Fim 24-2010.pdf

BEATYFIKACJA W OBIEKTYWIE „FiM”

Â Str. 14-15, 25

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 24 (536) 17 CZERWCA 2010 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

Chcą żyć według

własnych reguł

i nie upiększać

zakłamanych

statystyk Kościoła.

Cieszą się życiem

i wolnością. I tę

właśnie wolność

od religijnych

gorsetów z radością

manifestują.

Apostaci.

ISSN 1509-460X

TEGO NIE POKAZAŁA TELEWIZJA

Â Str. 12-13

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 24 (536) 11 – 17 VI 2010 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

Po 20 latach działania kościelno-rządowej Komisji Majątko-

wej, która „oddała” Kościołowi rzymskokatolickiemu nieru-

chomości warte jak dotąd 60 miliardów złotych („FiM” 21/2010),

prokuratura postawiła wreszcie zarzuty dwóm członkom tego

gremium. Chodzi o reprezentantów strony kościelnej – księ-

dza Mirosława P. i adwokata Krzysztofa W. Zarzuty są zwią-

zane z przekazaniem poznańskim elżbietankom 47 ha ziemi

warszawskiej gminy Białołęka. Ziemię wartą 240 mln złotych

wyceniono na kwotę niemal dziesięciokrotnie mniejszą, a mnisz-

ki sprzedały ją zaraz po otrzymaniu za 30 mln złotych.

Sufit już pęka

zmienia się na lepsze, że politycy zawsze będą robić Ko-

ściołowi dobrze, że Polska już na zawsze pozostanie watykań-

ską kolonią. „Co wynika z waszego pisania od 10 lat, skoro

wszystko jest po staremu?” – pytają niektórzy.

A jednak jest postęp, i to ogromny. Ponad 10 lat temu,

kiedy na rynku pojawił się nasz tygodnik, w podobny sposób

narzekali właściwie wszyscy światli obywatele RP. Dziś scep-

tycy są w mniejszości. Dekadę temu niemal wszyscy Polacy

mieli być wiernymi katolikami, a Kościół rzymski – najważniej-

szą siłą polityczną. Nawet „lewicowy prezydent” publicznie

lżył antyklerykałów. Na progu zjednoczenia z UE słyszeliśmy

głosy, że globalizacja i integracja europejska to jedno, a reli-

gijność Polaków to rzecz odrębna, niewzruszalna. Każda za-

chcianka papieża czy katolickich biskupów była rozkazem. Ko-

lejni szefowie rządu i dyplomacji podporządkowali politykę Pol-

ski wobec Rosji oraz pozostałych państw postradzieckich inte-

resowi Watykanu (polscy misjonarze otrzymali paszporty dy-

plomatyczne RP oraz dotacje na remonty i budowę katolickich

świątyń pod pretekstem pomocy tamtejszym Polakom itp.).

W kraju kwitło rozdawanie mienia publicznego biskupom oraz

wpisywanie do dowolnych regulacji prawnych reguł gwaran-

tujących Krk władzę po wieczne czasy (obowiązek przestrze-

gania tzw. wartości chrześcijańskich w szkołach i mediach czy

też reguła autonomii Kościoła i państwa wpisana do konstytu-

cji, aby Episkopat mógł wyznaczać zadania państwu). Osobi-

ście mieliśmy okazję przekonać się, jak państwo chroniło księ-

ży pedofilów, kiedy na początku sprawy księdza Pawłowicza

tajniacy z UOP chowali przed sądem i prokuraturą taśmy do-

kumentujące gwałty duchownego na dzieciach, wpływali na treść

zeznań świadków itp.

A wszystko to w imię zachowania ciągłości państwa, bo-

wiem przez łby rządzących nie przechodziła myśl, że państwo

i Kościół mają przeciwstawne interesy. Klerykałowie (nie tylko

w Polsce) wychodzą z założenia, że państwo jest tylko złem

koniecznym, które musi wspierać zesłane ludziom z nieba do-

bro, czyli... Kościół i jego hierarchię. W tym celu powinno do-

tować interesy Watykanu i ułatwiać indoktrynację – od przed-

szkola, poprzez szkoły, na mowie pogrzebowej kończąc. À pro-

pos cmentarzy. Trzeba zauważyć, że wspieranie przez państwo

faktycznego monopolu na zarządzanie nimi przez katolicki kler

jest obrzydliwym bezprawiem, które „Fakty i Mity” zamierzają

zgłosić w kolejnym proteście do Komisji Europejskiej. Do na-

szej redakcji co rusz docierają sygnały, że jakiś proboszcz od-

mówił pochowania kogoś na cmentarzu parafialnym, traktując

publiczne miejsce jak prywatny folwark.

Wszystko wskazuje jednak na to, że watykański kolos na gli-

nianych nogach pożre własny ogon i upadnie sam. Co nie zna-

czy, że tego procesu nie powinniśmy przyspieszać.

Populacja (łatwo)wiernych zmniejsza się w tempie narasta-

jącym. Hierarchia Katolandu – przyzwyczajona do wydawania

tłuszczy rozkazów – nie umie nawiązać kontaktu z młodymi wier-

nymi. Nie potrafi zrozumieć współczesnego świata i żyje obse-

sjami rodem z XIX wieku, traktując wolność seksualną, wolność

słowa czy tolerancję – na przykład wobec par jednopłciowych

– jako zagrożenie dla „podstaw biologicznej egzystencji naro-

du”. Skutki widzimy na własne oczy: młodzi katolicy coraz czę-

ściej żyją bez ślubu lub biorą wyłącznie ślub świecki, coraz mniej-

szy odsetek dzieci jest chrzczonych, coraz więcej

z nich rezygnuje z katechezy i nie przystępuje do ko-

munii i bierzmowania. Mimo utrudniania, łamania

prawa i zwykłej bezczelności proboszczów ser-

wis internetowy apostazja.pl szacuje liczbę apo-

statów w Polsce na około 500 tys.

Na przekór elitom – przywykłym do kolabo-

racji z klerem – i obrzydliwemu koniunkturalizmowi

mediów (zmienią front, gdy odwrót klerykałów

będzie bardziej wyraźny) gleba dla uzdrowienia

państwa jest już żyzna. Jak czytamy w pracy pro-

fesora Wojciecha Świątkiewicza z Uniwersytetu

Śląskiego, w 2008 roku połowa Polaków nie miała wcale lub

miała bardzo ograniczone zaufanie do Kościoła. Obecnie jest to

już z pewnością – po raz pierwszy w historii – WIĘKSZOŚĆ!

Przepytanym Polakom ksiądz coraz częściej kojarzy się z wy-

rachowanym materialistą, egoistą, politykierem i cynikiem. Wier-

ni wiedzą też, że ani w parafii, ani w Caritasie nie mają czego

szukać w razie nieszczęścia.

Jak przyspiesza proces sekularyzacji, obrazują sondaże do-

tyczące zaufania wiernych do proboszczów – pasterzy, którzy

są najbliżej wiernych owieczek. Pełne zaufanie do nich w 1998

roku miało 58 procent badanych, w 2006 r. – 55 proc., a w ro-

ku ubiegłym – 51 procent. Przy okazji dane te potwierdzają, że

połowa dorosłych Polaków to – mniej lub bardziej aktywni – an-

tyklerykałowie. Kiedy za 5–10 lat dorosną polskie dzieciaki, wy-

borcy Kaczo-Rydzykowi zejdą do katakumb!

Ten proces dotyczy zresztą wszystkich krajów uznawa-

nych do niedawna za katolickie. W Hiszpanii w ciągu ostat-

nich 20 lat liczba biorących udział w praktykach religijnych spa-

dła o połowę. W najbardziej katolickich częściach Włoch jesz-

cze 10 lat temu do bierzmowania przystępowała przeszło po-

łowa rocznika; obecnie – już tylko 30 procent młodzieży.

Niewątpliwie polscy antyklerykałowie potrzebują jednak

bodźca(ów), aby się uaktywnić. Tego wszystkiego m.in. do-

starcza im cotygodniowa lektura „FiM”. Dzięki wielu z Was,

Drodzy Czytelnicy, nasze wspólne idee trafiają pod strzechy

rodaków, w których budzi się wrażliwość na polskie realia,

otwierają się ich oczy, a oni sami zaczynają samodzielnie my-

śleć. To mozolne rozpychanie się w przestrzeni publicznej praw-

dy o obłudzie hierarchii Kościoła, o jej nadużyciach, przestęp-

stwach i interesach robionych kosztem polskiego państwa

jest naszym wspólnym dziełem.

Nawet do części elit powoli dociera konieczność racjonal-

nego uporządkowania relacji państwo–Kościół. Jeszcze niedaw-

no ktoś, kto publicznie oznajmiłby: „Państwo polskie jest pań-

stwem wyznaniowym”, zostałby nazwany marginesem i oszo-

łomem. A tak właśnie 2 tygodnie temu stwierdził jeden z naj-

większych autorytetów w dziedzinie prawa, profesor Wiktor

Osiatyński, na sali Trybunału Konstytucyjnego. Konstytucjona-

liści, a nawet kilku sędziów TK, bez skrępowania uznali jego

wyroki w sprawach religii w szkole i legalności dotacji dla ko-

ścielnych uczelni za błędne. Prawa mniejszości seksualnych

przestały być tematem tabu. Coraz odważniejsze są ofiary

księżowskiej przemocy i ich rodziny (pierwsze sprawy sądowe

o odszkodowania). Ludzie przestali się bać.

Lato to czas podróży, spotkań, nowych kontaktów. Rozma-

wiajmy i edukujmy naszych braci Polaków – jako pomoc dy-

daktyczną w następnym numerze „FiM” wydrukujemy dla

Was ulotki. Im więcej nas będzie, tym szybciej będziemy w sta-

nie wymusić pożądane zmiany w państwie i samorządach. Niech

nas usłyszą i zobaczą. Do porzucenia polityki klerykalizacji pań-

stwa może rządzących zmusić wyłącznie presja społeczna. Nie

pozwólmy sobie dyktować, jak mamy się zachowywać i co

mamy myśleć. Bądźmy niezależni. Edukujmy młode pokolenie.

Rozmawiajmy z dziećmi i nastolatkami. Nieśmy wspólnie ka-

ganek oświaty. Bez tego historyczna rewolucja antyklerykalna,

której początki obserwujemy, będzie trwała znacznie dłużej.

Po raz pierwszy od tysiąca lat sufit nad polską kruchtą zaczął

naprawdę pękać!

„Chwała Bogu” – przypuszczamy, że takie były pierwsze sło-

wa dyrektora Caritas Polska, gdy dowiedział się o powodzi.

Kościelna instytucja charytatywna, słynna z tego, że blisko

75 procent zebranych pieniędzy przeznacza na obsługę samej

siebie, ogłosiła, że na powodzian zebrała właśnie 9,5 milio-

na złotych. Co za fart!

Ale są i takie katolickie portale, z którymi nawet gotowi je-

steśmy się zgodzić. Na jednym z nich trwa dyskusja, czy moż-

liwe jest, że „Bóg karze Polaków powodzią za to, że pocho-

wali Kaczyńskiego na świętym Wawelu”.

Możliwe! Każdy by się wkurzył. Nawet święty.

Znany z obiektywizmu i taktu redaktor Semka z „Rzeczpo-

spolitej” był łaskaw oświadczyć, że męczeństwo i beatyfikacja

Popiełuszki to „uroda chrześcijaństwa”. Cie choroba, to po-

wabem tej religii są ludzie zamordowani? Ciekawa, ale w koń-

cu historycznie uprawniona koncepcja.

„Kim byłby dziś Jerzy Popiełuszko, gdyby nie został zamor-

dowany?” – zastanawia się jeden z portali historycznych. My,

niedowiarkowie, nie potrafimy odpowiedzieć na to pytanie,

ale z całą pewnością wiemy, kim by nie był. Otóż świętym by

nie był. Papieżem raczej też nie. Skąd to wiemy? Podobno

w niebie orzeczono, że jeden pontyfikat Polaka to wszystko,

co świat jest w stanie wytrzymać w całej swojej historii.

Fatalna wiadomość dla wszystkich polskich księży, zakonni-

ków i innych zboczonych wybrańców Pana Boga. Od wtorku

weszła w życie nowelizacja kodeksu karnego, która traktuje

pedofilię jako zbrodnię. Można za nią dostać minimum trzy

lata bezwzględnej odsiadki. A nawet dożywocie (w drastycz-

nych przypadkach).

Katolickie media dostały szału na wieść, że na warszawskim

Ursynowie wybudowano krąg megalityczny. Nie, to nie jest

akurat efekt najazdu Gotów, tylko zaprojektowany element

krajobrazu, a architekta wynajęły władze. Całość miała sym-

patycznie przypominać angielski Stonehenge, ale przypomnia-

ła m.in. ultrakatolickiej „Frondzie” o pogańskich czasach. „Czy

ktoś zapytał o zdanie miejscowego proboszcza?” – pytają cał-

kiem poważnie Prawdziwi Polacy.

Najbardziej znani polscy wróżbici stawiają tarota w sprawie

wyborów prezydenckich, a brukowce ochoczo informują o re-

zultatach. Przepowiadaczom wychodzi, że bezapelacyjnie wy-

gra Komorowski. To znaczy, wychodzi tak niektórym, bo in-

nym, że Kaczyński. Znalazł się nawet taki magik, który ogło-

sił zwycięstwo Napieralskiego. Na Marka nikt nie stawia.

Na Jurka też nie.

„Jesteśmy z was dumni” – tak zaczyna się list Episkopatu

Włoch do księży na całym świecie. Dalej jest o tym, że „za-

sypywanie kleru podejrzeniami o pedofilię rodzi gorycz i ból”.

Nie ma za to ani słowa o tym, jaka to „gorycz i jaki ból” sta-

ły się udziałem tysięcy ofiar zboczeńców w sutannach. Coś

nam się wydaje, że czas najwyższy na kolejne przyjście Me-

sjasza i na założenie jakiegoś nowego Kościoła.

Będzie lepiej. Przynajmniej na Bliskim Wschodzie. Ucichną

strzały, Żydzi i Palestyńczycy przestaną się nienawidzić i za-

bijać. Nie może być inaczej, skoro Watykan ogłosił, że papież

modli się do Boga o pokój w Strefie Gazy. Chyba że Stwór-

ca – w co wierzyć nam się nie chce – ma gdzieś modlitwy gło-

wy katolickiego Kościoła.

JONASZ

Joey Williams, czteroletni chłopiec, spadł z siódmego piętra

(25 m) wieżowca w Miami. I dosłownie nic mu się nie stało.

Katolickie światowe serwisy informacyjne podchwyciły natych-

miast oświadczenie dziadka, który miał pilnować malca, że to

Bóg nad nim czuwał. Jak rozumiemy – nad dzieckiem, a nie

nad nieudolnym safandułą. Ale jeśli nawet, to dlaczego w ogó-

le spadał? Czyżby Bóg, podobnie jak dziadyga, akurat oglą-

dał telewizję?

P rotestuję, kiedy ktoś twierdzi, że w naszym kraju nic nie

Nr 24 (536) 11 – 17 VI 2010 r.

GORĄCY TEMAT

chcielibyście, żeby patrzo-

no na was i traktujcie ich

tak samo, jak chcieliby-

ście być traktowani. Pamiętajcie, że

naszą rzeczywistość tworzymy wspól-

nie i taki będzie nasz świat, na jaki

sobie pozwolimy – napisał do dzie-

ci Marek Michalak , rzecznik ich

praw, z okazji rozpoczęcia roku

szkolnego 2008. Marianna M. ni-

gdy listu rzecznika nie czytała. A jed-

nak walczy z całych sił, bo ktoś zruj-

nował piękny dotąd świat jej córki.

ani w pokoju, w którym Wiktoria

spędzała czas w jego towarzystwie.

Uznano, że te czynności nie są po-

trzebne do wyjaśnienia sprawy.

– Przez pięć miesięcy nie zrobili

praktycznie nic, żeby ustalić, co fak-

tycznie się wydarzyło – mówi roz-

żalony ojciec Wiktorii.

A co zrobiła prokuratura? Prze-

słuchała małoletnią w obecności bie-

głego psychologa oraz (trzy miesią-

ce po zgłoszeniu sprawy) właścicie-

li domu, w którym miało dojść

do opisywanego zdarzenia.

chce o tym wydarzeniu dalej opowia-

dać. Pragnie o tym zapomnieć”.

A jednak 25 lutego 2010 r. umo-

rzono śledztwo, uznając, że wszyst-

kie okoliczności w sprawie zosta-

ły wyjaśnione , zaś czynu nie po-

pełniono. Bo – według prokuratu-

ry – fakt, że dorosły mężczyzna kła-

dzie sobie rękę dziecka „trochę wy-

żej jak na kolanku” nie świadczy

o molestowaniu seksualnym.

~~~

Wiktoria nie chce rozmawiać

na temat wydarzeń z 3 października

~ Mamusiu, czy ktoś ciebie ko-

pał? – zapytała innym razem. – Mnie

kopał ten pan, dwa razy – powie-

działa zaskoczonej matce;

~ Nie przytulaj mnie tak moc-

no, bo mi o wszystkim przypomi-

nasz – tak zareagowała, kiedy Ma-

rianna M. próbowała uściskać cór-

kę na dobranoc.

~~~

Na postanowienie prokuratu-

ry Marianna M. złożyła zażalenie

do sądu, wskazując na zaniedba-

nia w śledztwie i niewyjaśnienie

„Istniejące w opinii biegłej psy-

cholog sprzeczności i niejasności po-

winny (...) zamiast prowadzić

do przedwczesnego umorzenia postę-

powania – zmobilizować organa ści-

gania do pogłębienia i uściślenia wie-

dzy naukowej poprzez powołanie bie-

głego o specjalności psychologii kli-

nicznej. Badanie to powinno być prze-

prowadzone w mniejszym niż po-

przednio gronie (...). Obecność aż

czterech, a przejściowo nawet pięciu

osób (sędzia, prokurator, protoko-

lant, psycholog i matka) w pomiesz-

czeniu stanowiło dla dziewczynki sa-

moistną nadmierną stymulację i pre-

sję, wyłączającą możliwość spokoj-

nej i swobodnej wypowiedzi” –za-

znaczył pełnomocnik matki.

~~~

Marianna M. pomocy szukała

także w warszawskiej kurii. Arcybi-

skup zalecił czekać. „Dostarczo-

na nam dokumentacja wskazuje ja-

sno na zakończenie śledztwa (...) po-

stanowieniem o umorzeniu dalszego

postępowania. Postanowienie to zo-

stało przez Panią zaskarżone i dla-

tego naszym zdaniem należy pocze-

kać do wyroku sądu, który rozstrzy-

gnie o dalszych losach śledztwa. Ja-

kakolwiek wypowiedź lub podjęte

działanie mogłoby mieć bowiem

wpływ na czynności niezawisłych or-

ganów wymiaru sprawie-

dliwości, a tego nikomu

czynić nie wolno” –od-

powiedział wicekanc-

lerz ks. dr Janusz Bon-

dzon .

25 maja br. sąd przy-

chylił się do wniosku

Marianny M. i nakazał

prokuraturze, aby kon-

tynuowała śledztwo, na-

prawiając uchybienia. Tą

informacją po raz kolej-

ny próbowała zaintere-

sować sprawą włodarzy

archidiecezji: „Jesteśmy

zajęci beatyfikacją. Nie

mam czasu. Są pilniej-

sze sprawy, a pani wy-

dzwania, jakby się świat

zawalił” – nerwowo za-

reagował wicekanclerz

Grzegorz Kalwarczyk .

– Niemal wszyscy

traktują mnie jak oso-

bę chorą psychicznie,

która wszystkie zacho-

wania dziecka odbiera

jako wynik molestowa-

nia. Czuję się niczym

napiętnowana. Tyle się

mówi o złym dotyku,

a kiedy naprawdę po-

trzeba interweniować,

każdy udaje, że nic się

nie stało – mówi Ma-

rianna M.

~~~

Prokuratura zapowiada, że

wkrótce przesłucha księdza W. Po-

woła też niezależnych biegłych. Spra-

wę monitoruje rzecznik praw dziec-

ka. My również będziemy uważnie

śledzić jej dalszy ciąg.

WIKTORIA ZIMIŃSKA

wiktoria@faktyimity.pl

Wyżej jak na kolanku

Po jednej stronie barykady dostojny ksiądz kanonik.

Po drugiej – dziecko i jego matka desperacko walcząca

o prawdę. Pośrodku – wymiar sprawiedliwości.

2009 r., a matka nie wypytuje o szcze-

góły, aby oszczędzić jej dodatkowe-

go stresu. Tego, co dokładnie stało

się październikowego dnia, może się

więc zaledwie domyślać ze zlepków

informacji, jakie przekazała jej do-

tąd sześcioletnia córka. A są to in-

formacje wstrząsające:

~ Mamusiu, tak mnie strasznie

tu bolało jak nigdy w życiu – z ża-

łosnym płaczem wyznała sześciolat-

ka, wskazując na swoje pośladki. Nie

istotnych okoliczności, między in-

nymi faktu:

~ nieprzeprowadzenia dowodu

z opinii Laboratorium Kryminali-

stycznego z wymazów pobranych

z ust, pochwy i odbytu w celu zwe-

ryfikowania, czy zabezpieczony ma-

teriał zawiera elementy genetyczne

inne niż pochodzące od córki;

~ odmowy dopuszczenia dwóch

biegłych psychologów klinicznych

dziecięcych w celu jednoznacznego

Wiktoria ma 6 lat. Ładna we-

soła blondynka, najmłodsza z czwór-

ki rodzeństwa, uśmiecha się ze

zdjęć porozstawianych w całym do-

mu. Dziś uśmiecha się nieco mniej

– jest nieufna, wciąż przeprasza

bez powodu, niechętnie chodzi

do zerówki. Jej beztroskie dzieciń-

stwo zmieniły wydarzenia z 3 paź-

dziernika 2009 roku.

Tego dnia Marianna M. zapro-

wadziła córkę do znajomych, żeby

pobawiła się ze swoją o dwa lata

młodszą koleżanką. Traf chciał, że

Wiktoria nie była tam jedynym go-

ściem. Bawił tam akurat przyjaciel

rodziny – 61-letni ksiądz kanonik

z archidiecezji warszawskiej...

~~~

Wieczorem, już w domu, dziew-

czynka zachowywała się nienatural-

nie, była poirytowana, płakała, nie

pozwoliła się umyć, narzekała też,

że szczypie ją w okolicach odbytu.

Matka posmarowała ją więc kre-

mem łagodzącym i utuliła do snu.

– Rano była nieswoja, miała

szkliste oczy i narzekała, że od te-

go kremu, którym ją posmarowa-

łam, nie może chodzić. Kiedy za-

częłam ją myć, płakała. Mówiła, że

ją to boli – wspomina Marianna M.

Podejrzewając najgorsze, zgło-

siła się z córką do szpitala, złoży-

ła też zeznania na policji. Rutyno-

we badania ginekologiczne nie po-

twierdziły najczarniejszych obaw

matki. Policja zabezpieczyła jednak

ubranka dziewczynki oraz pobrane

do dokładniejszych badań wymazy

(z pochwy, odbytu oraz jamy ust-

nej). Miały służyć do badań biolo-

gicznych pomocnych w ustaleniu,

czy doszło do tzw. innych czynno-

ści seksualnych.

Dwa dni później czynności wy-

jaśniające (o doprowadzenie mało-

letniej do czynności seksualnych,

art. 200 par. 1 oraz art. 197 par. 2

kk) przejęła prokuratura. Rozpo-

częto śledztwo, ale nie przesłucha-

no księdza W., nie przeprowadzo-

no też rewizji ani w jego mieszkaniu,

Ustalono, że Wiktoria rozwija

się prawidłowo, bez zaburzeń, a re-

lacjonowane treści były przez nią

rzeczywiście doświadczane. Nie ma

skłonności do zmyślania i fantazjo-

wania. W trakcie przesłuchania po-

wiedziała, że z „dziadkiem” – bo tak

nazywała księdza W.

– było tak jak na stro-

nie 40 książeczki

(„Powiedz komuś”

Elżbiety Zubrzyckiej

– patrz rys. ). To dla

niej nie było przyjem-

ne i tego nie chciała,

on trzymał rączkę tro-

chę wyżej jak na ko-

lanku, a kiedy ją do-

tykał, to ją bolało.

– Można być anal-

fabetą, można nie

umieć czytać, żeby

stwierdzić, że wskaza-

ny przez Wiktorię ry-

sunek nie należy

do zwyczajowych za-

chowań dorosłych

względem dzieci – de-

nerwuje się matka.

I trudno jej się

dziwić, skoro nawet

powołana w sprawie

biegła psycholog, któ-

rej opinie wydawane

w sprawie są pełne

sprzeczności, niejasne

i niepełne – przyzna-

je, że jej zdaniem „ry-

sunek z karty 40 przed-

stawia akt wykorzysty-

wania seksualnego

dziecka”...

Kilka dni po zda-

rzeniu Marianna M.

zgłosiła się z córką

do poradni psychologicznej. W spo-

rządzonej przez psychologa relacji

z tego spotkania czytamy: „Dziew-

czynka opowiedziała o pierwszym spo-

tkaniu z »dziadkiem«, który pokazał

jej gołą nogę i patrzył się prosto

w oczy. Wiktoria się przestraszyła, po-

płakała i uciekła do łazienki. (...) nie

Z „dziadkiem” było tak, jak na stronie 40 książeczki...

chcę tam (do koleżanki – dop. red. )

więcej chodzić;

~ Chciał, żebym do buzi wzię-

ła to, co tu jest – powiedziała pew-

nego dnia, wskazując krocze. Wy-

znała też, że kiedy nie chciała tego

zrobić, bił ją po twarzy i kazał prze-

praszać;

ustalenia, czy Wiktoria przejawia

objawy dziecka molestowanego sek-

sualnie;

~ nieprzesłuchania księdza W.

oraz niezbadania go przez biegłego

seksuologa w celu ustalenia, czy prze-

jawia on zaburzenia mogące objawiać

się w molestowaniu małoletnich.

P atrzcie na innych tak, jak

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 24 (536) 11 – 17 VI 2010 r.

POLKA POTRAFI

Od zera do bohatera

Prowincjałki

Kraj piramid słynie m.in. z tego, że

setki tysięcy tamtejszych nędzarzy

mieszka i żyje na cmentarzach. Najwyraźniej polska rzeczywistość zmie-

rza w okolice afrykańskich standardów, bo w Bydgoszczy odkryto, że

dwóch bezdomnych na stałe mieszka w jednym z grobowców. Sprawa

wyszła na jaw, gdy próbowali sprzedać w skupie złomu fragmenty sta-

rych trumien ukradzione „u sąsiadów”.

Homoseksualizm może dopaść

każdego. I każdego, z bożą pomo-

cą, opuścić.

Katolicy wiedzą, skąd bierze się

zainteresowanie tą samą płcią. Otóż...

dorastające nastolatki są spontanicz-

nie homoseksualne. Chłopcy bawią

się zchłopcami, adziewczynki zdziew-

czynkami i jeśli nie znajdzie się od-

powiedni autorytet, to tak już im zo-

stanie. Ot, cała filozofia. Na całym

świecie funkcjonują katolickie ośrod-

ki, gdzie rzekomo 100-procentowego

(cokolwiek to znaczy) geja lub lesbij-

kę możnaprzemienić wheteryka, któ-

ry z miejsca się zaślubi, a potem za-

cznie produkcję dzieci bożych. Wzmo-

żoną, żeby stracony czas nadrobić.

Zdaniem seksuologów, taka

okraszona modłami pseudoterapia

„pomaga” osobom biseksualnym.

Ewentualnie tym, którym własna

seksualność do tego stopnia zakłó-

ca spokój ciała iducha, że mogą na-

turalne skłonności pohamować.

Na jakiś czas, oczywiście. Tak czy

siak, nauczenie zachowań hetero-

seksualnych traktowane jest przez

kościelnych psychiatrów jako suk-

ces i... zamknięcie problemu.

Media katolickie co jakiś czas

rzucają pozytywnym świadectwem

nawrócenia. Żebyśmy uwierzyli, że

nawet z lesbijki ateistki można zro-

bić żonę, matkę sześciorga dzieci

i religijną aktywistkę. Świętą ko-

bietę po prostu. Superkatolicka

„Fronda” wynalazła kolejną hero-

inę, przykład i przestrogę dla Po-

lek lesbijek.

„Frondowa” bohaterka to Bri-

gitte Bedard . Amerykanka. Urodzi-

ła się w pechowym 1968 roku, kie-

dy to –jak czytamy –„społeczeństwo

odrzuciło dziedzictwo chrześcijań-

skie, zastępując je wartościami świec-

kimi”. WStanach przynajmniej. Bri-

gitte mieszkała w niereligijnym do-

mu, edukowała się na niereligijnym

uniwersytecie wMontrealu, „znanym

z lewicowego przechyłu”, i czytała

feministyczne brednie. Nic dziwne-

go, że po tak wybuchowej mieszan-

ce... wzięła i została lesbijką.

Naszczęście Bóg upomniał się onią

i którejś bezsennej nocy, ni stąd, ni

zowąd – znękana walką z szatanem

i własnym sumieniem – postanowi-

ła się nawrócić. Nawiedziła siedzibę

mnichów benedyktynów, rewelacyj-

nych terapeutów. „Poszłam doklasz-

toru uzbrojonawcałą pogardę inie-

nawiść do patriarchalnego Kościo-

ła” – opowiada nawrócona.

Brigitte oddano w opiekę jed-

nemu zzakapturzonych braci. Przez

trzy symboliczne dni opowiadała za-

konnikowi o tym, jak fatalną insty-

tucją jest Kościół, a ten wymownie

milczał. Trzeciego dnia otworzył usta

i rzekł: Bóg cię kocha, rzuć to

wszystko... „Te proste słowa całko-

wicie mnie powaliły” – opowiada

szczęśliwa neofitka. Dokonało się

z grzechów wybawienie!

Brigitte jest szczęśliwa. Pracuje

jako niezależna (znaczy się katolic-

ka) dziennikarka, ma męża i sze-

ścioro dzieci.Inawet jak się zchło-

pem pokłóci, to wie... „Życie zmęż-

czyzną może wyprowadzić zrówno-

wagi, ale życie z kobietą przez cały

czas było piekłem na ziemi”.

JUSTYNA CIEŚLAK

50-letni bezdomny z Tczewa został

spacyfikowany przez zakonnicę. Sio-

stra wyhaczyła intruza, który w Skoczowie podejrzanie kręcił się wokół

kościelnej skarbonki, jakby chcąc ukraść jej zawartość. Walki wręcz nie

podjęła, za to zamknęła mężczyznę w kościele i powiadomiła policję.

W Tomaszowie Mazowieckim na po-

grążonego w modlitwie listonosza

napadł w jednym z kościołów uzbrojony w metalową rurę rabuś. Rozmo-

dlony listonosz nie tylko zdołał odeprzeć atak, ale jeszcze spuścił lanie

napastnikowi i oddał go w ręce policji. Pracownik poczty twierdzi, że

swoje ocalenie zawdzięcza Bogu. Jeśli ocalenie, to pewnie i sam napad,

bo listonosz chwali się, że lubi w czasie pracy zaglądać do pustego ko-

ścioła, co, jak widać, nie uszło uwadze rabusiów.

Opracowali: MaK, WZ

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Niedawno słuchałem pani Teresy Jakubiak (PiS), która powiedziała, że

jesteśmy państwem katolickim. Jeżeli parlamentarzysta wygłasza tezę sprzecz-

ną z duchem preambuły do konstytucji i wprost naruszającą literę arty-

kułu 25 tejże, to w każdym normalnym kraju taka osoba powinna na-

stępnego dnia przestać pełnić swoją funkcję. Niestety, przeciwko takiemu

stwierdzeniu poseł Jakubiak nikt nie zaprotestował. Dominacja katolicy-

zmu w niektórych sprawach jest dolegliwa i niezgodna z prawem. W Pol-

sce wprawdzie nie ma teokracji, ale nie ma też pełnej demokracji.

(profesor Radosław Markowski, socjolog, Polska Akademia Nauk)

Jeżeli dziś człowiek żyje przeciętnie 30 lat dłużej niż na początku ubie-

głego wieku, jeżeli zbudował tomograf komputerowy, jeżeli zwalczył

wiele chorób, jeżeli potrafi doprowadzić do sztucznego zapłodnienia,

jeżeli wymienia zużyte serca na nowe, to nie dlatego, że żarliwiej się

w XX wieku modlił, tylko wręcz odwrotnie – dlatego, że rozum ludzki

wyzwolił się z religijnych dogmatów, które jakości jego życia nie służyły.

(jw.)

si i Pawła Kukiza zaczynającą się od słów

„Ksiądz proboszcz już się zbliża...”? Jeśli ją pamię-

tacie, to zapomnijcie o niej czym prędzej!

Piosenkę „ZChN zbliża się” pamiętają chyba wszy-

scy, którzy z przerażeniem obserwowali pierwszą falę

klerykalizacji Polski z początku lat 90. Wtedy symbola-

mi klerykalnej nawały byli Stefan Niesiołowski i Ma-

rek Jurek zZChN.

Szydercza piosenka

„ZChN zbliża się”

to antyklerykalna

przeróbka pieśni

komunijnej „Pan

Jezus już się zbliża”.

Utwór Kukiza stał się czymś w rodzaju hymnu tych

wszystkich, którzy nie zgadzali się na narzucanie Pola-

kom katolickiego światopoglądu. Zespół Piersi szydził

w nim m.in. z obyczajowości kleru, z prowincjonalne-

go strachu przed duchowieństwem, z uległości władzy

wobec Kościoła. Piosenka zmiejsca stała się hitem, wy-

wołała skandal, była też wyrzucana z rozgłośni radio-

wych. Atakowany zewsząd przez dewotów lider zespo-

łu Piersi tak się wówczas tłumaczył: „Utwór »ZChN zbli-

ża się« napisałem w obronie wiary i Boga. Tekst jest an-

tykościelny, uważam bowiem, że współczesny Kościół nie

służy Bogu. To przekonanie wzięło się z mojej obserwa-

cji życia – wszystkie fakty opisane w piosence wydarzyły

się naprawdę”. Ale to było bardzo dawno temu...

Od tamtej pory Paweł Kukiz przebył długą drogę.

Był twarzą wyborczą konserwatywnej Platformy Oby-

watelskiej. Potem popisywał się patriotyzmem, który

przypominał nieco tyrady Kaczyńskich. Wreszcie wyznał

niedawno, że będzie głosował na Marka Jurka, człon-

ka dawnego ZChN-u... Historia, a w każdym razie hi-

storia Kukiza, wydaje się zataczać koło. Artysta jest zna-

ny także ze zwalczania prawa kobiet do aborcji oraz

sprzeciwiania się zapłodnieniu in vitro. I to wszystko

wPolsce bardziej klerykalnej iobskuranckiej niż ta zcza-

sów nielubianego przez piosenkarza ZChN-u.

Wostatnich dniach Kukizzłożył swój podpis podku-

riozalnym listem pt. „Cała Polska chroni dzieci”. List

kolportowany przez środowiska skrajnej prawicy kato-

lickiej jest dziwacznym zlepkiem faktów i insynuacji,

mającym wydźwięk jednoznacznie homofobiczny. Bo

ci, przed którymi m.in. Kukiz, Gintrowski i Zoll (by-

ły rzecznik praw

obywatelskich) chcą

chronić dzieci to...

homoseksualiści.

Przypominają się

nie tak dawno mi-

nione czasy, kiedy

w celu poturbowania albo i wymordowania Żydów ro-

biło się zamieszki pod hasłem „chrońmy chrześcijań-

skie dzieci przed przerobieniem ich na macę”. Wszak

krwawy pogrom kielecki (rok 1946!!!) był pospolitym

ruszeniem właśnie w obronie dzieci.

Homoseksualiści wprawdzie nie robią macy, ale –zda-

niem skrajnej prawicy – macają dzieci. Fakty są takie,

że statystycznie dzieci najczęściej macane są w hetero-

seksualnych rodzinach przez tatusiów, ale kto by sobie

faktami zawracał głowę przy konstruowaniu nagonki.

Jakoś tak się składa, że list chroniący dzieci i Pol-

skę przedhomoseksualną nawałą ukazuje się wtym sa-

mym czasie, gdy cały świat mówi o pedofilskich eksce-

sach w Kościele rzymskokatolickim. Kościele, który,

przypomnijmy, zbudował cały system ochrony przedod-

powiedzialnością duchownych wykorzystujących dzieci.

System ów działał tak długo itak sprawnie, ailość prze-

stępstw jest tak ogromna, że złośliwi nazywają ten zwią-

zek wyznaniowy „Kościołem rzymsko-pedofilskim”.

Czyżby prawicowa akcja obrony dzieci przedrzekomym

homoseksualnym zagrożeniem miała na celu medialne

przykrycie tej właściwej, rzeczywistej afery i realnego

zagrożenia dla dzieci?

RZECZY POSPOLITE

Słyszę, jak znani socjologowie przekonują, że Polsce potrzebny jest cha-

ryzmatyczny przywódca, zdolny porwać za sobą naród. To błąd myślenia.

Charyzmatyczny przywódca i ślepo podążający za nim tłum to ostatnia

z rzeczy potrzebnych w demokracji. Do czego prowadzi charyzmatyczne

przywództwo, choćby i wybrane demokratycznie, widzieliśmy w pierwszej

połowie XX wieku. Powinniśmy się bać jak ognia charyzmatycznych przy-

wódców.

Ksiądz Kukiz zbliża się

(jw.)

To hańba. Powinien pan iść do spowiedzi.

(rzecznik rządu Paweł Graś do Marka Jurka,

który obwinił premiera Tuska o spowodowanie katastrofy smoleńskiej)

Lewica w Polsce nie musi być kojarzona tylko z walką z Kościołem.

(poseł Bartosz Arłukowicz, klub Lewica)

Sondaże są robione przez bezpiekę. Większość biur badania opinii publicz-

nej – podobnie jak redakcje gazet i Trybunał Konstytucyjny – została ob-

sadzona przez agentów.

(Janusz Korwin-Mikke)

Błogosławiony Popiełuszko głosił, że należy „zło dobrem zwyciężać”, co

dla wielu rozmodlonych Polaków nic nie znaczy, a w każdym razie nic,

co mogłoby być motywem działań publicznych.

(profesor Magdalena Środa, etyk)

Jak powiem, jaki naprawdę był, to mi dewotki dom podpalą.

(Zbigniew Lew-Starowicz, seksuolog, w odpowiedzi na pytanie,

jaki prywatnie był Jerzy Popiełuszko)

Wybrali: AC, JC

ADAM CIOCH

POLSKA JAK EGIPT

KOŚCIELNA PUŁAPKA

LISTONOSZ W KOŚCIELE

C zy pamiętacie świetną piosenkę zespołu Pier-

Nr 24 (536) 11 – 17 VI 2010 r.

NA KLĘCZKACH

PIŁSUDSKI JUŻ

PASSÉ

leśniowskie” z informacją o terminie

odprawienia w mszy, które następ-

nie należy uroczyście wręczyć sole-

nizantowi lub jubilatowi. „Poprzez tę

praktykę pragniemy rozwijać i ubo-

gacić piękny zwyczaj ofiarowania bli-

skiej osobie prezentu w postaci spra-

wowanej za nią mszy świętej” –za-

pewniają zakonnicy.

ARCYPROBLEM

Kolejny skandal w niemieckim

Kościele. Przewodniczący Konfe-

rencji Episkopatu Niemiec – arcy-

biskup Fryburga Robert Zollitsch

– jest podejrzany o ukrywanie pe-

dofila. Jak informuje Agencja DPA,

duchowny doskonale wiedział o nad-

użyciach seksualnych, jakich dopusz-

czał się wobec dzieci jego znajomy

ksiądz. Zollitsch – mimo zarzutów

wobec kolegi – przywrócił go

do obowiązków kapłańskich i prze-

niósł w inną część kraju. ASz

Proboszcz katedry wawelskiej

ks. Zdzisław Sochacki zabronił

przewodnikom turystycznym opo-

wiadać o marszałku Józefie Piłsud-

skim, który spoczywa tuż obok pre-

zydenckiej pary Marii i Lecha Ka-

czyńskich w krypcie pod wieżą

Srebrnych Dzwonów.

Przewodnicy są oburzeni

– twierdzą, że władze katedry

za wszelką cenę starają się nobili-

tować prezydencką parę, aby kryp-

ta, o której coraz częściej mówi

się „prezydencka”, była utożsamia-

na tylko z Lechem Kaczyńskim.

Proboszcz Sochacki odpiera za-

rzuty, twierdząc, że zrobił to po to,

aby poprawić organizację zwiedza-

nia, gdyż do prezydenckiego grobu

wciąż ustawiają się spore kolejki.

Jednak, jak mówią przewodnicy, za-

kaz obowiązuje również w te dni,

gdy nie ma kolejek, i dotyczy tyl-

ko tego miejsca, choć na Wawelu

jest mnóstwo innych atrakcji, któ-

re również odwiedza sporo tury-

stów. Nigdzie jednak takowe za-

kazy nie obowiązują.

Porannego”, który informuje, że

„ksiądz Jerzy” miał tak naprawdę

na imię Alfons, ale zmienił imię

w seminarium, bo „źle się kojarzy-

ło”. Miał także inną oryginalną ce-

chę, tym razem biologiczną – po-

dwójne sutki. Donoszą o tym naj-

bliżsi nowego polskiego błogosła-

wionego, którzy wyznają także, że

nie mówią o nim w rodzinie „Ju-

rek” ani „Alfons”, ale „ksiądz Je-

rzy”. Tak przez szacunek. MaK

ŚWIĘTY BEZ GŁOWY

W Białymstoku głowę stracił

święty Piotr. Nie o to chodzi, że się

zakochał, ale wichura przewróciła

drzewo, a to, padając, urwało łeb

świętej figurze. Białostocki Piotr był

katolikiem i szczęśliwie dla kościo-

ła figura trafiła parę tygodni temu

do rejestru zabytków. Dzięki temu

doprawdy cudownemu zbiegowi oko-

liczności za rekonstrukcję świętej

głowy zapłacimy wszyscy. MaK

DYMISJA

W WATYKANIE

Benedykt XVI zdymisjonował

Anthony’ego Burke’a , biskupa Be-

nin City w Nigerii. Powodem były

ujawnione przez media fakty do-

tyczące jego gwałtów na nieletnich.

Duchownemu zarzuca się również,

że od ponad 20 lat żyje w związku

z kobietą, która na początku ich

znajomości miała 14 lat.

Papież przyjął dymisję złożoną

przez biskupa na podstawie prawa

kanonicznego, w którym napisa-

no: „Usilnie prosi się biskupa die-

cezjalnego, który z powodu choro-

by lub innej poważnej przyczyny nie

może w sposób właściwy wypełniać

swojego urzędu, by przedłożył rezy-

gnację z urzędu” . Szkoda, że pra-

wo kanoniczne nic nie mówi o wsa-

dzeniu drania za kratki. ASz

DIABELSKI FISKUS

SKOK

OKOLICZNOŚCIOWY

CENZURA

POLITYCZNA

Archidiecezja bostońska z po-

wodu braku wiernych musiała za-

mknąć część swoich kościołów, szkół,

klasztorów i sal parafialnych. Wła-

dze uważają jednak, że budynki, któ-

re są nieużywane, tracą swój status

zwolnionych z podatku od nierucho-

mości przysługujący instytucjom non

profit. Urzędnicy domagają się, aby

archidiecezja jak najszybciej uregu-

lowała zaległy podatek.

Za zamknięte kościoły kuria

do tej pory zapłaciła 280 tys. do-

larów. W tym roku przyszły kolej-

ne wezwania do zapłaty – m.in.

za zamknięty 7 lat temu kościół

Najświętszego Serca Jezusowego

w Lowell Krk musi zapłacić pra-

wie 20 tys. dolarów. Duchowni za-

powiadają, że wystąpią do Apela-

cyjnego Urzędu Podatkowego

o umorzenie długów.

Poseł PiS Stanisław Pięta

znów atakuje. Tym razem Muzeum

Śląskie, które ośmieliło się wysta-

wić prace mistrza pop-artu An-

dy’ego Warhola . Według Pięty,

Mao Zedong , który był komuni-

stycznym zbrodniarzem, nie zasłu-

guje na ścianę w polskim muzeum.

Brawo dla posła. W końcu polskie

katolickie oczy obywateli IV RP

powinny oglądać wyłącznie obrazy

świętych.

NOWE ŚWIĘTO

NARODOWE?

Z okazji beatyfikacji księdza

Jerzego Popiełuszki zaktywizo-

wał się związany z PiS-em gigant

finansowy – SKOK. W licznych pi-

smach, świeckich lub katolickich

(np. „Fakt”, „Niedziela”), ale za-

wsze wpierających partię Jarosła-

wa Kaczyńskiego , można było

znaleźć jego ogromne reklamy

– czasem nawet dwustronicowe.

MaK

OJCIEC I SYN

LIST KOCHANKI

DO B16

Po beatyfikacji ks. Popiełusz-

ki politycy prześcigają się w po-

mysłach.

Jednym z nich jest koncept kan-

dydata na prezydenta RP – Mar-

ka Jurka – który uważa, że beaty-

fikacja ks. Jerzego to święto całej

Polski: „ Jego święto powinno stać

się świętem narodowym. Jak

przed Bogiem będzie reprezentował

Polskę (bo będzie stał i orędował

za nami), tak wobec przyszłych po-

koleń może reprezentować wszyst-

kie ofiary poniesione przez Polskę

w drodze do obecnej niepodległo-

ści. Może przypominać, że choć wol-

na Polska, którą dziś mamy, nie po-

wstała dzięki orężnej walce – po-

wstała z krwi i poświęcenia, w któ-

rej Polacy musieli najpierw poko-

nać własny strach i egoizm, by prze-

ciwstawić się przemocy wobec

Ojczyzny. Gaude Mater Polonia!” .

19 października jest już świętem

Popiełuszki, jednak Jurkowi to nie

wystarcza.

W Warszawie święcenia kapłań-

skie przyjął 69-letni Antoni Kie-

niewicz , ojciec czwórki dzieci. Ra-

zem z nim mszę prymicyjną celebro-

wał jego... syn Piotr , także ksiądz,

rektor Seminarium Księży Marianów

w Lublinie. Starszy ksiądz Kienie-

wicz jest członkiem neokatechume-

natu, a do seminarium wstąpił

po śmierci żony. Z Kościołem musi

być nie najlepiej, skoro na duchow-

nych wyświęca emerytów. MaK

Teraz już wiadomo, dlaczego

ostatnio urzędnicy kurii rzymskiej

oraz sam papież tak często mówi-

li o zaletach celibatu. Okazało się,

że 2 miesiące temu do Watykanu

trafił list od 50 konkubin duchow-

nych. Niektóre z nich wystąpiły

pod własnym imieniem i nazwi-

skiem. Domagają się zniesienia ce-

libatu i dowodzą, że „księża powin-

ni dzielić życie wszystkich chrześci-

jan, powinni kochać i znać siłę

uczuć. Papież mówi o świętości ce-

libatu, ale to sakralizacja czegoś,

co nie jest święte, co zostało wymy-

ślone przez ludzi” .

ASz

ŻONATY KSIĄDZ

KACZKA

W PANORAMIE

Scott Caton , były baptystyczny

duchowny, mąż i ojciec szóstki dzie-

ci, otrzymał specjalne pozwolenie

papieża na przyjęcie święceń ka-

płańskich i będzie księdzem w rzym-

skokatolickiej diecezji Rochester

w USA. To pierwszy taki przypa-

dek z pastorem baptystą. Trudno

się oprzeć wrażeniu, że chodzi o do-

kopanie konkurencji.

5 czerwca podczas programu

informacyjnego „Panorama” emi-

towanego przez telewizyjną „Dwój-

kę” reporterka omawiająca przy-

gotowania do beatyfikacji ks. Po-

piełuszki strzeliła gafę. Dzienni-

karka pomyliła relikwiarz z refek-

tarzem. Wyjaśnijmy – pierwsze sło-

wo oznacza „naczynie” do prze-

chowywania pamiątek (albo ko-

stek) po świętym, a drugie to...

sala, w której mnisi spożywają po-

siłki. Okazuje się, że w Katolan-

dzie media krytycznie opisujące

Kościół nazywa się brukowcami,

a te, które mówią bzdury, zowie

się „publicznymi”.

AFERA MAJTKOWA

Rzeźbie trzech nagich pływaczek

stojącej przed miejscowym MOSiR-

-em władze Pabianic najpierw ka-

zały domalować majtki, biustonosze

i czepki, a następnie usunęły te

„ulepszenia”. Przywrócenie rzeźby

do stanu pierwotnego nastąpiło

po groźbach autora dzieła, który za-

powiadał wytoczenie władzom pro-

cesu. Zarząd miasta twierdzi, że nie

kierowała nim pruderia, ale... chęć

sprawdzenia, czy farba lateksowa

będzie się trzymała (sic!). MaK

MaK

PPr

ASz

JERZY CZY ALFONS?

o.P.

Prasa lokalna na różne sposo-

by fetowała beatyfikację księdza Je-

rzego Popiełuszki . Jeden z naj-

większych dzienników regionalnych

kraju „Polska. Dziennik Zachod-

ni” obdarował swoich czytelników,

niezależnie od wyznania, obrazkiem

nowego błogosławionego oraz za-

mieścił na pierwszej stronie tekst,

którego tytuł sam w sobie jest czo-

łobitny: „Będziemy razem z Nim

w drodze do świętości” . Na tle te-

go rodzaju głosów wyróżnia się nie-

co publikacja podlaskiego „Kuriera

SUWAŁKI

UKRZYŻOWANE

ZAMIAST

PREZENTU – MSZA

Samorząd miasta (rządzi SLD

z koalicjantami) zdecydował, że sfi-

nansuje wielki krzyż, który zosta-

nie postawiony w jednym z parków.

Rozmiary krzyża nie są jeszcze zna-

ne, bo trwają w tej sprawie roz-

mowy z... ordynariuszem diecezji

ełckiej. Jak już widać, krzyż bę-

dzie miał określoną przynależność

wyznaniową.

MaK

Wybierasz się na imieniny lub

urodziny i nie masz pomysłu na pre-

zent? Zawsze możesz ofiarować

„upominek w postaci mszy świętej

sprawowanej w jego intencji” – tak

reklamują swoją najnowszą usługę

paulini z Leśniowa. Wystarczy tylko

zamówić stosowną intencję, by w za-

mian otrzymać imienne „okoliczno-

ściowe drukowane błogosławieństwo

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: