FiM 27-2010.pdf

JAK RYDZYK CZESZE KAS Â Str. 7

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 27 (539) 8 LIPCA 2010 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

Â Str. 8-9

ISSN 1509-460X

Fot. PAP/Szymon Pulcyn

INDEKS 356441

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 27 (539) 2 – 8 VII 2010 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

W biografii Jarosława Kaczyńskiego można przeczytać, że był

on jednym z ojców założycieli „Solidarności”. Zwłaszcza tej

słynnej mazowieckiej. Jej doradcą i w ogóle... Kiedy wszyscy

uwierzyli w tę powtarzaną od lat bujdę, w sprawę wdali się

dawni działacze „S”, którzy za cholerę nie mogli sobie przy-

pomnieć związkowca Kaczyńskiego. Zapytali więc sztab wy-

borczy kandydata, gdzie płacił składki, jaki numer miała jego

legitymacja i jak nazywała się macierzysta komisja zakłado-

wa. Do dziś nie otrzymali odpowiedzi. „Bo to bajki – twier-

dzi Wałęsa. – Kaczyński nigdy w »Solidarności« nie był”. My

to rozumiemy, za „S” można było dostać w kuper.

Żarty na bok

W minionej kampanii rzetelną ocenę kandydatów przy-

wobec jego idei wywołuje skandal. Inaczej jest w Polsce.

Pod patronatem środowiska, z którego powstał PiS, od po-

łowy lat 90. studenci politologii, filozofii, prawa i socjologii

Uniwersytetu Warszawskiego nie tylko poznają filozofię

Schmitta, ale uczą się jej współczesnych zastosowań.

A to przecież idee kształtują świat, leżą u podstaw okre-

ślonych zachowań i decyzji. Nawet gdyby polityk koncen-

trował się wyłącznie na samym sprawowaniu władzy i przed-

stawiał się jako zwykły technokrata, to i tak – podejmując

decyzje – będzie się opierał na jakimś pomyśle na państwo,

na jakiejś idei. Wybierając prezydenta, musimy wiedzieć,

na jakiej filozofii polityki chce się on oprzeć, i kto tworzy dla

niego koncepcje. Pamiętajmy, że prezydent to głównie jego

polityczne zaplecze i doradcy.

Niewątpliwie to Bronisława Komorowskiego wspierają

ludzie, którzy zaakceptowali demokrację i integracyjno-

-konsensualny sposób uprawia-

nia polityki. Cokolwiek byśmy

powiedzieli o ich intencjach,

kompetencjach czy spolegliwo-

ści wobec Kościoła, nie są to

szaleńcy pokroju Macierewicza.

Daleko im do fanów teorii

Schmitta, skorych do wprowa-

dzania norm sprzecznych z lo-

giką i demokracją.

Zupełnie inaczej wygląda śro-

dowisko skupione wokół Jaro-

sława Kaczyńskiego, który przy-

brał maskę przywódcy solidar-

nego. Snując opowieści o tym,

że dla niego „dobro Polski jest

najważniejsze” oraz o tym, że

skończył się czas podziałów, li-

der PiS reklamuje się jako człowiek rozmowy i dialogu. To

kłamca. Wykorzystuje w ten sposób cynicznie wyniki badań

społecznych, jakie zamówiła przed wyborami jego partia.

Tak jakby to nie on wymyślił w 1990 r. wojnę na gó-

rze, a potem lustrację, jakby nie on zainicjował przyjęcie

zasady finansowania partii politycznych z budżetu pań-

stwa, a latach2005–2007 wydał wojnę własnemu narodo-

wi i jego elitom.

Kaczyński nie lubi praw człowieka, wolności religijnej, to-

lerancji. Jest socjalnym populistą, który obiecuje spełnienie

marzeń sfrustrowanych i tych, którym się w III RP nie uda-

ło. Tak naprawdę chciałby demontażu państwa socjalnego

na rzecz państwa biurokratycznego, w którym każdy ma za-

danie wyznaczone przez Jarosława K. Tak ma od podwór-

ka, którego już zdążył się wyrzec.

Zwycięstwo Komorowskiego będzie krokiem w kierunku

posłania J.K. na emeryturę i demontażu PiS. To ważne, bo

PiS u władzy, to ciągła zadyma, destrukcja, pomnażanie ko-

ścielnych przywilejów i wstyd na świecie.

Stoi przede mną wybór niełatwy, bo katolik i sarmata Ko-

morowski nie jest z mojej bajki. Ale na razie do bajek i tak

nam daleko... Dlatego z ciężkim sercem zagłosuję na Bron-

ka. A ponieważ żarty się naprawdę skończyły – Was pro-

szę o to samo.

Prezydent Rzeszowa Tadeusz Ferenc (od lat ma ok. 90 pro-

cent poparcia mieszkańców) nagrał spot reklamowy, w któ-

rym mówi, dlaczego nie wolno głosować na Kaczyńskiego,

a trzeba na Komorowskiego. Biskupa Górnego, który uważa

się za cesarza grodu nad Wisłokiem, diabli wzięli. I mamy na-

dzieję, że już nie oddadzą.

ćmił cień Smoleńska, a później i gierki sztabów wy-

borczych. Kandydaci zajmowali się prywatyzacją szpitali,

zapominając, że to nie sam charakter ich własności, lecz

system ubezpieczeń decyduje o dostępności pomocy me-

dycznej. Opowiadali, jak będą przeciwdziałać powodzi, mi-

mo że należy to do kompetencji rządu. Spierali się o sym-

bole kampanii i o to, czyj życiorys jest bogatszy. Potem

mieliśmy żenujący spektakl umizgów do Napieralskiego i to-

warzyszący mu handel politycznymi deklaracjami. W tym ca-

łym zgiełku umknął najistotniejszy aspekt prezydentury, czy-

li styl uprawiania polityki i kierowania państwem.

Sposób wykonywania przez głowę państwa jej obowiąz-

ków narzuca wzorce kultury politycznej wszystkim pozosta-

łym wybrańcom narodu – parlamentowi, rządowi, sa-

morządom, a pośrednio także opisującym je mediom.

Prezydent wyznacza model rela-

cji: konfrontacyjny albo oparty

na szukaniu porozumienia.

Nasze doświadczenia z prezy-

dentami w tej kwestii nie są naj-

lepsze. Jedynym, który wskazał,

że państwo polskie jest dla niego

najwyższą wartością, był generał

Wojciech Jaruzelski. Nie odważył

się on nigdy rozszerzać swoich

uprawnień, decydować, kto jest,

a kto nie jest dobrym Polakiem.

Potem było już tylko gorzej. Mie-

liśmy dzielenie Polaków na dobrych

i złych, przekonywanie, że prawo

jest dobre wyłącznie wtedy, kie-

dy służy określonej grupie albo oso-

bie (falandyzacja), bzdurne wojny

pomiędzy prezydentami i premierami (np. kto pierwszy wcią-

gnie flagę w dniu wstąpienia do UE – Kwaśniewski czy Mil-

ler?), brak refleksji nad projektami reform (Kwaśniewski jak

leci podpisywał szkodliwe propozycje rządu Buzka, zatrzymał

się tylko na chwilę nad zmianami podziału kraju i utworzeniem

nowych samorządów). Prezydenci lekceważyli konstytucję

(choć na jej straży stać powinni), m.in. patronując powszech-

nej klerykalizacji lub ustalając składy zarządów ważnych spół-

ek skarbu państwa. Apogeum destrukcji przyniosła prezy-

dentura Lecha Kaczyńskiego. Ostrzegałem, że tak będzie, już

w 2002 r., kiedy wygrał on wybory na prezydenta Warsza-

wy. Oprócz tego, że uprawiał awanturnictwo polityczne, L.K.

próbował podporządkować sobie wiele niezależnych organi-

zacji, w tym nawet Kościół (to Kaczyński przy pomocy Ma-

cierewicza uniemożliwił objęcie przez abpa Wielgusa metro-

polii warszawskiej). Instytucje państwa kolonizowano, zamie-

niając je w warowne twierdze jednego obozu. Lech i jego zły

duch Jarosław przedefiniowali rolę i cele polityki. Z platfor-

my służby interesowi wspólnemu oraz rozwiązywania pro-

blemów społecznych i gospodarczych zrobiono miejsce wal-

ki i definiowania wroga. Relatywizacji uległa ocena historii.

Takiemu stylowi, narzuconemu przez głowę państwa, do pew-

nego stopnia poddali się inni uczestnicy życia politycznego,

w tym opozycja, która przecież musiała się jakoś bronić.

Kaczyńscy, którzy walkę i destrukcję mają

w genach, nie byli jednak pierwsi. Wdrożyli bo-

wiem w życie filozofię Niemca Carla Schmitta.

Według niego, rządzenie polega głównie na okre-

ślaniu wroga i walce z nim. Państwo idealne

to państwo autorytarne. Schmitt dał intelektu-

alne podstawy NSDAP i pomysłom Adolfa Hi-

tlera. Po wojnie nie został dopuszczony do wy-

kładów na niemieckich wyższych uczelniach,

ale nie okazał skruchy. Swoje pomysły propa-

gował we frankistowskiej Hiszpanii. Dziś przy-

znanie się gdziekolwiek w Europie do sympatii

Jacek Kurski odmówił wykonania prawomocnych wyroków są-

dów, czyli zamieszczenia w mediach przeprosin obrażonych

i pomówionych przez siebie osób. Wobec tego komornik zaaresz-

tował luksusowego mercedesa europosła i ogłosił licytację autka

na 7 lipca. „Niech mnie zlicytują, a się nie ugnę” – hardo oświad-

czył Jacek Kurski, bo to ON jest „Prawy i Sprawiedliwy”!

Prezes Narodowego Odrodzenia Polski Adam Gmurczuk

złożył wniosek do stołecznej prokuratury o specjalne oznako-

wanie wszystkich gejów (jako osób zagrożonych HIV) – po-

dobnie jak Żydów w czasie okupacji. Czy ktoś kiedyś oznaku-

je limo Gmurczuka?

Nie doszło do znieważenia uczuć religijnych przez lidera ze-

społu Behemoth – uznał sąd w Gdyni. Przypomnijmy, że Adam

Darski podarł podczas koncertu Biblię i stwierdził, że „Ko-

ściół katolicki to zbrodnicza sekta”. Sędzia nie miał wyboru

– nie można kogoś skazać za mówienie prawdy.

W Zielonej Górze obok aquaparku stanęła całkiem udana rzeź-

ba nagiego mężczyzny. Jednak nadzy faceci mają to do sie-

bie, że coś im odstaje. Prezydent miasta Janusz Kubicki nie

lubi jednak organów sterczących (biedna jego żona), bo to

może obrażać uczucia religijne. Kazał więc TO obciąć. Teraz

obok aquaparku stoi eunuch, co obraża zdrowy rozsądek.

Najnowszy ranking zawodów poważanych przez Polaków. Na pierw-

szym miejscu strażacy, potem wojskowi, policjanci. A księża gdzie?

Zaledwie 60 procent katolickich Polaków poważa ten zawód. A po-

zostałe 40 procent? To Czytelnicy „Faktów i Mitów”.

Równie ciekawy ranking w Nowej Zelandii. Najnowszy son-

daż społecznego zaufania do przedstawicieli zawodów na przed-

ostatnim miejscu ustawił prostytutki, a na ostatnim polity-

ków. Jakież te Antypody podobne do Polski.

29 czerwca to oficjalny Dzień Papieża Benedykta XVI (od 2005

roku). Poza hołdami papa jeszcze chętniej przyjmuje pienią-

dze zbierane w kościołach na całym świecie. Żeby jako gło-

wa Krk całkiem nie zatracić misji duszpasterskiej.

M. Maciel – założyciel Legionu Chrystusa, pozbawiony skru-

pułów dewiant i oszust w sutannie, wielki przyjaciel JPII, mo-

lestował seksualnie nawet... własnego syna, którego urodziła

mu jedna z kochanek. Meksykańska prokuratura wszczęła

śledztwo w tej sprawie.

Adwokat Watykanu Jeffrey Lena zwrócił się do amerykań-

skiego Sądu Najwyższego, żeby ten orzekł, iż papież i najwyż-

si urzędnicy Stolicy Apostolskiej są objęci immunitetem w USA.

Dzięki twierdzącej decyzji sądu, Lena mógłby zablokować pro-

cesy cywilne, które ofiary molestowania wytaczają Watykano-

wi. Sąd najwyższy odmówił zajęcia stanowiska. Oznacza to, że

amerykańscy sędziowie sami będą podejmowali decyzje w tych

sprawach. Papież na ławie oskarżonych? Piękny widok.

Premier Islandii Johanna Sigurdardottir ożeniła się ze swoją

partnerką Joniną. Ślubowi towarzyszyła podniosła oprawa. Przy-

były setki gości, także duchowni. Dziki kraj. Wybuch jednego

wulkanu niczego Islandczyków nie nauczył? Będą następne!

Malta, San Marino, Bułgaria, Monako, Cypr, Grecja, Rumu-

nia i Armenia zwróciły się do Rady Europy z protestem prze-

ciwko słynnemu już wyrokowi Trybunału w Strasburgu, który

zabrania wieszania krzyży w szkołach. Polski rząd poproszony

o wsparcie tej inicjatywy odmówił. Jak tak dalej pójdzie, to

i u nas zaczną wybuchać wulkany. Że ich nie ma? No to będą!

JONASZ

W Wiedniu sensacja. W jednej ze szkół nie znalazł się ani jeden

uczeń chętny do nauki religii. Przez ostatnie 15 lat w Austrii, ka-

tolickiej w 90 procentach, odsetek rzymskich katolików spadł

do niespełna 60 proc., z czego praktykuje mniej niż połowa.

Słynny autor „Boga urojonego” Richard Dawkins chce założyć

w Anglii Wolną Szkołę Ateistyczną, w której „dzieci nie będą

krzywdzone religijnym wychowaniem”, uczyć zaś się mają racjo-

nalnego myślenia, krytycyzmu i szukania dowodów”. Panie pro-

fesorze kochany, a może by tak choć jedną filię nad Wisłą?

W ciągu najbliższych lat Chrystus powtórnie przyjdzie na świat.

W to wierzy ponad 40 procent dorosłych Amerykanów o róż-

nym statusie i poziomie wykształcenia. Tym to już nawet Daw-

kins nie pomoże.

Nr 27 (539) 2 – 8 VII 2010 r.

GORĄCY TEMAT

Scenariusz debat telewizyjnych uzgodniony między

sztabami Kaczyńskiego i Komorowskiego

wykluczał pogadanie sobie tak od serca, a obawa,

żeby nie palnąć na ostatniej prostej jakiegoś

głupstwa, wyraźnie obu kandydatów paraliżowała.

Postanowiliśmy na naszych łamach im ulżyć...

własne zaplecze polityczne. Miało

być mądrze, a wyście zafundowali

Polsce kretyńską debatę, czy ważniej-

szy jest pisarz Sienkiewicz, czy Gom-

browicz. To wyście zafundowali Pol-

sce wątpliwości, czy należy trakto-

wać serio teorię Darwina. Bo waszą

PiS-owską specjalnością jest mno-

żenie problemów, a nie ich rozwią-

zywanie. I to jest ta ogromna różni-

ca między klęskami politycznymi, któ-

re miały inne rządy solidarnościowe,

a która jest waszym udziałem. Pan

Kaczyński próbował Polsce wmówić

istnienie nieprawdziwego podziału

na solidarną i liberalną. To jest jed-

no z największych oszustw. Warte

Goebbelsa!

– Panie prezesie, jak wygląda

prawdziwa przeszłość pańskiego

konkurenta? Czy oprócz dziwki

chodzi o pańskie wypowiedzi, te in-

synuacje dotyczące WSI, powiązań

z Rosją, są podłe, bo pan zna moje

życie, moje poglądy. To jest po pro-

stu potwarz, to jest podłość.

Kaczyński: – Pan przez cały czas

bronił zaciekle organizacji, której

związki z Moskwą, z GRU, nie pod-

legały żadnej wątpliwości. Pan jej

bronił i żadne słowa tutaj niczego

nie zmienią. Miałem prawo nie

do podłości, tylko do zadania pyta-

nia, które powinno być zadawane

w każdym normalnym państwie,

a w szczególności w państwie, które

zaczyna się znajdować w sferze za-

grożenia ze strony Rosji.

Komorowski: – Powiem panu

tak: mógłby pan nawet w ten spo-

sób mówić, gdyby pan nie miał na su-

mieniu sędziego Kryże (członek

świstały kule koło uszu, a pan

podważył jego bohaterstwo, mó-

wiąc: „Jaka wizyta, taki zamach”.

Z perspektywy czasu, niespecjal-

nie to dzisiaj wygląda...

Komorowski: – Pan prezes po-

wiedział – zacytuję może w miarę

wiernie – że marszałek sejmu pozwa-

la sobie na żarty. Pan Gosiewski mó-

wił o moich zbrodniach. Panie pre-

zesie, zdecydujcie się, czy to żarty,

czy zbrodnie. W moim przekonaniu

to nie był ani żart, ani zbrodnia. To

była ironia. Jedni ją lepiej, drudzy

gorzej rozumieją. Dzisiaj powiem

państwu, że gdybym miał świado-

mość, że to tak ochoczo wywoła nie-

zrozumienie, pewnie użyłbym inne-

go określenia. Proszę jednak zwró-

cić uwagę, że to, co wiemy o incy-

dencie w Gruzji, potwierdza moje

słowa w 150 procentach. Chodzi

tylko o to, że miałem odwagę

pierwszy powiedzieć, że to nie był

zamach. Dla mnie uwłaczające

godności Polaka było to, że pre-

zydent gruziński nieomal klepał

naszego po plecach, mówiąc:

„Macie dzielnego człowieka

na czele państwa”. Ten, który po-

winien zabezpieczyć, dać gwaran-

cję bezpieczeństwa, powinien pil-

nować, żeby nie powstała sytuacja

trudna albo śmieszna, prawie że

z uśmiechem radosnym mówił:

„Macie dobrego prezydenta”.

Kaczyński : – Wypowiedź

na temat Gruzji wskazuje na to,

że pan marszałek kompletnie nie

szanuje tego wszystkiego, co bu-

duje polskie instytucje i życie pu-

bliczne, w tym głowy państwa.

Po drugie, że pan marszałek nie

ma poczucia solidarności naro-

dowej. No i wreszcie po trzecie,

że pan marszałek ma jakąś zdu-

miewającą tendencję do tego, że-

by przyjmować rosyjski punkt wi-

dzenia. Los Gruzji może być

za jakiś czas, może w nieco in-

nych okolicznościach, także losem

i naszego kraju. I trzeba mieć bar-

dzo mało kwalifikacji, których pan

jest tak bardzo pewien w stosunku

do własnej osoby, żeby tego nie ro-

zumieć. To jest naprawdę interesu-

jące, w szczególności w kontekście,

o którym mówiłem poprzednio, bio-

rąc pod uwagę to, czym były Woj-

skowe Służby Informacyjne i czego

były filią. A otóż były filią GRU,

wywiadu wojskowego Związku So-

wieckiego. Możecie się państwo

śmiać, ale to są fakty poza jakąkol-

wiek dyskusją.

– Panowie, musimy kończyć!

Powiedzcie w jednym zdaniu coś,

co mogłoby do was przekonać nie-

zdecydowanych.

Kaczyński: – Mam pewne opo-

ry przed łganiem w żywe oczy.

Komorowski: – Średnio nadaję

się na tyrana, który dręczy sierotkę,

a pan Jarosław Kaczyński średnio

na sierotkę się nadaje.

Czas zatem głosować, choć dla

wielu będzie to wybór między za-

strzykiem z trucizny, a ukamienowa-

niem...

(Wypowiedzi pretendentów

to wierne i utrzymujące kontekst

cytaty).

„FiM”: – Szanowni panowie,

zacznijmy od źródeł. Co uznaje-

cie za swoje szczególne predyspo-

zycje, które doprowadziły was

do przedsionka Pałacu Prezydenc-

kiego?

Jarosław Kaczyński: – Już

w dzieciństwie biłem się na kamie-

nie, a koledzy z podwórka nadali

mi przydomek Hetman. Czasem zda-

rzało mi się oberwać i lądowałem

na pogotowiu, ale bez ciężkich strat.

Kiedy dorosłem, przychodziła mi

do głowy straszna myśl – czy udział

w tym filmie („O dwóch takich, co

ukradli księżyc” – dop. red. ) to nie

był czasem szczyt mojego życia i nie

przeżyję już chwili sławy...

Bronisław Komorowski: –Wy-

chowałem się w takich środowiskach,

w takich miejscach, gdzie była nędza

ludzka, i była ona udziałem także

mojej własnej rodziny. Mieszkałem

przez ścianę z prostytutką i ze zło-

dziejem, z różnymi bandytami. Znam

życie i naprawdę dla mnie nie jest

ważne to, kto jaki beret nosi, lecz to,

jakie ma poglądy i jak wychowuje

własne dzieci.

– A co wzajemnie myślicie o so-

bie dzisiaj? Jak pan prezes oce-

nia marszałka jako marszałka?

Kaczyński: – Bóg nie obdarzył

pana marszałka Komorowskiego ce-

chami, które są potrzebne, by tę funk-

cję wypełniać dobrze. Pierwsza spra-

wa, o której trzeba tutaj koniecznie

powiedzieć, to jest sprawa brutali-

zacji życia, przede wszystkim bruta-

lizacji języka. Otóż pan marszałek

czasem się osobiście udziela w tej

dziedzinie. Owa mentorsko-rezoner-

ska tendencja jest niestety politycz-

nie ukierunkowana, a bardzo często

jest to kierunek całkowicie jedno-

stronny – to jest kierunek przeciw

opozycji, przeciwko jej prawom, prze-

ciwko możliwościom wypowiadania

się. Czasem chodzi tylko o słowa,

słowa niestosowne, czasem chodzi

nawet o gesty…

Komorowski: – Warto pamię-

tać, co się samemu mówiło. Chciał-

bym przytoczyć parę cytatów: „Sto-

krotka, stokrotka, jest pani na mo-

jej krótkiej liście, pożałuje pani te-

go, wykończę panią, nie obronią pa-

ni agenci służb specjalnych”. Cieka-

we, kto to powiedział? Kolejny:

„Jeszcze jedno pytanie, ale nie od tej

małpy w czerwonym” ( Lech Ka-

czyński odpowiednio do Moniki

Olejnik oraz o Indze Rosińskiej

z TVN24 – dop. red. ). A oto wypo-

wiedź dotycząca lewicy: „Wystarczy

spojrzeć na lewicę w Sejmie, są

chamscy i prezentują swoistą anty-

kulturę”. To jest przejaw dobrego

wychowania w polityce? „Rząd pró-

buje przekonać Wysoką Izbę, że kon-

stytucja nie obowiązuje, posługując

się sprostytuowanymi prawnikami”

– to są cytaty z wypowiedzi pierw-

szych osób w pańskiej partii, panie

prezesie, w tym także pana.

Kaczyński: – Ma pan zapisane,

że ten powiedział to, a tamten tam-

to; zresztą po części nie mówił pan,

kto, ale przecież wszyscy wiemy.

Otóż, panie marszałku, mamy spis

waszych wypowiedzi, tylko że jest

to taka gruba księga. My się tym

nie posługujemy, ale jak pan mar-

szałek chce, to któregoś dnia mo-

żemy to odczytać… Radzę, żeby

pan nie podejmował rękawicy

w tej konkurencji, bo zakończy

się to dla was ciężką klęską. Ten

poziom grubiaństwa jest czymś

zupełnie niebywałym od 1989 ro-

ku. Tu bijecie na głowę Samo-

obronę. A pan jest jednym z pa-

tronów tego rodzaju działań.

– Panie marszałku, dlacze-

go prześladuje pan prezesa i je-

go drużynę?

Komorowski: – Zastanawia-

łem się, jak porównać marszałka

sejmu, do jakiej funkcji, do ja-

kiej roli, do jakiej sytuacji. Może

jest to sternik, może jest to kapi-

tan okrętu, który płynie gdzieś

po wzburzonych morzach batalii

politycznej? Tyle że jest to szcze-

gólny sternik czy kapitan, które-

go połowa załogi ciężko pracuje,

stawia żagle, ciągnie liny, a dru-

ga połowa wierci dziury w dnie

tego okrętu. Otóż żaden rozsąd-

ny marszałek nie będzie marszałkiem

tej części załogi, która wierci dziury

w okręcie, żeby zatonął.

Kaczyński: – Jeżeli opozycja to

jest grupa ludzi, która wierci dziury

w kadłubie okrętu, to rzeczywiście

trzeba ją zwalczać, trzeba ją ograni-

czać. Nawet trzeba ją niszczyć, trze-

ba ją dożynać, jak powiedział jeden

z pańskich politycznych przyjaciół.

Tak, rzeczywiście, panie marszałku,

przy pomocy słów można wszystko,

mowa jest królową, jak mówił He-

gel, i z tego między innymi wynika,

że można nią praktycznie w sposób

dowolny operować. I pan to nawet

trochę potrafi. Ale niezależnie od te-

go, co pan tutaj powiedział, prakty-

ki, które opisywałem w sposób bar-

dzo łagodny, rzeczywiście mają miej-

sce, a nie powinny mieć miej-

sca. I nikt tego nie zmieni, nikt te-

go nie usprawiedliwi, bo nie zawsze

będzie tak, że pańska formacja po-

lityczna będzie przy władzy...

Komorowski: – Przegrywacie

na własne życzenie, boście się zagra-

li, boście rządzili z ludźmi niewarty-

mi tego, boście nic nie zrobili dla

Polski dobrego, tylko zniszczyliście

Krajobraz

przed bitwą

i złodzieja za ścianą, do czego

zresztą sam się przyznał, udało

wam się znaleźć na niego jakieś

inne haki?

Kaczyński: – Marszałek musi

być osobą, która jest poza wszelki-

mi podejrzeniami. Otóż ja i nie tyl-

ko ja, bardzo wielu Polaków zainte-

resowanych polityką nie wie, dlacze-

go pan marszałek jest tak serdecz-

nie związany z Wojskowymi Służba-

mi Informacyjnymi, dlaczego ich bro-

nił, jako bodajże jedyny poseł Plat-

formy Obywatelskiej głosował prze-

ciwko ich rozwiązaniu… Łagodnie

mówiąc, sprawa do wyjaśnienia i,

łagodnie mówiąc, sprawa, która po-

winna prowadzić polityka, który uzna-

je pewne zasady – zasady uznawane

w dobrze funkcjonujących demokra-

cjach – do zawieszenia wypełniania

przez siebie funkcji. Tylko tyle. Nie-

wiele, ale aż tyle...

Komorowski: – Pan prezes Ka-

czyński używa określeń: można po-

dejrzewać, można mówić, można

wnioskować, można sądzić. Tego ro-

dzaju określeń jest cała masa. Moż-

na, panie prezesie, mówić podle

i można mówić superpodle. Jeżeli

PZPR aż do rozwiązania partii, póź-

niej sekretarz stanu u boku Zbignie-

wa Ziobry – dop. red. ). Tak, wice-

ministra sprawiedliwości w pańskim

rządzie, który wsadził do więzienia

Andrzeja Czumę, Wojciecha Ziem-

bińskiego, a także mnie. Pan uczy-

nił go wiceministrem sprawiedliwo-

ści. I pan dzisiaj snuje insynuacje

pod moim adresem?

Kaczyński: – Niezależnie od te-

go, kto był wiceministrem, a potrzeb-

ni byli sprawni prawnicy w naszym

rządzie, tymi, którzy doprowadzili

do władzy tej strony przez dwie ka-

dencje i tymi, którzy doprowadzili

do tego, że na przykład dzisiaj ma-

sowo esbecy wracają do ABW, jeste-

ście wy i jest pan, panie marszałku…

Komorowski: – Komuch jest

wstrętny wtedy, jak jest na lewicy

albo w centrum, a jest fachowiec, jak

jest u was. Nie można stosować kry-

teriów historycznych albo moralnych.

Na coś się państwo zdecydujcie.

– Panie marszałku, pamięta-

my awanturę wywołaną pańskim

komentarzem po wizycie prezy-

denta Kaczyńskiego w Gruzji,

gdzie bratu prezesa podobno

ANNA TARCZYŃSKA

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 27 (539) 2 – 8 VII 2010 r.

POLKA POTRAFI

Wieczne gody

Dziewice konsekrowane prowa-

dzą tzw. indywidualny tryb życia.

Oficjalna wspólnota dzieci bożych

żadnego zgromadzenia dla nich nie

przewidziała. Mogą więc mieszkać

same, mogą przy rodzinie. Ewen-

tualnie mogą – według kościelnych

wskazówek – „żyć w duchowej sym-

biozie z jakąś rodziną zakonną”.

Dziewica z natchnienia Ducha

Świętego publicznie ślubuje czystość,

przyjmując „postawę służby Kościo-

łowi”. Powinna być „w pewnym wie-

ku”. Wiek leciwy gwarantuje, że

przystępująca do konsekracji na nic

lepszego już nie liczy, więc najpew-

niej wytrwa w świętym przyrzecze-

niu. Do obrzędu przez 2–4 lata przy-

gotowuje ją wyznaczony biskup,

a potem – już w czasie ślubowania

– niczym mąż nakłada obrączkę.

Można sprosić rodzinę i koleżanki

z pracy, można przyjmować prezen-

ty, można nawet zorganizować mi-

niwesele. Kościołowi chodzi prze-

cież o promocję.

Już konsekrowana, codzien-

nie odmawia nieszpory. Raz

do roku jedzie na specjalny

dziewiczy zlot na Jasną Górę.

Stroni od imprez, tańców, zbyt

częstych odwiedzin przyjaciół

i rodziny. Ubiera się tak, żeby

podobać się wyłącznie oblu-

bieńcowi Jezusowi.

Frustracja seksualna nie-

zmiennie prowadzi do dewo-

cji, fanatyzmu i regularnych

przelewów dla toruńskie-

go padre . I już przestaje cie-

szyć wyczyn polskich młódek.

JUSTYNA CIEŚLAK

Prowincjałki

W Świnoujściu obrońcy uzdrowiskowej at-

mosfery prawobrzeża walczą z powstają-

cym tam gazoportem. Kilkadziesiąt białych krzyży ustawiono pod osłoną no-

cy w sąsiedztwie budowy terminalu LNG. Był też wieniec i szarfa z napi-

sem: „Św. pamięci kurort Świnoujście” oraz wypalone już znicze. Pracow-

nicy spółki bez namysłu krzyże... rozebrali.

Polskie dziewczyny należą do naj-

bardziej cnotliwych w Europie.

Jeśli wierzyć superpoważnym

sondażom, nasze rodaczki tracą

dziewictwo w wieku lat 19. Cno-

tliwsze są tylko Turczynki, które

żegnają się z cnotą rok z hakiem

później.

Kłóci się to trochę z prezento-

wanym przez media wizerunkiem

współczesnej nasto-

latki – agresywnej,

rozpustnej galerian-

ki, uwielbiającej za-

bawy erotyczne, o ja-

kich pokoleniu jej mat-

ki nawet się nie śniło.

Jak jest naprawdę, nikt

w końcu nie wie.

À propos dziewic, ty-

le że ciut starszych.

W ostatnią niedzielę w ka-

tedrze świdnickiej biskup

Ignacy Dec dokonał kon-

sekracji dwóch panienek

i dwóch wdów. Ślubowały do-

żywotni celibat. Grono wyświę-

conych prawiczek z roku na rok

się powiększa.

Skąd się to dziwactwo wzię-

ło? Otóż ojciec Kościoła, św. To-

masz z Akwinu, głosił: ludzie ży-

jący w małżeństwie otrzymają

30 procent nagrody w niebie, lu-

dzie konsekrowani – 100 procent.

Nic dziwnego, że dziewice konse-

krowane dziewicowały już w pierw-

szych wiekach istnienia Krk. Póź-

niej świętej praktyki zaniechano. Aż

do... XX wieku.

Pierwszą świeżo konsekrowaną

Polką była niejaka Zofia Prochow-

nik , która złożyła śluby w 1991 r.

Teraz jest ich kilkaset – najwięcej

w Europie.

Do Bydgoszczy wrócił Chrystus. Na jego

spotkanie tłumnie przybyli mieszkańcy, wła-

dze miasta, województwa, diecezji. Najważniejsza rola przypadła biskupowi

Janowi Tyrawie , który Jezusa poświęcił. Pomnik Najświętszego Serca Pa-

na Jezusa, bo taką postać przybrał bydgoski Syn Boży, jest rekonstrukcją

wysadzonej przez Niemców figury z 1932 r.

W Czechowicach-Dziedzicach i Bielsku-Bia-

łej ktoś regularnie opróżniał kościelne skar-

bonki. Amatorzy wdowich groszy w końcu wpadli. Dwóch 16-latków (jeden

ma za sobą karierę ministranta) stanie przed sądem dla nieletnich.

W gimnazjum w Dobrej Nowogardzkiej (woj.

zachodniopomorskie) podczas zajęć religii

ksiądz walnął 16-stoletniego ucznia w twarz. Powodem agresji był brak gu-

my w ustach chłopca. Gdy na jego prośbę uczeń pokazał, że nie żuje gumy

(ksiądz obstawiał, że żuje), katechecie puściły nerwy i zdzielił go ręką w po-

liczek. Tłumaczenia, że nerwy puściły, bo klasa zachowywała się niewłaści-

wie, nie przyniosły skutku. Sprawą zainteresowało się kuratorium i policja.

Księdzu grozi rok więzienia.

...chciała mieć 27-letnia bielszczanka. No

i instrument dla swojego wybranka ukra-

dła ze sklepu muzycznego. Za ten czyn sercowy grozi jej do 5 lat pozbawie-

nia wolności.

Opracowali: ASz, WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Bronisław Komorowski mógł najwyżej zarykiwać się ze śmiechu i okla-

skiwać Donalda Tuska.

(Adam Bielan, poseł PiS)

ka, która jest prawdopodobnie pierwszą udaną

próbą obiektywnej oceny blasków i cieni PRL-u. Bez

zapiekłej nienawiści i bez naiwnych zachwytów.

Zwykle mamy do czynienia z dwoma sposobami

oceniania czasów PRL-u. Jeden, dominujący, to nie-

nawistne, szydercze paszkwile, których pełno na przy-

kład w obecnej ramówce TVP oraz w gazetach zatrud-

niających dziennikarzy z krę-

gów solidarnościowej opozycji.

Z nich dowiemy się, że mieli-

śmy radziecką okupację, rządy

KGB-owskich agentów, prze-

śladowania, pełne więzienia,

dyskryminację katolików, „księ-

życową gospodarkę”, gołe haki w sklepach mięsnych

i ocet na półkach w spożywczych. Po prostu czar-

na, 45-letnia dziura w chwalebnej, tysiącletniej historii

zawsze zamożnej, tolerancyjnej i sprawiedliwej Polski.

Jest też drugi sposób patrzenia na ten okres, utrzy-

many w tonie nostalgiczno-pochwalnym, zwykle spoty-

kany wśród ludzi związanych z dawnym systemem wła-

dzy lub osób, które III RP skazała na przemiał, bo oka-

zały się za stare lub nie dość przebojowe. W ich rela-

cjach PRL jawi się jako złoty wiek, kraina spokoju i po-

wszechnej, choć skromnej szczęśliwości, kraj równości

i tolerancji, gdzie „mury pięły się do góry”, gdzie były

mieszkania i chleb z kiełbasą dla wszystkich.

Który z tych obrazów jest prawdziwy? Częściowo oby-

dwa, czy może żaden z nich? Nieco światła rzuca na tę

kwestię książka „PRL bez uprzedzeń” pod redakcją Ja-

kuba Majmurka i Piotra Szumlewicza (Wyd. „Książ-

ka i Prasa”). Uważam ją za próbę podsumowania zasad-

niczo udaną, zwłaszcza w warstwie opisującej osiągnię-

cia i niepowodzenia gospodarcze, społeczne oraz zwią-

zane z prawami kobiet i stosunkami państwo–Kościół.

Książka maluje ciekawy szkic przyczyn zacofania

Polski przed 1945 rokiem oraz analizę tego, jak sobie

władze PRL-u z tą spuścizną radziły, czy realizowały,

to, co zapowiadały, i na ile wykorzystały dostępne szan-

se. Wśród wielu mało znanych informacji dość zdumie-

wająca i smutna zarazem jest ta, że Polska końca lat 80.

była krajem ludzi o znacznie bardziej rozwarstwionych

dochodach niż ówczesny RFN, Szwecja czy Finlandia.

Czyli że lewicowy postulat rów-

ności zrealizowano lepiej

w krajach kapitalistycznych,

rządzonych przez socjaldemo-

krację, niż w kraju, który sam

siebie nie do końca słusznie

nazywał socjalistycznym.

Inna ciekawostka to interesująca ocena polityki

społecznej PRL-u, dokonana przez filozofa i socjolo-

ga Piotra Szumlewicza, który zauważa m.in., że ów-

czesna polityka społeczna faworyzująca patriarchalny

model rodziny jest bliższa ideałom chadeckim niż so-

cjaldemokratycznym, urzeczywistnionym na przykład

w Skandynawii.

Nie do końca udanym tekstem jest natomiast roz-

dział poświęcony życiu ludzi homoseksualnych w PRL-u.

Jest tam sporo ciekawych analiz i faktów, ale brakuje

prostego stwierdzenia, że niemal cała Europa poło-

wy XX wieku była homofobiczna, a sytuacja w PRL-u

nie była wcale szczególnie zła. Miała nawet swoje za-

lety – za stosunek seksualny z osobą tej samej płci

można było wówczas trafić do więzienia w ZSRR, Ru-

munii, Francji, RFN i... USA (tak, tak!), ale nie w „nie-

słusznej” Polsce Ludowej. PRL nie wkładał ludziom

nosa pod kołdrę, choć tępił pornografię. Tak czy ina-

czej, wspomniana książka w dużej mierze odczarowu-

je z propagandowych zaklęć tamte czasy i pomaga je

lepiej zrozumieć.

Wokół wichry i burze, kłótnie i dyskusje, a prawdziwy przywódca prosi

o spokój i zaufanie, by przeprowadzić kraj przez wzburzony ocean wojny

domowej. Wzruszające, ale ja już jako dzieciak nie wierzyłem Jaruzelowi,

więc i dzisiaj nie wierzę Komorowskiemu.

(Marek Migalski)

RZECZY POSPOLITE

Komorowski prywatnie to sympatyczny, otwarty i dowcipny kompan, taki

sienkiewiczowski sarmata, bardzo inteligentny i raczej życzliwy. Przez pra-

wie dwa lata tydzień w tydzień w każdą sobotę jadaliśmy razem śniada-

nia (przy mikrofonie) w radiowej Trójce, więc myślę, że poznałem go

dość dobrze. (Wojciech Wierzejski o marszałku Komorowskim)

Siedziałem w więzieniu w 81 r. – Jarosław Kaczyński nie. Trzymał nogi w mi-

sce mamy z solą i z wodą morską. Mnie wypieprzyli ze szkoły. Z czego wy-

pieprzyli J. Kaczyńskiego? (...) był tchórzem. Maminsynkiem, tchórzem, peł-

nym resentymentów. (Janusz Palikot o Jarosławie Kaczyńskim)

Napieralski stara się wykorzystać moment zainteresowania nim, ale nie

jestem pewien, czy właściwie. Ma szansę przemienić się w poważnego po-

lityka. Jeśli teraz przesadzi, jego upadek może być jeszcze bardziej bole-

sny niż pozytywne zaskoczenie, które wywołał. Gwiazdorzenie bez pokry-

cia może go zniszczyć. (Sławomir Sierakowski, „Krytyka Polityczna”)

Finanse Kościoła w Polsce stanowią modelowy przykład szarej strefy. Zbyt

szeroki jest zakres zwolnień podatkowych kuszących do zakładania tzw.

pralni, nie istnieje wymóg księgowania ofiar i datków (...). W mentalności

księży ta parafia jest lepsza, w której można więcej zarobić i vice versa.

(Tadeusz Bartoś, były dominikanin)

(...) system demokratyczny wymaga tolerancji, a tolerancja zaistnieć mo-

że wyłącznie w społeczeństwie pluralistycznym. Klerykalizacja wspiera-

na przez ugrupowania prawicowe zaostrza konflikt z elementarnymi kon-

cepcjami państwa praworządnego (...). (Uri Huppert,

izraelski adwokat i publicysta, wieloletni radny Jerozolimy)

Wybrali: RK, OH, ASz

Bez uprzedzeń

ADAM CIOCH

KRZYŻEM W NICH

IDZIE STARE

POTRZEBUJĄCY

ŻUJ GUMĘ

CHŁOPAKA Z GITARĄ...

N a rynek księgarski w Polsce trafiła właśnie książ-

Nr 27 (539) 2 – 8 VII 2010 r.

NA KLĘCZKACH

GŁOSUJ PO MSZY

przypomnieć o podejmowanych

przez księży próbach zmierzających

do zaprzestania śpiewania jej tek-

stu w kościołach.

„Czy jednak dobrze się dzieje, że

»Rota« Konopnickiej otworzyła so-

bie i drzwi kościelne, że nabożeń-

stwa na rocznice narodowe kończy

się tą właśnie »Rotą«?” – zastana-

wiały się wydawane w Poznaniu

„Wiadomości dla Duchowieństwa”

w1920 roku. „Nie poruszam umyśl-

nie tej okoliczności, że Konopnicka

nie odznaczała się religijnością

– w szczególności – o ile chodzi o re-

ligię Chrystusową i jej jedyny prawy

wykładnik: katolicyzm. Pod tym

względem mają jej niektórzy zbyt wie-

le do zarzucenia (...). W każdym ra-

zie jednak »Rota« Konopnickiej nie

jest pieśnią w duchu kościelnym, lecz

czysto świecką” –stwierdzał redak-

tor. Ponieważ jednocześnie melo-

dię skomponowaną przez Nowo-

wiejskiego do słów Konopnickiej

uważał za „bezsprzecznie przepięk-

ną” , żeby pieśń „uświęcona żywio-

łowym wylewem narodowego uczu-

cia mogła wejść do sanktuarium na-

szych świątyń katolickich”, postulo-

wał tekst „Roty” zastąpić śpiewa-

niem wiersza „o charakterze czysto

kościelnym i religijnym” , czyli „Ha-

sła eucharystycznego” autorstwa ks.

Henryka Weryńskiego . AK

dosprzeciwienia się decyzji Watyka-

nu. Całe zamieszanie spowodowane

jest artykułem, który abp Fisichella

opublikował w „L’Osservatore Ro-

mano”. Napisał w nim, że popiera

lekarzy, którzy usunęli ciążę zgwał-

conej9-letniej Brazylijki. Dodał rów-

nież, że kara ekskomuniki dla nich

jest zupełnie nie na miejscu. Tylko

tyle i aż tyle, bo Smeaton uważa,

że choćby jedna wzmianka o zgo-

dzie naaborcję zachęca ludzi dojej

stosowania.

„W całej Polsce II tura wyborów

na Prezydenta RP. Wzmocnijmy fre-

kwencję i z dwóch kandydatów wy-

bierzmy tego, dla którego najważ-

niejsza jest Ojczyzna i hasło »Bóg,

Honor, Ojczyzna« nie jest tylko re-

klamą wyborczą. Czas najwyższy się

obudzić i sprawić głosowaniem, aby

»Polska była Polską«! Dla następ-

nych pokoleń!” –agituje parafia pw.

Najświętszego Serca Pana Jezusa

i Niepokalanego Serca NMP w Ja-

śle. Z kolei proboszcz parafii św.

Andrzeja Boboli w Bydgoszczy

zwierza się swoim owieczkom, że

nie będzie głosować na Bronisła-

wa Komorowskiego , ponieważ jest

on za metodą in vitro i za ustawą

aborcyjną oraz nie zaszczycił swo-

ją obecnością w 2007 roku uroczy-

stości ogłoszenia Matki Bożej Try-

bunalskiej patronką polskich par-

lamentarzystów. Aproboszcz pa-

rafii św. Jerzego wPrószkowie (woj.

opolskie) wzywa: „Idźcie głosować,

najlepiej bezpośrednio po tej mszy

świętej”.

się pojawić podczas jej koncertu

w Kluczborku. A tam mogą być prze-

cież dzieci”.

Doda, znana z ciętego języka,

oczywiście stosownie skomentowa-

ła na swojej stronie internetowej

zachowanie Ryszarda Nowaka: „(...)

żeby nie było smutno, to mam na-

dzieję, że pseudostrażnik moralno-

ści, który notabene głosował, będąc

w Unii Pracy, za aborcją, tj. pan Ry-

szard Nowak, nie zapomni o nas

i dalej będzie rozsyłał swoje chore

pisma (których znaczenia sam nie

rozumie...). Swoją drogą, jak żenu-

jącym i płytkim umysłowo trzeba być,

BY OCENIAĆ KONCERT, NIE

BĘDĄC NA NIM...” . ASz

MÓDL SIĘ

I ZDROWIEJ

W kieleckim szpitalu pojawili

się dla odmiany archaniołowie.

Na witrażach w oknach kaplicy.

W jednym – Michał, opiekun wal-

czących z chorobą, w długiej błę-

kitnej szacie, wdrugim –Rafał, pa-

tron chorych, lekarzy i tych, któ-

rzy podupadają na zdrowiu – obaj

unoszą się nad ziemią. „Dla scho-

rowanych pacjentów to bardzo waż-

ne. Mogą przyjść do naszej zabyt-

kowej kaplicy, pomodlić się i po-

czuć jak w kościele” – przekonuje

Grażyna Zabielska , prezes szpi-

tala. Nie miała więc wyrzutów su-

mienia, dokładając 6 tys. złotych

do ufundowanych przez prywatne-

go sponsora szkiełek. WZ

ASz

O, WIELKA RITO!

Ameryka Południowa dorobiła

się kolejnego świętego pomnika.

W brazylijskim stanie Rio Grande

abp Matias Patricio de Mace-

do poświęcił największy pomnik

w Ameryce Łacińskiej i zarazem

największą katolicką figurę naświe-

cie. Na pomysł wybudowania 56-

metrowego kolosa przedstawiają-

cego postać św. Rity wpadł ks. Aer-

ton Sales . Pozapomnikiem wybu-

dowano wtym miejscu również ka-

plicę, sale z wotami i wykładowe,

punkt widowiskowy, restaurację,

sklepy z dewocjonaliami i parking.

Całość pochłonęła ponad3 mln do-

larów, z czego większość pokryły

władze miejskie, stanowe ifederal-

ne. „Czuję, że Bóg wysłuchał pra-

gnienia miasta Santa Cruz, aby stać

się także miastem sanktuarium”.

Skoro Bóg wysłuchał, aKościół po-

stawił, to budżet zapłacił. ASz

MAGISTROWIE

PANA B.

ALBUM WYBORCZY

Czy to na pewno nagroda?

Uczniowie krakowskiego gimna-

zjum nr 1 na zakończenie roku

szkolnego otrzymali album „Hołd

katyński”. W pozycji znajduje się

ponad 170 zdjęć pary prezydenc-

kiej i opis reakcji Polaków na ka-

tastrofę pod Smoleńskiem. Rodzi-

ce są oburzeni. „Jak można wpaść

na pomysł, by coś takiego rozda-

wać uczniom?! Zwłaszcza teraz, tuż

przed drugą turą wyborów prezy-

denckich. To nachalna propagan-

da wyborcza!”. „Syn nigdy nie miał

specjalnych osiągnięć w tym gim-

nazjum i muszę powiedzieć, że

po raz pierwszy mam z tego satys-

fakcję. Nie chciałbym, żeby przy-

nosił mi do domu ze szkoły tego

typu nagrody”.

Nie ma się czemu dziwić. Wal-

bumie na jednej ze stron znalazło

się zdjęcie małego ołtarzyka z na-

pisem „Prezydent Lech Kaczyński

otrzymał koronę męczeństwa”.

ASz

POWOŁANIE DO KASY

Na Jasną Górę wkroczyła

triumfalnie 24 czerwca pielgrzym-

ka seminarzystów zPłocka. Fanfa-

ry podczas odsłaniania cudowne-

go obrazu były niczym wporówna-

niu z dumą młodego duchowień-

stwa. Skąd taka pewność siebie

u przedstawicieli toczonej afera-

mi płockiej organizacji? Wyjaśnił

to ojciec duchowny kleryków ks.

Roman Mosakowski : „Zauważa-

my odkilku lat, że spada liczba po-

wołań, ale unas (...) już odtrzech,

czterech lat powołania utrzymują

się bez zmian!”.

Ojczaszek zapomniał dodać, że

przyczyną takiego stanu rzeczy są

horrendalne zarobki płockiego kle-

ru. Pogrzeb bez organisty kosztuje

tam około1000zł. Tyle samo księ-

ża inkasują zaślub. Natomiast me-

tryka chrztu potrzebna do zawar-

cia małżeństwa plus zapowiedzi (na-

zywane półślubkiem) nie zostają

wydane narzeczonym bez wpłace-

nia 350 zł.

ABORCJA

W WATYKANIE

Na wieść o nominacji abp. Ri-

na Fisichelli na czołowe stanowi-

sko w Papieskiej Radzie ds. No-

wej Ewangelizacji działacze pro-li-

fe dostali białej gorączki.

John Smeaton –dyrektor Bri-

tish Society – organizacji chronią-

cej nienarodzone dzieci i guru

wśród przeciwników aborcji i za-

biegów in vitro nazwał tę nomina-

cję „totalną katastrofą” i wezwał

działaczy pro-life z całego świata

OFIARY TRADYCJI

Co roku rynek pracy w Polsce

zasila wykwalifikowana kadra teo-

logów zaopatrzonych wtytuł magi-

stra uzyskany na wydziałach teolo-

gii państwowych uniwersytetów.

Zakres teologicznych specjal-

ności i kwalifikacji stale się posze-

rza. I tak na przykład wydział teo-

logii Uniwersytetu Warmińsko-Ma-

zurskiego w Olsztynie w ubiegłym

roku „wyprodukował” magistrów

na podstawie tak wiekopomnych

prac naukowych jak: „Antropolo-

giczno-teologicznaróżnica między

antykoncepcją a okresową wstrze-

mięźliwością”, „Teologiczno-mo-

ralnaocenaoperacji plastycznych”,

„Proegzystencjalny wymiar ojco-

stwa”, „Teologiczno-pedagogiczne

aspekty sportu”, „Rola rekolekcji

zamkniętych idni skupienia wpro-

cesie wychowania”, „Ocena okul-

tyzmu wtwórczości Aleksandra Po-

sackiego SJ”, „Zasada sprawiedli-

wości wrelacji lekarz–pacjent. Uję-

cie teologiczno-moralne”, „Egzor-

cyzmy w wybranej literaturze teo-

logicznej”. Na tejże państwowej

uczelni obroniono ponadto dokto-

rat pt. „Rozwój uroczystego na-

uczania Soboru Watykańskie-

goIIorzeczywistościach ziemskich

w zwyczajnym nauczaniu encyklik

Jana Pawła II”.

W RPA dwudziestu chłopców

zmarło, a 60 innych uległo zaka-

żeniom po tradycyjnym obrzędzie

obrzezania, jakiemu poddano ich

w tzw. szkołach męskiej inicjacji.

Wubiegłym roku tylko we Wschod-

niej Prowincji Przylądkowej było91

śmiertelnych ofiar obrzezania. Kil-

kaset trafiło do szpitali. MaK

WIECZNIE ŻYWI

o.P.

Fabryka Porcelany w Wałbrzy-

chu dostała zlecenie. Pewien nie-

miecki kontrahent zamówił otóż po-

piersia Lenina. Hurtowo. Kierow-

nictwo zakładu radości nie ukrywa,

bo – jak się okazuje – wciąż trzyma

w magazynie porcelanowe figurki.

Idąc za ciosem, zamierza też wzno-

wić produkcję Pierwszego Przywód-

cy. Przy okazji okazało się jednak,

że namagazynowych półkach –obok

Włodzimierza Iljicza – zalegają

przez nikogo niechciane popiersia...

Jana Pawła II .

DODA VS NOWAK

Ryszard Nowak, przewodniczą-

cy Komitetu Obrony przed Sekta-

mi, chce, aby władze Kluczborka

(woj. opolskie) odwołały koncert

Dody. Powód? Nowak napisał wli-

ście do burmistrza miasta, że oba-

wia się bluźnierstwa: „Obawiamy

się, że bluźniercza Doda podczas

koncertu będzie szydziła z Biblii oraz

katolików, protestantów, wyznaw-

ców prawosławia i judaizmu (...).

Doda szydziła z Biblii, w jednym ze

swoich wywiadów mówiąc, że jej

twórcy byli alkoholikami i narkoma-

nami. W ten sposób obraziła uczu-

cia religijne wielu osób i obawiam

się, że podobne bluźnierstwa mogą

„ROTA”

NIEKOŚCIELNA

Przyokazji obchodzonego wPo-

znaniu stulecia prawykonania „Ro-

ty” Marii Konopnickiej warto

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: