czarnobyl o winnych i niewinnych.pdf

CZARNOBYL - O WINNYCH I NIEWINNYCH

SPIS TRE ĺ CI

1 . Słowo wst ħ pne ………………................................................……………………………… 3

2. Anatolij Stiepanowicz Diatłow …………………......………………………...…………… 4

3. Wybuch reaktora był nieunikniony …………………………………..….………........….. 6

4. Wyj Ģ tki z rozdziału 12. ksi ĢŇ ki A. S. Diatłowa „Jak to było ”…………....……………. 18

5. Echo Czarnobyla - promieniotwórcze pora Ň enie sumienia ……………..………..……. 22

6. Zakładnicy reaktora …………………………………………………..…………………. 24

7. A. A. Abagjan: Rozmy Ļ lenia o awarii czarnobylskiej …………...….….……………… 28

8. J. M. Czerkaszow: RBMK - przeszło Ļę , tera Ņ niejszo Ļę , przyszło Ļę ............................... 29

9. Przyczyny i uwarunkowania awarii na 4. bloku elektrowni czarnobylskiej

(Sprawozdanie Komisji Dozoru J Ģ drowego ZSRR, 1991 r.).................................................... 30

10. W. M. Dmitijew: przyczyny awarii czarnobylskiej s Ģ znane ........................................ 31

11. G. A. Szaszarin: Prawda o Czarnobylu .......................................................................... 43

1. Słowo wst ħ pne

Na podstawie pierwszego, obszernego sowieckiego sprawozdania z przebiegu awarii

Czarnobylskiej Elektrowni Atomowej (CEA), przedstawionego na forum Mi ħ dzynarodowej

Agencji Energii Atomowej (MAEA) w sierpniu 1986 r., w Ļ wiadomo Ļ ci społecznej utrwaliło

si ħ przekonanie, i Ň za katastrof ħ odpowiedzialna jest obsługa reaktora. Ukazało si ħ wszak Ň e

ju Ň wiele powa Ň nych publikacji, w tym m.in. MAEA, wskazuj Ģ cych na całkowit Ģ

bezpodstawno Ļę takiego pogl Ģ du. Pisze si ħ w nich, i Ň ów referat został przez sowieckie

władze Ļ wiadomie zafałszowany, i nast ħ pnie stał si ħ podstaw Ģ do wytoczenia operatorom

reaktora s Ģ dowego procesu, według dobrze znanych z historii wzorów sowieckiego

s Ģ downictwa.

Po upadku ZSRR i pojawieniu si ħ wzgl ħ dnie niezale Ň nej prasy, trudno ju Ň dzi Ļ znale Ņę w

Rosji publikacj ħ , w której by genez ħ katastrofy przedstawiano w tak tendencyjnie

spreparowanej postaci, jak to zrobiła sowiecka delegacja w MAEA. Coraz wi ħ cej autorów

podwa Ň a sowieck Ģ wersj ħ przyczyn katastrofy, si ħ gaj Ģ c po merytoryczne dowody.

W zwi Ģ zku z tym s Ģ dz ħ , i Ň dla Czytelnika mo Ň e by ę interesuj Ģ ce zapoznanie si ħ z

artykułami i wywiadami (w moim tłumaczeniu) na temat przyczyn powstania katastrofy oraz

odpowiedzialno Ļ ci za ni Ģ , opublikowanymi w rosyjskiej i ukrai ı skiej prasie. Składaj Ģ si ħ na

nie teksty pisane przez dziennikarzy, ale tak Ň e przez wysokiej klasy specjalistów i

naukowców. Poprzedziłem je krótkim Ň yciorysem Anatolija Diatłowa, który w tragicznym

dniu 26 kwietnia 1986 r. kierował do Ļ wiadczeniem na czwartym bloku elektrowni.

Jerzy Kubowski

kwiecie ı 2007 r.

2. ANATOLIJ STIEPANOWICZ DIATŁOW

Urodził si ħ 3 marca 1931 r. w siole Atamanowo,

poło Ň onym w Kraju Krasnojarskim. Ojciec, inwalida

pierwszej wojny Ļ wiatowej, pracował jako latarnik -

dogl Ģ dał boje na Jeniseju.

Po uko ı czeniu w 1945 r. szkoły podstawowej wst Ģ pił do

górniczo - metalurgicznego technikum, na wydział

elektrotechniki. W 1950 r. uzyskał dyplom z wyró Ň nieniem.

Trzy lata pracował za kołem podbiegunowym - w Norylsku,

w jednym z zakładów, które pó Ņ niej podporz Ģ dkowano

Ministerstwu Przemysłu ĺ redniego. W latach 1953 - 1959 kształcił si ħ w Moskiewskim

In Ň yniersko - Fizycznym Instytucie, który tak Ň e uko ı czył z wyró Ň nieniem, uzyskuj Ģ c dyplom

in Ň yniera fizyka ze specjalno Ļ ci Ģ w dziedzinie automatyki i elektroniki.

Otrzymał nakaz pracy w stoczni im. Leninowskiego Komsomołu w Komsomolsku nad

Amurem. Pełnił stanowiska starszego in Ň yniera, kierownika pracowni fizycznej i mechanika,

odpowiedzialnego za stan reaktorów, przekazywanych do eksploatacji na łodziach

podwodnych. W 1973 r. ze wzgl ħ dów rodzinnych przeniósł si ħ do pracy przy nowo

budowanej elektrowni w Czarnobylu, gdzie zaczynaj Ģ c od stanowiska zast ħ pcy kierownika

działu reaktorów doszedł do funkcji zast ħ pcy naczelnego in Ň yniera ds. eksploatacji

elektrowni. Został wyró Ň niony orderami Honoru i Czerwonego Sztandaru Pracy.

W czasie awarii otrzymał dawk ħ promieniowania, wynosz Ģ c Ģ co najmniej 5,5 Sv 1 . Według

orzeczenia S Ģ du Najwy Ň szego ZSRR uznany został jednym z winnych katastrofy i skazany na

10 lat kolonii karnej. Kar ħ odbywał w osadzie Kriukowo, w Obwodzie Połtawskim.

Wskutek wielu apeli ro Ň nych organizacji, przyjaciół, osobi Ļ cie Andrieja Sacharowa i jego

Ň ony Jeleny Boner, 1. pa Ņ dziernika 1990 r. ze wzgl ħ du na stan zdrowia został

przedterminowo zwolniony. Post ħ p choroby popromiennej był jednak tak szybki, Ň e mimo

pomocy niemieckich lekarzy (od 1991 r. dwukrotnie w ci Ģ gu roku przebywał na oddziale

oparze ı uniwersyteckiej kliniki w Monachium) – 13. grudnia 1995 r. Anatolij Diatłow umarł.

1 ĺ miertelna dawka promieniowania, po której pochłoni ħ ciu w ci Ģ gu 30. dni umiera 50 % nie leczonych

napromienionych, wynosi LD 50/30 = 3 - 5 Sv (skrót od ang. „ l ethal d ose”). Sv - jednostka równowa Ň nika dawki

w Układzie Jednostek Miar SI, nazwana na cze Ļę szwedzkiego lekarza Rolfa Maxymiliana Sieverta. ĺ rednia

dawka, jak Ģ człowiek otrzymuje w ci Ģ gu roku od promieniowania naturalnego wynosi: 2,4 mSv (J. K.)

Rys. 1. CZARNOBYL

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: