Karen Alder - dyrektor policji stanowej

- Samuel Lewis - członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego

- Stanley Ross - członek Rady Bezpieczeństwa Narodowego

- Dan Schifter - szef Korpusu Pokoju

- Eli Segal - Deputy Chief of Staff

- Jack Lew - dyrektor ds. zarządzania i budżetu

- James P. Rubin - rzecznik Departamentu Stanu

- Dennis Ross - współkierownik zespołu ds. polityki wschodniej

- Aaron Miller - współkierownik zespołu ds. polityki wschodniej

- David Lipton - podsekretarz stanu (Under Secretary of The Treasury)

- Lanny P. Breuer - specjalny doradca prezydenta

- Richard Holbrooke - przedstawiciel ds. NATO

- Kenneth Apfel - szef opieki socjalnej

- Joel Klein - doradca Białego Domu

- Sidney Blumenthal - specjalny doradca Pierwszej Damy

- David Kessler - szef ds. administracji żywności i leków

- Seth Waxman - Pierwszy Radca Prawny

- Howard Shapiro - doradca generalny ds. FBI

- Lanny Davis - specjalny doradca Białego Domu

- Sally Katzen - sekretarz ds. zarządzania i budżetu

- Kathleen Koch - ds. FBI (Heads FBI Equal Opportunity Office)

- John Podesta - Deputy Chief of Staff wicwszef ds. perspnelu

- Alan Blinder - zastępca szefa Rezerwy Federalnej

- Ron Klain - szef biura wiceprezydenta Ala Gore'a.

Tak więc Biały Dom oraz rząd Stanów

Zjednoczonych, pod administracją Clintona

są niepodzielnymi bastionami diaspory

żydowskiej. Ponadto, chociaż Żydzi stanowią

tylko 3 proc. ludności USA, mają 42 swych

przedstawicieli w Izbie Reprezentantów i 10

senatorów. Im także przypada ponad 20 proc.

miejsc w renomowanych uczelniach. Niemal

całkowicie zawładnęli adwokaturą i

medycyną, zwłaszcza w jej intratnych

specjalnościach, takich jak chirurgia,

okulistyka, onkologia, ginekologia,

stomatologia.

Prasa

Dobitnym, wręcz karykaturalnym przykładem nadgorliwości Clintona wobec diaspory

żydowskiej jest aktualna obsada stanowisk ambasadorów w 164 krajach świata, w

których USA posiada swe przedstawicielstwa. We wszystkich ważnych krajach i

kontynentach ambasadorami są Żydzi. Tacy Żydzi, z których każdy jest jednocześnie

członkiem jakiejś ważnej wpływowej organizacji żydowskiej lub biznesu. Przegląd

tych nominacji jest lekcją wielce pouczającą. Pozwala stwierdzić, że międzynarodowe

żydostwo na bieżąco steruje światową polityką, biznesem. Każdy z tych ambasadorów

jest w pierwszej kolejności reprezentantem interesów amerykańskiej i światowej

diaspory, a dopiero potem przedstawicielem USA. To żydowskie wpływy i

pochodzenie wyniosły ich na te stanowiska, a nie predyspozycje dyplomatyczne lub

suwerenne decyzje rządu USA i prezydenta Clintona.

Oto ich lista na tle krajów, w których ubijają interesy żydowskie za pieniądze

amerykańskich podatników. Takiego spisu nie znajdziemy nigdy w żadnych mediach

amerykańskich. Jego opublikowanie równałoby się samobójstwu finansowemu pisma

czy stacji telewizyjnej.

Trzy największe sieci telewizyjne, sterujące umysłami Amerykanów są w ich rękach.

Są to: CBS - założona przez rosyjskiego imigranta Paleya, zarządzana obecnie przez L.

Tischa; NBC - założona także przez rosyjskiego imigranta Davida Sarnoffa, obecnie

zarządzana przez jego syna Roberta; ABC - założona przez Leonarda Goldensona.

Żydzi są właścicielami wszystkich największych, opiniotwórczych dzienników i

tygodników. "New York Times" wydaje wnuk założyciela - Arthura Ochs Sulzbergera:

dyrektorem jest Max Frankel, a redaktorem naczelnym Joseph Lelyveld.

Właścicielem i wydawcą "Washington Post" jest Katherine Meyer Graham - zarazem

właścicielka "Newsweeka".

Właścicielem "Wall Street Journal" jest Peter R.

Kann.

Wydawcą "Timesa" jest Gerald Levin, a wydawcą

"U.S. news and World Report" - Mortimer

Zuckerman. To z tych potęg prasowych i

telewizyjnych wyszła i trwa zmasowana nagonka

na Polskę, polskość i Polaków, oskarżanych o

współudział w mordowaniu Żydów podczas

ostatniej wojny, o dziki, endemiczny

antysemityzm.

Ambasadorzy

Powróćmy jednak i zakończmy ten spacer po

żydowskiej kolonii pod nazwą USA - przeglądem

listy ambasadorów w ważnych państwach i

punktach świata.

Niemcy: ambasadorem jest John C. Kornblum.

Nie trzeba przekonywać, jak Żydzi pilnie dbają o

swoje interesy w tym centralnym państwie Europy, pilotującym żydowsko-niemiecką

inwazję na Polskę i pozostałe państwa Europy Środkowej po rozpadzie ZSRR.

Francja: ambasador - Felix Rohatyn, były udziałowiec "Jewish Lazard Freres

Inwestment Bank". Kiedy francuskie przedsiębiorstwo paliwowe "Total" postanowiło

we wrześniu ubiegłego roku zainwestować dwa miliardy dolarów w produkcję oleju w

Iranie, F. Rohatyn robił wszystko, aby nie dopuścić do tej inwestycji. Iran jest potęgą

naftową w świecie arabskim i "ortodoksyjnym" wrogiem Izraela.

Indie: funkcję ambasadora pełni Frank G. Wisner. Indie to ekonomiczna,

demograficzna i nuklearna potęga, kraj przyszłości, posiadający długą granicę z

Arabami, wrogimi Izraelowi. Wymaga ścisłej syjonistycznej kontroli.

Egipt: ambasador - Daniel C. Kurtzer. Egipt jest drugim krajem co do rozmiarów

amerykańskiej pomocy finansowej. Pierwszym jest Izrael, który otrzymuje trzecią część

wszystkich form pomocy USA dla krajów świata. Dotacje są olbrzymie i słane pod

wieloma pretekstami. Ostatnio Izrael łaskawie zgodził się na odstąpienie

Palestyńczykom 13 proc. okupowanych terenów z 9 proc. przez siebie ustalonych.

Ustąpił w zamian za miliard dolarów amerykańskiej dotacji, będącej niczym innym jak

okupem. "Pomocą ekonomiczną" dla Egiptu syjonizm trzyma w posłuszeństwie tego

niedawnego wroga.

Węgry: ambasador - Donald M. Blinken. Budapeszt posiada największą po Paryżu

populację żydowską w Europie - 120 tysięcy, a Węgrzy uchodzą w oczach Żydów za

"antysemitów", to znaczy próbujących opierać się ich dominacji w tym kraju, z

miernym zresztą skutkiem, jak wszędzie, m.in. w Polsce.

Rumunia: ambasadorem jest Alfred H. Moses. Jego nominacji sprzeciwiło się sześciu

rumuńskich senatorów, w tym trzech duchownych. Motywowali to zażyłymi więzami

Mosesa z upadłym reżimem Ceaucescu. Protesty nic nie dały.

Belgia: ambasador - Alan J. Blinken. Belgia jest nazywana diamentowym sklepem

świata - tam skupia się większość obróbki i handlu diamentami. Obie te dziedziny są

całkowicie opanowane przez Żydów i tak jest już od prawie dwóch stuleci. Ponadto

Belgia jest "stolicą" Unii Europejskiej, krajem całkowicie bezwolnym, opanowanym

przez żydomasonerię spod znaku Rządu Światowego, NATO i UE. Blinken jest blisko

spokrewniony z ambasadorem Węgier Donaldem M. Blinkenem.

Południowa Afryka (RPA): ambasador - James A Joseph. Przeskok z Belgii -

"diamentowego sklepu świata" do tego "rogu Afryki" jest w tym kontekście konieczny.

Południowa Afryka, to gigant wydobywczy diamentów i złota. Tam się je wydobywa,

w Belgii głównie obrabia. Południowa Afryka, to zresztą niemal cała tablica

Mendelejewa: byłoby czymś niepojętym, gdyby Żydzi nie kontrolowali dyplomatycznie

i ekonomicznie tego kraju. Do niedawna czynili to pośrednio m.in. przy pomocy

komunistów, na czele z Nelsonem Mandelą.

Szwajcaria: ambasador - Madaleine M. Kunin. Szwajcaria, to z kolei najbardziej

stabilne zagłębie bankowe świata: dyskrecja, neutralność polityczna. Zadaniem

żydowskiego ambasadora jest rzucić Szwajcarów na kolana w kontekście złota i

depozytów hitlerowskich, a w dalszej perspektywie - podbój bankowości szwajcarskiej.

Czyni się to w akompaniamencie wściekłej nagonki żydowskich mediów USA i

Europy.

Norwegia: ambasador - David B. Hermelin. Jest on multimilionerem w handlu

nieruchomościami, prezesem światowego związku ORC. Jest właścicielem (w

Michigan) "pałacu sportu i rozrywki", teatru, etc.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: