Devine Angela - Żona na jedną noc.pdf - † 1991 Harlequin - Anulka_71

ANGELA DEVINE

Żona na jedną

noc

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Na pomoc! Na pomoc! Voethia!

Kate krzyczała z całych sił i rozpaczliwie machała

latarką w kierunku białego samochodu, który zjeżdżał

ostrożnie ze wzgórza w gęstniejącym mroku. Zatrzymaj się,

proszę, proszę, proszę, zatrzymaj się, błagała w

myślach nieznanego kierowcę. Jej ciałem wstrząsnął

konwulsyjny dreszcz. Mocniej ścisnęła latarkę. Uświa-

domiła sobie, że za chwilę wpadnie w panikę. Miała

dwadzieścia sześć lat i właściwie żadnych histerycznych

skłonności, lecz nigdy nie była świadkiem trzęsienia

ziemi. Zawód fotografa, jaki wykonywała, rzucał ją w

różne paskudne sytuacje, ale ta była najgorsza. Zsuwała

się właśnie po zboczu, które trzęsło się jak galareta, a z

góry leciały kamienie. Czymś jeszcze gorszym okazała

się chwila, gdy zobaczyła swój rozbity samochód.

Spędziła tu ponad godzinę, walcząc ze strachem przed

drugim wstrząsem. Teraz zaś zaświtała nadzieja ratunku.

Znowu gwałtownie zamachała latarką i zawołała:

- Voethia!

Samochód nagle zatrzymał się i Kate odetchnęła z

ulgą. Lecz już w następnej chwili równie nagle ruszył i

zniknął jej z oczu. Ledwo się powstrzymała, by nie

wybuchnąć płaczem. Odrzuciła aparat i po skalnym

piarżysku pobiegła do zakrętu, gdzie droga ginęła z pola

widzenia. Widok, jaki ujrzała, należał do typowych dla

tego regionu północno-wschodniej Grecji - dzikiej i

odludnej Halkidiki. Blada wstęga drogi wiła się

zakrętami ku dalekiej dolinie. Jakaś

ŻONA NA JEDNA NOC

rzeczka przecinała ciemny krajobraz niczym srebrna klinga

szabli. Grupy wysokich sosen rysowały się wyraziście na tle

ginącego, czerwonawego światła wieczoru. Samochód

przepadł, jakby go nigdy nie było. Pozostał w dole, rozbity

pośród kamieni.

- Niech to wszyscy diabli! - zaklęła na głos. - Będę

musiała zostać tu na noc. I dlaczego te rzeczy zawsze

mnie muszą się zdarzać!

Wróciła do samochodu i oświetliła go latarką.

Przedstawiał sobą raczej zasmucający obraz. Duży skalny

odłamek roztrzaskał przednią szybę. Szklane ziarna pokrywały

teraz siedzenia. Inny kamień wgiął głęboko dach. Kate miała

do wyboru albo nocować w wozie, albo na dworze pod

skalną półką. Wzięła z tylnego fotela wełniany koc i

zawahała się. Jeśli nadejdzie kolejny wstrząs; które z tych

schronisk będzie bezpieczniejsze?

- Niczego innego nie pragnę - zaczęła już wpadać w

nawyk głośnego mówienia do siebie - tylko żeby ziemia

rozstąpiła się i pochłonęła tego drania w białym samochodzie.

- To niezbyt kulturalnie tak mówić - usłyszała głęboki,

gardłowy głos z nutką wesołości. Angielskie słowa

wypowiedziane były z greckim akcentem.

Kate wzdrygnęła się i szybko odwróciła. Zobaczyła postać

majaczącą w ciemności. Uniosła latarkę i skierowała

światło na twarz mężczyzny. Wyglądał na trzydzieści kilka

lat i był uderzająco przystojny. Jego uroda była

niekonwencjonalna. Błyszczące czarne włosy falowały mu nad

czołem, jak u mężczyzn malowanych na wazach greckich.

Mrużył przed światłem brązowe oczy. Krótki prosty nos oraz

pełne zmysłowe usta, drżące od tłumionego śmiechu, dopeł-

niały całości. Jego ciało wydawało się sprężyste i

muskularne. Nosił zielone spodnie i białą koszulę. W

rozpięciu kołnierzyka widoczny był złoty łańcuszek.

ŻONA NA JEDNĄ NOC

Pomimo niedbałego stroju, emanował zdrowiem, siłą i

pewnością siebie. Kate poczuła, jak opuszcza ją napięcie.

- Dlaczego pan mnie zostawił? - zagadnęła bez ogródek.

- Nie zostawiłem pani - zaprzeczył, ciągle z tą samą

nutką rozbawienia w głosie. - To było jedynie strategiczne

posunięcie z mej strony. Pomyślałem, że najbezpieczniej

będzie zaparkować wóz pod skalnym występem. W razie

ponownego wstrząsu zapewni on jakąś ochronę. Tych rzeczy

nie da się przewidzieć, rozumie pani. Mo się to wydarzyć

w każdym momencie.

- Rozumiem - powiedziała przez zaciśnięte zęby.

Poczuła powracając trach.

- Jest pani zziębnięta i przelękniona - zauważył z

troską i niepokojem w głosie. - Zabierzmy więc pani rzeczy

i chodźmy do mego wozu. Przy odrobinie szczęścia mamy

szansę dotrzeć do najbliższej wioski. Natomiast w razie jakichś

kłopotów, mój samochód będzie wygodniejszym

schronieniem od pani wozu.

Kate przyznała mu rację. Szybko dotarli do miejsca, gdzie stał

ukryty biały saab. Jej wybawca otwierając drzwi wozu

odsłonił tak luksusowe wnętrze, że mogła tylko podziwiać

je. Wpatrując się w ten piękny i zapewne drogi samochód

uświadomiła sobie pospolitość i marność własnego dobytku,

który znikał właśnie w bagażniku.

- A teraz - nieznajomy powiedział z zadowoleniem

-możemy wsiadać. Latarkę proszę umieścić na półce. Kocem

natomiast radzę się starannie przykryć. Poza tym, zanim

ruszymy, muszę opatrzyć ranę na pani głowie.

- Ranę? - zapytała trochę bezmyślnie.

- Tak, na skroni. Wiedziała pani o niej?

- Nie miałam pojęcia.

ŻONA NA JEDNĄ NOC

Wyjął apteczkę. Dokładnie przemył skaleczenie i

zakleił je plastrem. Kate poczuła się bezpieczna i wręcz

rozpieszczana. Kimkolwiek był ten mężczyzna, wydawał

się zdumiewająco opanowany i rzeczowy. Nie była już

nawet zaskoczona, widząc, jak z termosu nalewa jej do

kubka gorącą kawę.

- Bardzo dziękuję - powiedziała ciepłym, miłym

głosem. -Jest pan doprawdy zadziwiającym człowie-

kiem, panie...

- Andronikos. Filip Andronikos. A z kim mam

przyjemność?

- Katherine. Katherine Walsh. Ale wszyscy nazy-

wają mnie Kate.

- Kate? - powtórzył to jednosylabowe imię z wyrazem

niesmaku na twarzy. - Moim zdaniem, ten nieładny

skrót całkiem nie pasuje do tak pięknej, młodej

kobiety. Będę nazywał panią Katariną.

Kate przygładziła palcami swoje potargane kasz-

tanowe włosy i roześmiała się.

- Czy rozbawiłem czymś panią?

- Proszę mi wybaczyć. To dlatego, że nazwał mnie

pan „piękną, młodą kobietą". Nie sądzę, abym taki

obraz w tej chwili sobą przedstawiała. Schodząc z gór

upadłam przynajmniej sześć razy, moje dżinsy są w

strzępach, a koszula lepka od brudu.

- Zgoda, pani ubranie jest w okropnym stanie.

Zresztą było okropne, zanim jeszcze je pani porwała i

zabrudziła. Lecz mówiąc to, patrzyłem na pani twarz,

szmaragdowozielone oczy i kasztanowe włosy... Nie

cofam swojej oceny, panno Walsh.

Kate poczuła się zarazem lekko podrażniona i

zakłopotana.

- A co powinnam nosić w górach, jak nie dżinsy i

koszulę?

- Ach, wy Anglicy! Dlaczego pani nie potrafi

przyjąć z wdzięcznością ofiarowanego jej komplementu.

Devine Angela - Żona na jedną noc.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: