Podstawy posługiwania się Autocadem w rysunku technicznym.pdf

3. PODSTAWY POSŁUGIWANIA SI Ħ PROGRAMEM

AUTOCAD W RYSUNKU TECHNICZNYM

3.1. WPROWADZENIE

Program A UTO CAD jest jednym z popularniejszych w Ļ wiecie programów

komputerowych wspomagaj Ģ cych proces projektowanie obiektów technicznych w zakresie

kształtowania ich modeli geometrycznych oraz wykonywania zapisów graficznych tych modeli.

Za pomoc Ģ programu tworzy si ħ w sposób numeryczny w pami ħ ci komputera obiekty dwu i

trójwymiarowe z równoczesn Ģ ich wizualizacj Ģ na ekranie monitora. Wizualizacja polega na

przedstawianiu odpowiednich rzutów obiektu, które s Ģ konstruowane indywidualnie przez

operatora programu lub generowane automatycznie przez program na podstawie utworzonego

uprzednio modelu numerycznego obiektu. Zastosowanie odpowiednich procedur programu

A UTO CAD pozwala dostosowa ę uzyskiwany zapis graficzny do wszelkich wymaga ı stawianych

rysunkom technicznym tj. uzupełni ę go o wymiarowanie, przedstawienia symboliczne, opisy

tekstowe itp.

Niew Ģ tpliw Ģ zalet Ģ programu A UTO CAD jest fakt, Ň e współpracuje on z szeregiem

programów, u Ň ywanych podczas pracy przy projektowaniu wła Ļ ciwo Ļ ci funkcjonalnych,

materiałowych, wytrzymało Ļ ciowych i technologicznych rozwa Ň anych obiektów.

Informacje zawarte w niniejszym rozdziale stanowi Ģ elementarny zestaw wiadomo Ļ ciami

o obsłudze programu A UTO CAD 2002 Pl umo Ň liwiaj Ģ cy praktyczne wykorzystanie tego

programu w trakcie ę wicze ı projektowych realizowanych pod nadzorem nauczycieli

akademickich w ramach przedmiotu „Geometria i grafika in Ň ynierska”.

3.2. WYGL ġ D EKRANU

Po uruchomieniu programu A UTO CAD na ekranie monitora pojawia si ħ okno kreatora

zapisu graficznego. Przedstawia go rys. 3.1.

Rys.3.1.

Centraln Ģ i najwi ħ ksz Ģ cz ħĻę tego okna zajmuje obszar rysunku , po którym

przemieszcza si ħ za po Ļ rednictwem myszy kursor graficzny . Od góry obszar rysunku s Ģ siaduje

z tzw. górn Ģ belk Ģ narz ħ dziow Ģ składaj Ģ c Ģ si ħ z dwóch linii: WŁA ĺ CIWOSCI OBIEKTU i

STANDARD. Ponad tymi liniami usytuowany jest pasek rozwijalnego menu górnego . Od dołu

do obszaru rysunku przylegaj Ģ trzy wiersze tzw. obszaru dialogowego , poni Ň ej których znajduje

si ħ linia statusowa . Lew Ģ stron ħ obszaru rysunku zajmuj Ģ paski narz ħ dzi (standardowo pasek

Rysuj oraz Zmiany ), które mog Ģ by ę przemieszczane, usuwane lub wzbogacane o nowe zestawy

narz ħ dzi. Z kolei we wn ħ trzu obszaru rysunku u jego dołu i po prawej stronie rozmieszczone s Ģ

suwaki pozwalaj Ģ ce zmienia ę zawarto Ļę obszaru rysunku, a ponadto w linii dolnego suwaka

zlokalizowane s Ģ zakładki: Model, Arkusz 1, Arkusz 2, ... informuj Ģ ce o przestrzeni, w której

realizowane s Ģ działania programu.

W obszarze rysunku wy Ļ wietlany jest zapis graficzny tworzonego przy zastosowaniu

programu obiektu geometrycznego.

Menu górne (rozwijalne), jest skonstruowane jako menu wielopoziomowe, kaskadowe.

Oznacza to , Ň e po wybraniu konkretnej pozycji z tego menu ukazuje si ħ podmenu, z którego

mo Ň na uaktywni ę odpowiedni Ģ opcj ħ , albo, w zale Ň no Ļ ci od stopnie rozbudowania

wyró Ň nionego polecenia, rozwin Ģę kolejne podmenu (nazwa pozycji podmenu rozwijalnego jest

opatrzona z lewej strony czarnym trójk Ģ tem). Zarówno podmenu jak i konkretne opcje

wyró Ň nianej pozycji menu mog Ģ by ę sprz ħŇ one z odpowiednimi oknami dialogowymi (nazwa

podmenu lub opcji zako ı czona jest wielokropkiem), które pozwalaj Ģ poda ę dodatkowe dane

niezb ħ dne do realizacji wyró Ň nianego polecenia.

Belka narz ħ dziowa składa si ħ z dwóch okien narz ħ dziowych STANDARD i

WŁA ĺ CIWO ĺ CI OBIEKTU. Okno narz ħ dziowe STANDARD, jest zbiorem ikon przypisanych

najcz ħĻ ciej wykonywanym operacjom, takim jak: otwieranie i zapisywanie pliku, podgl Ģ d

wydruku, drukowanie, obsługa schowka ( kopiuj, wklej, wytnij ), odwoływanie ostatniej operacji

itp.

Uwaga: Wskazanie kursorem komend w oknie STANDARD (jak i w ka Ň dym pasku

narz ħ dzi) konkretnej ikony powoduje po upływie około 1,5 sekundy pojawienie si ħ nazwy

symbolizowanego przez t ħ ikon ħ narz ħ dzia, za Ļ w linii statutowej wy Ļ wietlony zostaje zwi ħ zły

opis działania wskazanego narz ħ dzia.

Poni Ň ej okna STANDARD umieszczone jest okno narz ħ dziowe WŁA ĺ CIWO ĺ CI

OBIEKTU, umo Ň liwiaj Ģ ce zmiany wła Ļ ciwo Ļ ci obiektów, takich jak: warstwa, kolor, typ linii,

grubo Ļę linii. Je Ň eli w prawym rogu oznaczenia ikony polecenia znajduje si ħ znak V, to

sygnalizuje on, Ň e polecenie mo Ň e ulec rozwini ħ ciu, udost ħ pniaj Ģ c wi ħ ksz Ģ liczb ħ narz ħ dzi. Aby

rozwin Ģę polecenie nale Ň y wskaza ę jego ikon ħ kursorem komend, klikn Ģę prawym przyciskiem

myszy i przytrzyma ę ten przycisk przez około 1 sek. (rys 3.2.).

Uwaga: Usytuowanie okien narz ħ dziowych STANDARD i WŁA ĺ CIWO ĺ CI

OBIEKTU, jest mobilne, tzn. mo Ň na je przenie Ļę w dowolne miejsce ekranu lub wył Ģ czy ę .

Rys.3.2.

W obszarze dialogowym (rys.3.1), zgodnie ze standardowymi ustawieniami programu

znajduj Ģ si ħ trzy wiersze. Ostatni wiersz to linia polece ı ; tutaj wprowadza si ħ odpowiednie

teksty polece ı . Jest to mo Ň liwe wył Ģ cznie wtedy, gdy w na pocz Ģ tku tej linii widoczny jest napis

Polecenie:. .Brak takiego napisu oznacza, Ň e program jest w fazie wykonywania wcze Ļ niej

wprowadzonej komendy.

W linii statusowej w jej lewej cz ħĻ ci wy Ļ wietlane s Ģ współrz ħ dne punktu aktualnie

wskazywanego przez kursor graficzny, za Ļ obok znajduj Ģ si ħ tzw. przeł Ģ czniki trybów

pozwalaj Ģ ce precyzowa ę bie ŇĢ ce ustawienia niektórych narz Ģ dzi rysunkowych, jak np.: tryb

skoku – SKOK, tryb w ħ złów – SIATKA, tryb ortogonalno Ļ ci - ORTO, aktywnej przestrzeni

modelu – MODEL albo papieru – PAPIER. Stan poszczególnych przeł Ģ czników (

wł Ģ czony/wył Ģ czony ) ustalany jest przez podwójne klikni ħ cie lewym klawiszem myszy przy

kursorze komend wskazuj Ģ cym symbol przeł Ģ cznika lub za po Ļ rednictwem klawiszy

funkcyjnych klawiatury - rys.3.3.

Rys.3.3.

Wł Ģ czanie poszczególnych trybów wi ĢŇ e si ħ z potrzeb Ģ okre Ļ lenia ich parametrów. Realizuje si ħ

to przez ustawienie kursora komend na wybranym przeł Ģ czniku i naci Ļ ni ħ ciu prawego przycisku

myszy co wywołuje wy Ļ wietlenie menu kontekstowego zawieraj Ģ cego trzy opcje:

- Wł Ģ cz - wł Ģ czenie przeł Ģ cznika,

- Wył Ģ cz - wył Ģ czenie przeł Ģ cznika

- Ustawienia ... – po wybraniu tej opcji na ekranie pojawia si ħ okno dialogowe umo Ň liwiaj Ģ ce

okre Ļ lenie parametrów wybranego trybu.

Okna narz ħ dziowe rozmieszczane w zasadzie w dowolnym miejscu ekranu, składaj Ģ si ħ

z ikon przypisanych ró Ň nym narz ħ dziom stosowanym w działaniach przewidzianych w

programie, pogrupowanych tematycznie w paskach: Rysuj, Zmiana (wy Ļ wietlanych standardowo

po lewej stronie obszaru rysunku), Zoom, Bryły, Edycja brył, Cieniuj, Widoki, Wymiarowanie

itd. Rysunek 3.4. przedstawia przykładowe okno narz ħ dziowe z paskiem Edycja brył .

Rys.3.4.

W standardowym ustawieniu na ekranie widoczne s Ģ okna belki narz ħ dziowej oraz paski

narz ħ dzi Rysuj i Zmiana . W celu wy Ļ wietlenia innych okien narz ħ dziowych nale Ň y wybra ę z

rozwini ħ cia pozycji WIDOK menu górnego polecenie PASKI NARZ Ħ DZIA… i w oknie

dialogowym wskaza ę pasek o po ŇĢ danym zestawie narz ħ dzi, a nast ħ pnie zamkn Ģę okno.

Opcjonalnym rozwi Ģ zaniem jest tutaj wskazanie kursorem komend na jakimkolwiek pasek

narz ħ dziowy, klikni ħ cie prawym przyciskiem myszy i wybranie w pojawiaj Ģ cym si ħ rozwini ħ ciu

opcji Adaptacja umo Ň liwiaj Ģ cej wybranie w oknie dialogowym po ŇĢ danego paska narz ħ dzi.

Okna narz ħ dziowe mo Ň na umieszcza ę w dowolnym miejscu ekranu. Okna zlokalizowane

przy bocznych lub górnym brzegach obszaru rysunku nazywa si ħ oknami przyczepionymi, za Ļ

okna usytuowane inaczej – oknami swobodnymi. Chc Ģ c przenie Ļę okno nale Ň y wskaza ę

kursorem komend jego nagłówek (oznaczony w oknach przyczepionych podwójn Ģ , poprzeczn Ģ

lini Ģ za Ļ w oknach swobodnych niebieskim, podłu Ň nym pasem) klikn Ģę lewym przyciskiem

myszy i nie puszczaj Ģ c tego przycisku przenie Ļę okno w odpowiednie miejsce. W celu

przyczepienia okna swobodnego nale Ň y przemie Ļ ci ę je wcze Ļ niej opisanym sposobem w pobli Ň e

brzegu ekranu – przyczepienie nast Ģ pi automatycznie.

Kursory wykorzystywane w programie A UTO CAD maj Ģ dwojak Ģ posta ę . Kursor

graficzny działaj Ģ cy na obszarze rysunku ma posta ę krzy Ň yka pokazanego na rys. 3.5.a,

natomiast drugi kursor, zwany kursorem komend , wykorzystywany poza obszarem rysunku, to

masywna strzałka (rys.3.5.b) pozwalaj Ģ ca wskazywa ę i uaktywnia ę poszczególne nagłówki

menu górnego oraz ikony polece ı w tym narz ħ dzi. W przypadku kursora graficznego miejsce

przeci ħ cia si ħ jego ramion wyró Ň nia na obszarze rysunku punkt, którego współrz ħ dne s Ģ

wy Ļ wietlane z lewej strony linii statusowej ( lewy, dolny róg ekranu ). Wielko Ļę kursora

graficznego mo Ň na ustawia ę według potrzeb uaktywniaj Ģ c okno dialogowe OPCJE... w

rozwini ħ ciu pozycji NARZ Ħ DZIA menu górnego. Kursor graficzny posiada indywidualne menu

zawieraj Ģ ce polecenia ułatwiaj Ģ ce realizacj ħ zapisów graficznych obiektów poprzez

umo Ň liwienie np. wskazywania punktów charakterystycznych dla struktury tych obiektów. Menu

to pojawia si ħ po naci Ļ ni ħ ciu prawego przycisku myszy przy wci Ļ ni ħ tym klawiszu Shift , lub po

naci Ļ ni ħ ciu Ļ rodkowego przycisku myszy.

Rys. 3 .5.

Rys. 3.6.

W dolnym lewym rogu obszaru rysunku wy Ļ wietlana jest ikona układu współrz ħ dnych

– rys.3.6. Wskazuje ona orientacj ħ aktywnego aktualnie w obszarze rysunku układu

współrz ħ dnych.

3.3. KOMUNIKACJA Z PROGRAMEM

3.3.1. Wydawanie polece ı

Komunikacja u Ň ytkownika z programem polega na wydawaniu polece ı oraz

odczytywaniu odpowiedzi programu. W przypadku programu A UTO CAD porozumiewanie to

jest bardzo uproszczone, poniewa Ň odpowiednie polecenia wprowadza si ħ albo za pomoc Ģ ikon

w poszczególnych oknach narz ħ dziowych, albo za po Ļ rednictwem komend i ich rozwini ħę

zawartych w menu górnym, b Ģ d Ņ wpisywanych z klawiatury.

Okna narz ħ dziowe z wchodz Ģ cymi w ich skład ikonami narz ħ dzi pozwalaj Ģ

wprowadza ę wi ħ kszo Ļę polece ı A UTO CAD-a. Wskazanie ikony kursorem komend i klikni ħ cie

lewym przyciskiem myszy uaktywnia przypisane do tej ikony polecenie (narz ħ dzie). Polecenia,

których nie mo Ň na wprowadzi ę w opisany sposób dotycz Ģ tylko daleko zaawansowanych

operacji, takich jak edycja bloku z atrybutami czy aproksymacja krzywej 3D.

Korzystanie z menu górne stwarza bardziej czasochłonne mo Ň liwo Ļ ci wydawania

polece ı . Uaktywnienia poszczególnych polece ı pojawiaj Ģ cych si ħ w rozwini ħ ciach konkretnych

składników menu górnego dokonuje si ħ na ogół poprzez wskazanie kursorem komend nazwy

uaktywnianego polecenia i klikni ħ cie lewym klawiszem myszy. Taki sposób jest uzasadniony

np. wtedy, gdy polecenie jest wykorzystywane jednokrotnie, bo wówczas wprowadzenie okna

narz ħ dziowego z ikon Ģ potrzebnego polecenia zabiera zbyt wiele czasu, a ponadto nadmierna

liczba jednocze Ļ nie u Ň ywanych okien narz ħ dziowych mo Ň e nadmiernie ograniczy ę obszar

rysunku.

Klawiatura pozwala wpisa ę i uaktywni ę klawiszem Enter lub prawym przyciskiem

myszy ka Ň de polecenie programu A UTO CAD . Polecenia wpisuje si ħ w oknie dialogowym w

pasku polece ı , przy czym wpisywa ę mo Ň na zarówno całe nazwy polece ı jak i ich odpowiednie

skróty. Oto kilka z najcz ħĻ ciej u Ň ywanych, standardowych skrótów klawiaturowych w polskiej

wersji programu: linia ŗ l , polilinia ŗ pl , kopiuj ŗ k , przesu ıŗ prs , odsu ı ŗ od , okr Ģ g ŗ o,

wyma Ň ŗ w, łuk ŗ u …itd. Program pami ħ ta wprowadzane polecenia, a ich historie mo Ň na

prze Ļ ledzi ę przesuwaj Ģ c boczny suwak w oknie dialogowym. Ponadto, przez naciskanie

klawisza kursora Ŗ , w linii polece ı przywoływane s Ģ kolejno wcze Ļ niej wpisane polecenia.

Po wprowadzeniu polecenia program podaje odpowied Ņ , b ħ d Ģ c Ģ reakcj Ģ na ewentualny

nieprawidłowy dobór polecenia, lub zapytaniem o dodatkowe informacje niezb ħ dne do

wykonania wybranego polecenia. Informacje te dotycz Ģ wyboru drogi i parametrów realizacji

polecenia i mog Ģ mie ę wiele opcji. Nazwy opcji tych dróg czy parametrów wy Ļ wietlane s Ģ w

obszarze dialogowym w postaci odpowiednich komunikatów, przy czym w ka Ň dej z tych nazw

jedna z liter jest liter Ģ du ŇĢ . Pełni ona rol ħ tzw. skrótu klawiszowego, tzn. wpisanie tej litery z

klawiatury i potwierdzenie klawiszem Enter lub prawym przyciskiem myszy jest równoznaczne

z wyborem opcji o nazwie zawieraj Ģ cej wpisan Ģ liter ħ (rys.3.7). Na ogół nazwa jednej z opcji

realizacji konkretnego polecenia jest wy Ļ wietlana w nawiasach trójk Ģ tnych. Jest to opcja

zalecana standardowo i jej akceptacja wymaga jedynie naci Ļ ni ħ cia klawisza Enter .

Rys. 3.7.

Uwaga: Ostatnio aktywne polecenie po jego odwołaniu mo Ň na przywoła ę ponownie

klawiszem ENTER . W przypadku polece ı rozwijalnych takie przywołanie nie musi przywoła ę

tej samej opcji polecenia.

3.3.2. Anulowanie polece ı

Polecenia dla programu A UTO CAD, działaj Ģ natychmiast po ich uaktywnieniu, b Ģ d Ņ

potrzebuj Ģ w wielu przypadkach dodatkowych informacji. Polecenia, które wymagaj Ģ od

u Ň ytkownika przekazania dodatkowych danych, mo Ň na odwoła ę w trakcie ich realizacji

naciskaj Ģ c klawisz Esc .

Rezultaty wykonywanego polecenia mo Ň na wycofa ę , u Ň ywaj Ģ c polecenia COFAJ z okna

STANDARD belki narz ħ dziowej (rys. 3.8), b Ģ d Ņ wciskaj Ģ c na klawiaturze klawisze Ctrl oraz Z .

Kolejne wydawanie, w opisany wcze Ļ niej sposób, polece ı wycofania skutków dokonanych

wcze Ļ niej działa ı , prowadzi do wycofania tych skutków a Ň do pocz Ģ tku sesji rysunkowej.

Jednorazowe cofni ħ cie efektów wydanego wcze Ļ niej polecenia mo Ň na równie Ň uzyska ę

wybieraj Ģ c w rozwini ħ ciu pozycji EDYCJE menu górnego polecenie COFAJ.

Rys. 3.8.

3.3.3. Okre Ļ lenie poło Ň enia punktów na rysunku

Istniej Ģ sytuacje, w których program oczekuje wskazania wyró Ň nionego punktu w obszarze

rysunku. Mo Ň na tego dokona ę trzema sposobami:

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: