Diana Palmer - Duma i pieniądze.pdf - Palmer Diana - dana4

DIANA PALMER

DUMA I PIENIĄDZE

tłumaczył Piotr Grzegorzewski

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Wysoki siwy męŜczyzna stał w pewnej odległości od innych Ŝałobników, wpatrując

się z nienawiścią w szczupłą postać w czerni u boku jego siostry. To ta kobieta jest

odpowiedzialna za śmierć jego kuzyna Barry'ego. Nie tylko wpędziła go w alkoholizm, ale

jeszcze pozwoliła mu usiąść za kierownicą, kiedy był pijany, co stało się przyczyną jego

śmierci. A teraz stoi tutaj, bogatsza o cztery miliony, i nawet jedna łza nie spłynęła jej z oczu.

Sprawiała wraŜenie całkowicie obojętnej i Ted Regan wiedział, Ŝe taka w istocie była,

przynajmniej wobec swojego męŜa.

Jego siostra Sandy zauwaŜyła to lodowate spojrzenie i podeszła do niego.

- Przestań się na nią gapić. Jak moŜesz być tak nieczuły? - wyszeptała gniewnie.

Sandy miała ciemne włosy i była od niego piętnaście lat młodsza. On natomiast miał

juŜ czterdzieści lat i przedwcześnie posiwiałe włosy. Łączyły ich jednak takie same błękitne

oczy i podobne charaktery.

- To ja jestem nieczuły? - zapytał z kpiącym uśmieszkiem, po czym włoŜył w usta

papierosa.

- Obiecałeś, Ŝe rzucisz palenie - przypomniała mu.

- Palę tylko wtedy, kiedy jestem zdenerwowany. I tylko na dworze. Nie bój się, nic ci

nie grozi.

- Nie chodzi mi o moje zdrowie, ale o twoje. Zobaczysz, papierosy wpędzą cię w

końcu do grobu.

Uśmiechnął się i dotknął przelotnie jej twarzy.

- Postaram się nie palić w ogóle. MoŜe tym razem mi się uda - powiedział cierpko.

Popatrzył chłodnym wzrokiem na wdowę. - Niezły z niej numer, co? Nie widziałem na jej

twarzy ani jednej łzy. Zupełnie jakby dwa lata małŜeństwa nic dla niej nie znaczyły.

- Nikt z zewnątrz nie wie, jak naprawdę układa się czyjś związek - zaprotestowała

Sandy.

- Pewnie masz rację - przyznał. - Dlatego nigdy nie tęskniłem do Ŝeniaczki. ChociaŜ

podejrzewam, Ŝe niektórym szczęśliwcom to się udaje.

- Tutaj, w Jacobsville, przykładem takiego udanego związku są Ballengerowie -

zauwaŜyła. - Są nierozłączni. Zazdroszczę im tego.

Ted nie podjął wątku. Zaciągnął się papierosem, po czym odszukał wzrokiem kobietę

w kapeluszu z woalką. Stała teraz przy czarnej limuzynie.

- Co to za pomysł z tą woalką? - zapytał cierpko. - CzyŜby się bała, Ŝe matka

Barry'ego zacznie się zastanawiać, czemu jej synowa nie opłakuje swojego męŜa?

- Jesteś cyniczny i okrutny - stwierdziła Sandy. - Nic dziwnego, Ŝe nigdy się nie

oŜeniłeś. Ludzie mówią, Ŝe w całym południowym Teksasie nie znajdzie się kobieta na tyle

odwaŜna, Ŝeby cię usidlić.

- W całym południowym Teksasie nie ma kobiety, którą bym zechciał - odparł.

- A najmniej ze wszystkich Coreen Tarleton - dodała Sandy, poniewaŜ sposób, w jaki

patrzył na jej najlepszą przyjaciółkę, wiele mówił.

- Jest młodsza nawet od ciebie - powiedział szorstko. - Sama pomyśl: ona ma

dwadzieścia cztery lata, a ja czterdzieści. Nawet gdybym był zainteresowany, jest dla mnie za

młoda. A nie jestem - dodał, patrząc na nią znacząco.

- Ona nie jest taka, jak myślisz.

- Cieszę się, Ŝe jesteś lojalna wobec swoich przyjaciół, ale nie wmówisz mi, Ŝe ta

wesoła wdówka jest pogrąŜona w rozpaczy.

- Nigdy jej nie lubiłeś.

- Po prostu od samego początku wiedziałem, Ŝe niezłe z niej ziółko.

Sandy nic na to nie odpowiedziała. Wiedziała, Ŝe Ted jest zakochany w Coreen po

uszy, wmówił sobie jednak, Ŝe jest dla niej za stary. Miał czterdzieści lat, ale wyglądał

najwyŜej na dwadzieścia kilka, a drogi ciemny garnitur, który miał na sobie, tylko to wraŜenie

potęgował.

Był typem pracującego milionera. Rzadko siedział przy biurku. Był szczupły, silny i

przystojny jak gwiazdor filmowy. Mógł przebierać do woli w kandydatkach na Ŝonę. Jednak

od kiedy Coreen wyszła za mąŜ, kobiety go nie interesowały.

- Pojedziesz z nami, prawda? - zapytała Sandy. - Po lunchu zostanie odczytany

testament.

- Tak jej się spieszy?

- To pomysł matki Barry'ego, nie Coreen - odparła Sandy gniewnie.

- Wcale mnie to nie dziwi - zauwaŜył, próbując odszukać wzrokiem drobną, elegancko

ubraną matkę Barry'ego. - Tina zapewne nie moŜe się doczekać, Ŝeby puścić Coreen z

torbami.

- Faktycznie, wydaje się wrogo do niej nastawiona - przyznała Sandy.

Ted zgasił niedopałek obcasem wyczyszczonego do połysku buta.

- Nic dziwnego, w końcu Coreen zabiła jej syna.

- Ted!

Spojrzenie jego błękitnych oczu było tak ostre, Ŝe mogłoby przeciąć diament.

- Nigdy go nie kochała - powiedział. - Wyszła za niego za mąŜ tylko dlatego, Ŝe po

śmierci ojca nie miała grosza przy duszy. A potem zamieniła jego Ŝycie w piekło. Myślisz, Ŝe

nie wiem? Wypłakiwał się na moim ramieniu.

- Niby jak? W ciągu całego ich małŜeństwa byłeś u nich zaledwie raz - odparła. -

Odmówiłeś nawet zostania druŜbą na ich ślubie.

Odwrócił wzrok.

- Spotykaliśmy się w Victorii - wyjaśnił. - A poza tym często do mnie dzwonił. Wiem,

jak wyglądało jego małŜeństwo z Coreen. To przez nią zaczął pić.

- Coreen jest moją przyjaciółką - odrzekła. - Nawet jeśli to prawda, dla mnie to jest

bez znaczenia. Przyjaciele wiele sobie wybaczają.

Wzruszył ramionami.

- Nic mi o tym nie wiadomo. Nie mam przyjaciół.

Sandy doskonale o tym wiedziała. Ted nikomu nie ufał na tyle, by się z kimkolwiek

zaprzyjaźnić.

- Mógłbyś przynajmniej złoŜyć jej kondolencje - zauwaŜyła.

- Czemu miałbym okazywać jej współczucie, skoro śmierć męŜa nic dla niej nie

znaczy? Poza tym nie lubię robić czegoś tylko dla zachowania pozorów.

Sandy westchnęła cięŜko i wróciła do Coreen.

Droga z cmentarza do zbudowanej z czerwonych cegieł rezydencji Tarletonów była

krótka. Coreen przez cały czas milczała. Dopiero tuŜ przed dotarciem na miejsce spojrzała na

Sandy i zapytała:

- Ted powiedział ci coś o mnie, prawda? - Jej twarz była bardzo blada w obramowaniu

krótkich, prostych czarnych włosów, a spojrzenie niebieskich oczu pełne rozpaczy.

Sandy skrzywiła się.

- Tak - przyznała niechętnie.

- Nie musisz przede mną ukrywać, jakie jest nastawienie Teda do mnie - powiedziała

Coreen. - Znam go od czasu, kiedy zostałyśmy przyjaciółkami, pamiętasz?

- Tak, pamiętam.

- Nigdy mnie nie lubił. - Coreen nie wspomniała, skąd o tym wie, ani Ŝe to przez niego

poślubiła męŜczyznę, do którego nic nie czuła.

- Ted nie chce się wiązać. Woli fruwać z kwiatka na kwiatek.

- Ucieczka waszej matki musiała być dla niego naprawdę duŜym ciosem. - Coreen

doskonale znała historię rodziny Reganów.

- Tak. To go zraziło do kobiet. Z tego powodu jest samotny przez większą część

swojego Ŝycia. - Westchnęła. - Przez jakiś czas miałam nadzieję, Ŝe uda mu się z tobą

związać. Potem jednak wyszłaś za mąŜ. Nie mógł ci tego wybaczyć. WciąŜ nie moŜe.

Dziwne, prawda?

Wyraz twarzy Coreen nie zdradzał, o czym myśli. Do perfekcji opanowała sztukę

skrywania emocji. Barry potrafił wykorzystać nawet najmniejsze oznaki jej słabości.

Tylko raz pozwoliła sobie na szczerość wobec niego. Byli zaledwie kilka tygodni po

ślubie, kiedy przyznała się do uczucia, jakie Ŝywiła do Teda. Dopiero później uświadomiła

sobie, Ŝe nie powinna była tego robić. I szybko zrozumiała, Ŝe ten błąd będzie ją duŜo

kosztował. Tej nocy Barry upił się i ją pobił. To ją nauczyło chować bardzo głęboko wszelkie

uczucia.

- Wygląda na to, Ŝe niedługo będzie po wszystkim - zauwaŜyła Sandy.

- Naprawdę? - zdziwiła się Coreen. Jej długie, zadbane paznokcie zacisnęły się na

czarnej torebce.

- Dlaczego Tina nalegała, Ŝeby tak szybko odczytano testament? - zapytała

niespodziewanie jej przyjaciółka.

- Jest święcie przekonana, Ŝe Barry zapisał jej wszystko, łącznie z domem -

wyszeptała Coreen. - Wiesz, Ŝe była przeciwna naszemu małŜeństwu. Jeśli na mocy

testamentu zostanie jedyną spadkobierczynią, wyrzuci mnie na bruk, jeszcze zanim zapadnie

zmrok. ZałoŜę się, Ŝe dostanie wszystko. To byłoby bardzo podobne do Barry'ego. W czasie

trwania naszego małŜeństwa dostawałam od niego na Ŝycie sto dolarów tygodniowo i musiało

mi to wystarczyć na wszystko, w tym na utrzymanie i zakupy.

Sandy przyjrzała jej się baczniej. Nagle dotarło do niej, Ŝe sukienka, którą Coreen ma

na sobie, juŜ dawno wyszła z mody.

- Mam tylko te ubrania, które kupiłam przed zamąŜpójściem - wyjaśniła Coreen,

unikając wzroku przyjaciółki.

Sandy uświadomiła sobie, Ŝe Tina Tarleton z kolei jest ubrana w sukienkę, która

musiała kosztować fortunę, i Ŝe odjechała sprzed cmentarza nowiutkim lincolnem.

- Ale dlaczego? Dlaczego Barry tak cię traktował?

Coreen uśmiechnęła się smutno.

- Miał swoje powody - odpowiedziała wymijająco. - Nie zaleŜy mi na pieniądzach -

dodała cicho. - Umiem pisać na maszynie i skończyłam kurs socjologii. Jakoś sobie poradzę.

Diana Palmer - Duma i pieniądze.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: