MIKROEKONOMIA
Wykładowca
Prof. Dr hab. Włodzimierz Rembisz
Studentka
Marta Branicka
Grupa: FD1/ I
Nr. Albumu 14941
Ekonomia (economics) -nauka odnosząca się do zagadnień racjonalnego gospodarowania, czyli wyboru najlepszych rozwiązań z punktu widzenia własnej funkcji i celu, w danych warunkach ograniczonych zasobów (rynkowe z cenami otrzymywanymi i płaconymi, dochody, ograniczanie zasobów oraz równowaga, konkurencyjność i racjonalność, układ instytucjonalny, czyli określone regulacje oraz instytucje).
DZIAŁY EKONOMII
I. MIKROEKONOMIA:
· Przedmiotem zainteresowania to mechanizm konsumenta, producenta i rynku(regulator)
· Kwestie wyboru racjonalnej optymalności, psychologicznego uwarunkowania.
· Trzy podmioty: konsument -zaradność, producent-przedsiębiorczość i rynek.
1)Konsument:
Þ Dostawca pracy, kapitału
Þ Ma określoną funkcję celu: użyteczność maksymalizacji
Þ Ostateczny nabywca produktów wytwarzanych przez producenta
Þ Ostateczny weryfikator użyteczności produkcji oraz kosztów ich wytwarzania
Þ Tworzy popyt
Þ Osiąga krzywą objętości przy danej funkcji użyteczności. Optymalizuje swoje zachowanie na danej krzywej obojętności (każda kombinacja jest obojętna dla konsumenta)
Każdy konsument dąży do równowagi, czyli do maksymalizacji funkcji użyteczności.
2) Producent:
Þ Wytwarza dobra i usługi konsumpcyjne, środki pracy, dobra publiczne dla konsumenta.
Þ Odbiorca lub użytkownik pracy, lub kapitału
Þ Tworzy stronę podażową na rynku dóbr konsumenta oraz stronę podażową na rynku środków produkcji.
Þ Ma swoją funkcje celu - maksymalizacja zysku w ramach danego ograniczonego kapitału finansowego przeznaczonego na zakup czynnika pracy i kapitału w danych warunkach, określonych przez ceny dóbr (ceny otrzymywane) w stosunku do cen czynnika pracy (wynagrodzeń) i kapitału- ceny płacone. Uwarunkowane są dwoma procesami:
o Efektywność- relacje wytwarzanych dóbr do wielkości zaangażowanych czynników pracy i kapitału.
o Relacja cen otrzymywanych do cen płaconych.
Równowaga producenta osiągana jest, gdy cena czynnika pracy jest finansowana przez jego wydajność.
3) Rynek:
Þ Regulator zachowań producenta i konsumenta
Þ Cechą rynku są dwie kwestie:
· Czy występuje warunek równowagi?
· Czy są konkurencyjne rynki?
Prawo rynkowe: popyt, podaż, cena
Modele mikroekonomii: W rozumowaniu najczęściej posługujemy się modelami (analityczne). Mogą mieć charakter werbalny, graficzny, matematyczny.
II. MAKROEKONOMIA:
Zajmuje się gospodarką jako całością oraz uwarunkowaniami zewnętrznymi i wewnętrznymi. Odnosi się do budżetu państwa, polityki fiskalnej, finansowej, monetarnej państwa oraz do inflacji, bezrobocia, wzrostu i rozwoju gospodarki. Gospodarka otwarta (handel zagraniczny), tworzenie i podział produktu krajowego brutto.
III. MEZOEKONOMIA:
Ekonomie branżowe(rolnictwa przemysłu),sektorowe(rolno-spożywcza,urbanistyczna), regionalne. Podejście mikroekonomiczne i makroekonomiczne.
W analizie teoretycznej wyróżniamy funkcje w postaci:
Ogólnej -gdy łączymy zmienna zależną, identyfikujemy zmienna zależną i zmienną niezależną
np.:
W analizie empirycznej funkcji w postaci:
Analitycznej- pokazuje charakter zależności
Empirycznej
Prawa ekonomiczne- powtarzające się przyczynowo - skutkowo zachowanie, o charakterze ogólnym, które określają zachowanie się konsumenta i producenta. np. prawo Engla: w miarę wzrostu przeciętnego dochodu na jednego członka rodziny nie tylko rośnie ogólny popyt, ale zmienia się również jego struktura. Zmiany te idą w kierunku zmniejszenia procentowego udziału wydatków na żywność oraz na inne dobra niższego rzędu i zwiększenia udziału wydatków na dobra wyższego rzędu.
Największy wpływ na kierunki rozwoju współczesnej ekonomii wywarł Adam Smith, który stworzył ekonomię klasyczną. Skoncentrował się na udoskonalaniu procesu wytwarzania bogactw, pogłębianiu społecznego podziału pracy, którego źródło tkwi w obiektywnej skłonności do wymiany i handlu, a także analizie przyczyn wzrostu dobrobytu w różnych krajach i okresach historycznych.
Z ekonomi klasycznej wywodzi się:
· Teoria Ricardowska - o cenie dobra, oprócz ilości decyduje wartość (nakłady).Praca miliona robotników w przemyśle będzie wytwarzała zawsze taka samą wartość, ale nie zawsze takie samo bogactwo.
· Teoria mieszczańska (Say)- kwestia wynagrodzenia, które nie może być równe, zależy od wydajności oraz dochodów uzyskiwanych z czynników, tworzy popyt.
· Teoria marksistowska- praca sama w sobie tworzy wartość. Dążenie do takiego samego wynagrodzenia.
· Utylitaryzm- przyczynił się do rozwoju teorii konsumenta, którego podstawowym celem jest zwielokrotnienie zadowolenia z konsumpcji. Wytwarzane dobra muszą być użyteczne dla konsumentów. Utylitaryzm zapoczątkował teorię neoklasyczną.
Teoria neoklasyczna (ujęcie matematyczne) - Główny regulator - rynek. W wyniku tej działalności rynkowej podmioty dążą do stanów optymalnych, czyli konsumenci i producenci uzyskują swoje stany równowagi. W sumie cała gospodarka dąży do stanów równowagi. Każdy konsument dąży do maksymalizacji swojej funkcji użyteczności (egoistycznie, ale nie kosztem innych) i instytucjonalnych. Dążenia egoistyczne producenta i konsumenta prowadzą do optimum pareto.
Gospodarka jest w stanie równowagi, optymalnie wykorzystuje swoje zasoby.
P
S
Y - produkcja
Cy -ceny produktów
K - czynnik kapitałowy
Ck - koszt kapitału
L - zaangażowania czynnika pracy
CL - cena pracy
W nurcie neoklasycznym przyjmuje się założenie, że mamy do czynienia z równowagą konkurencyjną. Cena produktów jest stała dla producenta, oznacza, że producent nie ma wpływu na cenę, musi dostosować swoje koszty.
Mogą występować, że raz rośnie raz maleje, wynagrodzenia są lepkie, czyli cena pracy spada i w tych warunkach nie ma potrzeby wydajności pracy przez spadek zatrudnienia.
W tych warunkach cena pracy (CL) i cena kapitału (Ck) rośnie, a cena produktów (Cy) jest stała, to w myśl teorii producent może uzyskać zysk jedynie na drodze poprawy efektywności produkcji.
Obok ekonomii neoklasycznej stanowiącej podstawy nurtu współczesnej ekonomii, stoi nurt:
a)Keynesowski i Postkeynsowski- zaprzecza teorii Seya.
Gospodarka nie osiąga stanów optymalnych, bo rynek jest zawodny, płace są nie lepkie mniej elastyczne. Jeśli płace są za wysokie to nie występuje wzrost wydajności pracy, tylko występuje bezrobocie, wtedy zmniejsza się popyt.
Są możliwości zwiększenia podaży.
Konsument
inwestycje
produkty
oszczędności
konsumpcja
przyrost wydatków = przyrost konsumpcji
(w sensie fizycznym)
b. Monetarny- najważniejszy czynnik w gospodarce wpływający na zachowanie się konsumenta i producenta jest podaż pieniądza regulowany przez Bank Centralny. Jeśli jest duża podaż pieniądza to może wywołać różne skutki w gospodarce. Pieniądz jest neutralny, tzn., że sam w sobie nie ma wartości.
Metoda podaży pieniądza
(o ile podaż pieniądza wpływa na gospodarkę)
Þ Stopa procentowa ustalona przez bank centralny.
Jeśli bank widzi, że za mało jest pieniędzy w gospodarce to bank centralny obniża stopę procentową, czyli zmniejsza skłonność do oszczędzania u konsumenta, a zwiększa skłonność do wydawania, zwłaszcza w oparciu o kredyt. Skutkiem tego jest, że producenci mają komu sprzedawać, a zatem jeśli mają komu sprzedawać to zatrudniają ludzi i w pełni wykorzystują swój majątek.
Efektywność u producentów rośnie, czyli z posiadanych zasobów czynnika kapitału (K) i czynnika pracy (L) wytwarza co raz więcej produktów
Jeśli produkcja jest efektywna to ceny produktów są mniejsze.
W sensie mikroekonomii efektywność u każdego producenta zwiększa się.
Zmniejszanie podaży pieniądza
...
akalik2